เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมมานั่งคนเดียวแบบนี้ล่ะจ้ะที่รัก”โทโมะที่แอบมาหาแก้วที่บ้านก็พูดเมื่อเห็นแก้วอ่านหนังสือ
คนเดียว
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ตั้งแต่พี่ป๊อปไปสัมมนาคุณย่าก็ให้พี่ฟางไปดูแลรับใช้คุณย่าท่านน่ะสิคะเลยไม่มีเวลามาสอน
หนังสือแก้ว”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ้โห นี่คุณย่าดีกับน้องฟาง ไม่น่าเชื่อแล้วยัยฟ้าล่ะไปไหน”โทโมะพูดต่อ
 
 
 
 
 
 
 
“ได้ยินจากมะลิน่ะค่ะว่าคุณท่านสั่งให้ฟ้าไปทำธุระที่ชานเมืองเกี่ยวกับเรื่องงานสมาคมท่านไปไม่
ไหวน่ะค่ะ”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าว มาพอดีเลย พี่โทโมะคะฟางฝากพี่สอนหนังสือให้แก้วด้วยนะคะ”ฟางที่วิ่งมาหยิบชาร้อนก็รีบ
ทักทั้งคู่
 
 
 
 
 
 
 
 
“จ้า พี่น่ะเต็มใจสอนอยู่แล้ว แล้วนี่เราจะไปไหนน่ะ ทำไมรีบแบบนั้น”โทโมะถามฟางด้วยความ
สงสัย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๋อ พอดีว่าคุณย่าท่านอยากดื่มชากุหลาบน่ะค่ะเลยให้ฟางมาเทชาเดิมที่กินทิ้งแล้วชงใหม่ คืนนี้ก็
ต้องไปนอนกับท่านน่ะค่ะ”ฟางพูดแล้วพลางชงชาใส่กาใหม่ให้กับคุณหญิงนวลแล้วรีบวิ่งไปที่ตึก
ใหญ่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่2คนนี้เค้าจะดีกันแล้วจริงๆหรอ แล้วคนอื่นไปไหนหมดล่ะเนี่ย”โทโมะพูดพลางมองหาคนใน
บ้านคนอื่น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป้าอิ่มกับมะลิไปปฏิบัติธรรมน่ะค่ะที่นี่เลยเหลือแค่คุณย่า คุณฟางแล้วก็แก้ว”แก้วตอบ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“จริงหรอ อุ้ยทางสะดวกแล้วแก้ว”โทโมะพูดแล้วยิ้มก่อนที่จะขยับมากอดแก้วแน่นแล้วหมายจะจูบ
 
 
 
 
 
 
 
 
พลั่ก
 
 
 
 
 
 
 
แก้วรีบเอาหนังสือที่ตัวเองอ่านไว้นั้นทุบไปที่โทโมะทันที
 
 
 
 
 
 
 
“พอเลยพี่โทโมะ นี่แก้วเป็นแฟนพี่ก็จริง ถ้าพี่ทำแบบนี้ก็เท่ากับว่าไม่ให้เกียรติแก้วสิคะ”แก้วดุโท
โมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“รู้ครับๆ แกล้วนิดหน่อยเอง อย่างอนเลยนะ มาๆ มาถ่ายรูปคู่กันนะ”โทโมะพูดแล้วหยิบมือถือมา
ถ่ายรุปกับแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“บ้าหรอ แก้วไม่สวยแถมยังเฉิ่มเชยแบบนี้ อย่าถ่ายคู่กันเลยค่ะ”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่จริงหรอก แก้วสวยมากเลยนะ สวยมาจากตรงนี้ไงล่ะ”โทโมะพูดแล้วจะขี้ไปที่หัวใจของแก้ว
ทำให้แก้วหน้าแดง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
จุ๊บ
 
 
 
 
 
แชะ
 
 
 
 
 
