Garin : เป็นแฟนกันนะ

P:5

พอรุทรพาซูกัสไป การินก็ประคองใบหน้าของลัล แล้วก็จูบเธอแต่มันเป็นไปตามที่รุทรบอกคือ ลัลได้สติกลับมา แต่ที่การินได้เกินขาดคือลัลกอดเขาแน่นเหมือนกับว่าชาตินี้จะไม่มีเขาอีกแล้ว

การิน-ไม่เป็นไรแล้วล่ะ

ลัล-อื่อ แล้วซูกัสล่ะ

การิน-หมอนั้น(รุทร)พาไปที่ห้องทำงานของชั้นแล้ว

ลัล- การิน เรื่องแบบนี้มันไม่จบลงง่ายๆใช่ไหม

การิน-ใช่  ต่อเมื่อมันยังมีญาณอาถรรพ์อยู่

ลัล-แล้วจะให้ฉันทำยังไง

การิน-ทำลายญาณอาถรรพ์นั้นซะ แต่มีผลข้างเคียงว่าเราสองคนจะไม่รู้จักกัน

ลัล-แล้วลูกของเราล่ะ

การิน-ยังคงอยู่เหมือนเดิม

ลัล-งั้นเริ่มเลยเหอะ

การิน-แน่ใจ

ลัล-อื่อ สัญญาว่าจะไม่ลืมนาย

การิน-อืม งั้นเริ่มกันเลย

ลัล-อ่า

แล้วการินก็เริ่มพิธีทันที  โดยที่ลัลก็ไม่ได้คัดต้านอะไรเลย แต่กลับยอมให้ทำด้วยความสมัครใจ 

30 นาทีผ่านไป

การินปลุกคนตรงหน้าเธอ เขาคิดว่าถ้าคนตรงหน้าตื่นขึ้นมาแล้วถามว่า “นายเป็นใคร” เขาจะทำยังไงกัน  แต่พอเธอลืมตาขึ้นมาผมก็โผล่กอดเธอทันที

ลัล-นาย นายร้องไห้ทำไม

การิน-ก็กลัวเธอลืมนี่

ลัล-ก็สัญญาแล้วนี่ว่าจะไม่ลืม

การิน- // เช็ดน้ำตา

ลัล-ป่ะไปหาซูกัสที่ห้องกัน

การิน-อืม // จับมือลัล

ลัล-  // ยิ้ม

พอไปถึงก็เห็นซูกัสนั่งทานหมี่น้ำ(มันยังอุ่นๆ)อยู่คนเดียว  พอการินมาถึงก็แกะถุงแล้วเทใส่ถ้วยให้ลัล แล้วก็มาแกะแล้วเทใส่ถ้วยของตัวเอง

การิน-แกยังรู้สึกหรือได้ยินความคิดของคนอื่นอีกไหม

ซูกัส-ไม่รู้สึกแล้วครับ  แต่รู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก

การิน-อาๆ

ซูกัส-พ่อถามทำไมหรอ

การิน-เปล่าๆ ไม่มีอะไร

พอจบการสนทนาของพ่อลูกเสร็จการินก็ลงมือกินหมี่น้ำต่ออย่างไม่สนใจอะไร  ส่วนลัลที่ทานเสร็จแล้วก็เดินไปเอาน้ำในตู้เย็นมา 3 แก้ว  ซึ่งมี กาแฟดำของการิน  ชาเย็นของลัล และน้ำส้มปั่นของซูกัส เอามาให้  พอทานเสร็จเก็บไปทิ้งหมดแล้ว การินก็ชวนกลับบ้าน โดยที่การินขับรถมมอเตอร์ไซค์ไปกับลัล ซ่วนซูกัสรอรถที่บ้านมารับเนื่องจากการินโทรเรียกให้มารับซูกัส  ส่วนลัลกับการินก็รอให้ซูกัสขึ้นรถคันนั้นไปก่อนแล้วค่อยขับตามไป  พอถึงบ้านซูกัสก็รีบไปอาบน้ำนอนทันทีเลยเพราะเพลียจัด

