Garin : เป็นแฟนกันนะ

P:4

แล้วซูกัสก็เดินเข้าไปในโรงเรียนด้วยบรรยากาศที่แตกต่างกับตอนออกไปซื้อของ  เขาเห็นเงาสีดำอะไรสักอย่างอยู่บริเวณเสาธงและนึกแปลกใจที่มีเสียงเพลงในโรงเรียนแห่งนี้ในตอนเย็น  ถึงยังไงซูกัสก็รีบเดินเพื่อไปให้ถึงห้องทำงานขอพ่อโดยเร็ว พอซูกัสไปถึงด้วยท่าทีไม่ค่อยดีนัก บิวลีฟกับเดวิลเห็นเช่นนั้นเลยรีบมาช่วยถือของแล้วช่วยพยุงพี่ชายคนโตไปนั่งที่โซฟา  แล้วการินที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานก็ถึงกับเงยหน้าขึ้นมามอง

การิน-แกเป็นอะไร

ซูกัส-ผมรู้สึกอะไรแปลกหน้าขนลุกมากเลย

ลัล-กรี๊ดดดดดดดดดด

การิน-เฮ้ย เป็นอะไร ไปยัยโง่ // วิ่งไปตามเสียงกรี๊ด

ลัล-กะการิน  นะนั้นมันอะไรน่ะ

การิน-ไหน

ลัล-นั้นไง // ชี้

การิน-ไหนวะ

ลัล-กะการิน นายมองไม่เห็นหรอ

การิน-ก็ใช่น่ะสิ

ลัล- // จับเสื้อการินแน่น

การิน-ป่ะ เดินไปหาพวกนั้นกัน แล้วถามว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่  // ลูบหัว

ลัล-อื่อ // เดินออกไปโดยมีการินประคอง

พอเดินออกไปบิวลีฟกับเดวิลก็เห็นว่าแม่ของพวกเขาก็มีอาการไม่แตกต่างกับพี่ชายคนโตสักเท่าไหร่  พอการินพาลัลมานั่งแล้วก็เริ่มประเด็นทันที

การิน- ซูกัส แกเห็นอะไร

ซูกัส-ตอนที่ผมเดินเข้ามาในโรงเรียนผมเห็นเงาอะไรสักอย่างสีดำอยู่บริเวณเสาธงและก็ได้ยินเสียงเพลงดังมาจากไหนไม่รู้

การิน-อืม  แล้วของเธอล่ะยัยโง่ เธอน่าจะรู้อะไรมากกว่านั้นนะ 

ลัล-ฉันรู้สึกเหมือนเห็นเงาประหลาดที่หน้าเสาธงแล้วก็มีเสียงเพลงอะไรสักอย่าง  แต่ฉันได้ยินไม่ค่อยชัดแล้วมีคนพูดอะไรสักอย่างที่มันถามถึงความรักน่ะ

การิน-มันถามว่าอะไร

ลัล-มันถามว่า “ความรักของคุณเป็นสีอะไร” เขาถามมาว่าอย่างนั้นแหละ

การิน-แล้วที่เธอกรี๊ดมันหมายความว่าไง

ลัล-อ๋อ  คือว่ามันกำลังจะฆ่าฉันน่ะ  แต่พอนายมามันก็หายไปเลย มันหมายความว่าไง

การิน-จะไปรู้เรอะ

ลัล-อ่า

บิวลีฟ-เรื่องนั้นช่างก่อนดีกว่าไหมค่ะ ทานก่อนเดี๋ยวจะเป็นลมเอานะค่ะ

การิน-อืมๆ

เดวิล-อ่ะพ่อ //  ยื่นหมี่น้ำให้การิน

การิน-ขอบใจ

บิลลีฟ-นี่ค่ะแม่ // ยื่นหมีน้ำให้ลัล

ลัล-ขอบใจ อ๊ะ ซูกัสไปไหน

บิวลีฟ-เห็นบอกว่าจะไปห้องน้ำน่ะค่ะ แต่ไปนานมากแล้วด้วยค่ะ

ลัล-การิน ชักจะไปปกติแล้วสิ ซูกัสมีญาณอาถรรพ์เล็กน้อยก็เถอะ มันจะมาเอาญาณอาถรรพ์อีกหรอ // หันไปซุบซิบกับการิน