โทโมะอาศัยจังหวะที่แก้วเขินตัวเองก็รีบจูบแก้วก่อนจะกดขัตเตอร์ถ่ายรูปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“พะ พี่โทโมะบ้า ฉวยโอกาส”แก้วหน้าแดงจัดก่อนจะรีบดุโทโมะแล้วรีบเอาหนังสือปิดหน้าที่แดง
ของตัวเองทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่พี่ว่ารูปนี้ที่เราถ่ายคู่กันพี่ชอบที่สุดเลยนะแก้ว”โทโมะพูดแล้วยิ้มออกมากับรูปที่ตัวเองถ่ายเมื่อ
กี้นี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ชั้นต้องเสียสติไปแล้วแน่ที่เชื่อคนอย่างเธอ”เขื่อนบ่นเบาๆเมื่อเดินมากับเฟย์
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่ ชั้นตอนนี้นายกำลังเสียสติอยู่ เลิกบ่นแล้วขึ้นไปดูซิว่าแม่นายมาแล้วรึยัง”เฟย์รีบสั่งเขื่อนทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“แม่ไม่อยู่ทางสะดวก”เขื่อนที่วิ่งขึ้นไปชั้นบนแล้วรีบลงมาบอกเฟย์
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เราพาพ่อนายไปหาหมอกันเถอะ”เฟย์ยิ้มก่อนที่เขื่อนจะประคองอิฐลงมากับเฟย์แล้วให้เกลดู
ต้นทาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“รักษาลุงให้หายนะพี่เขื่อน”เกลพูดแล้วยิ้มให้กับเขื่อนที่จับรถพาเฟย์และอิฐออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คนไข้มีสภาพจิตใจที่ไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่นะครับบวกกับเป็นโรคพิษสุราเรื้อรังแบบนี้ คงจะต้องให้
คนไข้เข้าบำบัดที่นี่สักระยะนะครับเพื่อดูอาการ”เมื่ออิฐมาส่งที่โรงพยาบาลหมอก็บอกกับเขื่อนและ
เฟย์
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าเครียดไปเลยนะเขื่อน อย่างน้อยเราก็พาท่านมาถึงมือหมอแล้ว”เฟย์เห็นเขื่อนที่ซึมลงไปก็
ปลอบใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นอยากอยู่คนเดียวสักพัก”เขื่อนมองเฟย์ที่เป็นห่วงตัวเองก็พูดขึ้นก่อนจะเดินไปดูพ่อตัวเองที่ถูก
พยาบาลให้ยานอนหลับนอนหลับพักผ่อนแล้วก็เดินขึ้นมาที่ดาดฟ้าของโรงพยาบาลแล้วถอนหาย
ใจเศร้าๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นะ นี่นายจะทำอะไรอย่าคิดสั้นทำอะไรบ้าๆนะเขื่อน”เฟย์ที่สะกดรอยตามเขื่อนขึ้นมาก็ตกใจก่อน
จะรีบดึงเขื่อนออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เป็นบ้าอะไรของเธอนี่”เขื่อนตกใจเมื่อถูกเฟย์กระชากตัวเข้าไปหาก็โวยวาย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่นายเครียดอะไรนายก็บอกชั้นมาลงมาระบายที่ชั้นสิ นายจะฆ่าตัวตายทำไม แล้วพ่อนายล่ะ”เฟย์
รีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวนะ ใครกันที่จะฆ่าตัวตาย ชั้นหรอ บ้าไปแล้วนี่เธอแช่งชั้นงั้นหรอ”เขื่อนรีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าว นี่นายไม่ได้จะฆ่าตัวตายหรอกหรอ แล้วนายขึ้นมาบนนี้ทำไมล่ะ”เฟย์หน้าแตกก่อนจะรีบถาม
เขื่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ชั้นแค่อยากจะมานั่งสงบสติอารมณ์ตัวเองข้างบนเฉยๆถึงเรื่องที่ผ่านมา”เขื่อนพูดก่อนจะนั่งลง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“จริงสิ นี่เมื่อไหร่นายจะปล่อยตัวชั้นไป ชั้นคิดถึงที่บ้าน”เฟย์พูดขึ้นเมื่อนั่งลงข้างชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
“เธออยากกลับบ้านมากสินะ เห้อ ชั้นมาคิดๆดูแล้ว ชั้นมันโง่มากนะที่จับเธอมาทรมานแบบนี้ ทำ
ไปแล้วได้อะไรพ่อแม่ชั้นก็ไม่รักกันแต่ต้น และมันก็ไม่ทำให้พ่อชั้นเลิกรักแม่เธอลงได้เลย”เขื่อน
