เล่ห์รักอุบัติหัวใจ
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 23.24 น.
แก้ไขเมื่อ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2558 22.44 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
45) 45 เลือกจะให้อภัย?
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“คุณย่ามีอาการเป็นยังไงบ้างฟ้า”ป๊อปปี้และฟางลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในบ้านถามอาการคุณ
หญิงนวลทันที
“ทำไมต้องพามันมาด้วยคะคุณป๊อป”ฟ้าชะงักมองเห็นป๊อปปี้มากับฟางแล้วว่าอย่างไม่พอใจ
“ก็เค้ารักกันเป็นสามีภรรยากันนี่ไม่เห็นจะแปลกที่จะมาด้วยกัน”แก้วเดินเข้ามาในบ้านกับโทโมะ
แล้วว่า
“นี่ทำไมไม่ไปแล้วไปลับล่ะ อยากหนีตามผู้ชายจนตัวสั่นแบบนี้”ฟ้าหันไปว่าแก้วและโทโมะบ้าง
“ชั้นเป็นคนพาแก้วมาเองล่ะ อย่างน้อยแก้วก็คือลูกหลานของจิระคุณ”ป๊อปปี้พูดตัดบท
“ก็ดีค่ะที่คุณป๊อปยังคิดว่าตัวเองคือจิระคุณอยู่ แต่ฟ้าขอเตือนไว้เลยนะคะว่าจะเอาอีพวกที่ทำให้
คุณท่านต้องอาการทรุดขึ้นไปด้วยล่ะก็ เห็นทีฟ้าคงจะไม่ยอม”ฟ้าพูดแล้วปรายตามองไปที่ฟาง
แก้วและโทโมะ
“เดี๋ยวพี่ป๊อปขึ้นไปกราบคุณย่าข้างบนเถอะค่ะ ฟางรอข้างล่งนี้ได้”ฟางรู้ตัวดีก็รีบบอกสามี
“งั้นฟ้าขึ้นไปบอกคุณย่าหน่อยสิว่าชั้นมาเยี่ยม”ป๊อปีป้มองฟางนิ่งก่อนที่จะรีบพูดกับฟ้า
“อะไรนะ พวกมันแห่มากันงั้นเรอะ ไล่พวกมันกลับไปให้หมดนะ”คุณหญิงนวลรู้เรื่องจากฟ้าก็รีบว่า
“แต่คุณป๊อปเธอยืนยันนะคะว่าจะขึ้นมากราบคุณท่านให้ได้”ฟ้ารีบพูดทันทีเพราะไม่อยากให้ป๊อปปี้
ไป
“ชั้นไม่ต้องการให้คนทรยศมาหาชั้น ไล่พวกไปจากบ้านชั้นเดี๋ยวนะ”คุณหญิงนวลนอนอยู่บนเตียง
ก็รีบพูด
“อย่าไล่ผมไปไหนเลยนะครับคุณย่า ผมตั้งใจมาที่นี่จริงๆ”ป๊อปปี้ที่แอบอยู่ก็เดินเข้ามาหาคุณหญิง
นวล
“นี่คงจะมาสมน้ำหน้าชั้นล่ะสิท่า เลยอยากจะมาดูว่าชั้นตายรึยัง”คุณหญิงนวลรีบว่า
“เปล่าเลยครับคุณย่า ผมไม่เคยคิดอย่างนั้น ผมตั้งใจมาหาคุณย่าจริงๆ ทั้งๆที่คุณย่าเองก็ป่วย
ขนาดนี้ทำไมคุณย่าถึงไม่ให้หมอมาดูหรือไปโรงพยาบาลก็ได้ ทำไมต้องทำร้ายตัวเองแบบนี้ด้วย
ล่ะครับ”ป๊อปปี้รีบพูด
“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดี ว่าแกห่วงชั้น ยังไงแกกเห็นเมียแกครอบครัวเมียแกดีกว่าที่นี่อยู่แล้วจะมา
ทำไมอีก”คุณหญิงนวลว่า
“ผมไม่ได้เห็นใครดีไปกว่าครอบครัวตัวเองนะครับคุณย่า แต่ผมเห็นว่าพวกเราควรจะก้าวออกไป
