วุ่นนัก รักซะเลย

 
 
 
 
 
                    เช้าของวันใหม่ ฟางอาบน้ำแต่งตัวเสร็จตั้งแต่เช้าตรู่ ด้วยความที่เธอขับรถไม่เป็น และอยากจะชวนเพื่อนของเธอไปแสดงความรับผิดชอบ ต่อหญิงที่เธอเพิ่งจะประมาททำให้เขาเจ้บตัวมาเมื่อวาน เธอจึงรีบกดโทรศัพท์ไปหาเพื่อนคนนั้นทันที
 
 
 
 
 
                    " โมะ ฟางจะไปเยี่ยมเค้าที่โรงพยาบาลนะ "เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ฉ่ำหวาน จนชายหนุ่มที่ยังหลับไหลอยู่บนเตียง ต้องขยี้ตาตื่นขึ้นมาฟัง
 
 
 
 
 
                    " ฟางครับ แต่เค้าก็มีคนเฝ้าอยู่แล้วหนิ เราไปหาอะไรอร่อยๆกินกันไม่ดีกว่าหรอ " เขาพูดช้าๆอย่างสุภาพ พยายามข่มอารมณ์ความหงุดหงิดภายในใจเอาไว้ 
 
 
 
 
 
                    " แต่เราชนเค้านะ ... แต่ไม่เป็นไร ถ้าโมะไม่สบายใจฟางไปคนเดียวก็ได้ " เธอเองก็ไม่ได้ประชดเขาหรอก หากแต่เธอไม่ใช่คนเซ้าซี่ และไม่ชอบฝืนใจใครให้ทำตามคามต้องการของเธอ 
 
 
 
 
 
                    " โอเคครับ เดี๋ยวฟางรอโมะที่คอนโดนะ อีก 1 ชั่วโมง โมะจะขับรถไปรับ " แต่เขาเองก็ไม่ใจดำถึงขนาดที่ให้หญิงในฝันต้องลำบากไปคนเดียวหรอก ร่างสูงรีบลุกจากเตียง อาบน้ำแต่งตัว และขับรถไปหาเธอตรงตามเวลาที่ันัดหมาย 
 
 
 
 
                    ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงเปะ ! รถหรูของโทโมะก็จอดรออยู่หน้าคอนโด ไม่นานหญิงในฝันของเขาก็ขึ้นมาบนรถ 
 
 
 
 
 
                    " ขอบคุณนะ ฟางไม่ได้ทำให้โมะลำบากใจใช่มั้ย " ฟางหน้าซึมๆ เหมือนจะรู้สึกผิด ชายหนุ่มมองหน้าเธอ ก่อนจะยิ้มกว้างให้กับเธอ 
 
 
 
 
 
                    " สำหรับฟาง ไม่มีอะไรที่โมะลำบากใจเลยนะ โมะเต็มใจทุกอย่าง เพราะโมะ.. " โทโมะยังพูดไม่จบ ฟางก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน
 
 
 
 
 
                    " ขับรถไปได้แล้ว รถข้างหลังเค้ารออยู่นะ " ฟางพูดอย่างสุภาพ 
 
 
 
 
 
 
                    โอ๊ะ ! อะไรมันจะทรมานขนาดนี่เนี่ย แม่ก็ป่วย พ่อก็ไม่อยู่แล้ว ป่วยขนาดนี่ ถ้ามีใครสักคนมาดูแลก็คงจะดี แต่ช่างเถอะ ชาตินี้ชั้ลคงทำได้แค่ฝัน  เห้ออออ 
 
                    ตื่นเช้ามาก็ต้องนอนคนเดียว ทำอะไรคนเดียว นั่งเบื่อๆอยู่คนเดียว ในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ แต่มันกว้างมากสำหรับชั้ล มันทำให้ชั้ลเหงาาาา  
 
 
                    ก๊อก ก๊อก ก๊อก ! แล้วเสียงประตูหน้าห้องก็ดังขึ้น  เชื่อชั้ลเถอะ คงไม่พ้นพยาบาลที่ไอ้ป๊อปมันจ้างมาดูแลชั้ล เออเอาเถอะ เข้ามาสิ ดีกว่าไม่มีคนเข้ามาเลย  ชั้ลได้แต่นอนนิ่งๆเหลอบมองคนที่จะเข้ามา แต่ก็ตัดใจหันหน้าไปทางอื่น เบื่อ เบื่อหน้าพยาบาลคนเดิมๆ 
 
 
 
 
 