พูดแล้วซึมลงไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้านายรู้สึกตัวแล้วว่าสิ่งที่ทำมันผิดนายก็ทำให้มันถูกสิ นายปล่อยชั้นกลับบ้านเถอะนะ”เฟย์พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าชั้นปล่อยเธอไปแล้วเธอพาตำรวจมาจับชั้นเลยก็ได้นะข้อหาลักพาตัวเธอ”เขื่อนพูดนิ่งๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าชั้นแจ้งตำรวจจับนาย แล้วใครจะอยู่กับพ่อนายล่ะ นายต้องดูแลพ่อนายอยู่นะ”เฟย์พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“และต่อจากนี้ถ้าชั้นปล่อยเธอกลับไปแล้ว เราก็จะไม่ได้เจอกันอีกเลยต่างคนต่างมีชีวิตของตัว
เอง”เขื่อนมองเฟย์แล้วนิ่งสักพักก่อนจะพูดขึ้นทำให้เฟย์ชะงักก่อนจะแอบซึมลงไปกับคำพูดที่
ได้ยิน มันทำให้เธอรู้สึกหวิวๆที่ใจแปลกๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอาอย่างนั้นก็ได้ เราจะไม่ได้เจอกันอีกต่างคนต่างมีชีวิตของตัวเอง”เฟย์นิ่งเงียบก่อนจะพูดออก
มา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นชั้นจะพาเธอกลับบ้านเอง”เขื่อนหันไปมองเฟย์อีกครั้งแล้วพูด ก่อนที่ทั้งคู่จะสบตากันนิ่งไม่พูด
อะไร เขื่อนมองเฟย์นิ่งแล้วค่อยๆขยับตัวไปใกล้ๆเฟย์ก่อนจะโน้มหน้ามาจูบเฟย์ โดยที่เฟย์ก็นั่งนิ่งๆ
ไม่ได้หนีเขื่อนไปไหน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ มะ ไม่จริง”ป๊อปปี้ตื่นมาในตอนเช้าก็อึ้งเมื่อเห็นสภาพตัวเองกับฟ้าที่นอนกอดกันบนเตียงไม่
สวมอะไรเลยสักชิ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตื่นแล้วหรอคะ แหม ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะคะ เราก็เคยๆกันแล้วนี่”ฟ้าตื่นขึ้นแล้วยิ้มให้ชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ว่า เรื่องแบบนี้ของเราควรจะหยุดสักทีนะฟ้า ชั้นไม่อยากทำร้ายฟาง”ป๊อปปี้อึ้งแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณป๊อปปกป้องมันแล้วทิ้งฟ้า นี่คุณป๊อปจะหันไปเข้าข้างพวกนีระสิงห์แล้วทรยศจิระคุณที่เป็น
ตระกูลแท้ๆของตัวเองแบบนี้งั้นหรอคะ แล้วคุณท่านล่ะคะ คุณป๊อปทิ้งคุณท่านไปหาเมียใหม่หรอ
คะ”ฟ้ารีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็คุณย่าเองต้องการให้ชั้นแต่งงานกับฟางแต่แรกแล้วมันผิดหรอที่ชั้นอยากจะทำหน้าที่สามีที่ดี
ตามที่สามีภรรยาที่แต่งงานกันแล้วเค้าทำกัน มันก็ส่งผลดีให้กับตัวคุณย่าท่านไม่ใช่รึไงว่าถ้าคุณย่า
เลิกคิดแค้นครอบครัวของฟาง สุขภาพจิตของท่านก็จะดีขึ้น เพราะท่านเป็นโรคหัวใจนะ”ป๊อปปี้พูด
ขึ้นตามความตั้งใจของตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดีจังเลยนะคะ แล้วใครกันสัญญาว่าจะไม่ทิ้งฟ้า ไม่ทิ้งเมียคนนี้ ทั้งๆที่ฟ้ามาก่อนแต่ฟ้ามันแค่เด็ก
รับใช้ในบ้าน ไม่มีความรู้ไม่มีชื่อเสียงในสังคมคุณป๊อปเลยไม่เคยจะเหลียวแลแล้วยังจะมาทิ้งขว้าง
กันแบบนี้”ฟ้ารีบพูดตัดพ้อออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟ้า คือว่าชั้น”ป๊อปปี้มองฟ้าด้วยความสงสาร แวบหนึ่งเขาก็เห็นเช่นเดียวกับฟ้า ฟ้ามาก่อนฟาง
จริงๆ แม้ฟ้าจะเป็นเมียคนแรกของเขาแต่ฟ้าคือเด็กในบ้านทำให้ไม่มีพิธีแต่งงานหรือจดทะเบียนถ้า
เขาไปอยู่กับฟางแล้วฟ้าล่ะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ก็สายมากแล้ว ไปอาบน้ำเถอะค่ะเดี๋ยวจะไปดูงานสาย แล้วฟ้าจะเตรียมอาหารเย็นรอคุณที่นี่นะ
คะ”ฟ้าพูดแล้วยิ้มก่อนจะหอมแก้มป๊อปปี้ ป๊อปปี้นิ่งเงียบก่อนจะลุกขึ้นไปจัดการตัวเองเพื่อเตรียม
ตัวออกไปดูงาน
 
 
 
 
 
 
 
 
“เมื่อกี้มันก็แค่จัดฉาก ถ้าอยากจะกำจัดอยากให้แกเสียใจจริงๆมันก็ต้องเปลืองเนื้อเปลืองตัวกัน
หน่อยสิ”ฟ้ามองป๊อปปี้หายเข้าไปในห้องน้ำแล้วมองมือถือตัวเองที่แอบถ่ายรูปแบล้กเมลป๊อปปี้ที่
จัดฉากว่าเธอกับเขานอนด้วยกันเมื่อคืนแล้วยิ้มอย่างสะใจก่อนที่จะสวมเสื้อคลุมอาบน้ำเดินไปที่
กระเป๋าตัวเองแล้วเอายาปลุกเซ็กส์ที่เตรียมไว้ออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“เมื่อคืนก็นอนกับคุณย่า คืนนี้ต้องนอนแบบนี้เราไม่ได้คุยกับพี่ป๊อปพี่ป๊อปจะเป็นยังไงบ้างนะ”ฟาง
ที่นั่งมองมือถือตัวเองแล้วลังเลว่าจะส่งข้อความหาสามีดีรึเปล่าเพราะไม่อยากรบกวนเวลาก็
คิดถึง3-4วันก่อนที่คุณหญิงนวลเรียกฟางให้ไปรับใช้ดูแลตัวเองแทนฟ้าที่ออกไปทำธุระให้คุณ
หญิงนวลแล้ว ไหนจะต้องทำงานบ้านแทนอิ่มและมะลิที่ออกไปปฏิบัติธรรมอีก
 
 
 
 
 
 
 
