เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป”โทโมะที่ยืนมองป๊อปปี้ที่ร้องไห้อยู่สักพักก็เดินเข้าไปหาหมายจะปลอบเพื่อนรัก

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วชั้นขอตัวกลับไปหาคุณย่าก่อนนะ”ป๊อปปี้รีบปาดน้ำตาก่อนจะทำเสียงปกติแล้ว

เดินหนีไปโทโมะมองตามป๊อปปี้ที่เดินออกไปแล้วนิ่งแล้วอดสงสารในความรักของป๊อปปี้และฟาง

ไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แน่ใจนะแก้วว่าจะไม่ให้พี่เข้าไปส่งในบ้าน”โทโมะถามแก้วหลังจากที่พวกเขากลับมาจากไปเยี่ยม

ฟางที่โรงพยาบาลแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ ยังไงซะที่นี่ก็คือบ้านของแก้ว ต่อให้คนที่นี่จะร้ายกับแก้วสักเท่าไหร่แต่พวกเค้าก็คือญาติ

ผู้ใหญ่ที่เหลืออยู่ของแก้ว”แก้วพูดแล้วคิดย้อนถึงแม้ว่าคุณหญิงนวลจะใจร้ายกับเธอสักเท่าไหร่

แต่ก่อนตายพ่อกับแม่เธอสอนไว้ว่า ให้รู้จักกตัญญูต่อคนในครอบครัวและผู้ที่มีพระคุณให้ข้าวให้

ที่พักอาศัยอยู่กินกับเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คิดไปแล้วแก้วอดที่จะสงสารคุณฟางไม่ได้เลย ทำไมต้องมาเจอเรื่องร้ายแบบนี้นะ”แก้วพูดเศร้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ว่า ต่อจากนี้คุณฟางได้หลุดพ้นจากคุณย่าท่านแล้ว เธอพ้นเรื่องเลวร้ายพวกนั้นกลับไปอยู่

ครอบครัวของเธอแล้วล่ะ”โทโมะพูดแล้วกอดปลอบแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปใจร้าย ทำเรื่องแบบนั้นลงได้ไง”แก้วพูดพลางคิดโกรธพี่ชาย

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ว่า เรื่องนี้มันคือเรื่องส่วนตัวของป๊อปปี้แล้วล่ะ ถ้าเค้าไม่รักน้องฟางเลยเค้าก็ปล่อยน้องฟางแบบ

นี้ถูกแล้ว แต่ถ้าเค้ารักและเค้ายังยอมเป็นหมากเกมส์นี้ให้กับคุณย่า เค้าเองต่างหากที่ไม่มีความ

สุข”โทโมะพูดก่อนที่แก้วจะขอตัวเดินกลับเข้ามาในบ้านก่อนที่ฝนจะตกเทลงมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“สะใจมันจริงๆค่ะคุณท่าน ออกไปได้ซะก็ดี”เสียงของฟ้าและคุณหญิงนวลพูดคุยกันในบ้านทำให้

แก้วที่หมายจะเดินเข้ามาต่อว่าพี่ชายก็หยุดชะงักแล้วเดินเข้าไปใกล้ๆเพื่อฟังให้ชัด .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ พวกมันคงอับอายพาลูกมันกลับไปแล้ว และเพื่อเป็นการผูกมัดให้ตาป๊อปอยู่กับเราตลอดไป

ไม่ไปเข้าข้างพวกมันเธอทำถูกแล้วล่ะที่โกหกว่าท้องเพื่อมัดตัวป๊อปปี้”คุณหญิงนวลสะใจกับแผน

ร้ายของตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ นี่สรุปว่าฟ้าไม่ได้ท้องจริงๆงั้นหรอคะ”แก้วทนต่อไปไม่ไหวก็โพล่งขึ้นมาทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่แกยังมีหน้ากลับเข้ามาที่นี่อีกรึ ไม่กลับไปออเซาะฉอเลาะพวกใหม่ของแกล่ะ”คุณหญิงนวลรีบ

ว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ที่นี่คือบ้านของแก้วนี่คะ แก้วเลยต้องกลับมา แต่คุณย่าเลิกแค้นครอบครัวคุณฟางเถอะนะคะ

เพราะนี่ก็ถือว่ามันมากพอแล้ว คุณย่าทำคุณฟางเกือบตายไม่พอ ยังทำร้ายเหลนแท้ๆตัวเองทั้งคน

นะคะ”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้เด็กนั่นมันไม่ใช่เหลนของชั้น ชั้นไม่ต้องการรับเลือดเนื้อเชื้อไขพวกมันมาเกี่ยวดองด้วย”คุณ

หญิงนวลว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เรื่องทั้งหมดมันเกิดจากคุณย่าเองไม่ใช่หรอคะที่คุณย่าอยากให้พี่ป๊อปแต่งงานกับคุณฟางทั้งๆ

ที่รู้ๆกันอยู่ว่าพี่ป๊อปมีฟ้าอยู่แล้ว คุณย่าเริ่มมันทุกอย่างเองนะคะ”แก้วโพล่งออกมาอย่างเหลืออด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

 

 

คุณหญิงนวลลุกขึ้นแล้วตรงมาตบหน้าแก้วจนร่างบางล้มลงไปกองกับพื้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาขึ้นเสียงกับชั้น ชั้นเป็นย่าแกแท้ๆ กลับมาด่าชั้นฉอดๆแบบนี้ เสียแรงที่เลี้ยงแกมา ให้ที่

อยู่ให้ข้าวให้น้ำแกกิน แต่กลับมาอกตัญญูแบบนี้ ไปเข้าข้างพวกศัตรูของชั้น อีหลานไม่รักดี”คุณ

หญิงนวลว่าแก้วก่อนจะจิกทึ้งผมแก้วและทุบหญิงแก้ว โดยที่แก้วร้องไห้พยายามปัดป้อง แต่ก็ไป

ไหนไม่ได้เพราะฟ้านั้นลุกขึ้นมาช่วยจับตัวแก้วเอาไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยแก้ว ฮือๆ แก้วเจ็บ”แก้วร้องไห้ออกมาพลางคิดถึงวัยเด็กตัวเองที่มักจะโดนคุณหญิงนวล

และฟ้าทุบตี ลงโทษมาแต่เด็กทำให้แก้วกายเป็นคนเก็บกดไม่ค่อยมีเพื่อนมาก จะมีก็แค่ป๊อปปี้และ

โทโมะเท่านั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ช่วยไม่ได้ อยากจะไปช่วยนังฟาง พวกนีระสิงห์ทำไม ลงโทษหนักๆเลยค่ะคุณท่าน จับไปขังแล้ว

ไม่ต้องให้ข้าวให้น้ำสักวัน2วันก็ได้”ฟ้าพูดอย่างสะใจเพราะเธอเองก็ไม่ได้ชอบแก้วมากมายตั้งแต่

แรกแล้ว และแก้วไปเข้าข้างฟางแบบนี้เธอยิ่งเกลียดแก้วมากขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

ผลัก

 

 

 

 

 

 

 

แก้วทนต่อไปไม่ไหวรีบลุกขึ้นออกมาทำให้คุณหญิงนวลล้มลงไปกับฟ้า

 

 

 

 

 

 

 

 

“เลวที่สุด นี่แกกล้าทำร้ายชั้นเรอะนังแก้ว นังสารเลว”คุณหญิงนวลเดือดจัดคว้าเอาแจกันปาใส่

แก้วทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ”แก้วรู้สึกเจ็บแปลบที่หน้าผากก็เอามือจับที่หน้าผากพบว่าหัวเธอแตกก็ร้องไห้หนัก

 

 

 

 

 

 

 

 

“ออกไปเลยนะ ในเมื่อแกเลือกที่จะไปอยู่กับพวกนั้นก็ให้พวกนั้นหาเลี้ยงแกเองแล้วกัน ไสหัวไป

ให้พ้นจากบ้านชั้นเดี๋ยวนี้ อีหลานเนรคุณ ต่อขากนี้แกกับั้นขาดกัน”คุณหญิงนวลไล่แก้วและยื่น

คำขาดสุดท้ายตัดความสัมพันธ์แก้วกับตัวเอง แก้วเสียใจรีบวิ่งเตลิดออกจากบ้านมาท่ามกลางสาย

ฝนที่ตกมาอย่างหนัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เอี๊ยด

 

 

 

 

 

 

 

 

รถของโทโมะรีบจอดลงช้างๆแก้วเมื่อเห็นแก้วเดินตากฝนอยู่ข้างทาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น หรือว่าคุณย่ากับฟ้าทำร้ายเราอีกแล้ว”โทโมะรีบลงมาดูแฟนสาวแล้วอึ้งเมื่อ

เห็นตามเนื้อตัวของแก้วนั้นเต็มไปด้วยรอยทุบตีและรอยช้ำเต็มไปหมด

 

 

 

 

 

 

 

“พี่โทโมะ ฮือๆแก้วไม่มีที่ไปแล้ว”แก้วเห็นโทโมะก็ปล่อยโฮออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะแก้ว ถ้าเค้าไม่อยากให้แก้วอยู่ด้วยก็มาอยู่กับพี่ก็ได้ อยู่ที่บ้านพี่นะ”โทโมะกอดแก้ว

แน่นเพื่อปลอบใจแฟนสาวและแทนคำสัญญาที่จะดูแลเธอต่อจากนี้ไม่ให้เอเรื่องร้ายๆ แก้วกอดโท

โมะแน่นอย่างหาที่พึ่งแล้วร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย ตายแล้วคุณป๊อป ทำไมกลับมาป่านนี้คะ ฟ้าง่วงแล้วนะ ดีนะคะที่คุณย่าหลับแล้ว”เมื่อป๊อปปี้

จอดรถและเดินเข้ามาในบ้านตัวเองในเวลาเที่ยงคืน ฟ้าที่นั่งรอชายหนุ่มก็รีบเข้าไปหาชายหนุ่ม

แล้วถาม

 

 

 

 

 

 

 

“อ่ะ ใบหย่า ชัดเจนแล้วนะ ต่อไปนี้จะไม่มีฟางอีกต่อไปแล้ว”ป๊อปปี้ยัดซองเอกสารใบหย่าที่ไป

จัดการมาใส่มือฟ้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อี๋ แล้วนี่คุณป๊อปดื่มเหล้ามาหรอคะ อะไรกัน ทำไมดื่มหนักแบบนี้ ปกติคุณไม่ค่อยชอบเรื่องแบบ

นี้นิ”ฟ้าพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เมื่อก่อนไม่ แต่ตอนนี้ชั้นชอบแล้ว หลีก ชั้นอยากอยู่คนเดียว”ป๊อปปี้ที่เมาหน้าแดงก็พูดว่าฟ้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณป๊อปคงจะเสียใจมากนักสินะคะที่หย่ากับนังเมียแต่งนั่น หึ อาลัยอาวรณ์มันซะเหลือเกินนะคะ

แหม ถ้ามันเองรักคุณป๊อปจริงอย่างที่คุณป๊อปกำลังเป็นอยู่ล่ะก็คงจะดีนะคะ เพราะได้ข่าวมาว่า

ระหว่างที่พวกเราไม่อยู่กัน มันก็แอบพาแม่แก้วออกจากบ้านไปข้างนอกเพื่อนัดแนะพบผู้ชายบ่อยๆ

ฟ้าว่าคุณป๊อปเสียใจกับคนผิดแล้วล่ะค่ะเพราะบางทีมันอาจจะไม่ได้สนใจคุณป๊อปเลยก็ได้ อาจจะ

กำลังฉลองกับใบหย่าที่ได้มาอยู่ก็ได้”ฟ้ารีบสร้างเรื่องใส่ร้ายฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“บอกแล้วไงว่าชั้นอยากอยู่คนเดียว”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินขึ้นห้องตัวเองไปก่อนจะล้อคประตู แล้วถอน

หายใจแล้วมองไปที่ห้องนอนตัวเองที่ครั้งหนึ่งเคยมีฟางอยู่อย่างเศร้าๆ ทั้งภาพแต่งงานที่ยังแขวน

อยู่ ไหนจะเสื้อผ้าที่ฟางจะเหลืออยู่ในตู้ น้ำหอมที่เธอเคยใช้ และตุ๊กตาที่เธอชอบนอนหนุน จากนี้

คงจะไม่มีฟางและเขาเดินร่วมทางกันอีกแล้วสินะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดีแล้วฟาง ที่เราต้องหย่ากัน อย่าให้ความแค้นที่ย่าพี่โกรธเกลียดครอบครัวเราทำร้ายฟางอีกเลย

แค่นี้เราก็สูญเสียกันมากพอแล้ว”ป๊อปปี้พูดเสียงสั่นก่อนน้ำตาจะไหลออกมา เขาต้องเสียลูกและ

เมียตัวเองไปแบบนี้จากความแค้นองคนที่เลี้ยงเขามาแต่เล็ก และในเมื่อไม่มีทางเลือกเขาจำเป็น

ต้องปล่อยฟางไปเพื่อให้หลุดพ้นากการล้างแค้นของย่าของเขา เพราะเขารู้ตัวแล้วว่าแค่เพียง2มือ

ของเขานั้นไม่สามารถทำหน้าที่สามีและพ่อที่ดีของฟางและลูกได้ เขาไม่สามารถปกป้องทั้งคู่ได้

ในวันที่พวกเขาเกิดอันตราย สู้ปล่อยฟางไปเจอคนที่ดีกว่าและเขาต้องรับกรรมนี้กับความเจ็บ

ทั้งหมดไว้กับเขาเองซะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทานอีกคำเถอะค่ะพี่ฟาง นะๆ”เฟย์ที่ป้อนข้าวพี่สาวอยู่ก็คะยั้นคะยอให้ฟางทานข้าวให้หมดชาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอเถอะ พี่อิ่มแล้ว”ฟางพูดก่อนจะซึมลงไป เฟย์มองฟางแล้วถอนหายใจก่อนจะหันไปมองทาง

พ่อแม่ตัวเองที่นิ่งเงียบยืนมองดูฟางอยู่ไม่ไกลก็พลางถอนหายใจออกมาและไม่รู้จะทำอย่างไรต่อ

ไปดี เพราะหลังจากวันก่อนที่ป๊อปปี้เอาใบหย่ามาให้เซ็นครอบครัวก็ได้พาฟางกลับมาที่บ้านและ

ฟางก็เอาแต่ซึมเศร้า ไม่สดใสร่าเริงเหมือนเดิมอีกเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อคะแม่คะ สวัสดีค่ะ”พ้อยท์เดินเข้ามาในบ้านแล้วไหว้พ่อแม่อย่างสดใสร่าเริง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่พ้อยท์ อ้าว นี่นายมาได้ยังไง”เฟย์เดินเข้าไปหาก่อนจะตกใจเมื่อพาร์ทตามพ้อยท์มาที่บ้านฟาง

ด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอดีว่าพี่ไปคณะมาว่าจะไปดูรุ่นน้องเค้ารับน้องใหม่กัน บังเอิญเจอนายนี่แล้วเค้าอยากเจอฟางน่ะ

แถมไปรู้มาจากไหนไม่รู้ว่าฟางเข้าโรงพยาบาล พี่เลยถูกบังคับให้พามาเนี่ยสิ”พ้อยท์บ่นและเหล่

มองพาร์ทที่ตามมาด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกน่าเฟย์ อย่างน้อยพาร์ทเค้าก็เป็นรุ่นน้องฟางกับพ้อยท์ที่มหาลัยนะ”พลอยพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ข่าวว่าเข้าโรงพยาบาลมา เอ่อ ขอโทษนะฮะที่ผมบังเอิญรู้ เพราะวันก่อนผมไปส่งแม่หาหมอที่

นั่นแล้วเจอพี่ฟางกับครอบครัวกำลังออกจากโรงพยาบาล ว่าจะเรียกแต่ทุกคนก็ไปไกลแล้ว”พาร์ท

เดินเข้าไปหาฟางแล้วทักทายหญิงสาว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรจ้ะพาร์ท ขอบใจนะที่นึกถึงพี่มาเยี่ยมพี่”ฟางยิ้มให้ชายหนุ่มแล้วเชิญพาร์ทนั่งข้างๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว แล้วนี่สามีพี่ฟางไม่อยู่ด้วยหรอครับ”พาร์ทมองไปรอบๆแล้วถามถึงป๊อปปี้ทำให้ทุกคนชะงัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นาย ทีหลังพูดอะไรก็ช่วยดูตาม้าตาเรือบ้างสิ”ฟางที่เสียใจรีบวิ่งออกไปที่สวนหน้าบ้านทันทีก่อ

นที่เฟย์จะดุพาร์ท

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า ชั้นจะไปรู้เหรอว่าเกิดอะไรขึ้น”พาร์ทพูดก่อนจะรีบตามฟางไปที่หน้าบ้านทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง เธอต้องเข้มแข็งสิฟางเธอต้องผ่านมันไปให้ได้”ฟางที่พยายามปาดน้ำตาที่ไหลออกมาแล้ว

พูดปลอบใจตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าร้องเลยนะฮะ หน้าสวยๆอย่างพี่ฟางเหมาะกับรอยยิ้มมากกว่าน้ำตานะ”พาร์ทยื่นผ้าเช็ดหน้า

ให้ฟางแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผมขอโทษนะฮะที่พูดเมื่อกี้ ผมไม่รู้ว่าพี่ฟางทะเลาะอะไรกับอาจารย์รึเปล่าแค่ลองถามเฉยๆ”พาร์

ทนั่งข้างๆแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ช่างเถอะจ้ะ เพราะถึงยังไงซะ พี่ก็หย่ากับเค้าไปแล้ว”ฟางปาดน้ำตาแล้วพูดเสียงสั่น

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะครับ พี่หย่าแล้ว นี่หย่ากันเพราะอะไรครับ”พาร์ทตกใจก่อนะเผลอถามเรื่องราวต่อจากฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก พี่ขอไม่พูดตอนนี้ได้มั้ย พี่ยังไม่พร้อม”ฟางที่สะอึกกับคำถามก่อนที่จะร้องไห้ปล่อยโฮออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่ พี่ฟาง ผมจะไม่ถามพี่แล้วก็ได้ฮะว่าพี่กับเค้าเลิกกันเพราะอะไร แต่พี่จำไว้นะครับ แม้พ่ะมองว่า

ผมเป็นน้องชายมาตลอด แต่ผมรักพี่ และน้องชายของพี่คนนี้ก็จะดูแลและพร้อมเคียงข้างพี่

เสมอ”พาร์ทพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พาร์ท ฮือๆ”ฟางอึ้งไม่คิดว่าพาร์ทจะยังรักและห่วงเธอก็ร้องไห้และโผเข้ากอดพาร์ททันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผมอยู่ตรงนี้นะฮะ ผมจะไม่มีวันทิ้งพี่ฟางไปไหน”พาร์ทลูบหลังร่างบางที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นแล้ว

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าอยู่ที่นี่แล้วสุขภาพจิตแย่แบบนี้ งั้นพ่อว่าเราไปเที่ยวพักผ่อนกันมั้ย”ภาคย์ที่แอบดูทุกอย่างก็

เดินเข้ามาพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่อยากไปไหนทั้งนั้นล่ะค่ะพ่อ”ฟางผละจากพาร์ทแล้วหันไปตอบคนเป็นพ่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อลูกว่าตอนนี้ฟางเองกำลังเสียใจและไม่อยากทำอะไรเลย แต่หัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่เค้าก็แทบ

จะขาดใจตายนะเมื่อเห็นลูกของเราต้องเสียใจแบบนี้ ฟาง หนูเจอเรื่องเลวร้ายมามากพอแล้วนะ

พ่อว่าหนูควรจะออกไปพักผ่อน พักเรื่องราวเลวร้ายนี้ไปซะ ไปทะเลมั้ยลูก เดี๋ยวพ่อให้แม่โทรจอง

ห้องพักที่รีสอร์ตประจำของเราก็ได้”ภาคย์เดินมาพูดกับลูกใกล้ๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผมว่าพี่ฟางไปพักผ่อนก็ดีนะฮะ เปลี่ยนบรรยากาศเผื่ออะไรๆจะดีขึ้น”พาร์ทช่วยพูดอีกแรง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ได้ค่ะพ่อ ถ้าพ่อเห็นว่าดี ฟางก็ดีด้วย”ฟางนิ่งสักพักก่อนจะยิ้มออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดีเลยค่ะพี่ฟาง ไปทะเลแล้วเอาเรื่องร้ายๆพวกนั้นโยนทิ้งไปซะ”เฟย์ที่แอบฟังก็วิ่งมากอดพี่สาว

แน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าอย่างงั้น เดี๋ยวพ่อกับแม่ขอเชิญพ้อยท์กับพาร์ทไปเที่ยวกับพวกเราที่หัวหินด้วยเลยนะลูก ไป

กันหลายๆคนสนุกดี คนกันเองทั้งนั้น และจะได้ให้ฟางเค้าสดใสขึ้นด้วย”ภาคย์พูดแล้วหันไปยิ้มให้

พาร์ทและพ้อยท์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าพาร์ทคือคนดีดูแลฟางแล้วไม่ทำให้ฟางเสียใจก็ดีแล้วล่ะ เพราะอยู่กับเค้าคงดีกว่าอยู่กับพี่

ฟางจะได้กลับไปในโลกที่สดใสของฟางเหมือนเดิม”ป๊อปปี้ที่มองดูภาพที่ฟางกอดกับพาร์ทหน้า

บ้านแล้วพูดเศร้าๆก่อนขับรถออกไปจากตรงนั้นทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เคยทำแต่นางเอกแสนดีซื่อบื้อ งั้นลองเปลี่ยนแนวมาให้พระเอกดีจนซื่อบื้อบ้างเนาะ555

 

 

 

 

ฟางจะมีใหม่ไปซะแล้วว ส่วนอีกคนก็ซื่อเกิน มาดูกันว่าคราวนี้ใครจะช่วยป๊อปปี้ตาสว่าง