เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ยืนสงบนิ่งมองไปที่งานศพของย่าผู้เป็นที่รักและทุกอย่างของเขาก็ถอนหายใจก่อนจะนั่งลง

ตรงหน้าโลงแล้วเศร้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณย่าครับ ป๊อปขอโทษสำหรับทุกสิ่งที่ป๊อปทำให้คุณย่าผิดหวังและไม่พอใจในตัวของผม คุณย่า

อโหสิกรรมให้ผมด้วย อฆสิกรรมให้กับทุกคน ดวงวิญาณของคุณย่าจะได้สงบสุขเพื่อคุณย่าจะได้มี

ความสุขสักที”ป๊อปปี้จุดธูปไหว้เคารพศพเสร็จก็ก้มลงกราบที่หน้าโลงศพของคุณหญิงนวลแล้วพูด

ออกมาก่อนที่จะปาดน้ำตาที่ไหลออกมานั้นออก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป”ฟางเดินมานั่งข้างๆสามีแล้วเอื้อมมือไปแตะที่มือของชายหนุ่มเบาๆด้วยความสงสารสามี

เป็นอย่างมาก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่น่าจะอยู่ที่นั่นนานกว่านี้ จะได้รีบพาท่านไปหาหมอได้ทัน”ป๊อปปี้คิดถึงวันก่อนที่ตัวเองไปหาคุณ

หญิงนวลและถูกคุณหญิงนวลทำร้ายจนหัวแตกก่อนจะถูกไล่ตะเพิดออกมาพร้อมกับพวกของแก้ว

และฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันคงถึงเวลาแล้วที่คุณย่าจะต้องไป แต่คุณย่าก็ไม่ได้อยู่โดดเดี่ยวนะคะ เพราะยังมีคนที่รักและ

เคารพคุณย่าอยู่ไม่ได้ทิ้งท่านไปไหนอย่างที่ท่านเข้าใจ”ฟางพูดแล้วมองไปที่พ่อแม่ตัวเองที่มาเคา

รถศพของคุณหญิงนวลรวมถึงครอบครัวของโทโมะที่มากับแก้วด้วย

 

 

 

 

“แก้วอาจจะเป็นหลานที่แย่ในสายตาคุณย่าแต่คุณย่าก็คือผู้มีพระคุณที่ชุบเลี้ยงแก้วมาแต่เล็ก ขอ

ให้คุณอย่าหลับให้สบายอย่างมไม่มีห่วงอะไรที่ติดค้างนะคะ”แก้วพูดแล้วก้มลงกรายศพของคุณ

หญิงนวล

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผมอาจจะล่วงเกินคุณย่าบ้างหลายครั้ง แต่ผมขอสัญญานะครับว่าต่อจากนี้ผมจะดูแลและปกป้อง

แก้วเอง คุณย่าไม่ต้องกังวลนะครับ”โทโมะก้มลงกรายศพคุณหญิงนวลก่อนที่จะสัญญากับคุณ

หญิงนวลเรื่องแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปคะ”เมื่อถึงเวลาที่พระสวดเสร็จแล้วป๊อปปี้และฟางก็เดินออกมานอกบ้านเพื่จะกลับฟ้ารีบ

ไปเรียกชายหนุ่มไว้

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ มีอะไรรึเปล่าฟ้า”ป๊อปปี้ชะงักที่เห็นฟ้าที่แต่งตัวดีขึ้นเดินมาจับมือตัวเองต่อหน้าฟางก็รีบดึง

มือกลับแล้วถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณป๊อปรังเกียจฟ้ามากขนาดนี้เลยหรอคะ สิ้นคุณท่านแล้วเท่ากับว่าคุณป๊อปเป็นเจ้าของ

คฤหาสน์จิระคุณนี้แล้วและคุณท่านก็สั่งเสียฟ้าไว้ก่อนที่จะสิ้นว่า คุณท่านยกคฤหาสน์จิระคุณและ

สมบัติทุกอย่างเป็นของฟ้าแล้ว แต่จริงๆแล้วฟ้าไม่ได้ต้องการทรัพย์สมบัติอะไรพวกนี้เลยนะคะ มัน

ก็แค่ของนอกกาย ฟ้าต้องการเพียงคุณป๊อป ฟ้ายังเป็นทาสรับใช้คุณป๊อปเหมือนเดิมเสมอมาไม่มี

เปลี่ยนแปลงนะคะ”ฟ้าพูดและร้องไห้ก่อนจะโผเข้ากอดป๊อปปี้ต่อหน้าฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟ้า อย่าทำแบบนี้ชั้นมีฟางอยู่แล้วนะ”ป๊อปปี้รีบแกะตัวฟ้าที่มากอดตัวเองออกแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ฟ้ามาก่อนมันนะคะ ฟ้าจงรักภักดีไม่เคยหนีคุณไปไหนถ้าเทียบกับมันแล้ว คุณป๊อปกลับมาอยู่

กับฟ้าเถอะนะคะ ฟ้ากลัวฟ้าไม่เหลือใครแล้ว เรามาอยู่ที่นี่ด้วยกันนะคะ”ฟ้าร้องไห้แล้วขอร้อง

ป๊อปปี้อีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณย่ามอบให้เธอแล้วเธอไม่ได้อยากได้หรือต้องการมันเลยแบบนี้ งั้นเธอก็

จัดการขายสมบัติทั้งหมดและก็ขายคฤหาสน์จิระคุณนี่ทิ้งซะถือว่าเป็นการทำบุญให้กับคุณย่า และ

ดวงวิญญาณของแม่ผมและแม่ยัยแก้วเป็นครั้งสุดท้ายเพราะชั้นเองก็ไม่ต้องการอะไรพวกนี้อีก

แล้ว”ป๊อปปี้เงียบก่อนจะพูดขึ้นอย่างสงบนิ่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกัน นี่คุณป๊อปพูดจริงๆงั้นหรอคะ”ฟ้าอึ้งไม่คิดว่าป๊อปปี้จะพูดออกมาแบบนี้ก็รีบว่าทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่เคยพูดเล่น ชั้นไม่ได้ต้องการคฤหาสน์นี้เมื่อสิ้นคุณย่าไปแล้วอดีตต่างๆก็ควรจะจบลงตรง

นี้”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ฟ้าไม่เข้าใจคุณป๊อปจริงๆ คฤหาสน์จิระระคุณเป็นของคุณป๊อปเป็นของบรรพบุรุษของคุณป๊อป

แต่คุณป๊อปไม่ได้รู้สึกรักหรือเสียดายของที่พวกเค้าร่วมสร้างมันมาให้ลูกหลานแบบนี้บ้างรึคะ”ฟ้า

ไม่พอใจก็รีบว่าป๊อปปี้บ้าง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ได้ต้องการที่นี่ ที่นี่มันเป็นเพียงแค่วัตถุ ชั้นไม่อยากยึดติดกับวัตถุมากเกินไปไม่มีใครที่จะ

สามารถยึดเหนี่ยวมันได้ตลอดไปหรอก”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปขา ฮึกฮือๆ ของพวกนี้มันก็เป็นแค่วัตถุอย่างที่คุณป๊อปว่าไว้จริงๆ แต่เมื่อสิ้นคุณท่านแล้ว

ฟ้าก็ไม่มีใครอีกแล้ว ได้โปรดกลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะนะคะ กลับมาเมตตาฟ้าเหมือน

เดิม”ฟ้าร้องไห้แล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทุกอย่างมันเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้วล่ะฟ้า ชั้นบอกแล้วไงว่าตอนนี้ชั้นมีเมียแล้ว และฟางคือคนที่

ชั้นรักคนเดียวเท่านั้น ชั้นไม่สามารถที่จะนอกใจทำให้คนที่ชั้นรักต้องเสียใจอีกแล้วซ้ำสองหรอก

เพราะเรื่องระหว่างเรามันไม่ใช่ความรักมันก็แค่ความลุ่มหลง เลยทำให้เกิดความผิดพลาดแบบนี้

ขอร้องเถอะนะฟ้าอย่าทำแบบนี้อีกเลยมันยังไม่สายเกินไปที่เราะพยายามเหนี่ยวรั้งเอาความเป็นเรา

กลับมานะเธอควรจะเจอคนที่ดีกว่าและเริ่มต้นใหม่สักที”ป๊อปปี้พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว่าไงนะคะ เหนี่ยวรั้งตัวเองทุกอย่างงั้นหรอ ฟ้าทุ่มเทให้คุณป๊อปทุกสิ่งทุกอย่างด้วยชีวิตแต่คุณ

ป๊อปกลับทอดทิ้งและไม่ไยดีฟ้าแบบนี้งั้นหรอคะเมื่อก่อนเราก็อยู่ด้วยกันมาได้ ทำไมพึ่งมาคิดได้

ตอนนี้ เพราะมันใช่มั้ยคะคุณป๊อป นังหน้าด้านที่แย่งผัวชาวบ้านไปกกแบบนังฟาง ไอ้พวกนีระสิงห์

มันน่าไม่อายชอบแย่งของชาวบ้านนี่คุณป๊อปคงจะพอใจสินะคะที่ได้เป็นไอ้เขยของเศรษฐีใหม่

อย่างพวกมันจนไม่เอาสมบัติเก่าพวกนี้”ฟ้าหันไปพาลว่าใส่ฟางและป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นรักฟางที่ใจไม่ใช่ทรัพย์สมบัติอะไรทั้งนั้น เข้าใจซะใหม่นะเลิกดูถูชั้นกับฟางสักที”ป๊อปปี้โกรธ

ก็รีบว่าขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณป๊อปหลงมันมากจนขึ้นเสียงกับฟ้างั้นหรอคะ อีนังหน้าด้านชั้นตำนี่มันมีดีอะไร ใช้เสน่ห์มัดใจ

คุณป๊อปแบบนี้ ยังไงมันก็แค่พวกหน้าด้านหาผู้ชายไม่ได้จนต้องมาแย่งผัวชาวบ้านเท่านั้นเอง”ฟ้า

หันขวับไปว่าฟางเสียงดังเสียๆหายๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หยุดว่าลูกชั้นสักทีนะ พวกเราไม่ได้ไปแย่งใครมาทั้งนั้น ลูกสาวชั้นไม่เคยแย่งสามีใคร ลูกสาวชั้น

ไม่จำเป็นต้องใช้เสน่ห์อะไรทั้งนั้นในการมัดใจใคร เพราะความดีที่อยู่ในตัวเค้าต่างหากล่ะที่มักใจ

คุณภาณุได้แต่ที่คุณภาณุเค้าทนเธอไม่ได้เพราะเค้าไม่ได้รักเธอ เลิกพาลอาละวาดใส่คนอื่นแบบนี้

ได้แล้ว”ภาคย์และพลอยเดินมาว่าและปกป้องฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คนที่หน้าด้านมันคือเธอมากกว่านะที่มาว่าคนอื่นฉอดๆแบบนี้ พี่ป๊อปกับพี่ฟางเค้าแต่งงานถูกต้อง

ตามกฎหมายหมดทุกอย่างดังนั้นพ่างไม่ได้ไปแย่งของใครทั้งนั้นมีแต่เธอต่างหากที่ทำตัวน่าไม่

อายแย่งสามีชาวบ้าน”เฟย์เดินมากับเขื่อนก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอสักทีเถอะฟ้า ปล่อยให้เรื่องพวกนี้มันผ่านไปเถอะ ให้พี่ป๊อปได้เริ่มต้นชีวิตใหม่สักทีเถอะ อย่า

เหนี่ยวรั้งพี่ป๊อปแบบนี้เลยอีกไม่กี่วันพี่ป๊อปกับคุณฟางเค้าต้องบินไปจากเมืองไทยนี้แล้วนะ”แก้ว

เดินมาพูดเตือนสติฟ้า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไปจากเมืองไทย นี่มันอะไรกันคะคุณป๊อป นึ่งงานศพคุณท่านเองนะคะ”ฟ้ารีบโวยวายใส่ป๊อปปี้

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้มันได้ทำงานที่สถานทูตที่ฝรั่งเศส และมันต้องบินไปกับฟางที่เป็นภรรยาที่ถูกต้องตาม

กฎหมายของมัน ป๊อปปี้กำลังจะมีชีวิตใหม่แล้ว เธอเองก็ควรจะมีชีวิตใหม่บ้างสิ อย่าจมปรักอยู่กับ

อดีตที่ยึดตัวเองเลย”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาทำเป็นใช้คำพูดดีๆสวยหรูอะไรทั้งนั้น พวกแกทั้งหมดมันก็อยากให้นังหน้าด้านนี่ไปกับ

คุณป๊อปตั้งแต่แรกแล้ว ทั้งที่ชั้นเป็นเมียคนแรกของคุณป๊อปแท้ๆ ไอ้พวกเฮงซวย ในฐานะที่ชั้น

เป็นเจ้าของที่นี่คนใหม่ ชั้นขอไล่พวกแกออกไปจากบ้านของชั้นเดี๋ยวนี้ ไอ้พวกเฮงซวย ออก

ไป๊”ฟ้าที่เสียใจจนแทบคลั่งก็รีบไล่ทุกคนออกจากบริเวณคฤหาสน์ไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ความจริงแล้วก็น่าสงสารเธอออกนะคะพี่ป๊อป เพราะเค้ารักพี่ป๊อปมากแท้ๆเลยต้องเป็นแบบนี้”เมื่อ

กลับมาที่คอนโดป๊อปปี้ก็ขอตัวเข้าไปอาบน้ำจัดการตัวเองส่วนฟางที่จัดกระเป๋าของตัวเองและสามี

เสร็จก็พูดขึ้นเมื่อป๊อปปี้ออกมาจากห้องน้ำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วจะให้พี่ทำยังไง หรือว่ากลับไปรับฟ้าเค้าเป็นเมียอีกคนดีล่ะ”ป๊อปปี้มองฟางนิดนึงก่อนที่จะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้านั่นคือสิ่งที่ทำให้ฟ้าเค้ามีความสุขไม่ต้องยึดกับความทุกข์แบบนี้ก็เอาเถอะคะ”ฟางชะงักก่อนที่

จะพูดขึ้นและไม่มองป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดูพูดเข้าสินี่งอนพี่รึเปล่าเนี่ยหืมฟาง พี่จะไปมีใครอื่นหรือจะกลับไปรับฟ้าทำไมในเมื่อพี่ไม่ได้รัก

เค้า และคนที่พี่รักก็อยู่ตรงนี้แล้วทั้งคนนะ อย่าไล่พี่ไปไหนเลยนะครับคนดีของพี่”ป๊อปปี้เดินมา

สวมกอดฟางแล้วพูดกับภรรยา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ฟางอดสงสารเค้าไม่ได้นี่คะเพราะเค้ารักพี่ป๊อปมากแท้ๆเลยทำให้ยึดติดตัวเองมากแบบนี้”ฟาง

พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางรู้มั้ย ถ้าฟางไม่ได้แต่งงานและเข้ามาในชีวิตพี่ พี่ก็คงจะต้องเป็นเหมือนกับคุณย่าหรือฟ้าที่มี

แต่ความมืดมนในจิตใจไม่มีความสุขในชีวิต ฟางเป็นเหมือนแสงสว่างที่เข้ามาในชีวิตพี่เลยนะคน

ดี”ป๊อปปี้พูดพลางเอาหน้าซบลงที่หัวไหล่ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางรักพี่นะคะพี่ป๊อป ขอบคุณนะคะที่เห็นฟางเป็นแสงสว่างในจิตใจ”ฟางพูดแล้วหันมาจูบที่หน้า

ผากป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ก็รักฟางมากนะครับ”ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะบรรจงจูบฟางอย่างอ่อนโยนก่อนที่จะดันฟางลงไปกับ

เตียงนอนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆชั้นมีหมดแล้วทุกอย่าง ตอนนี้ชั้นรวบพอๆกับมันแล้วทำไมคุณป๊อปถึงไม่กลับมาหา

ชั้น”ทางด้านฟ้าที่นอนอยู่ที่คฤหาสน์จิระคุณที่ใหญ่โตเพียงลำพังก็ร้องไห้ก่อนจะมองรูปป๊อปปี้นิ่ง

แล้วพลางคิดหาทางพาป๊อปปี้กลับมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมต้องรีบไปกันด้วยล่ะคะ แล้วถ้าเกิดถึงงานแต่งงานของแก้วกับพี่โทโมะพี่ป๊อปก็คงไม่ได้

มา”แก้วพูดขณะที่มาทานข้าวและพูดคุยกันที่ครอบครัวของฟางหลังจากที่พ้นงานศพและเผาคุณ

หญิงนวลไปแล้ว เฟย์และเขื่อนก็ได้ดทะเบียนสมรสและมีงานเลี้ยงฉลองกันอย่างเงียบๆเชิญคนที่

รู้จักมาไม่กี่คนและร่วมกันเลี้ยงส่งป๊อปปี้กับฟางไปฝรั่งเศสอีกด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าน้อยใจสิยัยแก้ว พี่กับฟางเราต้องบินไปดูที่อยู่และจัดการเรื่องให้เรียบร้อยก่อนเข้าทำงานจริง

น่ะสิ และอีกอย่างใครว่าพี่จะมาร่วมงานแต่งงานของน้องสาวที่พี่รักที่สุดแบบเราไม่ได้ล่ะ พี่จะลา

งานมาเพื่อเราเลยนะวันนั้น”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“และท่าจะดีนะคะ ก็ช่วยให้ของขวัญแต่งงานเป็นทริปฮันนี้มูนที่ฝรั่งเศสสุดโรแมนติกให้แก้วกับพี่

โทโมะด้วยสิ”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ๆ เฟย์กับเขื่อนก็จดทะเบียนกันแล้ว นี่พี่ฟางพี่ป๊อปไม่คิดจะให้ของขวัญหลานกับน้องหรอ

คะ”เฟย์รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม รอให้เราคลอดลูกก่อนเถอะและพี่กับพี่ป๊อปจะเตรียมที่พักที่โน่นไว้รอทุกคนเลย”ฟางพูด

แล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ ไปอยู่ที่นั่นน2คนแบบนี้คงมีเวลาจู๋จี๋กันน่ะสิ แค่เมืองไทยก็ตัวติดกันขนาดนี้แล้ว แล้วไปที่โน่น

เมืองโรแมนติกอีกเนี่ยคงไม่ห่างจากกันเลยน่ะสิ”โทโมะเหล่มองป๊อปปี้และฟางที่อยู่ข้างกันเสมอก็

อดที่จะแซวทั้งคู่ไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พูดไปน่าพี่โทโมะ แล้วพ่อกับแม่ล่ะคะ อยู่ที่กรุงเทพด้วยกันแค่2คนได้หรอคะ ไม่กลับไปอยู่ที่

จันทบุรีกับตายายหรอคะ”ฟางหันไปถามพ่อแม่ตัวเองด้วยความเป็นห่วง เพราะว่าเมื่อเฟย์แต่งงาน

กับเขื่อนแล้วต้องย้ายไปช่วยเขื่นดูแลกิจการที่จันทบุรีทันที ส่วนเธอก็ต้องไปฝรั่งเศสกับป๊อปปี้

แล้วพ่อแม่เธอเองก็คงจะต้องเหงามากแน่ๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะคุณฟาง เดี๋ยวแก้วกับพี่โทโมะจะแวะมาเยี่ยมพวกท่านบ่อยๆให้เองนะคะ”แก้วรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกลูก พ่อกับแม่ก็คิดกันไว้อยู่แล้วว่าจะต้องมีวันนี้เข้าสักวัน วันที่ลูกสาวทั้ง2คนจะ

ต้องแต่งงานออกจากบ้านนี้ไป พ่อกับแม่ก็ไม่ได้ห้ามหรือรั้งอะไรนะ เพราะมันคือความสุขของคนที่

พ่อแม่รัก”พลอยพูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางกับเฟย์รักพ่อกับแม่มากนะคะ”ฟางและเฟย์เดินเข้าไปกอดพ่อแม่แน่นด้วยความรักทำให้ทุก

คนอดยิ้มตามไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผมขอฝากลูกสาวผมทั้งคู่ด้วยนะ ต่อไปนี้มีอะไรหนักนิดเบาหน่อยก็ให้อภัยกัน เฟย์กับฟางเองก็

เหมือนกันนะลูกอย่าไปงอนสามีตัวเองให้มากนะ เดี๋ยวถ้าเขื่อนกับคุณป๊อปหนีไปพ่อไม่รู้ด้วย

นะ”ภาคย์พูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีทางค่ะพ่อ ถ้าลองหนีไปนะคะเฟย์จะตามไปเยนให้เป็ดกินแน่”เฟย์พูดแทนพี่สาวก่อนจะ

หัวเราะออกมา

 

 

 

 

 

 

“คงไม่มีวันนั้นหรอกครับพ่อแม่ เพราะผมกับคุณป๊อปเองก็รักลูกสาวของพ่อแม่มากและขอสัญญา

เลยว่าพวกเราจะไม่มีวันทอดทิ้งเมียของพวกเราต้องให้เสียใจอีกแล้วแน่นอนครับ”เขื่อนยิ้มก่อนที่

จะพูดและทั้งหมดก็หัวเราะอย่างมีความสุข

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีความสุขกันดีจริงๆนะ”ฟ้าเดินเข้ามาในบ้านของฟางแล้วมองภาพแห่งความสุขก็เจ็บใจก่อนที่จะ

พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เธอมาที่นี่ทำไมกันฟ้า มีอะไรรึเปล่า”ป๊อปปี้ตกใจที่เห็นฟ้าก็รีบจับมือฟางแน่นแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เรื่องของเรา คุณป๊อปจะทอดทิ้งไปง่ายๆงั้นหรอคะ ทั้งๆที่ฟ้าเป็นเมียคุณนะคะ คิดถึงช่วงความสุข

ที่พวกเรามีให้กันสิคะ คุณป๊อปเองก็เคยพอใจฟ้ามาก่อน ตอนนี้ฟ้ารวยฟ้ามีทุกอย่างแล้วนะคะ”ฟ้า

รีบพูดออกมาขอร้องชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมพูดไม่รู้เรื่องสักที ชั้นบอกแล้วไงว่าเรื่องของเรามันจบลงไปแล้วนะฟ้า ชั้นมีฟางไปแล้ว เรา

ควรจะบุติเรื่องพวกนี้สักที ชั้นขอร้องล่ะเลิกยุ่งกับชีวิตของพวกเราและทุกคนในครอบครัวของฟาง

ได้แล้ว ไม่อย่างงั้นครั้งต่อไปชั้นจะแงตำรวจข้อหาที่เธอเข้ามาก่อความวุ่นวายให้กับทุกคนที่นี่

นะ”ป๊อปปี้ถอนหายใจก่อนจะว่าทำให้ฟ้าอึ้งที่ป๊อปปี้สั่งเด็ดขาดแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณป๊อปคิดจะแจ้งจับฟ้างั้นหรอคะ งั้นดีค่ะ ถ้าคุณป๊อปไม่ต้องการฟ้าแล้วฟ้าก็จะไป แต่ก่อนที่จะ

ไปนี่แต่ชั้นก็อยากจะเตือนหล่อนไว้อย่างนะ ใหม่ๆเค้าก็รักและหลงชั้นมาก่อนเหมือนกับที่เค้ารัก

และหลงเธอ เดี๋ยวนานวันเข้าเธอก็จะต้องตกกระป๋องแบบชั้น และเค้าก็คงจะทิ้งเธอไปหาคนใหม่

และเธอก็จะต้องทุกข์ทรมานแบบชั้น”ฟ้ามองปีอปปี้อย่างไม่พอใจก็แค้นที่ถูกทิ้งก่อนจะพาลและรีบ

ว่าให้ฟางคิดมาก ฟางเองก็ซึมลงไปแล้วมองหน้าป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“มันคงไม่มีวันนั้นซะหรอก เพราะชั้นเลือกฟางไปแล้ว ฟางคือเมียเดียวที่ชั้นรักและต้องการจะมีลูก

และใช้ชีวิตร่วมกับเธอตลอดชีวิตที่เหลืออยู่นี้ไม่ว่าจะยังไง ชั้นก็เลือกฟางไปแล้ว ฟางเชื่อใจพี่

เถอะนะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ ฟางรักพี่ป๊อปฟางเชื่อใจพี่ป๊อป”ฟางยิ้มออกมาก่อนที่จะจับมือป๊อปปี้แน่น ฟ้าอึ้งมองความรัก

ของทั้ง2ที่มั่นคงไม่เหมือนก่อนที่เธอเคยทำให้ทั้งคู่แตกแยกกันก็ฮึดฮัดก่อนที่จะเดินออกไปจาก

บ้านของฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวก่อนฟ้า”ป๊อปปี้เดินจับมือกับฟางเดินตามฟ้าที่เดินออกมาหน้าบ้านแล้วร้องเรียก

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวนี้ชีวิตคุณป๊อปจะไปไหนก็มีแต่นังนี่ตามติดมาตลอดแล้วหรอคะ จะคุยอะไรกับฟ้าก็ต้องหนีบ

มันมาตลอด”ฟ้าว่าพาลๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ฟางคือเมียของชั้นเค้ามีสิทธิ์ที่จะรับรู้ทุกเรื่องพอๆกับที่ชั้นรู้”ป๊อปปี้และฟางสบตากันก่อนที่จะ

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม้กระทั่งเรื่องที่เราเป็นผัวเมียกันมาก่อนคุณป๊อปก็ต้องให้มันรับรู้งั้นหรอคะ”ฟ้ายังไม่ลิกและพาล

ก็รีบว่าต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เรื่องนั้นพี่ป๊อปเค้าบอกฟางแล้วค่ะว่ามันคืออดีตที่แก้ไขไม่ได้และมันก็จบลงไปแล้วไม่ใช่

หรอ”ฟางยิ้มแล้วพูดนิ่งๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันไม่มีทางจบ ชั้นไม่ยอมให้มันจบลงไปง่ายๆ แกนี่มันหน้าด้านแย่งผัวเค้าไม่พอยังจะมาลอย

หน้าลอยตามาเยาะเย้ยชั้นงั้นหรอ อีหน้าด้าน”ฟ้าโพล่งออกมาก่อนที่จะหมายไปตบสั่งสอนฟางอีก

ครั้ง ป๊อปปี้รีบเข้าไปห้าม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่านะฟ้า อย่าทำร้ายเมียชั้นไม่อย่างงั้นเราจะได้เห็นดีกัน”ป๊อปปี้โพล่งออกมาว่าฟ้าทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันไม่ได้รักคุณป๊อปได้ดีเท่ากับที่ฟ้ารักหรอกค่ะ ปล่อยนะ มานี่เลยนังหน้าด้านนังแพศยา”ฟ้าเต้น

เร่าๆและกรี้ดร้องโวยวายทันทีไม่พอใจที่เห็นป๊อปปี้ปกป้องฟาง ป๊อปปี้รีบผลักฟ้าล้มลงไปแล้วกอด

ฟางไว้เพื่อปกป้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะมาด่าใครในที่นี้ที่นี่ไม่ใช่คฤหาสน์จิระคุณของเธอนะ ถ้ามาอาละวาดโวยวายใส่

พวกเราอีกก็ขอเชิญออกไปซะ และนื่คือจดหมายที่ชั้นตั้งใจจะให้เธอ เขียนเพื่อมอบโอนสมบัติทุก

อย่างอีกครั้ง เพื่อเป็นเครื่องยืนยันว่าชั้นไม่ต้องการที่จะรับสมบัติอะไรทั้งนั้นหวังว่าเธอคงเข้าใจ

และต่อจากนี้ ชั้นไม่มีอะไรข้องเกี่ยวกับทางตัวเธออีกแล้ว”ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะยื่นจดหมายไม่ขอรับ

ทรัพย์สมบัติทุกอย่างเพื่อไม่ให้ฟ้านำมันมาใช้ผูกมัดตัวเขาอีก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เราเคยรักและมีความสุขมาด้วยกัน ฮือๆ ทำไมถึงทิ้งเมียแบบนี้”ฟ้าทรุดลงอ่านจดหมายแล้ว

ร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เราไม่เคยรักกันนะฟ้า ตอนนั้นเราทั้ง2ก็อยู่ในโลกแคบด้วยกันมันก็แค่เยียวยาเวลาแก้เหงาที่อยู่

ตรงนั้น มันเป็นแค่ความลุ่มหลงที่เราต่างแค่ต้องการเพียงความสุขให้กันและกันมันไม่ใช่ความรัก

เลยด้วยซ้ำ พอเถอะฟ้า เราควรพอสักที ชั้นส่งเธอแค่นี้นะเพราะตอนนี้เรากำลังวุ่นวายกับการเตรี

ยมตัวไปอยู่เมืองนอก ซึ่งครั้งนี้ก็คงจะไปนานกว่าทุกทีและชั้นกับเธอก็คงจะไม่ได้เจอกันอีก

แล้ว”ป๊อปปี้ถอนหายใจแล้วพูดก่อนที่จะเดินกลับไปกับฟาง แม้จะสงสารฟ้าแต่พวกเขาต้องเลือก

เพื่อให้ฟ้าตัดใจและเลิกยุ่งกับพวกเขา แก้วเดินออกมาดูและได้เห็นได้ยินทั้งหมดก็เดินเข้าไปหา

ฟ้าที่นั่งร้องไห้อยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กลับไปซะเถอะฟ้า มันถึงเวลาที่เธอควรจะปล่อยพี่ป๊อปไปสักที”แก้วเตือนสติฟ้าเพื่อให้ฟ้าให้เลิก

และปล่อยฟางและป๊อปปี้ไปใช้ชีวิตร่วมกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“หุบปากไปซะนังแก้ว นังคางคกขึ้นวอ”ฟ้าหันขวับไปและหมายจะตบแก้วอย่างที่เคยทำแต่คราวนี้

แก้วคว้ามือไว้ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

“หยุดนะ ที่นี่ไม่ใช่คฤหาสน์จิระคุณ ไม่มีคุณย่าที่เคยให้ท้ายเธอให้เธอเชิดหน้าชูตากับอำนาจที่ได้

มา ชั้นจะไม่ยอมให้เธอมาข่มเหงรังแกชั้นและตามราวีพี่ป๊อปได้อีกแล้ว ออกไปจากที่นี่และเลิกยุ่ง

กับพวกเราซะ”แก้วพูดแล้วแล้วจ้องฟ้าอย่างไม่กลัว ก่อนที่โทโมะจะมาพาคนรักกลับเข้าไปในบ้าน

โดยไม่มีใครเหลียวมองฟ้าอีก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พวกแกคิดว่าพวกแกรวยแค่คนเดียวเรอะ กูเป็นถึงเจ้าของคฤหาสน์จิระคุณ มีสมบัติมหาศาล

มากมายก่ายกองยังไงซะคุณป๊อปก็จะต้องกลับมาหากู กูไม่มีวันยอมแพ้พวกมึงเหมือนอีแก่นวล

หรอก พวกมึงคอยดู”ฟ้าที่เสียและคับแค้นใจก็ตะโกนโหวกเหวกโวยวายก่อนที่จะขับรถออกไปจาก

บ้านของฟางและดื่มเหล้านเมากลับเข้ามาในบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ด พวกแกเป็นใครน่ะ มาทำอะไรที่นี่ออกไปนะ”เมื่อเข้ามาในบ้านฟ้าต้องตกใจเมื่อมีโจรขึ้นบ้าน

และเมื่อสังเกตดีๆแล้ว พวกโจรเหล่านั้นคือคนใช้หน้าใหม่ที่เธอจ้างมารับใช้ตัวเองแต่กลับทรยศมา

ขโมยของทั้งหมดก็โวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ยพี่ จัดการยิงมันทิ้งซะเถอะน่ารำคาญ วันๆก็ดีแต่จิกหัวใช้พวกเราแบบนี้”เมียของโจรที่เป็น

คนใช้ก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้พวกอกตัญญู ไอ้พวกเฮงซวย”ฟ้าไม่ยอมแพ้รีบวิ่งเข้าไปหมายจะตบเมียโจรแต่ทั้งคู่ยื้อแย่งกัน

ไปมาทำให้โจรผู้ชายและพวกตบตีและทำร้ายฟ้าก่อนที่จะยิงที่ขาฟ้า ฟ้ารีบคว้าเอาตะเกียงน้ำมัน

ปาใส่หมายจะเอาคืนพวกโจร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ด พี่ ไฟไหม้หมดแล้ว ทำไงดีล่ะพี่”แต่แล้วเชื้อเพลิงที่ติดกับพรมก็ลุกลามไหม้ขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“คว้าเอาแต่สมบัติที่มีค่าออกไปสิวะ แล้วอีนี่ก็ปล่อยมันไว้นี่ล่ะ”หัวหน้าโจรพูดก่อนที่ทุกคนจะคว้า

เอาของมีค่าออกไปและทิ้งให้ฟ้าต้องหาทางเอาตัวรอดในคฤหาสน์ที่เริ่มถูกไฟไหม้ลุกลามเพียง

คนเดียว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาสมบัติชั้นมา ชั้นรวยนะชั้นจะเอาไว้ให้ผัวชั้น”ฟ้าร้องไห้สะอึกสะอื้นราวกับคนเสียสติอยู่

ท่ามกลางกองเพลิงลำพัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดินทางปลอดภัยนะถึงที่โน่นแล้วก็วีดีโอมาหาพ่อกับแม่ด้วยนะ”ภาคย์พูดเมื่อมาส่งฟางและ

ป๊อปปี้ขึ้นเครื่องบิน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องคิดมากนะคะพี่ป๊อปกับเรื่องฟ้า ตอนนี้ทางตำรวจได้ตามจับพวกโจรที่มาขึ้นบ้านแล้วแต่ก็

ไม่รู้ว่าจะตามเอาสมบัติของบ้านเราคืนมาได้หมดรึเปล่า ส่วนเรื่องของฟ้าแก้วกับพี่โทโมะจะจัดการ

เอง”แก้วพูดเมื่อคิดถึงวันก่อนที่เกิดเรื่องไฟไหม้คฤหาสน์จิระคุณและเกิดโจรขึ้นบ้านไป ทำให้

คฤหาสน์จิระคุณไหม้หมดทั้งหลังส่วนฟ้าก็หายตัวออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยังไงพี่ก็ฝากจัดการตามหาตัวฟ้าแล้วกันนะ ถ้าเจอก็บอกพี่จะได้สงเคราะห์ดูแลเธอ”ป๊อปปี้พูด

ก่อนที่จะเดินขึ้นมาบนเครื่องกับฟาง แล้วพลางมองฟางที่นั่งเงียบมาตลอดทางที่นั่งไปด้วยกัน ก็

แปลกใจและเอื้อมมือไปจับมือภรรยารัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าบอกนะว่าหึงพี่ที่พี่คิดจะดูแลและตามหาฟ้าแบบนั้น”ป๊อปปี้ถามภรรยาสาว

 

 

 

 

 

 

 

 

“เปล่าค่ะ แค่นี้ฟ้าเค้าก็เจอเรื่องร้ายๆมามากพอแล้ว ฟางไม่หึงหวงหรอกค่ะ แต่ฟางแค่สงสารเธอ

ที่สุดท้ายต้องมาเจอเรื่องราวร้ายๆแบบนี้ ถ้าทางคุณแก้วและพี่โทโมะเจอเธอฟางจะช่วยพี่ป๊อปดู

แลเธอนะคะ”ฟางพูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางเป็นคนดีจริงๆถูกแล้วที่เลือกเรามาเป็นคู่ครองในชีวิต ต่อจากนี้เราจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยกัน

นะครับ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ เราะมีชีวิตใหม่ด้วยกัน ฟางรักพี่ป๊อปนะคะ”ฟางพูดก่อนที่จะบรรจงจูบป๊อปปี้ด้วยความรักเช่น

เดียวกับเขาที่รักเธอและต่อจากนี้เธอกับเขาจะได้ครองรักกันอย่างมีความสุขไม่มีใครมาพรากออก

จากกันได้อีกแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปจะต้องกลับมาหาชั้น ชั้นรวย ชั้นรวยไม่แพ้แกนังฟาง ชั้นมีเงิน ดูสิ มีเงินชั้นจะเอาคุณป๊อ

ปกลับมาหาชั้นให้ได้ ฮิฮิ”อีกด้านหนึ่งของเมือง มีหญิงขอทานเนื้อตัวสกปรกมอมแมม ใส่เสื้อผ้า

ขาดรุ่งริ่งเก่าซอมซ่อตามเนื้อตัวมีรอยถูกไฟไหม้คลอกจนเป็นแผลพุพองดูน่ากลัว และที่ขาก็พิการ

เดินไม่ได้เนื่องจากถูกยิ่งและไม่มีการรักษา นั่งอยู่ข้างถนน เพ้อและกอบโกยเศษใบไม้แห้งข้าง

ทางมากับตัวเหมือนว่าเป็นเงินทองและยิ้มหัวเราะพูดอยู่ตามลำพังมีใครเหลียวแลหรือยื่นมือเข้าไป

ช่วยอย่างน่าเวทนา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

จบแล้วจ้าาาาาาาาาาาาาาา

 

 

 

 

ยาวละใจเลยมั้ยบทส่งท้ายแบบนี้ ขอบคุณมากนะที่ติดตามอ่าน ติดตามและคอมเม้นเรื่องนี้จนมาถึงตอนจบ

 

 

 

 

 

เห็นแล้วว่าพระเอกแสนดีทำให้ทุกคนขัดใ รับรองเลย เรื่องหน้า พระเอกร้ายแน่นอน

 

 

 

 

อย่าลืมติดตามเรื่องอื่นๆของไรเตอร์ด้วยนะค้าาา