รักน้ะยัยตัวจิ้น

 
"พี่โมะ..." แก้วที่เดินออกมาเห็นพี่ข้างบ้านกำลังกอดแล้วจูบกับผู้หญิงคนหนึ่ง
 
 
 
"แก้ว พี่พี่ " โทโมะถอนจูบกับผู้หญิงคนนั้นแล้วเหลือบตาไปเห็นแก้วที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามบ้านตัวเอง ก็พูดไม่ออก
 
 
 
"เธอเป็นใคร มายุ่งกับพี่โมะทำไม!"แก้วเดินฝั่งหน้าบ้านของโทโมะแล้วกระโดดผ่านประตูรั้วโดยใช้ทักษะของการเรียนเทควันโดมาใช้แล้วตะคอกใส่ผู้หญิงคนนั้น
 
 
 
"แล้วเธอล่ะเป็นใคร แค่น้องข้างบ้านอย่ามาสะเออะ!" ผู้หญิงคนนั้นใช่ว่าจะยอมให้แก้วตะคอกใส่เพียงคนเดียว โทโมะยืนมองอย่างหรอหรา
 
 
 
"หึ ถึงฉันจะเป็นแค่เด็กข้างบ้าน แต่ก็คงสำคัญกว่าเธอแน่ เพราะเธอมันก็แค่คู่นอนชั่วคราวเท่านั้นแหละ"แก้วตอกกลับ
 
 
 
"แก๊ กว่าว่าฉันหรอ" หญิงสาวคนนั้นพรุ่งตัวจะไปตบแก้ว แต่โทโมะก็ตั้งสติ แล้วคว้าข้อมือของผู้หญิงคนนั้นไม่ให้ตบแก้ว
 
 
 
"เธอจะทำอะไรแก้ว" โทโมะพูดเสียงเรียบ
 
 
 
"เอ่อออ" ผู้หยิงคนนั้นถึงกับพูดไม่ออกเพราะโทโมะไม่เคยพูดน้ำเสียงแบบนี้กับเธอมาก่อน 
 
 
 
"ฉันถามเธอว่าจะทำอะไรแก้วห๊า!"เธอถึงกลับสดุ้งเพราะโทโมะตะคอกใส่ แก้วก็สดุ้งไปด้วยเพราะเธอเองก็ไม่เคยเห็นพี่ชายข้างบ้านตะคอกใส่เลยสักครั้ง
 
 
 
"กลับไปได้ล้ะ ฉันบอกให้กลับไป"โทโมะตะคอกใส่อีกครั้ง ผู้หญิงคนนั้นลนลานวิ่งออกไป โดยลืมรองเท้าไว้บ้านโทโมะ เอิ่มมม
 
 
 
"แก้ว" โทโมะหันมาพูดกับแก้วเสียงอ่อยยๆ
 
 
 
"อะไร!" แก้วพูด แล้วกำลังจะเดินออกจากบ้านโทโมะ
 
 
 
"แก้ว พี่อธิบายได้น้ะ" โทโมะคว้ามือแก้วไว้ แล้วแก้วก็สบัดทิ้ง
 
 
 
"หลักฐานมันคาตาแบบนี้พี่จะให้แก้วคิดยังไง คิสแบบเพื่อนหรอ แก้วคิดไม่ได้หรอกนะแบบนั้นอ้ะ ฮึก" ในที่สุดแก้วก็ร้องไห้ออกมา 
 
 
 
"แก้ว มันไม่ใช่ในแบบที่แก้วคิด" โทโมะพูดแลวคว้าตัวแก้วไปกอด
 
 
 
"แก้วบอกแล้วไง ว่าพี่ยุ่งกับผู้หญิงได้แค่สามคน นั่นก็คือ แม่พี่ พี่มากิ แล้วก็แก้ว คนอื่นแก้วไม่ให้ยุ่ง" แก้วพูดแล้วกอดตอบโทโมะ
 
 
 
"คร้าบบบ" โทโมะตอบรับ
 
 
 
"หึ ดี ไม่งั้นแก้วจะฟ้องพี่ป็อป ว่าพี่โมะมีกิ๊ก คิกคิก" แก้วพูดแล้วหัวเราะ น้ำตาเมื่อหายไปกับสายลม
 
 
 
"ห้ะ เมื่อกี๊แก้วไม่ได้หึงพี่หรอ" โทโมะถึงกับอึ้ง
 
 
 
"แก้วจะหึงแฟนพ่ชายตัวเองทำไมล้ะค้ะ ไปดีกว่า ฝันดีน้ะค้ะ" แก้วพูดแล้ววิ่งเข้าบ้านตัวเอง ไม่วายหันมาบ๊ายบายโทโมะด้วย 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฝากฟิคเรื่องนี้ด้วยน้ะค้ะ