การิน-ไม่รู้สิ // ซุบซิบ

ลัล-นี่ของแม่ไม่ต้องแกะก่อนนะ เดี๋ยวแม่มา

การิน-ไปด้วยสิ ไม่ต้องแกะก่อน  กินเสร็จแล้วกลับบ้านได้เลยนะ เดี๋ยวจะให้ซูกัสกับลัลช่วยงานอะไรหน่อย เข้าใจนะ // หันไปสั่ง

บิวลีฟ/เดวิล-ค่ะ/ครับ // ตอบพร้อมกัน

การินได้ออกวิ่งตามลัลไปแต่ก็ได้เจอซูกัสนอนหมดสติอยู่ข้างบันได้ แต่พอหันไปก็เจอลัลกับรุทร(มาตอนไหน)ที่กำลังยืนดูอะไรบางอย่างอยู่  แต่พอเดินไปผมก็เห็นสิ่งที่ 2 คนนี้กำลังจ้องอยู่  แต่พอจับแขนทั้ง 2 คนจึงรู้สึกเย็นเหมือนถูกแช่แข็ง

แค่กๆ แค่กๆ

พอการินได้ยินเสียงไอจากคนข้างหลัง(ซูกัส) เลยรีบไปดูทันที แต่ซูกัสก็ถึงกับงงว่ามันเกิดอะไรขึ้น

ซูกัส-พ่อ

การิน-เกิดอะไรขึ้น

ซูกัส-เงาสีดำปริศนานั้นมาจะกลุ่มควันนั่น ถ้าโดนตัวเมื่อไหร่จะทำให้รู้สึกเหมือนโดนแช่แข็งครับ  //  ชี้

การิน-มันคือตัวไรว่ะ // เริ่มหงุดหงิด

ซูกัส-พ่อแม่ยังไม่โดนควันนั้นที

การิน-ยะ ยัยโง่ ไม่เป็นไรนะ

ลัล-อื่อ แต่รุทรเขา

การิน-รู้แล้ว แต่จะทำยังไงล่ะทีนี้

ซูกัส-พ่อ เอานี่  //  ยื่นหนังสือไสยให้

การิน-แกไปเอามาจากไหน

ซูกัส-ผมเจอใต้บันได ครับ

การิน-อ่า // เปิดหนังสือไสย

การินก็เริ่มท่องบทอะไรสักอย่างลัลก็วิ่งมาทางซูกัสเพื่อให้หลบไปที่มุมๆหนึ่งเพื่อไม่ให้โดนดูดเข้าไปด้วยพอทุกอย่างสงบลง เงาสีดำพวกนั้นก็หายไปหมดแล้ว  รุทรก็ขยับได้ตามปกติแล้ว

รุทร-แกก็ยังได้ใช้หนังสือไสยอยู่นิ

การิน-เออ

ลัล-การิน

การิน-อะไร อ่ะๆ // ค้าง

รุทร-เป็นอะไร

การิน-ยัยนั้นโดนสะกด ส่วนซูกัสหมดสติ  ชั้นจะทำไงดีว่ะ  //  เริ่มมึนงง

รุทร-แกยังมีวิธีเว้ย แต่แกไม่คิดจะทำ  เด็กนั้นน่ะไม่เป็นไรหรอก  เป็นก็แค่แฟนแก(ลัล)นั้นแหละ

การิน-ยังไงว่ะ

รุทร-จูบเธอสิ  แล้วเธอจะกลับมาเองแหละ

การิน-เออ

รุทร-งั้นพาเด็กคนนี้ไปไว้ที่ห้องทำงานแกนะ

การิน-เออ แล้วแกก็กลับไปเลย

รุทร-ไม่สั่งก็ไปอยู่แล้ว