                    " เป็นยังไงบ้างคะ " เสียงหวานเยิ่มพูดลอยๆขึ้นมา จนชั้ลต้องหันขวับกลับไปมองอย่างเร็ว เพราะชั้ลจำน้ำเสียงหวานๆนี้ได้ขึ้นใจ
 
 
 
 
 
 
                    " แม่ชี  เอ้ยย  คุณฟางง " ด้วยความตกใจที่ไม่คิดว่าเธอคนนี้จะมาอีก มันเลยทำให้ชั้ลหลุดคำพูดที่ไม่ควรออกไป
 
 
 
 
 
                    " เรียกฟางเฉยๆก็ได้คะ คุณ เอ่อออ " เธอส่งสายตาที่มันเต็มไปด้วยความสงสัยมองมาที่ชั้ล และชั้ลก็พอจะรู้คำถามในใจของเธอ 
 
 
 
 
 
 
                    " เราชื่อแก้วว ^^ " ชั้ลบอกชื่อของตัวเอง แล้วยิ้มให้กับฟางอย่างเป็นมิตร
 
 
 
 
 
                    " แก้วหน้าม้าอะนะ " ไอ้หน้าส้นตีนเดิมๆ ก็โผล่ออกมาจากหลังฟางก่อนจะเปล่งถ่อยคำที่มันคล้ายกับเสียงสุนัขเห่าออกมาให้ชั้ลได้ยิน 
 
 
 
 
 
                    " คะ พ่อสมเสร็จ  " มองไปมองมาไอ้หน้าส้นตีนนี่ ก็คล้ายๆกับสมเสร็จดีแฮะ ก็เหมาะดี ชื่อนี่แล้วกันเนาะ 
 
 
 
 
 
                    " นี่เธอ !! " มันชี้หน้าจะด่าชั้ลคะ ดูดิ ทีด่าว่าคนอื่นแล้วสบายใจเชียว พอคนอื่นด่ากลับ ทำเป็นสะดุ้ง หึ ! 
 
 
 
 
 
 
                    " โมะ โมะหาเรื่องแก้วเค้าก่อนนะ " แล้วแม่ชีก็เจรจาสงบศึกคะ ดูนายสมเสร็จนี่คงจะชอบแม่ชีมากสินะ ปราบแค่ครั้งเดียวก็นิ่งเป็นสมเสร็จป่วยเชียว 
 
 
 
 
 
 
                    " ไอ้แก้ว  แม่ให้เอาแกงจืดมาให้หวะ ! " แล้วไอ้ป๊อปเพื่อนรักของชั้ล ก็เดินเข้ามาพร้อมกันปิ่นโตอันเบอเริ่ม ธรรมดาแหละคะ ชั้ลเป็นลูกรักของแม่ป๊อป เค้าก็ต้องเอาอกเอาใจ เป็นห่วงเป็นธรรมดา
 
 
 
 
 
                    " อ้าวว ฟางง มาตั้งแต่เมื่อไหร่แล้วครับ " แหนะอีป๊อป แทนที่มันจะแวะมามองหน้ามองตาเพื่อนมันก่อน ไม่เลยคะ จุดโฟกัสมันหยุดอยู่ที่ฟาง แล้ววันนี้มีเรียกชื่อดั๊วะ แหมม  ไปสนิทกันตอนไหนวะ 
 
 
 
 
 
 
                    " เราเพิ่งถึงไม่นานนี้เอง " แม่ชีเองก็ยิ้มน้อยๆแล้วตอบคำถม ส่นไอ้สมเสร็จก็จ้องไอ้ป๊อปราวกับจะดูดเลือดมันให้หมดตัว อย่างนี้มันต้องแกล้งสิคะ ถึงจะสะใจ
 
 
 
 
 
 
                    " ป๊อป ป๊อป " ชั้ลเรียกป๊อป ก่อนจะกวักมือให้มันเข้ามาใกล้ๆ ป๊อปรีบเดินเข้ามาหาชั้ลอย่างเร็ว เรามองตากัน มันก็รู้ทันที ว่าชั้ลมีแผนชั่ว 
 
 
 
 
 
                    " ไปซื้อหขมปังให้หน่อยดิ ช่วยฟางไปเลือกสิ " ชั้ลกระซิบเบาๆให้ได้ยินกันสองคน มันก็เข้าใจทันที หลังจากนั้นไอ้ป๊อปมันก็กวักมือแม่ชีให้มาหามัน แม่ชีทำหน้างง แต่ก็ยอมเดินเข้ามาหามัน โดยที่ไอ้สมเด็จพยายามจะรั้งเอาไว้ แต่ไม่สำเร็จ  ไอ้ป๊อปมันก็รีบกระซิบกระซาบข้างหูแม่ชี  เธอยิ้มน้อยๆแล้วเหลือบมามองชั้ลก่อนจะพยักหน้าน้อยๆ 
 
 
 
 
 
                    " โมะ เดี๋ยวฟางมานะ " ฟางพูดกับไอ้สมเสร็จ 
 
 
 
 
 
                    " ฟางจะไปไหน " มันถามเสียงแข็ง คงจะหึงไอ้ป๊อปอะดิ 
 
 
 
 
 
                    "ฟางจะลงไปซื้อของข้างล่าง " เธอพูดเสียงเบาๆ 
 
 
 
 
 
                    " งั้นไปด้วยดิ " มันรีบก้าวเข้าไปหาแม่ชี ไอ้ป๊อปนี่หนาแหยเลยจ่ะ 
 
 
 
 
 
 
                    " ถ้าโมะไปด้วย แก้วก็ต้องอยู่คนเดียวสิ " ฟางพูด ไอ้ป๊อปคลายหน้าแหยๆของมันแล้วยิ้มได้อีกครั้ง 
 
 
 
 
 
                    " ก็ให้ไอ้หมอนี้อยู่กับเค้าสิ เดี๋ยวโมะไปกับฟางเอง " มันไม่ยอมคะ มันอยากเอาชนะ ไอ้สมเสร็จนี่มันเป็นคนยังไง 
 
 
 
 
 
                    " โอเค งั้นโมะไปกับเค้าก็แล้วกันนะ ส่วนฟางจะอยู่กับแก้วเอง " ฟางตัดปัญหา ไอ้สมเสร็จนี่หมาหงอยเลย ส่วนได้ป๊อปหนะหรอ มันก็ยั่วสิครับ ถามสไตล์ของมัน  มียักคิ้วกวนตีนด้วย
 
 
 
 
                    " ได้ งั้นเธอจะเอาอะไร บอกมา ! " ไอ้สมเสร็จขึ้นเสียงใส่ชั้ล อย่างไม่เกรงใจใคร หึ ! 
 
 
 
 
 
                    " ผ้าอนามัย ทั้งกลางมัน และกลางคืน กลางวันขอความยาว 25 เซ็น ส่วนกลางคืน ของ 30 เลยนะ แล้วก็ซื้อมาอย่างละ 2 เลือกดู ที่มันบางๆหละ แบบหนาๆไม่ชอบ ส่วนค่าใช้จ่าย เดี๋ยวไอ้ป๊อปมันออกให้ " ชั้ลก็พูดเปรี้ยงปร้างใส่หน้ามันทันที แม่ชีเงยมองหน้ามันแล้วอมยิ้มใส่ เมื่อมันทำหน้าแหยๆ 
 
 
 
 
 
                    " เพราะแบบนี้ไง ฟางถึงอยากจะไปซื้อเอง ทีนี้ โมะอยากจะไปอีกมั้ย " เธอพูดเสียงหวาน จนชั้ลและไอ้ป๊อปนี้เคลิ้มเลย มันเป็นวิธีปราบพยศผู้ชายที่ชั้ลไม่เลยเจอ เธอไม่ได้โวยวาย ไม่ได้ขึ้นเสียง แต่เธอยอมเค้าจนเค้าคิดของเขาได้เอง  นับถือค่ะ แม่ชี แก้วนับถือ เธอหักเขี้ยวเสือด้วยมือเปล่าจริงๆ 
 
 
 
 
 
                    " งั้นฟางรีบๆไป รีบๆกลับนะ เดี๋ยวโมะรอที่นี่ " มันหน้าจ๋อย แล้วค่อยๆหย่อนก้นลงนั่งบนโซฟา ไอป๊อปหันมายักคิ้วให้ชั้ล ส่วนชั้ลก็ตอบบรับมันอย่างดี เราทำแบบนี้กันประจำ เมื่อแผนชั่วสำเร็จ 
 
 
 
 
 
 
                    " นึกว่าจะแน่ หึ !  " ชั้ลเหลือบมองหน้ากากๆของไอ้สมเสร็จก่อนจะสบดใส่มันด้วยความหมั่นไส้ 
 
 
 
 
 
                    " เพราะมันเป็นของเธอไง ชั้ลถึงไม่อยากลงไปซื้อ ถ้ามันเป็นของผู้หญิงคนอื่น ป่านนี้ได้ใช้ไปแล้ว " มันงี้ลุกขึ้นมาด่าชั้ลเลยคะ 
 
 
 
 
 