พบกับโลกภายนอกสักที คุณย่าเอาแต่ขังตัวเองอยู่แต่กับอดีตแบบนี้มานานแล้วนะครับและผมก็ไม่
เห็นว่าจะมีอะไรดีขึ้นมาเลย มันมีแต่ความขมขื่นทุกข์ทรมานตัวเองอยู่แบบนี้”ป๊อปปี้มองคุณหญิง
นวลแล้วพยายามพูดให้หญิงสูงวัยเข้าใจ
“ไม่ต้องมาสอนชั้น ชั้นยอมให้ทุกคนเกลียดชั้นดีกว่าจะลดตัวไปดีกับพวกมัน”คุณหญิงนวลว่า
“ยังไงซะโลกใบนี้ก็มีคนที่ดีและเลวอยู่แล้วนะครับ ทุกคนย่อมมีความผิดพลาดในอดีตที่เคยทำ
พลาดมาแล้วทั้งนั้น คุณย่าครับเลิกอยู่อย่างโดดเดี่ยวเถอะครับ ชีวิตของคุณย่าควรจะมีลูกหลาน
ห้อมล้อมที่อบอุ่นนะครับ”ป๊อปปี้พยายามพูด
“แกหยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ ชั้นถามแกคำเดียวว่าแกจะกลับมาอยู่ที่นี่มั้ย แกจะเอาเมียชั้นต่ำของแกกลับ
มาอยู่ที่นี่ก็ได้ แต่แกต้องอยู่ที่นี่เหมือนเดิม เหมือนที่เคยอยู่ รอให้ชั้นตายซะก่อนแล้วค่อยยกย่อง
เชิดชูพวกนีระสิงห์ รอให้ชั้นตายซะก่อนเถอะ ถึงจะได้ออกไปสู่โลกภายนอกและออกไปหาไอ้พวก
บ้านนั้นอยากที่แกต้องการ”คุณหญิงนวลรีบว่า
“คุณย่าครับ นี่คุณย่าต้องการอะไรอีกล่ะครับ”ป๊อปปี้อึ้งแล้วรีบถาม
“ชั้นแค่ต้องการรู้ไงล่ะว่าแกยังรักและเคารพย่าแท้ๆของแกอยู่เหมือนเดิมมั้ยป๊อปปี้”คุณหญิงนวล
พูด
“ผมยังรักและเคารพคุณย่าเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนนะครับ แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว ผม
มีหน้าที่ที่จะต้องรับผิดชอบเพิ่มขึ้นที่ผู้ชายที่มีเมียทั้งหลายควรจะมี อดีตที่ลูกของผมต้องตายมัน
คอยเตือนให้ผมต้องมีความรับผิดชอบในทุกอย่างมากกว่านี้”ป๊อปปี้พูดแล้วคิดย้อนถึงสิ่งที่ตัวเอง
เคยพลาดไปกับฟาง
“มันตายไปแล้วแกจะคิดถึงมันทำไม หึ ความรับผิดชอบ น่าหัวเราะ ทีนังฟ้าทำไมแกถึงไม่รับผิด
ชอบมันบ้างล่ะ”คุณหญิงนวลว่า
“ผมรู้ว่าผมผิดมาแต่แรกแต่มันก็คือความผิดที่ยังแก้ไขได้นะครับ ผมเลยต้องการที่จะแก้ไขความ
ผิดนี้ให้ดีขึ้นไม่ให้มันต้องจมลงไปมากกว่านี้บางทีถ้าไม่มีฟางเข้ามาในชีวิต ผมอาจจะยังแก้ปัญหา
นี้ไม่หลุดเลยก็ได้”ป๊อปปี้พูด
“ในที่สุดชั้นก็รู้ว่าเพราะนังเด็กนั่น เพราะมันคนเดียวที่ทำให้แกไม่กลับมา แกออกไปให้พ้นจากที่นี่
ซะต่อไปนี้แกไม่ใช่หลานของชั้น แกไม่ใช่จิระคุณ แกคือพวกนีระสิงห์ต่างหากล่ะ”คุณหญิงนวลหัน
ขวับไปว่าหลานรักตัวเอง
“ออกไปแล้วอย่ากลับมาให้ชั้นเห็นหน้าอีก ออกไปนะ ไอ้สารเลว”คุณหญิงนวลเอ่ยปากไล่ป๊อปปี้
