-[kristao ficexo]- หัวใจของฉันมอบมันให้นาย

-

วันที่ 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.10 น.

  2 ตอน
  0 วิจารณ์
  5,216 อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) เจอครั้งแรก once

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
ณ. โรงเรียนอัลคอเปอร์เรชั่น เป็นโรงเรียน อภิมหาเศรษฐี แห่งหนึ่ง ที่ได้ขึ้นชื่อว่ามหาเศรษฐีเพราะโรงเรียนชั้นนำแนวหน้าหน้าแบบนี้มีแต่พวกมหาเศรษฐีเงินเหลือเฟือ ..ที่ไม่รู้จะนำเงินพวกนั้นไปทำอย่างไร ฉะนั้นจึงได้นำบุตร ทั้งหลายของท่านมาเสริมกาศึกษาที่นี่ 
หึ !เสียงเด็กหนุ่มใบหน้าคมสวย แววตาคมกริบเหมือนเสือ เขาคือ อู้อี้ฟาน หรือคริส นั่นเอง ผม พูดกับตัวเองใรขณะที่อยู่หน้าประตูโรงเรียน ผมถูกสั่งย้ายมาโรงเรียนแห่งนี้ตามเจ้าคุณพ่อ
ผมก็ไม่ค่อยจะสนใจเรื่องงานของท่านสักเท่าไหร่เพราะว่า ผมเบื่อกับธุรกิจแบบนี่เหลือทน 
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมของโรงเรียน วันแรกเลยสินะ เดินไปดูมายเฟรนด์ในห้องดีกว่าเฟรนด์ของผมหลายคนที่ถูกส่งมาเรียนที่นี่ 
•ห้องม.5/1•
ผมเดินเข้าไปในห้องแบบเรียบง่ายส่วนมากคนที่นี่เขา จะไม่ทักทายกันหรอกลูกคุณหนูกันทั้งนั้น. ผมกวาดสายตามองหา ไอ้หูกาง ปาร์คชานยอล นั่นไงมันอยู่ริมหน้าต่างต้องไปหาซะแล้วว 
"ว่าไง ยอลลล "ผมทักทายเจ้าของหูกาง 
"อืม~ก็ดี" ชานยอลมีสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่
"เป็นไรว่ะ" ผมถาม เป็นห่วงมันนิดนึง 
"แบคฮยอนไม่มาเรียนวันนี้ "ชานยอลเล่าถึงสาเหตุที่ทำให้เขาเศร้าใจ 
"แล้ว?"แบคฮยอนไม่มาแล้วทำไมผมก็ยิ่งจะกลายเป็นนักสืบสวนมากขึ้น                  
"เห้อออออออ.. นี่"เจ้าหูกางก็ไม่ตอบผมแต่โยนคำถามให้ผมต้องสงสัยเพิ่มขึ้น ซะงั้น 
"มีอะไรรรรร ?" 
"พรุ่งนี้ต้องเตรียมรับน้องรหัสนะ"
"ต้อง ทำด้วยเหรอว่ะ เห้อ." 
"อืม. อีกห้านาทีทีชเชอร์จะมาแล้ว รอเรียนเหอะนายนั่งข้างฉันตรงนี้ก็ได้" ชานยอลบอกสถานการณฺตอนนี้ ผมรู้สึกเหมืิอนเจ้าหูกาง เป็นห่วงแบคฮยอนมากกกกแบคฮยอนเป็นใครผมยังไม่รู้จักเลย เรียนดีกว่า ........ 
หลังเลิกเรียนเวลา 16.30 
ผมก็วิ่งดิ่งตรงลงมาข้างล่างทันที อยากกลับบ้านซะแล้วนะเนี่ย ผมรีบวิ่งมานั่งรอ คนขับรถ ที่ระเบียงศาลาหน้าโรงเรียน ที่ล้อมรอบไปด้วยดอกเดซี่ .ผมก็นั่งก้ม หน้าก้มตาเล่นมือถือรอ 
ฟุ่บ ! มีใครบางคนที่นั่งลงข้างๆผม ด้วยสีหน้าหงุดหงิดสุดๆ ทั้งใบหน้าที่เรียวคม ดวงตาโต ร่างสูงโปร่ง .ทำไมเขาช่างน่ารักขนาดนี้ 
"นี่พี่ครับ ?"ใบหน้าเรียว คมหันหน้ามาสบตาผมแล้วเอ่ยคำทักทาย
"หืมมม.มีอะไร "ผมไม่สงสัยหรอกว่าทำไม เจ้าคนนั้นเรียกผมว่าพี่ 
"พี่ชื่ออะไรฮะ!ผมชื่อเทานะฮะ ฮวางจื่อเทานะฮะ"เจ้าเด็กที่ชื่อว่าเทาแนะนำตัวกับผม
"เอ่อ..อู้อี้ฟาน เรียกคริสก็ได้ "ผมจึงตอบกลับไป 
 "ยินดีที่ได้รู้จักนะฮะ"ใบหน้าเรียวคนที่ก่อนหน้านั้นมีสีหน้าหงุดหงิดแต่ตอนนี้กลับกลายเป็นสีหน้าที่น่ารักน่าเอ็นดูไปเลย-- 
"ว่าแต่เทา นายพึ่งขึ้นม.4ใช่มั้ย"ผมถามกลับ
"ใช่ฮะพี่คริส พรุ่งนี้ผมอยากได้พี่คริสเป็นพี่รหัสจัง"เทาทำหน้ายุ่ง 
"อืม..~พี่ก็อยากได้เทาเป็นน้องรหัสนะ ว่าแต่รู้ได้ไงว่าพี่อยู่ม.5" 
"ความลับนะฮะ ~"เทากลับทำหน้าเบิกบานอีกครั้ง 
"คุณหนูคริสครับบ"คุณลุงคนขับรถตะโกนเรียกผมที่กำลังคุยอยู่กับเทา 
"พี่ไปก่อนนะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้เทา "ผมโลกมือล๊ายบายเทาก่อนที่จะเดินมาเปิดประตูขึ้นรถกลับบ้าน  ระหว่างทางกลับบ้านใบหน้าผมที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ตลอดทาง ทำไมรู้สึก ดีขนาดนี้นะ ทั้งๆที่เจ้าเด็กนั่น เพิ่งคุยกันเป็นครั้งแรกเอง 
.☎ชานยอล ☏•
"อือ.ว่าไงยอล"ผมรีบกดรับสายทันที 
"พรุ่งนี้หลังเลิกเรียนเราไปเดินเล่นกันนะ"
ชานยอลที่โทรมาชวนผมมีน้ำเสียงร่าเริงมากขึ้นไม่เหมือนตอนที่เจอกันครั้งแรก 
"ที่ไหน?"ผมถามกลับ
"สวนสาธรณะ''
"เค งั้นเเค่นี้นะ" 
ผมกดวางสายชานยอลทันทีและภาพของเจ้าเด็กเทากลับมาวนอยู่ในหัวผมอีกครั้ง ตอนนี้ผมยิ้มจนปากจะฉีกถึงหูอยู่แล้ว
-คฤหาสน์ของคริส- 
"เชิญครับ"คุณลุงคนขับรถเดินมาเปิดประตูให้ผม 
"ขอบคุณนะครับ"ผมตอบกลับไปตามมารยาท
ผมรีบเดินเข้าบ้านไป การบ้านวันแรกนี้มันการบ้านหรืออะไรว่ะเนี่ยมันเยอะมากกกก 
ผมเดินจนมาถึงภายในห้องของผมที่ตกแต่งเต็มไปด้วยกาแล็กซี่ทั้งห้อง เพราะผมใฝ่ฝันที่อยากจะไปกาแล็กซี่นานแล้ว มันคือความสุขของผม  
ดือ ดึ้ง ~เสียงไลน์ของผม 
ผมก็เดินเข้ามานั่งบนเตียงยานอวกาศที่อาม่าซื้อให้ ปรากฎว่าเสียงนั่นเป็นเสียงไลน์ที่มาจากคนที่ทำให้ผมรู้สึกดีๆมาเมื่อตอนเย็นนี้เอง 
Hzttao:ถึงบ้านยังครับ ? :) 
Kris:ถึงแล้วว ไปเอาไลน์พี่มาจากไหน นี่? 
Hzttao:อ๋อออ พี่ชานยอลแหละครับ 5555 อย่านอนดึกนะฮะ ผมต้องนอนแล้วฝันดีนะฮะพี่คริส:3
นั่นคือประโยคสุดท้ายของเจ้านั่นที่ทำให้ผมอยากทำการบ้านให้เสร็จเร็วๆ 
ก็อก -ก๊อก -ก็อก- 
"เข้ามาเลยครับบบ "ผมไม่รู้หรอกว่าใครคือคนข้างนอกที่มาเคาะปรเตูห้องผมแต่ตามมารยาทแล้วผมมักเป็น แบบนี้เสมอ 
"เซ ฮัลโหลล คริสสสส" ชานยอลโพล่ศีรษะเข้ามาในห้องผมโดยปริยาย แถมยังพาใครก็ไม่รู้เข้ามาด้วย น่าจะให้คุณลุงยาม ไล่ตะเพิดออกจากบ้านผมไป 
"พาใครมาด้วยว่ะนั่น!" ผมที่นั่งอยู่บนเตียง ก็เอ่ยทักทาย 
"ทายสิ? คนที่เราบ่นถึงเมื่อเช้านี้"ชานยอลเอาปัญหาเชาวนฺมาให้ผมทาย
"แบคฮยอน ใช่ป้ะ"ผมครุ่นคิด 
"ใช่ครับ ผมบยอน แบคฮยอนครับ "แบคฮยอนเอ่ยทักทายผม 
อึ้ง 
มึน 
เงิบ 
ตื้บ! 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา