เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อป”โทโมะที่ยืนมองป๊อปปี้ที่ร้องไห้อยู่สักพักก็เดินเข้าไปหาหมายจะปลอบเพื่อนรัก
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วชั้นขอตัวกลับไปหาคุณย่าก่อนนะ”ป๊อปปี้รีบปาดน้ำตาก่อนจะทำเสียงปกติแล้ว
เดินหนีไปโทโมะมองตามป๊อปปี้ที่เดินออกไปแล้วนิ่งแล้วอดสงสารในความรักของป๊อปปี้และฟาง
ไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แน่ใจนะแก้วว่าจะไม่ให้พี่เข้าไปส่งในบ้าน”โทโมะถามแก้วหลังจากที่พวกเขากลับมาจากไปเยี่ยม
ฟางที่โรงพยาบาลแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ค่ะ ยังไงซะที่นี่ก็คือบ้านของแก้ว ต่อให้คนที่นี่จะร้ายกับแก้วสักเท่าไหร่แต่พวกเค้าก็คือญาติ
ผู้ใหญ่ที่เหลืออยู่ของแก้ว”แก้วพูดแล้วคิดย้อนถึงแม้ว่าคุณหญิงนวลจะใจร้ายกับเธอสักเท่าไหร่
แต่ก่อนตายพ่อกับแม่เธอสอนไว้ว่า ให้รู้จักกตัญญูต่อคนในครอบครัวและผู้ที่มีพระคุณให้ข้าวให้
ที่พักอาศัยอยู่กินกับเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คิดไปแล้วแก้วอดที่จะสงสารคุณฟางไม่ได้เลย ทำไมต้องมาเจอเรื่องร้ายแบบนี้นะ”แก้วพูดเศร้าๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ว่า ต่อจากนี้คุณฟางได้หลุดพ้นจากคุณย่าท่านแล้ว เธอพ้นเรื่องเลวร้ายพวกนั้นกลับไปอยู่
ครอบครัวของเธอแล้วล่ะ”โทโมะพูดแล้วกอดปลอบแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อปใจร้าย ทำเรื่องแบบนั้นลงได้ไง”แก้วพูดพลางคิดโกรธพี่ชาย
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ว่า เรื่องนี้มันคือเรื่องส่วนตัวของป๊อปปี้แล้วล่ะ ถ้าเค้าไม่รักน้องฟางเลยเค้าก็ปล่อยน้องฟางแบบ
นี้ถูกแล้ว แต่ถ้าเค้ารักและเค้ายังยอมเป็นหมากเกมส์นี้ให้กับคุณย่า เค้าเองต่างหากที่ไม่มีความ
สุข”โทโมะพูดก่อนที่แก้วจะขอตัวเดินกลับเข้ามาในบ้านก่อนที่ฝนจะตกเทลงมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“สะใจมันจริงๆค่ะคุณท่าน ออกไปได้ซะก็ดี”เสียงของฟ้าและคุณหญิงนวลพูดคุยกันในบ้านทำให้
แก้วที่หมายจะเดินเข้ามาต่อว่าพี่ชายก็หยุดชะงักแล้วเดินเข้าไปใกล้ๆเพื่อฟังให้ชัด .
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่ พวกมันคงอับอายพาลูกมันกลับไปแล้ว และเพื่อเป็นการผูกมัดให้ตาป๊อปอยู่กับเราตลอดไป
ไม่ไปเข้าข้างพวกมันเธอทำถูกแล้วล่ะที่โกหกว่าท้องเพื่อมัดตัวป๊อปปี้”คุณหญิงนวลสะใจกับแผน
ร้ายของตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๋อ นี่สรุปว่าฟ้าไม่ได้ท้องจริงๆงั้นหรอคะ”แก้วทนต่อไปไม่ไหวก็โพล่งขึ้นมาทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่แกยังมีหน้ากลับเข้ามาที่นี่อีกรึ ไม่กลับไปออเซาะฉอเลาะพวกใหม่ของแกล่ะ”คุณหญิงนวลรีบ
ว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ที่นี่คือบ้านของแก้วนี่คะ แก้วเลยต้องกลับมา แต่คุณย่าเลิกแค้นครอบครัวคุณฟางเถอะนะคะ
เพราะนี่ก็ถือว่ามันมากพอแล้ว คุณย่าทำคุณฟางเกือบตายไม่พอ ยังทำร้ายเหลนแท้ๆตัวเองทั้งคน
นะคะ”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไอ้เด็กนั่นมันไม่ใช่เหลนของชั้น ชั้นไม่ต้องการรับเลือดเนื้อเชื้อไขพวกมันมาเกี่ยวดองด้วย”คุณ
หญิงนวลว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่เรื่องทั้งหมดมันเกิดจากคุณย่าเองไม่ใช่หรอคะที่คุณย่าอยากให้พี่ป๊อปแต่งงานกับคุณฟางทั้งๆ
ที่รู้ๆกันอยู่ว่าพี่ป๊อปมีฟ้าอยู่แล้ว คุณย่าเริ่มมันทุกอย่างเองนะคะ”แก้วโพล่งออกมาอย่างเหลืออด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
 