                    " จ่ะ ! " แต่ขอโทษด้วยที่ชั้ลไม่รู้สึก ชั้ลยิ้มกวนๆให้ไอ้สมเสร็จ แล้วหันหลังใส่มันทันที 
 
 
 
 
 
                    ในขณะที่เลือกซื้อของอยู่ในร้านค้า
 
 
 
                    
 
 
                    " ฟางเป็นแฟนของไอ้หมอนั้นหรอ " ป๊อปดูทีท่าของฟาง ก่อนจะตัดสินใจถามสิ่งที่เขาอยากรู้ออกมา
 
 
 
 
 
                    " โทโมะอะหรอ  ป่าวว ฟางกับโมะเป็นเพื่อนกันคะ " เธอหยุดเดินก่อนจะหันหน้ามาตอบคำถามป๊อป ป๊อปยิ้ม
 
 
 
 
 
                    " แล้ว ฟางมีแฟนแล้วยังครับ "ป๊อปถามต่อทันที ฟางไม่ตอบ แต่ยิ้มให้กับเขาก่อนจะหันมาสนใจกับผ้าอนามัยต่อ 
 
 
 
 
 
                    " เสร็จแล้วจ่ะ " เธอยืนตะกร้าให้กับป๊อป ก่อนจะออกไปรอข้างนอกร้าน ป๊อปถอนหายใจ เมื่อรู้สึกว่าทุกอย่างมันไม่ได้ง่ายกว่าที่คิด 
 
 
 
 
 
 
                     ในห้องพักฟื้นพิเศษ
 
 
 
 
                    เมื่อไหร่ไอ้ป๊อปมันจะกลับมาวะ ปวดฉี่จะตายอยู่แล้วเนี่ยยย จะเคลิ้มหลับอยู่แล้วเชียว ดันมาปวดฉี่ซะงั้น ขืนรอไอ้ป๊อปต่อไป งั้นคงจะได้เป็นนิ่วตายแน่ๆ 
 
 
 
 
 
                    " นี่ นาย ! " ชั้ลเลยตัดสินใจขอความช่วยเหลือจากคนที่อยู่ร่วมห้อง ซึ่งมันจำเป็นจริงๆ เพราะหากว่ามีคนอื่น ชั้ลคงจะไ่รบกวน 
 
 
 
 
 
                    " ทำไม " และดูเหมือนมันจะรำคาญเสียงเรียกของชั้ลซะด้วยสิ มันเงยหน้ากากๆของมันขึ้นมา ก่อนจะขมวดคิ้วทำหน้ารำคาญใส่ชั้ล
 
 
 
 
 
                    " ปวดฉี่หวะ ช่วยพยุงไปห้องน้ำหน่อยได้มั้ย " ชั้ลทำหน้าอ้อนๆ แบบสะอิดสะเอียนที่จะพูด ใส่มัน เผื่อว่ามันจะสงสาร แต่ขอโทษคะ ชั้ลคิดผิด  ไอ้สมเสร็จเมินเฉย แล้วก้มหน้าอ่านนิตยสารต่อไปอย่างใจเย็น 
 
 
 
 
 
                    และคนอย่างชั้ล ! จะไม่ขอช่วยใครเป็นครั้งที่สอง ชั้ลค่อยๆพยุงซากตัวเองลงจากเสียงแล้วเดินเข้าไปห้องน้ำอย่างช้าๆ พร้อมกับไม้ค้ำยันที่มันมีขวดน้ำเหลืออยู่ 
 
 
 
 
 
 
                    " อย่านึกว่าชั้ลจะง้อออ ! " ชั้ลสบดกับตัวเองไปพร้อมๆกับปลดทุกข์ คือตอนจะปลดทุกข์อะมันไม่ยากเลยที่จะจัดการกับมัน แต่หลังจากนั้นนะสิ ชั้ลจะใส่กางเกงยังไงวะเนี่ย ก้มก็ค่อยได้ ปวดหลัง โว๊ะ นรกชัดๆ 
 
 
 
 
 
                    ฉึก ! และความพยายามของชั้ลก็สำเร็จไป พร้อมๆกับสายน้ำเกลือที่มันหลุดออกจากหลังมือของชั้ล 
 
 
 
 
 
                    เอี๊ยดดดด   ชั้ลเปิดประตูออกมาช้าๆในสภาพที่แทบจะเดินไม่ได้ เพราะเมาเลือด 
 
 
 
 
 
                    " แก้ว !!! ใครทำอะไรมึงเนี่ย " เสียงไอ้ป๊อปแน่นอนชั้ลจำได้ แต่ชั้ลมองหน้าไม่เห็นหรอก เพราะชั้ลหลับตาเดินออกมา 
 
