เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทานอะไรหน่อยเถอะค่ะคุณท่าน ได้ทานยา”อิ่มเดินเอาสำรับอาหารเข้ามาให้คุณหญิงนวลพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เพล้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

คุณหญิงนวลไม่สนใจและปัดสำรับอาหารพวกนั้นทิ้งไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่กิน ออกไปซะ พวกแกมันก็ดีแต่สอพลอตอแหล ต่หน้าทำเป็นซื่อสัตย์กับชั้น พอลับหลัง

พวกแกก็ไปดีกับไอ้พวกบ้านนั้น พอๆกับหลานของชั้น พวกแกมันทรยศชั้น พวกเนรคุณไม่รู้บุญคุณ

ข้าวแดงแกงร้อนที่ราดหัวพวกแก ไสหัวออกไปซะ”คุณหญิงนวลพูดก่อนที่อิ่มจะตกใจกลัวแล้วรีบ

วิ่งหนีออกไป โดยสวนทางกับฟ้าที่เดินเข้ามาดูคุณหญิงนวลก่อนที่คุณหญิงนวลจะเอนหลังนั่งลงที่

เก้าอี้โยกตัวโปรดแล้วคิดถึงวันนั้นที่เธอไล่ป๊อปปี้ออกจากบ้าน และเขาก็ไม่กลับมาอีกเลย เธอทั้ง

ส่งฟ้าไปตามป๊อปปี้กลับมาแต่สุดท้ายชายหนุ่มก็ไม่มาและยืนยันที่จะออกไปใช้ชีวิตข้างนอกเพื่อ

พิสูจน์ตัวเองให้บ้านฟางเห็น

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้หลานอกตัญญู เลี้ยงเสียข้าวสุก หลงเมียดีกว่าครอบครัว”คุณหญิงนวลพูดแล้วกำมือแน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณท่านต้องทานยานะคะ”ฟ้าที่ทั้งกลัวอารมณ์ที่ร้ายของคุณหญิงนวลและไม่อยากอยู่ด้วย ก็

พยายามพูดดีๆเพราะ ตั้งแต่วันที่คุณหญิงนวลทำร้ายเธอนั้น เธอตั้งใจจะหนีตามป๊อปปี้ไปแต่ชาย

หนุ่มกลับหนีหายไปจากคอนโดของโทโมะ และเธอก็ไม่รู้จะไปตามเขาที่ไหน บวกกับคุณหญิง

นวลสั่งให้มะลิไปตามเธอกลับมาทำให้ฟ้าต้องกลับมารับใช้คุณหญิงอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นังฟ้า ฮือๆ ชั้นไม่เหลือใครอีกแล้ว จะมีก็แต่แกที่ซื่อกับชั้นมากที่สุด ฮือๆเลือดเนื้อเชื้อไขชั้นแท้ๆ

ที่ชั้นเลี้ยงมันมากับมือมันยังทรยศชั้นอีก แกอย่าหนีชั้นไปนะนังฟ้า ชั้นไม่เหลือใครแล้ว รับปากกับ

ชั้นสิ”คุณหฯงนวลร้องไห้ออกมาอย่างน่าเวทนาแล้วทรุดลงข้างๆฟ้า ทำให้ฟ้าที่ตกใจกลัวในตอน

แรกและมองคุณหญิงผู้เย่อหยิ่งด้วยความสมเพช

 

 

 

 

 

 

 

 

“คะ ค่ะคุณท่าน ฟ้าจะอยู่กับคุณท่าน”ฟ้ามองคุณหญิงนวลที่ร้องไห้ก็รับปากไปส่งๆอย่างเสียไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่จะไปไหนกันน่ะ”เมื่อคุณหญิงนวลสงบลงฟ้าก็เดินลงมาจากบ้านก็ตกใจเมื่อเห็นมะลิและอิ่ม

กำลังจะออกากบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่อยู่ที่นี่แล้ว คุณหญิงทั้งอารมณ์ร้าย ชั้นไม่ทนให้ท่านโขกสับอีกแล้วล่ะ”มะลิพูดขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ไปไม่ได้หรอ ถ้าอยากได้เงินเดือนเพิ่มชั้นก็จะบอกคุณท่านเอง”ฟ้ารีบพูดเพราะกลัวเสียคนใช้

ไปก็รีบยื่นข้อเสนอ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ต่อให้จะมีเงินเป็นแสนจ้างพวกเรา พวกเราก็ไม่อยู่ที่นี่หรอกฟ้า เงินทองมันของนอกกาย แต่หัวใจ

และน้ำใจจที่เจ้านายควรให้พวกเราน่ะ มันควรจะดูแลกันดีกว่านี้ พวกเราทนไม่ไหวแล้ว”อิ่มพูดแล้ว

รีบพามะลิออกไปจากบ้านทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้พวกทรยศอกตัญญู แกทิ้งคุณหญิงกับชั้นไปแบบนี้ไม่ได้นะ”ฟ้าโวยวายไล่หลังอิ่มและมะลิที่

เดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ พอก่อนค่ะพี่ป๊อป ฟางว่าเราลุกไปทานข้าวก่อนเถอะเดี๋ยวกับข้าวเย็นหมดนะคะ”ฟางรีบพูด

เมื่อป๊อปปี้ที่ซุกไซร้ตามตัวของเธอและพยายามจะเริ่มเพลงรักอีกบทหลังจากที่เพลงรักของเขา

และเธอเพิ่งจบลงไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็คนมันคิดถึงเมียนี่นา ให้พี่ได้ชื่นใจเรานานๆหน่อยสิ นะครับที่รัก”ป๊อปปี้พูดแล้วจูบลงที่หน้าผา

กมนร่างบาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“2เดือนไม่ได้เจอกันนี่อ้อนเก่งนะคะ คุณเขื่อนสอนมาล่ะสิ”ฟางยิ้มหวานด้วยความเขินแล้วแซวคน

รักทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 “ถึงไม่สอนพี่ก็พูด เพราะพี่คิดถึงฟางนี่นา2เดือนหยั่งกับ2ปี”ป๊อปปี้พูดแล้วนึกถึง2เดือนก่อนที่

เขื่อนพาเขามาช่วยบูรณะร้านอาหารบ้านตัวเองจนดีขึ้นและทำลายกำแพงบ้านของเขื่อนและฟาง

ให้หมดไปก่อนที่ฟางจะบอกความจริงเรื่องป๊อปปี้ให้ตายายตัวเองช่วยชายหนุ่มและเธอ กับเรื่อง

ราวความรักและอุปสรรคที่ผ่านมาทั้งหมด ซึ่ง2ตายายที่ผ่านโลก และเรื่องราวมามากมายก็รู้ดีว่า

หนุ่มสาวทั้งคู่รักกันมากแค่ไหนก็ไม่รอช้าที่จะยื่นมือมาช่วยเหลือหลานสาวและว่าที่หลานเขยทันที

โดยที่ให้ป๊อปปี้ที่นอกจากช่วยบริหารกิจการร้านอาหารของเขื่อนแล้ว มาช่วยดูแลกิจการวนผลไม้

ของพวกเขาไปด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็นี่ไงคะ ฟางมาอยู่ที่นี่กับพี่แล้วไง ฟางเองก็คิดถึงพี่ป๊อปมากๆเลยรู้มั้ยคะ”ฟางพูดแล้วสวมกอด

คนรักแน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ตั้งใจทำงานและช่วยดูแลร้านอาหารของเขื่อนจนรวบรวมเงินได้จำนวนหนึ่งซื้อคอนโดที่

กรุงเทพไว้ และตอนนี้พี่ก็รอทางสถานฑูตที่ฝรั่งเศสเค้าแจ้งกลับมาว่าพี่จะได้ทำงานที่นั่นรึเปล่า

ถ้าพี่ได้ไปจริงๆฟางไปกัยพี่นะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าพี่ป๊อปอยากให้ฟางไป ฟางก็จะไปกับพี่ค่ะ”ฟางยิ้มก่อนจะสวมกอดคนรักแน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟาง อยู่ไหนคะ”ระหว่างที่ป๊อปปี้และฟางใช้เวลาหวานอยู่ด้วยกันนั้น เฟย์เดินเลาะตามคูน้ำใน

สวนมาตามพี่สาว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์คงมาตามฟางแล้ว พี่ป๊อปพร้อมที่จะบอกเรื่องนี้ให้พ่อแม่ของฟางรู้รึยังคะ”ฟางหันไปถาม

ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้ครอบครัวของเราพึ่งมาถึงกันเหนื่อยๆ พี่ว่าก่อนที่จะบอกเรื่องนี้ให้กับพวกท่าน เราช่วยให้น้อง

สาวของเราใจอ่อนให้อภัยเขื่อนเค้าดีกว่ามั้ย”ป๊อปปี้พูดก่อนจะยิ้มให้กับฟางแล้วช่วยกันหาทางให้

เขื่อนและเฟย์ดีกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟางนี่เริ่มมืดแล้วนะคะ กลับบ้านขึ้นไปทานข้าวเถอะทุกคนรออยู่นะ”เฟย์พูดแล้วมองไปรอบๆที่

โพล้เพล้น่ากลัวแล้วคิดถึงวัยเด็กที่เธอมักจะถูกเพื่อนๆแกล้งหลอกผีประจำจนทำให้กลัวจนถึงทุก

วันนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟางงั้นเฟย์กลับก่อนแล้วกัน”เฟย์พูดก่อนที่จะรีบเดินกลับทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

หมับ อยู่ๆก็มีมือหนึ่งมาจับแขนเฟย์ไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้มันเริ่มมืดแล้วให้ผมเดินไปส่งนะครับ”เขื่อนพูดขึ้นและอาสาไปส่งเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นะ นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงน่ะ ปล่อยนะ”เฟย์ตกใจและพยายามแกะมือเขื่อนออก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็แถวนี้มันใกล้บ้านของผมนี่ การไปมาหาสู่บ้านของตายายเฟย์น่ะมันคือเรื่องปกติไปแล้ว”เขื่อน

พูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะ นี่นายไปหาตายายชั้นมาด้วย อย่าบอกนะนายจะทำร้ายท่าน นายนี่มันเลวมาก”เฟย์

โวยวายใส่เขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรเนี่ย ตีโพยตีพายไปเองหมดเลยนะ คงจะหิวสิท่า เอ๊ะๆ ลูกหิวแล้วใช่มั้ยครับ งั้นดี เดี๋ยวพ่อ

จะพาแม่กับเราไปกินข้าวเนาะ”เขื่อนพูดแล้วยิ้มแป้นก่อนจะรีบดึงเฟย์มาทางสะพานไม้ที่ทำใหม่

เป็นทางเชื่อมไปทางฝั่งบ้านของเขาทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊าย ปล่อยชั้นนะ นายจะมากักขังชั้นไม่ได้อีกแล้วนะ คราวนี้ชั้นจะฟ้องพ่อแม่และก็ตายาย

ชั้น”เฟย์ว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โวยวายอะไรกันคะพี่เฟย์ นี่คงจะหิวแล้วสินะคะ งั้นขึ้นมาข้างบนเถอะค่ะทุกคนรออยู่นะ”เกลเดิน

มาพูดแล้วยิ้มให้เฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบใจเขื่อนมานะลูกที่ไปตามเฟย์มา เอ้าขึ้นมาสิลูกยืนรออะไรล่ะ”ตากับยายยิ้มเมื่อเฟย์ขึ้นมาที่

ศาลาตรงชานร้านอาหารของเขื่อน แล้วเฟย์ต้องตกใจเมื่อเห็นพ่อแม่ ตายายของตัวเองนั้นนั่งรอ

ทานข้าวกับอิฐพ่อของเขื่อนอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเรื่องอะไรกันคะแม่ พ่อ”เฟย์มองทุกคนแล้วอึ้งก่อนจะตั้งคำถามทุกคนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตั้งแต่ที่พ่อกับแม่รู้เรื่อราวจากปากเขื่อน พวกเราก็หาเวลามาเยี่ยมอิฐพ่อของเขื่อนเค้า และ

ขอโทษที่ทำให้เค้าต้องกลายเป็นแบบนี้ ก่อนที่พวกเราจะเริ่มต้นความสัมพันธ์ใหม่อีกครั้งในฐานะ

เพื่อน”พลอยพูดขึ้นแทนทุกคน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เรื่องราวในอดีตชั้นเองก็มีส่วนที่ทำให้เจ้าเขื่อนต้องคิดแค้นแล้วก่อเรื่องแบบนั้น ชั้นขอโทษพลอย

กับภาคย์อีกครั้งนะ”อิฐพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถือว่าพวกเราก็ได้รับผลกรรมที่เคยทำไว้แล้วนะอิฐ เราเริ่มต้นกันใหม่แล้วนะ”พลอยพูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ เริ่มต้นใหม่ ต้องขอบคุณเขื่อนกับคุณป๊อปปี้เพื่อนของเขื่อนที่ช่วยกันกู้หน้าและรื้อร้านอาหาร

ของผมให้กลับมาฟื้นตัวแบบนี้อีกครั้ง ทั้งทำลายกำแพงบ้านทั้ง2หลังให้กลับมาไปมาหาสู่กันได้

เหมือนเดิม”อิฐพูดแล้วคิดถึงเมื่อ2เดือนก่อนที่เมื่อร่างกายของเขาเริ่มฟื้นตัวขึ้น ก็ได้เขื่อนและ

ป๊อปปี้ที่เข้ามาช่วยจัดการฟื้นตัวร้านอาหารให้ดีขึ้นและช่วยกันจัดการให้เรื่องการเงินของครอบครัว

เขาให้ดีกว่าเดิม ส่วนเกศเมื่อเห็นว่าอิฐกลับมาเป็นผู้เป็นคนแล้วก็รู้สึกละอายใจกับการกระทำตัวเอง

และตัดสินใจเลิกยุ่งกับอบายมุขทุกอย่างและหันหน้าเข้าสู่ทางธรรมเพื่อลูกและสามีของเธอที่กลับ

ตัวได้

 

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อแม่ของพวกเราเค้าดีกันแล้วอย่าตั้งแง่อีกเลยนะเฟย์”เขื่อนขอร้องเฟย์ที่นั่งข้างๆตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นายมีคนอื่นอยู่แล้วทั้งคน นายจะมารับผิดชอบอะไรชั้น”เฟยือึกอักก่อนจะรีบพูดหาเรื่องติเขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เฟย์ ตลอดระยะเวลา2เดือนที่ผ่านมานี่ ชั้นไม่มีใครแล้วนะ ชั้นบอกเลิกกับแบมแล้ว และเรื่อง

คลิปบ้าๆนั่นชั้นก็ให้กวังและเควินลบหมดแล้ว ถ้าจะกลับเข้าไปในกรุงเทพทีก็คงเข้าไปดูเรื่องธุรกิจ

ที่หุ้นผับกับเพื่อนทั้งนั้นล่ะ ชั้นไม่เคยเหลียวมองใครที่ไหนเลยนะ ตั้งแต่ชั้นมีเธอ เมื่อก่อนชั้นรู้ว่า

ชั้นดีแต่ทำร้ายเธอ แต่ตอนนี้ชั้นกลับตัวใหม่หมดแล้ว ได้โปรดให้อภัยคนเลวอย่างชั้นได้มั้ย ชั้นรัก

เธอเฟย์ แต่งงานกับชั้นนะ”เขื่อนพูดก่อนที่จะคุกเข่าขอเฟย์แต่งงาน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อีตาบ้า มาขอกันแบบนี้เนี่ยนะ”เฟย์อึ้งปนเขินจัดที่จู่ๆเขื่อนก็มาทำการขอเธอแต่งงานแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ภาคย์ พลอยไหนๆลูกชายชั้นก็มัดจำยัยเฟย์ลูกพวกนายไปแล้ว ไม่สนใจจะลดค่าสินสอดหน่อยรึ

ไง”อิฐหันไปพูดกับเพื่อนทั้ง2แล้วยิ้มๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ ค่าสินสอดที่พวกเราตกลงในตอนแรกยังไงเท่าเดิม ยังไงก็ไม่ระคายเศรษฐีหน้าใหม่อย่าง

นายหรอก”ภาคย์พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันคะ นี่พ่อกับแม่แอบตกลงค่าสินสอดกันหมดแล้วหรอ”เฟย์เหวอแล้วหันไปพูดกับพ่อแม่ตัว

เอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เขื่อน ขอเฟย์ให้ได้นะลูกเดี๋ยวตากับยายจะแบ่งที่ในสวนให้”ยายของเฟย์พูดและหัวเราะกับตา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทุกคนโอเคหมดแล้วนะกับเรื่องของเรา เฟย์เชื่อชั้นได้รึยังว่าชั้นรักและอยากเริ่มต้นใหม่กับ

เธอ”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้านายกล้าขอแต่งงานชั้นก็กล้าตกลง ชั้นรักนายนะเขื่อน”เฟย์พูดก่อนที่เขื่อนจะยิ้มดีใจและกอด

เฟย์แน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะ ก่อนที่จะฉลองกันช่วยไปตามยัยฟางให้พ่อหน่อยสิ”ภาคย์รีบพูดถึงลูกสาวคนโต

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เรื่องของน้องผ่านไปแล้วฟางเองก็มีเรื่องจะบอกพ่อกับแม่เหมือนกันค่ะ”ฟางเดินจูงมือป๊อปปี้เข้า

มาในศาลา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ทำไมคุณถึงอยู่กับลูกผมได้ นี่มันอะไรกัน”ภาคย์เหวอเช่นเดียวกับพลอยที่เห็นป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า การที่พวกเราอยากจะช่วยเหลือความรักของหลานตัวเองให้รักกับหลานเขยเนี่ยมันไม่เห็น

แปลก อย่าทำเป็นพ่อตาแม่ยายใจร้ายที่ขัดขวางความรักของลูกไปหน่อยเลยภาคย์ พลอย”ตายาย

ของเฟย์ฟางพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ไม่ต้องห่วงเรื่องที่กลัวว่าผมจะดูแลฟางไม่ได้นะครับ เพราะเมื่อกี้นี้ทางสถานทูตทางฝรั่งเศส

เค้าติดต่อกลับมาแล้วว่า เค้ารับให้ผมไปทำงานกับพวกเค้าที่นั่น และผมก็จะพาฟางไปด้วย

ครับ”ป๊อปปี้พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อคะแม่คะ ฟางรู้ค่ะว่าฟางผิดที่แอบบอกเรื่องนี้ให้กับตากับยายให้ตายายช่วยเหลือพี่ป๊อป แต่พี่

ป๊อปเองเค้าก็อยากจะแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาดให้ขึ้นนะคะ พ่อกับแม่ให้โอกาสพี่ป๊อปเถอะนะคะ”ฟาง

ขอร้องพ่อแม่ตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อกับแม่ก็อายุปูนนี้แล้ว พ่อกับแม่ย่อมรักลูกๆเป็นธรรมดาถ้าเมื่อเห็นลูกมีความสุขและรักใครมี

หรือพ่อกับแม่จะไม่รักคนที่ลูกรักล่ะ”ภาคย์และพลอยสบตากันก่อนที่ภาคย์จะเป็นคนพูดขึ้นแทน

ภรรยาตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 “ผมขอสัญญาด้วยหัวใจเลยว่าผมจะรักและดูแลฟางให้ดีกว่าเดิม ผมจะไม่มีวันทิ้งคนที่ผมรักไป

ไหนอีกแล้วครับ”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางยิ้มและน้ำตาไหลออกมาด้วยความดีใจที่สุดท้ายพ่อกับแม่

เธอก็เปิดโอกาสให้เธอกับป๊อปปี้กลับมารักกันและเริ่มต้นใหม่กันอีกครั้ง ก่อนที่มื้ออาหารมื้อนี้จะ

เป็นมื้อที่มีความสุขที่สุดของทั้งคู่ของเฟย์และฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วนี่พี่ป๊อปจะไปฝรั่งเศสเมื่อไหร่ล่ะคะ ฟางจะได้เตรียมตัวทัน”ฟางถามป๊อปปี้หลังจากที่กลับ

มากบ้านตายายที่จันทบุรีและทั้งคู่ก็ไปที่อำเภอเพื่อไปจดทะเบียนสมรสด้วยกันอีกครั้งก่อนที่จะย้าย

ข้าวของฟางมาอยู่กับป๊อปปี้ที่คอนโดที่เขาพึ่งซื้อไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็คงจะเป็นช่วงปลายปีนี้ล่ะรอให้กำหนดการออกมาชัวร์ๆก่อน ทีนี้เราก็จะได้มีเวลาอยู่ด้วยกัน2คน

อย่างไม่ต้องหลบซ่อนพ่อแม่ฟางสักที รับรอง คราวนี้พี่จะทำให้ฟางท้องให้ได้เลย”ป๊อปปี้พูดแล้ว

สวมกอดภรรยาสาวแล้วหอมแก้มฟางซ้ายทีขวาที

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปอ่ะ พูดอะไรก็ไม่รู้ฟางเขินนะคะ มาช่วยฟางจัดของเลย”ฟางหน้าแดงจัดแล้วรีบพูดกับสามี

ด้วยความเขิน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จัดของน่ะจัดตอนไหนก็ได้ แต่ตอนนี้พี่อยากอยู่กับฟางนี่ครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วกอดฟางไม่ปล่อย

ก่อนที่จะชะงักเมื่อโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรรึเปล่าคะพี่ป๊อป”ฟางแปลกใจที่เห็นป๊อปปี้เลี่ยงไปคุยโทรศัพท์และเดินกลับเข้าด้วยสีหน้า

นิ่วจนเธอสังเกตได้ชัด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เมื่อกี้ฟ้าโทรมาหาพี่ แล้วบอกว่าตอนนี้คุณย่าป่วยหนัก เลยอยากจะให้พี่ไปเยี่ยมท่านน่ะ”ป๊อปปี้

เงียบสักพักก่อนจะพูดขึ้นแล้วสบตากับฟางนิ่งๆเชิงว่าจะเอายังไงกันดี

 

 

 

 

 

 

 

 

บ้านนี้เค้าเคลียร์กันหมดแล้ว แล้วทางบ้านป๊อปปี้ล่ะ จะยอมลดทิฐิมั้ยน้ออออ

 

 

 

โค้งสุดท้ายอีกไม่กี่ตอนเท่านั้นะจบแล้วนะจ้ะ อย่าลืมติดตามล่ะๆๆ

 

 

 

 

 

ส่วนเรื่องโฮสต์ที่แนะไรเตอร์ ก็น่าสน เดี๋ยวขอไรเตอร์ไปหาข้อมูลหรือนิยายหรือการ์ตูนที่

เกี่ยวกับพวกนี้ศึกษาก่อนนะ แล้วจะพยายามแต่งแนวใหม่ๆแปลกๆมาให้อ่าน อย่าหายไป

ไหนกันน้าาา