 
คุณหญิงนวลลุกขึ้นแล้วตรงมาตบหน้าแก้วจนร่างบางล้มลงไปกองกับพื้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาขึ้นเสียงกับชั้น ชั้นเป็นย่าแกแท้ๆ กลับมาด่าชั้นฉอดๆแบบนี้ เสียแรงที่เลี้ยงแกมา ให้ที่
อยู่ให้ข้าวให้น้ำแกกิน แต่กลับมาอกตัญญูแบบนี้ ไปเข้าข้างพวกศัตรูของชั้น อีหลานไม่รักดี”คุณ
หญิงนวลว่าแก้วก่อนจะจิกทึ้งผมแก้วและทุบหญิงแก้ว โดยที่แก้วร้องไห้พยายามปัดป้อง แต่ก็ไป
ไหนไม่ได้เพราะฟ้านั้นลุกขึ้นมาช่วยจับตัวแก้วเอาไว้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยแก้ว ฮือๆ แก้วเจ็บ”แก้วร้องไห้ออกมาพลางคิดถึงวัยเด็กตัวเองที่มักจะโดนคุณหญิงนวล
และฟ้าทุบตี ลงโทษมาแต่เด็กทำให้แก้วกายเป็นคนเก็บกดไม่ค่อยมีเพื่อนมาก จะมีก็แค่ป๊อปปี้และ
โทโมะเท่านั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ช่วยไม่ได้ อยากจะไปช่วยนังฟาง พวกนีระสิงห์ทำไม ลงโทษหนักๆเลยค่ะคุณท่าน จับไปขังแล้ว
ไม่ต้องให้ข้าวให้น้ำสักวัน2วันก็ได้”ฟ้าพูดอย่างสะใจเพราะเธอเองก็ไม่ได้ชอบแก้วมากมายตั้งแต่
แรกแล้ว และแก้วไปเข้าข้างฟางแบบนี้เธอยิ่งเกลียดแก้วมากขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
ผลัก
 
 
 
 
 
 
 
แก้วทนต่อไปไม่ไหวรีบลุกขึ้นออกมาทำให้คุณหญิงนวลล้มลงไปกับฟ้า
 
 
 
 
 
 
 
 
“เลวที่สุด นี่แกกล้าทำร้ายชั้นเรอะนังแก้ว นังสารเลว”คุณหญิงนวลเดือดจัดคว้าเอาแจกันปาใส่
แก้วทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ฮือๆ”แก้วรู้สึกเจ็บแปลบที่หน้าผากก็เอามือจับที่หน้าผากพบว่าหัวเธอแตกก็ร้องไห้หนัก
 
 
 
 
 
 
 
 
“ออกไปเลยนะ ในเมื่อแกเลือกที่จะไปอยู่กับพวกนั้นก็ให้พวกนั้นหาเลี้ยงแกเองแล้วกัน ไสหัวไป
ให้พ้นจากบ้านชั้นเดี๋ยวนี้ อีหลานเนรคุณ ต่อขากนี้แกกับั้นขาดกัน”คุณหญิงนวลไล่แก้วและยื่น
คำขาดสุดท้ายตัดความสัมพันธ์แก้วกับตัวเอง แก้วเสียใจรีบวิ่งเตลิดออกจากบ้านมาท่ามกลางสาย
ฝนที่ตกมาอย่างหนัก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เอี๊ยด
 
 
 
 
 
 
 
 
รถของโทโมะรีบจอดลงช้างๆแก้วเมื่อเห็นแก้วเดินตากฝนอยู่ข้างทาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แก้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น หรือว่าคุณย่ากับฟ้าทำร้ายเราอีกแล้ว”โทโมะรีบลงมาดูแฟนสาวแล้วอึ้งเมื่อ
เห็นตามเนื้อตัวของแก้วนั้นเต็มไปด้วยรอยทุบตีและรอยช้ำเต็มไปหมด
 
 
 
 
 
 
 
“พี่โทโมะ ฮือๆแก้วไม่มีที่ไปแล้ว”แก้วเห็นโทโมะก็ปล่อยโฮออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรนะแก้ว ถ้าเค้าไม่อยากให้แก้วอยู่ด้วยก็มาอยู่กับพี่ก็ได้ อยู่ที่บ้านพี่นะ”โทโมะกอดแก้ว
แน่นเพื่อปลอบใจแฟนสาวและแทนคำสัญญาที่จะดูแลเธอต่อจากนี้ไม่ให้เอเรื่องร้ายๆ แก้วกอดโท
โมะแน่นอย่างหาที่พึ่งแล้วร้องไห้ออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย ตายแล้วคุณป๊อป ทำไมกลับมาป่านนี้คะ ฟ้าง่วงแล้วนะ ดีนะคะที่คุณย่าหลับแล้ว”เมื่อป๊อปปี้
จอดรถและเดินเข้ามาในบ้านตัวเองในเวลาเที่ยงคืน ฟ้าที่นั่งรอชายหนุ่มก็รีบเข้าไปหาชายหนุ่ม
แล้วถาม
 
 
 
 
 
 
 
“อ่ะ ใบหย่า ชัดเจนแล้วนะ ต่อไปนี้จะไม่มีฟางอีกต่อไปแล้ว”ป๊อปปี้ยัดซองเอกสารใบหย่าที่ไป
จัดการมาใส่มือฟ้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อี๋ แล้วนี่คุณป๊อปดื่มเหล้ามาหรอคะ อะไรกัน ทำไมดื่มหนักแบบนี้ ปกติคุณไม่ค่อยชอบเรื่องแบบ
นี้นิ”ฟ้าพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เมื่อก่อนไม่ แต่ตอนนี้ชั้นชอบแล้ว หลีก ชั้นอยากอยู่คนเดียว”ป๊อปปี้ที่เมาหน้าแดงก็พูดว่าฟ้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณป๊อปคงจะเสียใจมากนักสินะคะที่หย่ากับนังเมียแต่งนั่น หึ อาลัยอาวรณ์มันซะเหลือเกินนะคะ
แหม ถ้ามันเองรักคุณป๊อปจริงอย่างที่คุณป๊อปกำลังเป็นอยู่ล่ะก็คงจะดีนะคะ เพราะได้ข่าวมาว่า
ระหว่างที่พวกเราไม่อยู่กัน มันก็แอบพาแม่แก้วออกจากบ้านไปข้างนอกเพื่อนัดแนะพบผู้ชายบ่อยๆ
ฟ้าว่าคุณป๊อปเสียใจกับคนผิดแล้วล่ะค่ะเพราะบางทีมันอาจจะไม่ได้สนใจคุณป๊อปเลยก็ได้ อาจจะ
กำลังฉลองกับใบหย่าที่ได้มาอยู่ก็ได้”ฟ้ารีบสร้างเรื่องใส่ร้ายฟางทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“บอกแล้วไงว่าชั้นอยากอยู่คนเดียว”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินขึ้นห้องตัวเองไปก่อนจะล้อคประตู แล้วถอน
หายใจแล้วมองไปที่ห้องนอนตัวเองที่ครั้งหนึ่งเคยมีฟางอยู่อย่างเศร้าๆ ทั้งภาพแต่งงานที่ยังแขวน
อยู่ ไหนจะเสื้อผ้าที่ฟางจะเหลืออยู่ในตู้ น้ำหอมที่เธอเคยใช้ และตุ๊กตาที่เธอชอบนอนหนุน จากนี้
คงจะไม่มีฟางและเขาเดินร่วมทางกันอีกแล้วสินะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดีแล้วฟาง ที่เราต้องหย่ากัน อย่าให้ความแค้นที่ย่าพี่โกรธเกลียดครอบครัวเราทำร้ายฟางอีกเลย
แค่นี้เราก็สูญเสียกันมากพอแล้ว”ป๊อปปี้พูดเสียงสั่นก่อนน้ำตาจะไหลออกมา เขาต้องเสียลูกและ
เมียตัวเองไปแบบนี้จากความแค้นองคนที่เลี้ยงเขามาแต่เล็ก และในเมื่อไม่มีทางเลือกเขาจำเป็น
ต้องปล่อยฟางไปเพื่อให้หลุดพ้นากการล้างแค้นของย่าของเขา เพราะเขารู้ตัวแล้วว่าแค่เพียง2มือ
ของเขานั้นไม่สามารถทำหน้าที่สามีและพ่อที่ดีของฟางและลูกได้ เขาไม่สามารถปกป้องทั้งคู่ได้
ในวันที่พวกเขาเกิดอันตราย สู้ปล่อยฟางไปเจอคนที่ดีกว่าและเขาต้องรับกรรมนี้กับความเจ็บ
ทั้งหมดไว้กับเขาเองซะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทานอีกคำเถอะค่ะพี่ฟาง นะๆ”เฟย์ที่ป้อนข้าวพี่สาวอยู่ก็คะยั้นคะยอให้ฟางทานข้าวให้หมดชาม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พอเถอะ พี่อิ่มแล้ว”ฟางพูดก่อนจะซึมลงไป เฟย์มองฟางแล้วถอนหายใจก่อนจะหันไปมองทาง
พ่อแม่ตัวเองที่นิ่งเงียบยืนมองดูฟางอยู่ไม่ไกลก็พลางถอนหายใจออกมาและไม่รู้จะทำอย่างไรต่อ
ไปดี เพราะหลังจากวันก่อนที่ป๊อปปี้เอาใบหย่ามาให้เซ็นครอบครัวก็ได้พาฟางกลับมาที่บ้านและ
ฟางก็เอาแต่ซึมเศร้า ไม่สดใสร่าเริงเหมือนเดิมอีกเลย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พ่อคะแม่คะ สวัสดีค่ะ”พ้อยท์เดินเข้ามาในบ้านแล้วไหว้พ่อแม่อย่างสดใสร่าเริง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่พ้อยท์ อ้าว นี่นายมาได้ยังไง”เฟย์เดินเข้าไปหาก่อนจะตกใจเมื่อพาร์ทตามพ้อยท์มาที่บ้านฟาง
ด้วย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พอดีว่าพี่ไปคณะมาว่าจะไปดูรุ่นน้องเค้ารับน้องใหม่กัน บังเอิญเจอนายนี่แล้วเค้าอยากเจอฟางน่ะ
แถมไปรู้มาจากไหนไม่รู้ว่าฟางเข้าโรงพยาบาล พี่เลยถูกบังคับให้พามาเนี่ยสิ”พ้อยท์บ่นและเหล่
มองพาร์ทที่ตามมาด้วย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรหรอกน่าเฟย์ อย่างน้อยพาร์ทเค้าก็เป็นรุ่นน้องฟางกับพ้อยท์ที่มหาลัยนะ”พลอยพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ได้ข่าวว่าเข้าโรงพยาบาลมา เอ่อ ขอโทษนะฮะที่ผมบังเอิญรู้ เพราะวันก่อนผมไปส่งแม่หาหมอที่
นั่นแล้วเจอพี่ฟางกับครอบครัวกำลังออกจากโรงพยาบาล ว่าจะเรียกแต่ทุกคนก็ไปไกลแล้ว”พาร์ท
เดินเข้าไปหาฟางแล้วทักทายหญิงสาว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรจ้ะพาร์ท ขอบใจนะที่นึกถึงพี่มาเยี่ยมพี่”ฟางยิ้มให้ชายหนุ่มแล้วเชิญพาร์ทนั่งข้างๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าว แล้วนี่สามีพี่ฟางไม่อยู่ด้วยหรอครับ”พาร์ทมองไปรอบๆแล้วถามถึงป๊อปปี้ทำให้ทุกคนชะงัก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่นาย ทีหลังพูดอะไรก็ช่วยดูตาม้าตาเรือบ้างสิ”ฟางที่เสียใจรีบวิ่งออกไปที่สวนหน้าบ้านทันทีก่อ
นที่เฟย์จะดุพาร์ท
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้า ชั้นจะไปรู้เหรอว่าเกิดอะไรขึ้น”พาร์ทพูดก่อนจะรีบตามฟางไปที่หน้าบ้านทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง เธอต้องเข้มแข็งสิฟางเธอต้องผ่านมันไปให้ได้”ฟางที่พยายามปาดน้ำตาที่ไหลออกมาแล้ว
พูดปลอบใจตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าร้องเลยนะฮะ หน้าสวยๆอย่างพี่ฟางเหมาะกับรอยยิ้มมากกว่าน้ำตานะ”พาร์ทยื่นผ้าเช็ดหน้า
ให้ฟางแล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ผมขอโทษนะฮะที่พูดเมื่อกี้ ผมไม่รู้ว่าพี่ฟางทะเลาะอะไรกับอาจารย์รึเปล่าแค่ลองถามเฉยๆ”พาร์
ทนั่งข้างๆแล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ช่างเถอะจ้ะ เพราะถึงยังไงซะ พี่ก็หย่ากับเค้าไปแล้ว”ฟางปาดน้ำตาแล้วพูดเสียงสั่น
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรนะครับ พี่หย่าแล้ว นี่หย่ากันเพราะอะไรครับ”พาร์ทตกใจก่อนะเผลอถามเรื่องราวต่อจากฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก พี่ขอไม่พูดตอนนี้ได้มั้ย พี่ยังไม่พร้อม”ฟางที่สะอึกกับคำถามก่อนที่จะร้องไห้ปล่อยโฮออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“โธ่ พี่ฟาง ผมจะไม่ถามพี่แล้วก็ได้ฮะว่าพี่กับเค้าเลิกกันเพราะอะไร แต่พี่จำไว้นะครับ แม้พ่ะมองว่า
ผมเป็นน้องชายมาตลอด แต่ผมรักพี่ และน้องชายของพี่คนนี้ก็จะดูแลและพร้อมเคียงข้างพี่
เสมอ”พาร์ทพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พาร์ท ฮือๆ”ฟางอึ้งไม่คิดว่าพาร์ทจะยังรักและห่วงเธอก็ร้องไห้และโผเข้ากอดพาร์ททันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ผมอยู่ตรงนี้นะฮะ ผมจะไม่มีวันทิ้งพี่ฟางไปไหน”พาร์ทลูบหลังร่างบางที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นแล้ว
พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าอยู่ที่นี่แล้วสุขภาพจิตแย่แบบนี้ งั้นพ่อว่าเราไปเที่ยวพักผ่อนกันมั้ย”ภาคย์ที่แอบดูทุกอย่างก็
เดินเข้ามาพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางไม่อยากไปไหนทั้งนั้นล่ะค่ะพ่อ”ฟางผละจากพาร์ทแล้วหันไปตอบคนเป็นพ่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พ่อลูกว่าตอนนี้ฟางเองกำลังเสียใจและไม่อยากทำอะไรเลย แต่หัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่เค้าก็แทบ
จะขาดใจตายนะเมื่อเห็นลูกของเราต้องเสียใจแบบนี้ ฟาง หนูเจอเรื่องเลวร้ายมามากพอแล้วนะ
พ่อว่าหนูควรจะออกไปพักผ่อน พักเรื่องราวเลวร้ายนี้ไปซะ ไปทะเลมั้ยลูก เดี๋ยวพ่อให้แม่โทรจอง
ห้องพักที่รีสอร์ตประจำของเราก็ได้”ภาคย์เดินมาพูดกับลูกใกล้ๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ผมว่าพี่ฟางไปพักผ่อนก็ดีนะฮะ เปลี่ยนบรรยากาศเผื่ออะไรๆจะดีขึ้น”พาร์ทช่วยพูดอีกแรง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ได้ค่ะพ่อ ถ้าพ่อเห็นว่าดี ฟางก็ดีด้วย”ฟางนิ่งสักพักก่อนจะยิ้มออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดีเลยค่ะพี่ฟาง ไปทะเลแล้วเอาเรื่องร้ายๆพวกนั้นโยนทิ้งไปซะ”เฟย์ที่แอบฟังก็วิ่งมากอดพี่สาว
แน่น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าอย่างงั้น เดี๋ยวพ่อกับแม่ขอเชิญพ้อยท์กับพาร์ทไปเที่ยวกับพวกเราที่หัวหินด้วยเลยนะลูก ไป
กันหลายๆคนสนุกดี คนกันเองทั้งนั้น และจะได้ให้ฟางเค้าสดใสขึ้นด้วย”ภาคย์พูดแล้วหันไปยิ้มให้
พาร์ทและพ้อยท์
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าพาร์ทคือคนดีดูแลฟางแล้วไม่ทำให้ฟางเสียใจก็ดีแล้วล่ะ เพราะอยู่กับเค้าคงดีกว่าอยู่กับพี่
ฟางจะได้กลับไปในโลกที่สดใสของฟางเหมือนเดิม”ป๊อปปี้ที่มองดูภาพที่ฟางกอดกับพาร์ทหน้า
บ้านแล้วพูดเศร้าๆก่อนขับรถออกไปจากตรงนั้นทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เคยทำแต่นางเอกแสนดีซื่อบื้อ งั้นลองเปลี่ยนแนวมาให้พระเอกดีจนซื่อบื้อบ้างเนาะ555
 
 
 
 
ฟางจะมีใหม่ไปซะแล้วว ส่วนอีกคนก็ซื่อเกิน มาดูกันว่าคราวนี้ใครจะช่วยป๊อปปี้ตาสว่าง