 
“มานั่งคิดอะไรตรงนี้คนเดียวคะคุณฟาง”แก้วเดินมาหาฟางแล้วถามขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ว่าจะส่งข้อความให้พี่ป๊อปน่ะค่ะว่าช่วงนี้เราคงไม่ด้คุยสไกป์กันเพราะฟางต้องมานอนห้องคุณย่า
ทุกคืน”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“รออะไรล่ะคะ งั้นเราก็ส่งไปเลย”แก้วพูดแล้วยุให้ฟางส่งข้อความไปบอกป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มานั่งอะไรตรงนี้ ชั้นอยากให้เธอไปเอาของที่ห้องใต้หลังคาให้ชั้นหน่อย”คุณหญิงนวลเดินมาหา
ฟางแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ห้องใต้หลังคาทั้งรกทั้งมืดคุณฟางเค้าคงไม่ถนัดแก้วไปเอาของให้แทนก็ได้ค่ะ”แก้วอาสา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาสาระแน ชั้นใช้แม่ฟางไม่ใช่หล่อน มีหน้าที่อะไรก็ไปทำซะไป๊ เกะกะ”คุณหญิงนวลไล่
แก้วทำให้แก้วซึทลงไปก่อนจะเดินออกมา ไม่ว่าจะนานสักเท่าไหร่คุณหญิงนวลก็ไม่เคยจะเมตตา
มองเธอในแง่ดีเลยสินะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แค่กๆ ฝุ่นเยอะจัง”ฟางที่ปีนขึ้นมาที่ห้องใต้หลังคาก็พลางเอามืดปิดจมูกกันฝุ่น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย”ฟางที่เห็นกล่องใส่ของที่คุณหญิงนวลสั่งก็รีบไปเอาแต่ต้องร้องเมื่อกองกล่องใส่ของหล่นมา
ทับเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณฟาง”แก้วที่นึกสังหรณ์ใจเป็นห่วงฟางขึ้นมาตามก็ตกใจก่อนจะประคองฟางลงไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณแก้ว ฟางซุ่มซ่ามเองไม่ทันได้ระวัง”ฟางที่ถูกแก้วประคองลงมาก็พูดขึ้นแล้ว
ยิ้ม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ห้องใต้หลังคามันไม่มีของมีค่าอะไร รกจะตายคุณฟางไม่น่าขึ้นไปคนเดียวเลยน่าจะรอแก้วสัก
หน่อย”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็มันเป็นความต้องการของคุณย่าและมันก็ไม่ได้ลำบากอะไรมากฟางก็เลยไปเองนี่คะ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มาเสนอหน้าอะไรบนนี้อีกห้ะ ไม่มีอะไรทำรึยังไง”คุณหญิงนวลรีบว่าเมื่อออกมาเห็นแก้วประคอง
ฟางลงมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็คุณฟางโดนลังบนนั้นทับตัวนี่คะ ดีที่ไม่ได้เป็นอะไรมาก”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมไม่ตายๆไปซะได้ก็ดีล่ะ จะได้ไปพ้นๆ”คุณหญิงนวลเหล่มองฟางแล้วอึ้งก่อนที่จะพูดอย่าง
สะใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไหนคุณย่าบอกกับพี่ป๊อปล่ะคะว่าจะให้โอกาสคุณฟางแล้วนี่ทำไมถึงจะฆ่าแกงกันล่ะคะ”แก้วรีบ
พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มันก็แค่ละครฉากใหญ่ที่ชั้น ตาป๊อปและก็แม่ฟ้าร่วมกันแสดงเพื่อตบตาให้หล่อนไม่หนีกลับบ้าน
ไปก่อนที่ชั้นจะแก้แค้นสำเร็จไงล่ะ น่าเสียดายที่กล่องพวกนั้นไม่สามารถทำอะไรเธอได้”คุณหญิง
นวลพูดขึ้นอย่างร้ายกาจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟ้า นี่สรุปเรื่องทั้งหมดรวมถึงอิ่มกับมะลิที่หายไปก็เป็นแผนคุณย่าหมดเลยงั้นหรอคะ”แก้วอึ้งแล้ว
รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มันก็แค่ทำงานมานานมากชั้นเลยอยากให้มันพักผ่อน เพราะตั้ง2อาทิตย์มีคนใช้ใหม่มารับใช้แบบ
นี้มันสบายกว่าเป็นไหนๆ หึ อยากจะปรนนิบัติรับใช้ชั้นชั้นก็จัดให้สาสมแล้วไง อ้อ อยากจะฟ้องผัว
หล่อนก็ตามใจนะ แต่ชั้นไม่รู้ว่าตาป๊อปจะทนเล่นละครฉากนี้ใส่เธอได้นานอีกแค่ไหน เพราะตอนนี้
ก็คงจะกำลังขึ้นสวรรค์อยู่น่ะสิ มีเมียโง่ๆแบบนี้นี่ดีจริงๆ เอาไว้รับใช้ย่า ส่วนอีกเมียที่รักและผูกพัน
กันมานานก็ออกไปฮันนีมูนกันแทน”คุณหญิงนวลพูดแล้วเดินยิ้มเยาะอย่างสะใจแล้วเดินออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ปี๊บๆ
 
 
 
 
 
 
ก่อนที่ฟางจะพูดอะไรนั้นก็มีเสียงข้อความเข้ามาในมือถือของฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อป”ฟางและแก้วช้อคเมื่อเห็นรูปที่ส่งมานั้นคือรูปที่ฟ้าและป๊อปปี้นอนกอดกันอยู่บนเตียงมี
เพียงผ้าห่มปิดแค่ผืนเดียวทั้งคู่
 
 
 
 
 
 
ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
 
 
 
กลิ่นอายของความเจ็บปวดมาแล้วจ้าาาาาา บอกเลย ตอนหน้า ปวดหัวใจกว่านี้แน่นอน