 
 
 
 
                    " ป๊อป กูจะเป็นลมวะ " สิ้นเสียง ชั้ลก็ไม่ได้สติอีกเลย 
 
 
 
 
 
 
 
                    " แก้ว ! " ฟางอุทานเสียงหลงเมื่อเห็นแก้วสลบไปในอ้อมอกของป๊อป ป๊อปรีบอุ้มแก้วมาวางไว้บนเตียง เขาสำรวจร่างกายของแก้วด้วยความเป็นห่วง และสายตาของป๊อปก็มาสะดุดอยู่ที่เป้ากางเกงของแก้ว ที่มันมีเลือดติดอยู่
 
 
 
 
 
 
                    " มึงทำอะไรแก้ว " ร่างสูงหันหน้าไปหาโทโมะ เขาชี้หน้าด่าโทโมะ พร้อมๆกับเดินเข้าไปหาราวกับจะเอาเรื่อง
 
 
 
 
 
                    "อะไรของมึงวะ กูไม่รู้เรื่องงง " โทโมะลุกขึ้นยืน แล้วเดินเข้าหาป๊อป ทั้งคู่เหมือนจะมีเรื่องกัน 
 
 
 
 
 
                    " คุณคะ คือมันไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิดนะ สายน้ำเกลือมันหลุดออกจากมือของแก้วนะคะ แก้วเลยมีเลือดออก ชั้ลว่าคุณควรจะรีบเรียดพยาบาลให้เข้ามาดูดีกว่านะคะ " ฟางที่ห้ามเลือดอยู่ อีกบอกป๊อป ป๊อปนิ่งไป แล้ววิ่งออกไปตามพยาบาล 
 
 
 
 
 
 
                    หลังจากที่พยาบาลจัดการทุกอย่างเรียบร้อย
 
 
 
 
 
 
                    " แก้วคงจะเมาเลือดนะครับ เลยเป็นลมไป " ป๊อปพูดกับฟาง 
 
 
 
 
 
 
                     " ไม่น่าเชื่อเลยนะคะ ว่าผู้หญิงห้าวๆอย่างแก้วจะเมาเลือดได้ " ฟางมองแก้วที่หลับสนิท ก่อนจะหันมาพูดกับป๊อ ป
 
 
 
 
 
 
                    " ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วครับ ตอนเห็นรถชนก็สั่งผมให้ไปช่วย ส่วนตัวเองก็ได้แต่ยืนมองอยู่ห่างๆ " ป๊อปเล่า 
 
 
 
 
 
                    " กลับเถอะฟาง โมะไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว " โทโมะยังหัวเสีย กับสิ่งที่ป๊อปเลย เลยจับมือฟาง จะพาออกไป
 
 
 
 
 
                    " งั้นชั้ลกลับก่อนนะคะ แล้วจะมาเยี่ยมใหม่ " ฟางยิ้มหวานให้ป๊อป ก่อนจะเอ่ยลา 
 
 
 
 
 
                    " ครับ ขอบคุณมากนะครับ สำหรับวันนี้ "ป๊อปยิ้มหวานให้ฟาง ก่อนจะเอ่ยลา 
 
 
 
 
 
 
                    ไม่วายที่โทโมะจะหันมาส่งสายตาอำลาป๊อป ด้วยสายตาที่เครียดแค้น แต่ป๊อปกลับโบกมือบายๆใส่เขาอย่างกวนๆ ซึ่งมันยิ่งทำให้อีกฝ่ายเริ่มไฟในใจขึ้นมาอีกเป็นทวีคูณ 
 
 
 
 
 
                    ในรถ 
 
 
 
 
 
 
                    " มันดูเป็นห่วงแก้วมาก เหมือนเป็นแฟนกันเลยเนอะ " โทโมะตั้งใจจะพูดตัดทางป๊อป
 
 
 
 
 
 
                    " ไม่รู้สิ " แต่ฟางไม่สนใจ 
 
 
 
 
 
                    " โมะเป็นผู้ชาย โมะดูออก ว่ามันคิดยังไงกับแก้ว " โทโมะใส่ไฟ
 
 
 
 
 
                    " อื้ม " ฟางตอบนิ่งๆ แล้วหันมองข้างทาง
 
 
 
 
 
                    " ตอนไปซื้อของกัน คุยอะไรกันบ้างหรอ " โทโมะยังถามไม่หยุด
 
 
 
 
                    " โมะหิวมั้ย เราจะแวะทานข้าวกันก่อนดีมั้ย " ฟางรีบเปลี่ยนเรื่องทันที