สักวันหนึ่ง...Someday

     วันหิมะตกหน้าใจกลางโตเกียว
 
 
 
     "หนาวจังแหะ....."ฉันพูดแล้วเอามือถูมือตัวเองเบาๆแล้วเปาล่มอุ่นๆลงไปที่มือเพื่อบรรเทาความหนาวแล้วยิ้มมองหิมะที่โปรยปรายลงมาเรื่อยๆมองดูต้นคริสมาสตระกานตาตรงหน้าแล้วซึ้มลงไปอีกครั้งนึง
 
 
 
     "มาจริงๆสินะ..."เสียงทุ้มแหบๆเดินมาหยุดที่ข้างหลังฉัน.....วินาทีนั้นฉันกลับโผกอดเค้าทันทีกอด...ที่โหยหามานาน....กอดที่เคยลืมเลือนแต่กลับมาจำได้อีกครั้ง....กอดที่แสนอบอุ่นนี้...ใครจะจำไม่ได้ล่ะ ฉันรู้ทันทีว่าคนๆนี้ต้องเป็น "เค้า"แน่นอนน้ำหอมกลิ่มสปอร์ตแมนแบบนี้น่ะ...
 
 
 
     "ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่ายัยจิบิน่ะห้ามร้องเธอนน่ะเป็นจิบิที่แข็งแรงแต่ก็ยังมือเย็นเหมือนเดิมเลยนะ"เสียงที่อบอุ่น....แต่กลับแข็งแรงที่พร้อมปกป้องฉันตลอดเวลา เค้ากุมมือฉันไว้แล้วใช้มืออีกข้างเช็ดน้ำตาให้แผ่วเบา....ฉันยิ้มออกมา
 
 
 
     "ป็อปปี้.....นายบอกว่าถ้าพร้อมเมื่อไหร่จะเอาสร้อยคืนนายพร้อมหรือยัง"ฉันถามด้วยความตื่นเต้นเค้าน่ะ...จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม...คนเดิมไหมนะ
 
 
 
     "ฉันยังไม่พร้อมหรอก.....แต่ถ้าฉันพร้อมเมื่อไหร่ฉันจะมาเอาสร้อย....และหัวใจเธอไปนะ รอก่อนล่ะฟาง"เสียงแผ่วเบาเจือสั่นๆทำให้ฉันอยากดึงเค้าไปกอดให้แน่นๆแต่แขนขากลับชาสนิท มือกำแน่นถึงคำพูดเมื่อกี๊ทำให้ฉันหัวใจพองโตเทาาไหร่แต่กลับโตจนอึดอัดแน่นไปหมดน้ำตาไหลลงมาเป็นทาง รู้สึกตัวอีกทีก็นอนลงไปที่หิมะสีขาวแล้ว....
 
 
 
 
     "อือ...."ฉันครางออกมาเบาๆหัวหนักอึ้งไปชั่วขณะ หันไปมองรอบๆ...กลิ่นนี้ ภาพสีขาวสะอาดตาอีกแล้วสินะ...โรงพยาบาล
 
 
 
    "ป้าค่ะ....ซัม มายด์ เฟย์ แก้ว โรคพี่กำเริบอีกแล้วหรอ?"ฉันถามทุกคนได้แต่พยักหน้าช้าๆ อีกแล้วสิ บ้าจัง.... ทุกคนคงอยากรู้ใช่ไหมค่ะว่าฉันเป็นใครมาจากไหน
 
 
    
     ฉันฟางธนันธรญ์ นีระสิงห์ ฉันเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนและกำลังเรียนต่อที่ญี่ปุ่น.....เรื่องมันเกิดตั้งแต่ปีที่แล้ว
 
 
 
 
    "สวัสดีค่ะทุกคนฉัน...ฟางค่ะ เอ่อ....พูดภาษาญี่ปุ่นบ้างเล็กน้อย...แต่ยังไงก็ขอฝากตัวกับทุกคนด้วยนะค่ะ"ฉันพูดพร้อมส่งรอยยิ้มสดใสให้ หลังจากนั้นฉันได้เพื่อนใหม่ที่ชื่อว่าแก้วมา....เธอเป็นคนนิสัยดีมาก
 
 
     "เจ้~"เสียงยังงี้ไม่ใช่ใครหรอกซัม มายด์ เฟย์แน่นอน
 
 
    "มีอะไรจ๊ะยัยน้องๆทั้งหลาย"ฉันพูดพร้อมฉีกยิ้มให้กว้างที่สุด
 
 
     "ไปกินข้าวกัน...นี่ชวนพี่แก้วไปด้วยก็ได้น้า><~"ซัมเมอร์พูดพร้อมเกาะแขนฉันแล้วเขย่ายิกๆเอ่...แล้วซัมเมอร์รู้ได้ไงว่านี้คือแก้ว
 
 
     "ไปด้วยกันไหมแก้ว....แล้วนี้ซัมรู้จักแก้วได้ไงห่ะ"ฉันหันไปหาน้องแล้วทำตาดุๆถามน้องทันที
 
 
     "แหม่ๆก็พี่แก้วคนสวยอ่ะเป็นลูกพี่ลูกน้องกับป็อปปี้ไง ที่เป็นดาวโรงเรียนอ่ะ."เฟย์พูดแทน ที่จริงเฟย์มาเรียนก่อนฉัน1ปีหลังจากนั้นฉันจึงสอบชิงทุนได้...
 
 
    "แล้วมายด์ล่ะ...."ฉันหันไปหามายด์บ้าง ซัมเมอร์และมายด์เป็นพี่น้องท้องเดียวกันแต่นิสัยต่างกันสุดขั้ว ซัมเมอร์จะร่าเริงยิ้มแย้มตลอดเวลาส่วนมายด์แต่นิสัยดีมากนะค่ะ
 
 
    "มายด์ก็...ไปนะค่ะ"มายด์พูดแล้วยิ้มให้บางๆฉันจึงยิ้มให้แล้วซัมกับเฟย์ก็พาฉันทั้งหมดไปกินเบนโตะที่ใต้ต้นไม้ร่มๆต้นนึง 
 
 
     "อาริงาโตะ~"ฉันพูดหลังจากกินข้าวเสร็จ คุณป้าหรือก้าจังแกงกระหรี่อร่อยจัง ที่ฉันเรียกคุณป้าว่าก้าจังเพราะป้าฉันเหมือนแม่มากเลยล่ะ....(ก้าจัง=แม่)
 
 
   " ยัยหน้าร้อน"เสียงแหบของเด็กลูกครึ่งคนนึ่งดังมาเหมือนจะเรียกซัมเมอร์แฮะ
 
 
    "อะไรนายจอแบน"ซัมเมอร์ตอบสีหน้าไม่ค่อยสบอารมเท่าไหร่แฮะ 
 
 
     "นี่ใครอ่ะ สวย"คนที่ชื่อจอแบนอะไรนี่แหละชี้มาที่ฉันแล้วบอกว่าสวย อะไรจะตรงจนาดขน๊าน
 
 
    "นี่พี่สาวฉันเอง อย่ามายุ่งนะจอแดน"เฟย์บอกแล้วกอดแขนฉันไว้แน่น
 
 
    "เอ่อ....มายด์ไปอ่านหนังสือก่อนนะค่ะ"มายด์พูดแล้วเดินออกไปเธอไม่ชอบเสียงดังฉันรู้ดี...
 
 
    "โอ้ยย เสียงดังอะไรกันเนี่ย"เสียงทุ้มเสียงหนึ่งดังลงมาจากต้นไม้ที่เรานั่งอยู่...เอ๊ะ ตะ...ตะ..ต้นไม้หรอ-0-
 
 
    "กรี๊ดดดด"ฉัน ซัม แก้ว เฟย์กรี๊ดออกมาเมื่อมีคนกระโดดลงมาจากต้นไม้
 
 
แง่วๆเรื่องใหม่จ้าา ได้กำลังใจมาจากนิพพอน สวีตตี้ ยังไงกฌอย่าลืมเม้นน้าา ขอบคุณค่า