ได้แค่รัก...เธอ

-

เขียนโดย fplove

วันที่ 6 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 เวลา 23.06 น.

  7 chapter
  7 วิจารณ์
  11.54K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 00.35 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

5) รักไม่ได้

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

          ป๊อปปี้ที่หลับสบายๆสะดุ้งตัวขึ้นเพราะเสียงหวานๆข้างๆเขา

 

"แม่ค่ะ แม่ช่วยฟางด้วย"ฟางละเมอ ในหน้าหวานเต็มไปด้วยนํ้าตา

 

"ฮื่อๆ ฟางไม่อยากอยู่แล้ว แม่เอาฟางไปอยู่ด้วนนะค่ะ ฮื่อๆ แม่"ฟางยังมะเลอไม่หยุดและยิ่งร้องไห้

 

หนักมากขึ้น  ป๊อปปี้ที่ทนเห็นไม่ได้เลยขยับเข้ามากอดร่างบางไว้

 

"พี่ป๊อปใจร้าย ฮื่อๆ ใจร้ายที่สุดเลย"

 

"ฟางพี่ขอโษๆ ฟางไม่เป็นไรนะ พี่ขอโทษ"ป๊อปปี้รู็สึกผิดไม่น้อยที่เอาแต่ทำร้ายเธอ  แต่เพราะด้วย

 

ความมีอคติ เขาจึงไม่สามารถทำดีและรักเธอได้  เขาทำไม่ได้

 

"ฟางรักพี่ป๊อปนะค่ะ ฟางรักพี่"

 

"พี่ขอโทดฟาง  ฟางอย่ามารักคนอย่างพี่เลยนะ"เขาบอกก่อนที่จะก้มลงจูบหน้าผากของเธอแล้ว

 

ค่อยๆเลื่อนลงมาที่ริมฝีปาก เขาจูบเธออย่างอ่อนหวาน เนินนานจูบี่เต็มไปด้วยความห่วงใย ถึงแม้

 

จะไม่ใช่รักก็ตาม จูบี่ไม่มีอคติใดๆมีเพียงแค่หัวใจที่ส่งเสียงเรียกร้อง เมื่อจูบจนพอใจแล้ว เขา

 

ถอดถอนจูบออกช้าๆแล้ววางเธอให้นอนตามเดิม  เขาเอื้อมมือมาเช็ดนํ้าตาให้เธอ แล้วก้มลงตัว

 

นอนอีกครั้งทั้งทียังมีร่างบางอยู่ในอ้อมแขน

 

 

แสงแดดอ่อนของเช้าวันใหม่ส่องผ่านผ้าม่านเนื้อบาง  ฟางลืมตาขึ้นอย่างช้าเพื่อปรับให้เข้ากลับ

 

แสงแดด ฟางขยับตัวจะลุกขึ้นแต่ทำไม่ได้เหมือนมีอะไรทับเธออยู่ เธอหันไปมองถึงกลับตะลึง นี่

เขา

กอดเธอหรอเนี้ย เธอจ้องมองใบหน้าหล่อของเขา ฝ่ามือเรียวบบางลูบไล้ไไปทั่วใบหน้าของชาย

 

หนุ่ม ก่อนที่จะมาหยุดที่ริมฝีปาก

 

"ปากนี้ใช่มั้ย ที่ค่อยจาร้ายๆแล้วใช้จูบกับใครต่อใคร"แล้วก็ลากมาที่เปลือกตา

 

"แล้วก็ตานี่ใช้มั้ย ที่ค่อยมองสาวๆและจ้องจำผิดฟางตลอดเวลา  พี่จะรู้บางหรือป่าวค่ะว่าฟางรักพี่

 

มากแค่ไหน รักจนยอมเจ็บยอมทรมานเพื่อแค่ได้รักและอยู่กับพี่ทั้งที่พี่ไม่ต้องการ รักนะค่ะเจ้าชาย

 

ของฟาง"ฟางค่อยๆก้มลงไปจูบป๊อปปี้ ก่อนที่จะเดินไปจากห้องนอน

 

 

ป๊อปปี้ค่อยๆลืมตาขึ้นเมื่อรู้ว่าฟางได้เดินออกไปแล้ว เขาตื่นนานแล้ว นานพอที่จะได้ยินทุกอย่างที่

 

เธอพูด มือแกร่งยกขึ้นมาจับที่ริมฝีปากตัวเอง

 

"รู้สิ ทำไมพี่จะไม่รู้ แต่เธอจะทนทำไมกันฟาง พี่  พี่รักเธอไม่ได้จริงๆ"เขาจะรักเธอไม่ได้ เขาต้อง

 

ทำทุกยอ่างให้เธอไปจากชีวิตเขาให้ได้ ต้องทำห้ได้

 

 

 

ฟางกำลังจัดโต๊ะเตรียมอาหารเช้าไว้ให้สามีเธอด้วยใบหน้าที่สดใส  ยิ่งนึกถึงตอนที่ตื่นนอนเขา

 

กอดเธอ แค่นี้ก็ดีใจแล้วแค่นี้จริงๆ

 

"คุณมาทานอาหารสิค่ะ ฉันเตรียมไว้ให้"

 

"คุณทานเถอะ ผมไม่หิว รีบ"เขาพูดแค่นั้นก็เดินออกจากบ้านไป  ฟางจากที่ยิ้มอย่างสดใสตอนนี้

 

กลับกลายเป็นว่ารอยยิ้มนั้นได้หายไปทันที 

 

"เฮ้อ อีกแล้วสินะ คงได้แค่นั้นจริงๆ"เธอพูดก่อนจะนั่งทานอาหารทั้งนํ้าตาเหมือนอย่างเช่นทุกวัน

 

 

 

 

 

 

หายไปนาน  ลืมกันหรือยังงงง55555

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา