Garin : เป็นแฟนกันนะ

          
P:4
แล้วซูกัสก็เดินเข้าไปในโรงเรียนด้วยบรรยากาศที่แตกต่างกับตอนออกไปซื้อของ  เขาเห็นเงาสีดำอะไรสักอย่างอยู่บริเวณเสาธงและนึกแปลกใจที่มีเสียงเพลงในโรงเรียนแห่งนี้ในตอนเย็น  ถึงยังไงซูกัสก็รีบเดินเพื่อไปให้ถึงห้องทำงานขอพ่อโดยเร็ว พอซูกัสไปถึงด้วยท่าทีไม่ค่อยดีนัก บิวลีฟกับเดวิลเห็นเช่นนั้นเลยรีบมาช่วยถือของแล้วช่วยพยุงพี่ชายคนโตไปนั่งที่โซฟา  แล้วการินที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานก็ถึงกับเงยหน้าขึ้นมามอง
การิน-แกเป็นอะไร
ซูกัส-ผมรู้สึกอะไรแปลกหน้าขนลุกมากเลย
ลัล-กรี๊ดดดดดดดดดด
การิน-เฮ้ย เป็นอะไร ไปยัยโง่ // วิ่งไปตามเสียงกรี๊ด
ลัล-กะการิน  นะนั้นมันอะไรน่ะ
การิน-ไหน
ลัล-นั้นไง // ชี้
การิน-ไหนวะ
ลัล-กะการิน นายมองไม่เห็นหรอ
การิน-ก็ใช่น่ะสิ
ลัล- // จับเสื้อการินแน่น
การิน-ป่ะ เดินไปหาพวกนั้นกัน แล้วถามว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่  // ลูบหัว
ลัล-อื่อ // เดินออกไปโดยมีการินประคอง
พอเดินออกไปบิวลีฟกับเดวิลก็เห็นว่าแม่ของพวกเขาก็มีอาการไม่แตกต่างกับพี่ชายคนโตสักเท่าไหร่  พอการินพาลัลมานั่งแล้วก็เริ่มประเด็นทันที
การิน- ซูกัส แกเห็นอะไร
ซูกัส-ตอนที่ผมเดินเข้ามาในโรงเรียนผมเห็นเงาอะไรสักอย่างสีดำอยู่บริเวณเสาธงและก็ได้ยินเสียงเพลงดังมาจากไหนไม่รู้
การิน-อืม  แล้วของเธอล่ะยัยโง่ เธอน่าจะรู้อะไรมากกว่านั้นนะ 
ลัล-ฉันรู้สึกเหมือนเห็นเงาประหลาดที่หน้าเสาธงแล้วก็มีเสียงเพลงอะไรสักอย่าง  แต่ฉันได้ยินไม่ค่อยชัดแล้วมีคนพูดอะไรสักอย่างที่มันถามถึงความรักน่ะ
การิน-มันถามว่าอะไร
ลัล-มันถามว่า “ความรักของคุณเป็นสีอะไร” เขาถามมาว่าอย่างนั้นแหละ
การิน-แล้วที่เธอกรี๊ดมันหมายความว่าไง
ลัล-อ๋อ  คือว่ามันกำลังจะฆ่าฉันน่ะ  แต่พอนายมามันก็หายไปเลย มันหมายความว่าไง
การิน-จะไปรู้เรอะ
ลัล-อ่า
บิวลีฟ-เรื่องนั้นช่างก่อนดีกว่าไหมค่ะ ทานก่อนเดี๋ยวจะเป็นลมเอานะค่ะ
การิน-อืมๆ
เดวิล-อ่ะพ่อ //  ยื่นหมี่น้ำให้การิน
การิน-ขอบใจ
บิลลีฟ-นี่ค่ะแม่ // ยื่นหมีน้ำให้ลัล
ลัล-ขอบใจ อ๊ะ ซูกัสไปไหน
บิวลีฟ-เห็นบอกว่าจะไปห้องน้ำน่ะค่ะ แต่ไปนานมากแล้วด้วยค่ะ
ลัล-การิน ชักจะไปปกติแล้วสิ ซูกัสมีญาณอาถรรพ์เล็กน้อยก็เถอะ มันจะมาเอาญาณอาถรรพ์อีกหรอ // หันไปซุบซิบกับการิน
การิน-ไม่รู้สิ // ซุบซิบ
ลัล-นี่ของแม่ไม่ต้องแกะก่อนนะ เดี๋ยวแม่มา
การิน-ไปด้วยสิ ไม่ต้องแกะก่อน  กินเสร็จแล้วกลับบ้านได้เลยนะ เดี๋ยวจะให้ซูกัสกับลัลช่วยงานอะไรหน่อย เข้าใจนะ // หันไปสั่ง
บิวลีฟ/เดวิล-ค่ะ/ครับ // ตอบพร้อมกัน
การินได้ออกวิ่งตามลัลไปแต่ก็ได้เจอซูกัสนอนหมดสติอยู่ข้างบันได้ แต่พอหันไปก็เจอลัลกับรุทร(มาตอนไหน)ที่กำลังยืนดูอะไรบางอย่างอยู่  แต่พอเดินไปผมก็เห็นสิ่งที่ 2 คนนี้กำลังจ้องอยู่  แต่พอจับแขนทั้ง 2 คนจึงรู้สึกเย็นเหมือนถูกแช่แข็ง
แค่กๆ แค่กๆ
พอการินได้ยินเสียงไอจากคนข้างหลัง(ซูกัส) เลยรีบไปดูทันที แต่ซูกัสก็ถึงกับงงว่ามันเกิดอะไรขึ้น
ซูกัส-พ่อ
การิน-เกิดอะไรขึ้น
ซูกัส-เงาสีดำปริศนานั้นมาจะกลุ่มควันนั่น ถ้าโดนตัวเมื่อไหร่จะทำให้รู้สึกเหมือนโดนแช่แข็งครับ  //  ชี้
การิน-มันคือตัวไรว่ะ // เริ่มหงุดหงิด
ซูกัส-พ่อแม่ยังไม่โดนควันนั้นที
การิน-ยะ ยัยโง่ ไม่เป็นไรนะ
ลัล-อื่อ แต่รุทรเขา
การิน-รู้แล้ว แต่จะทำยังไงล่ะทีนี้
ซูกัส-พ่อ เอานี่  //  ยื่นหนังสือไสยให้
การิน-แกไปเอามาจากไหน
ซูกัส-ผมเจอใต้บันได ครับ
การิน-อ่า // เปิดหนังสือไสย
การินก็เริ่มท่องบทอะไรสักอย่างลัลก็วิ่งมาทางซูกัสเพื่อให้หลบไปที่มุมๆหนึ่งเพื่อไม่ให้โดนดูดเข้าไปด้วยพอทุกอย่างสงบลง เงาสีดำพวกนั้นก็หายไปหมดแล้ว  รุทรก็ขยับได้ตามปกติแล้ว
รุทร-แกก็ยังได้ใช้หนังสือไสยอยู่นิ
การิน-เออ
ลัล-การิน
การิน-อะไร อ่ะๆ // ค้าง
รุทร-เป็นอะไร
การิน-ยัยนั้นโดนสะกด ส่วนซูกัสหมดสติ  ชั้นจะทำไงดีว่ะ  //  เริ่มมึนงง
รุทร-แกยังมีวิธีเว้ย แต่แกไม่คิดจะทำ  เด็กนั้นน่ะไม่เป็นไรหรอก  เป็นก็แค่แฟนแก(ลัล)นั้นแหละ
การิน-ยังไงว่ะ
รุทร-จูบเธอสิ  แล้วเธอจะกลับมาเองแหละ
การิน-เออ
รุทร-งั้นพาเด็กคนนี้ไปไว้ที่ห้องทำงานแกนะ
การิน-เออ แล้วแกก็กลับไปเลย
รุทร-ไม่สั่งก็ไปอยู่แล้ว