เช้าวันรุ่งขึ้น

ราเชสได้ตื่นขึ้นมาแล้วเห็นรุทรนอนอยู่ที่พื้น ราเชสสงสัยมากว่ามาอยู่ที่นี่ได้ไง เลยตัดสินใจปลุกรุทร

รุทร-ตื่นแล้วเหรอ

ราเชส-เชสมาอยู่ที่นี่ได้ไง

รุทร- อ๋อ ผมพามาเองแหละ  พอดีว่าเห็นเธอนอนหมดสติอยู่แถวประตูทางออก แถมยังมีแผลเหมือนโดนเล่นงาน  เลยพากลับมาที่บ้านผมก่อน

ราเชส-รุทรนายเปลี่ยนชุดให้ด้วยเหรอ

รุทร-เปล่าๆ พอดีว่า ให้พี่ผู้หญิงคนข้างบ้านมาเปลี่ยนให้นะ  ส่วนชุดนักเรียนก็ซักให้แล้ว ชุดชั้นในเธอ พี่ข้างบ้านก็ออกไปซื้อให้แล้ว

ราเชส-ขอบใจนะ // กอดรุทร

รุทร-ไม่เป็นไร เธอยังเจ็บแผลอยู่ไหม

ราเชส-นิดหน่อยน่ะ แต่ไม่เป็นไรแล้ว

รุทร-ยังจำคำถามวันนั้นได้อยู่ไหม

ราเชส-ได้ ทำไมหรอ

รุทร-ผมจะให้ทำตอบเธอวันนี้แหละ

ราเชส-จริงหรอ

รุทร-อืม ผมตกลง ผมจะคบกับเธอ

ราเชส-ดีใจจังเลย // โน้มคอรุทรมาจูบ

รุทร-อืม  // จูบตอบ

แล้วในวันๆนั้พวกเขาก็ใช้เวลาสวีทกันหลายชั่วโมง กว่าจะได้เสด็จไปโรงเรียนก็ 10 โมงเช้า ส่วนทางด้านซูกัสก็หลับเป็นตายอยู่บนเตียงนอน  จนลัลต้องเข้ามาแทบจะทุกนาที  ตอนนี้การิน บิวลีฟ และเดวิล ไปโรงเรียนกันหมดแล้ว ที่บ้านเลยเหลือแค่ลัลกับซูกัสแค่ 2 คน  ตอนนี้ที่โรงเรียนได้ปรากฏคู่รักคู่ใหม่ซึ่งก็คือ รุทรกับราเชส  คู่รักคู่นี้โดนจับตามองเป็นที่น่าสนใจเป็นอย่างมากเลยในตอนนี้  แล้วก็เป็นที่น่าสนใจตลอดไป

“ฉันเคยคิดมาโดยตลอดว่า ‘สีแห่งความรัก’ คือสีชมพู  แต่แล้ว...วันที่เขาเดินเข้ามาในชีวิต ฉันถึงได้รู้ว่าความคิดของฉันนั้นช่างแคบตื้นเขินเสียเหลือเกิน เขาเป็นเหมือนแสงสว่างส่องนำทางให้ฉันได้เห็นคำตอบวาความรักของฉันนั้สีอะไรแน่ ซึ่งคำตอบที่ฉันได้พบคือ ‘สีฟ้า’ สีที่เป็นตัวแทนของเขานที่ทำให้หัวใจฉันได้ทำความรู้จักกับ ‘ควมรัก’ นั้นเอง แต่ละวันอันเงียบของฉันได้เปลี่ยนไป....ตั่งแต่ใครคนนั้นก้าวเข้ามา เขาทำให้วันอันมืดหม่นของฉันสว่างไสวสดใสราวกับ “สีฟ้า”  ของท้องฟ้าหลังฝน ทำให้หัวใจที่เคยว่างเปล่าแห้งแล้งชุ่มชื้นและเปลี่ยนสิ่งที่แตกต่างให้กลายเป็นส่วนเติมเต็ม ”