คนแปลกหน้าคนนี้ ( Stranger )

   
 
 
' นี่เราจะไม่ได้เจอกันอีกเเล้วจริงๆ หรอ ยัยน่ารัก เอ่ย ! เเก้ว  นี่อุส่า มาหาที่โรงเรียนยังคลาดกันอีก   ยัยน่ารัก เธอไปอยู่ไหนนะ '
 
 
โทโมะที่เดินเเยกออกมาจากป๊อปปี้เพื่อที่จะกลับบ้านตัวเอง  เดินคิดอะไร มาเรื่อยเปื่อยจนถึงหน้าร้านขนมที่ตัวเองมาซื้อประจำ  
 
เขายืนรออยู่สักพัก เพราะมีคนยืนรอ อออยู่หน้าร้านมากมาย ที่เขากลับช้าก็เพราะอย่างนี้  ร้านนี้จะขึ้นชื่อเรื่องขนมเอเเคร เเละจะขายดีเป็นประจำอยู่แล้ว ในช่วงเวลานี้  คนจะเยอะเป็นพิเศษ   จนคนเริ่มจะหมดเเล้วนั่นเเหละ เขาถึงเดินเข้าไป
 
" อ่าวโทโมะหรอลูก วันนี้มาเร็วนะเนี่ย เอากี่ถุงล่ะ "
 
" เอา 2 ครับ  ว่าเเต่มีให้ผมป่ะเนี่ย " เขาพูดเพราะมองดูในถาดมันไม่มีเเล้ว
 
" มีจ่ะมี  กำลังทำอยู่น่าจะเสร็จเเล้ว  เเปปนึงนะจ๊ะ "   น้ามลพูดกับโทโมะ ก่อนจะ หันกลับไปตะโกนเรียกลูกสาว  " เเก้ว เสร็จรึยังลูก  ลูกค้ามารอเเล้วนะ "
 
 
 
' เเก้วหรอ  ชื่อเหมือนยัยน่ารักเลย '
 
 
 
" มาเเล้วค่าาา  เอเเครอร่อยๆ มาเเล้ว ~~~ !! "
 
ร่างสูงเงยหน้าไปมองคนที่มาใหม่  ก็ถึงกับระบายยิ้ม ออกมาโดยที่ไม่รู้ตัว  ยัยน่ารัก !!!
 
" อ่อ  ขอโทษนะคะ  เอแครมาเเล้ว ค่ะ   อ่อพี่ .....  "
 
ไม่ใช่เเค่เขาที่ตกใจ ร่างบางเองก็ด้วย  ทั้งสองสบตากันนิ่ง จนน้ามล  เรียกโทโมะนั่นเเหละ 
 
" นี่จ่ะ  เอเเครสองถุง   อ่อ โทโมะลูก ได้ยินน้ามั๊ย ? "
 
" อ่อ ครับๆ นี่ครับเงิน "
 
" จ่ะ ขอบคุณนะ  อุดหนุนน้าทุกวันเลย "
 
" ครับ  เอเเครอร่อยขนาดนี้  เเถมคนทำยังสวยอีก "
 
โทโมะพูดตอบน้ามลเเต่สายตากลับมองเเก้วไม่วางตา เเก้วเองที่ถูกจ้องก็ทำตัวไม่ถูก  เลยหมุนตัวกลับเข้าครัวไป  ร่างสูงเองก็ไม่ยอมเเพ้  ถามเรื่องของร่างบางต่อ 
 
" กินมาตั้งนาน พึ่งเคยเห็นคนทำก็วันนี้ นะครับ "
 
" อ้อ เเก้วอ่ะหรอ  ลูกสาวน้าเอง  คนนี้มันไม่ชอบอยู่หน้าร้าน คลุกอยู่เเต่ในครัว  ชอบทำตัวลึกลับเเปลกๆ "
 
" ครับ ผมก็ว่างั้น " เขาพูดตอบไปเเค่นั้น ก่อนจะเดินกลับบ้านไป
 
 
 
' ยัยน่ารัก  เอ้ย เเก้ว  เราได้เจอกันอีกเเน่ '
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ไอ้โมะ  มึงจะรีบไปไหนว๊ะ  "
 
เขื่อนถามเพื่อนตัวเองที่กำลังเก็บของใส่กระเป๋าอย่างเร่งรีบ 
 
" กูมีเรื่องสำคัญจะต้องรีบไป "
 
" นี่พึ่งจะบ่ายสามเอง  มึงจะรับไปไหน เเล้ววันนี้มึงจะไปสนามป่าว "
 
" ดูก่อน   กูไปละ "
 
ร่างสูงรีบเก็บของอย่างเร็วเพื่อที่จะให้ไปทันโรงเรียนเเก้วเลิก  เขาตั้งใจจะบอกชอบเธอวันนี้ ยังไงก็ต้องวันนี้  ความรู้สึกต่างๆ มันมากมายจนเขาทนไม่ไหวอีกต่อไปเเล้ว  เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมมันถึงมากมายขนาดนี้ กับคนที่เจอกันนับครั้งได้  เขารู้เเค่อยากบอกเธอ ผลลัพธิ์มันจะออกมายังไง เขาก็พร้อมจะยอมรับมัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 ' นี่เราโรคจิตรึปล่าว ' 
 
คำถามนี้ผุดขึ้นมาในหัว เมื่อเขามายืนอยู่หน้าโรงเรียนของเเก้วเเล้ว 
 
' ไม่หรอก ถ้าไม่ทำเเบบนี้ ก็คงไม่ได้เจอยัยน่ารักเเน่ๆ ' ก็ได้เเต่ปลอบใจตัวเอง 
 
 
 
 
" โอ๊ยยยยย !! "  
 
อยู่ๆ ก็มีเด็กผู้หญิงคนนึงมาล้มตรงหน้าผม ไอ้เราจะไม่เข้าไปดูก็ไม่ได้ มาล้มตรงหน้าซะขนาดนี้
 
" น้องเป็นอะไรมากปล่าว "
 
" อ่อ  พี่ พี่ชื่อไรหรอคะ "
 
" เห ~~ "
 
" ก็ถามไว้ก่อนไงคะ จะได้ขอบคุณถูก  พี่ชื่ออะไร  บ้านอยู่เเถวไหนหรอคะ "
 
เอิ่มมมม  นี่ผมกำลังถูกจีบ เเบบจู่โจมเลยใช่มั๊ยเนี่ย ~~~
 
ร่างสูงที่กำลังถูกวุ่นวาย ? อยู่ก็ไม่ทันได้มองร่างบางที่เดินผ่านไปพอดิบพอดี ...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
' ทำไมถึงรู้สึกว่ามีคนตามเรามา '
 
" อ๊ะ !!! "
 
ร่างบางตัดสินใจหันกลับไปมอง เเต่เเล้วก็ไม่เจอใคร
 
' คิดไปเองหรือไงนะ ช่างเถอะ '
 
ร่างบางตัดสินใจเดินต่อไป เเล้วความรู้สึกว่ามีคนเดินตามก็กลับมาให้เธอรู้สึกอีกครั้ง  คราวนี้เธอตัดสินใจไม่หันกลับไปมอง เเต่วิ่งเเทน  !!
 
ยังไม่ทันที่เธอจะเริ่มวิ่ง  กลับถูกใครบางคนจับเเขนไว้เสียก่อน
 
" อ๊ะ พี่นี่    ปล่อยนะ จะพาเเก้วไปไหน ปล่อย ~~~~  !!! "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
------------------------------
เปลี่ยนชื่อตอนทันมั๊ย 5555
19:55
18/07/58