ก่อนที่จะปาข้าวของทั้งหมดใส่ชายหนุ่มจนเสียงดังปึงปังทำให้ฟาง ฟ้า แก้วและโทโมะที่รอด้าน
ล่างต้องวิ่งขึ้นมาด้านบน
“นี่จะแห่ขึ้นมาสมเพชชั้นงั้นรึ ออกไปนะ ออกไปให้หมด”คุณหญิงนวลเห็นทุกคนเข้ามาก็โวยวาย
ไล่ทุกคน
“พวกเราไม่ได้มีความคิดอย่างนั้นเลยนะคะคุณย่า”แก้วตกใจพยายามอธิบายให้คุณหญิงนวลเข้าใจ
“ออกไปซะ ไม่ต้องมาสาระแน แกมันไม่ใช่หลานชั้น นังเด็กร่าน”คุณหญิงนวลว่าทำให้แก้วแทบ
น้ำตาซึมออกมา
“ทำไมต้องว่าแก้วแบบนั้นด้วยล่ะครับคุณย่า แก้วคือหลานของคุณย่าเหมือนๆกับป๊อปปี้นะครับ”โท
โมะรีบว่าทันที
“หลานเฮงซวยที่เข้าข้างศัตรูและหนีตามผู้ชายอย่างพวกแกชั้นไม่นับเป็นหลานชั้น ออกไปให้พ้น
ไปจากที่นี่ซะ ไป๊”คุณหญิงนวลว่าก่อนจะไล่ป๊อปปี้แล้วคว้าเอาโคมไฟปาใส่ป๊อปปี้จนหัวแตกทันที
“พี่ป๊อป/คุณป๊อป”ฟางและฟ้าตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้เลือดออกก็รีบเข้าไปประคองชายหนุ่มทันที
“ถึงแม้ตอนนี้คุณย่ะไล่ผม ไม่เห็นผมเป็นหลานของคุณย่าแล้ว แต่คุณย่ารู้ไว้นะครับว่าคุณย่าคือ
ญาติผู้ใหญ่คนเดียวที่ผมเหลืออยู่ ผมยังรักและเคารพคุณย่าไม่เปลี่ยนแปลง”ป๊อปปี้นิ่งแล้วพูดขึ้น
ก่อนจะก้มลงกราบคุณหญิงนวลเช่นเดียวกับแก้วที่ก้มลงกรายคุณหญิงนวลข้างๆพี่ชาย คุณหญิง
นวลเบือนหน้าหนีไม่ยอมมองหลานทั้ง2ของตัวเองเลย
“ไปทำแผลก่อนนะคะพี่ป๊อป”ฟางพูดแล้วรีบประคองป๊อปปี้ลงมาชั้นล่างจนฟ้าเบ้ปากด้วยความ
เกลียดในตัวฟาง
“ออดอ้อนแต่ผัวอยู่นั่นล่ะนังหน้าด้านแย่งผัวชาวบ้าน”ฟ้ารีบตามลงไปด่าฟางไล่หลังทันที
“ผู้ชายเค้าไม่รักแล้วยังจะดันทุรังตามรังควานเค้าอีกแบบนี้มันก็หน้าด้านเหมือนกันล่ะ”แก้วเดินตาม
มากับโทโมะก็ว่าทันที
“หนอย ตั้งแต่มีครอบครัวผัวให้ท้ายหน่อยก็กล้าปากดีกับชั้นงั้นเรอะนังแก้ว”ฟ้าหันขวับไปหมายจะ
ตบแก้ว
“อย่านะ อย่าทำร้ายเมียผม ถ้าทำล่ะก็ผมจะแจ้งตำรวจจับข้อหาทำร้ายร่างกาย”โทโมะรีบดึงแก้ว
ไปปกป้องและว่า
“ดีค่ะพี่โทโมะถ้าจะแจ้งความจับแม่ฟ้านี่ล่ะก็ ช่วยแจ้งอีกข้อหาไว้เลยนะคะ ข้อหาก่อความไม่สงบ
สร้างความรำคาญให้กับผู้อื่น แบบนี้ซะ”แก้วรีบพูดแล้วมองฟ้าที่พยายามจะไปหาป๊อปปี้ตลอด
“ชั้นขอล่ะฟ้า ตอนนี้ชั้นกับฟางเรากลับมาแต่งงานจดทะเบียนสมรสอีกครั้งแล้ว อย่าสร้างเรื่อง
วุ่นวายให้กับพวกเราอีกเลย เพื่อความสงบสุขกับตัวพวกเราและตัวเธอเองด้วยนะ”ป๊อปปี้มองฟ้า
แล้วพูดพลางจับมือฟางแน่น
“เห็นมันดีกว่าเมียที่ทั้งรักและบูชาคุณแบบนี้หรอคะคุณป๊อป ฮึก ฮือๆๆ”ฟ้าร้องไห้ออกมาเจ็บแค้น
ฟาง
“อย่าโกรธฟางเลย ถ้าจะโกรธก็โกรธตัวชั้นที่เป็นต้นเหตุเรื่องทุกอย่างแบบนี้ แต่ะให้ชั้นเลิกรักฟาง
ชั้นทำไม่ได้หรอกนะฟ้า”ป๊อปปี้และฟางมองฟ้าที่ร้องไห้ออกมาก็นึกสงสารก่อนที่ป๊อปปี้จะพูดออก
มายิ่งทำให้ฟ้ายิ่งแค้น
“เพราะแก อีนังหน้าด้านแย่งผัวชาวบ้าน จำไว้ซะถ้าไม่มีแก คุณป๊อปก็ไม่เป็นแบบนี้ อีนังเมียน้อย
แกมันมาทีหลัง”ฟ้าหันขวับไปมองฟางก่อนที่จะกระชากฟางออกมาตบอย่างแรงแล้วจิกผมเข้าไป
ทำร้าย
“นี่ฟ้า ปล่อยคุณฟางเดี๋ยวนี้นะ”แก้วตกใจรีบวิ่งเข้าไปช่วยฟางแต่ถูกฟ้าถีบจนจุกตัวงอ
“โอ๊บ พอเถอะฟ้า อย่าทำแบบนี้อีกเลย”ฟางตกใจและพยายามปัดป้องแต่ถูกฟ้าจับหัวฟางโขกกับ
พื้น
“ตายซะเถอะแก นังเมียน้อย นังหน้าด้าน”ฟ้าที่เสียใจจนแทบคลั่งทำร้ายฟางออกมาด้วยความ
แค้น
“พอได้แล้วฟ้า อย่าทำร้ายฟางหรือใครๆอีกแล้วนะ”ป๊อปปี้ตกใจรีบดึงฟ้าออกไปจนฟ้าล้มคว่ำทันที
“คุณป๊อป ฮือๆ”ฟ้าทีเหมือนได้สติมองภาพที่ป๊อปปี้ที่เจ็บตัวจากการถูกคุณหญิงนวลทำร้ายจนหัว
แตกกำลังประคองกอดฟางที่ฟกช้ำไปทั่วตัวจากการกระทำของเธอก็ร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้นที่
เสียคนที่รักไป
“ขอร้องล่ะฟ้า อย่ายุ่งกับพวกเราอีกเลย”ป๊อปปี้พูดแล้วรีบพาฟางออกไปจากบ้านทันที
“ได้ยินชัดแล้วนะ ชั้นขอล่ะฟ้าอย่าตามราวีครอบครัวพี่ป๊อปอีกไม่งั้นพวกเราจะแงตำรวจจริง”แก้ว
พูดก่อนจะเดินออกไปกับโทโมะบ้าง ฟ้าทรุดลงร้องไห้ออกมาด้วยความเสียที่สุดท้ายป๊อปปี้ก็ไม่มี
ทางเปลี่ยนใจกลับมา
“นังฟ้า ชั้นเรียกได้ยินมั้ย ขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ”คุณหญิงนวลตะโกนเรียกฟ้าให้ขึ้นไปหาตัวเองทันที
“อีแก่นี่ก็เรียกกูจังนะ เมื่อไหร่จะตายๆไปซะให้รู้แล้วรู้รอด”ฟ้ารีบปาดน้ำตาแล้วเดินขึ้นไปหาคุณ
หญิงนวลชั้นบน
“ไอ้พวกนั้นมันคงกลับไปแล้วล่ะสิท่า”คุณหญิงนวลปรายตามองฟ้าก่อนที่จะพูดขึ้น
“ค่ะกลับไปแล้วค่ะ แล้วคุณท่านมีอะไรให้ฟ้ารับใช้หรอคะ”ฟ้าพูดก่อนจะรีบถามหญิงสูงวับ คุณ
หญิงนวลมองฟ้าที่อยู่กับตัวเองก็นิ่งก่อนที่จะเดินไปหยิบพินัยกรรมที่อยู่ในลิ้นชักออกมาแล้วเขียน
บางอย่างก่อนจะยื่นให้ฟ้า
“ชั้นรู้นะว่าแท้จริงเนื้อแท้ของแกก็ไม่ได้ต่างไปจากนังพวกนั้น และแกก็ไม่ได้ดูแลชั้นอย่างจริงใจ
แต่ที่แกยังทนให้ชั้นโขกสับอยู่อย่างนี้เพราะว่าชั้นมีสมบัติมากมายแล้วแกเองก็ไม่มีที่จะไปอยู่แล้ว
แต่ถึงอย่างงั้น ชั้นก็เห็นใจแก เอาไปเลย คฤหาสนิ์ระคุณ ตลอดจนสมบัติทุกอย่างของชั้น ชั้นยก
ให้เป็นค้างที่แกดูแลชั้น ไม่หนีชั้นไปไหนทั้งนั้น ชั้นยกให้เพราะแกเป็นผู้แพ้เหมือนกับชั้น”คุณ
หญิงนวลพูดออกมาก่อนจะถอนหายใจแล้วเดินกลับไปที่เก้าอี้โยกตัวโปรดของเธอ ฟ้าอึ้งแล้วรีบ
อ่านพินัยกรรมทั้งหมดอย่างไม่เชื่อสายตา ต่อไปนี้เธอจะกลายเป็นคุณนายจิระคุณแล้วงั้นหรอก
หรอ
“ทำไมคุณท่านถึงได้ยกทุกอย่างพวกนี้ให้ฟ้าล่ะคะ ทั้งๆที่มันควรจะเป็นของคุณป๊อปปี้หรือไม่ก็นัง
แก้ว”ฟ้าที่ดีใจแทบเนื้อเต้นแต่ต้องทำทีเป็นเก็บอาการแล้วรีบถามคุณหญิงนวลอย่างถ่อมตัว
“หึ มีความจำเป็นอะไรที่ชั้นจะต้องยกสมบัติให้พวกมันไอ้พวกทรยศตระกูลตัวเองไปหาศัตรูแบบ
นั้น ถ้าจะยกก็ยกให้คนที่จงรักภักดีกับชั้นแบบแกไม่ดีกว่าเรอะ สงสัยชั้นคงใกล้จะตายแล้วล่ะ
มั้ง”คุณหญิงนวลกำมือแน่นแล้วแค้นพวกของป๊อปปี้ที่สุดท้ายก็เลือกที่จะไปมีชีวิตใหม่กับคนที่รัก
ทั้งป๊อปปี้และแก้ว ก่อนจะเอามือจับที่หัวใจตัวเองแล้วพูด
“งั้นคุณท่านต้องทานยาซะก่อนนะคะก่อนที่จะเป็นอะไรไป”ฟ้าพูดแล้วรีบหยิบยาไปให้คุณหญิง
นวล
“แกออกไปก่อน ไม่ต้องมาแกล้งทำเป็นห่วงใยชั้นแบบนี้ ชั้นรู้ว่าแกคงไม่อยากดูแลชั้น ถึงยังไงซะ
ที่นี่และสมบัติทุกๆอย่างก็ต้องเป็นของแกอยู่วันยังค่ำแล้ว ชั้นอยากอยู่คนเดียวออกไปซะ”คุณหญิง
นวลไล่ฟ้าให้ออกไปจากห้อง
“หึ แกอยากจะให้ชั้นออกมาเองนะอีแก่ หึๆ ดีต่อไปนี้ที่นี่และทุกอย่างกะเป็นของชั้น ชั้นได้กลาย
เป็นคุณผู้หญิงของจิระคุณแล้ว”ฟ้าเดินลงมากห้องของคุณหญิงนวลแล้วว่าก่อนที่จะมองไปรอบๆ
ตัวบ้านแล้วยิ้มอย่างมีความสุขที่ทุกอย่างเป็นของเธอ แล้วรีบคว้ากุญแจที่เป็นห้องเป็นเครื่องเพชร
คุณหญิงนวลออกมาเอาไปขายเพื่อสนองความต้องการตัวเองทันที
“นะ นังฟ้า กะ แกอยู่ไหนน่ะ”คุณหญิงนวลที่นั่งเอนหลังคิดถึงเรื่องราวในอดีตตั้งแต่เรื่องของอรอุ
มาจนมาถึงป๊อปปี้ก็เริ่มรู้สึกปวดที่หัวใจ เหมือนอาหารโรคหัวใจที่พึ่งตรวจเจอจะกำเริบก็ร้องเรียก
คนสนิทให้เอายามาให้ตัวเอง แต่กลับไม่มีใครมาหาเธอเลย ก่อนที่คุณหญิงนวลจะล้มจากเก้าอี้ตัว
โปรดขาดใจตายอย่างเดียวดายในคฤหาสน์จิระคุณ
หลานอุตส่าห์มาพูดให้ลดทิฐิในวาระสุดท้าย ก็ไม่ยอมจนต้องลงเอยแบบนี้
อยากจะบอกว่าตอนหน้าตอนจบละน้าาาาา
อย่าลืมเม้นโหวตเรื่องนี้ด้วยล่ะ
รับรองเรื่องหน้า ทุกคนอาจจะอึ้งกับบทบาทของป๊อปปี้ก็ได้ รับรอง ใสใส
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
