เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

9.2

เขียนโดย Chapond

วันที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 23.24 น.

  46 ตอน
  455 วิจารณ์
  84.71K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2558 22.44 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

33) 33 เธอทำลงได้ไง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมมานั่งคนเดียวแบบนี้ล่ะจ้ะที่รัก”โทโมะที่แอบมาหาแก้วที่บ้านก็พูดเมื่อเห็นแก้วอ่านหนังสือ

คนเดียว

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ตั้งแต่พี่ป๊อปไปสัมมนาคุณย่าก็ให้พี่ฟางไปดูแลรับใช้คุณย่าท่านน่ะสิคะเลยไม่มีเวลามาสอน

หนังสือแก้ว”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้โห นี่คุณย่าดีกับน้องฟาง ไม่น่าเชื่อแล้วยัยฟ้าล่ะไปไหน”โทโมะพูดต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ยินจากมะลิน่ะค่ะว่าคุณท่านสั่งให้ฟ้าไปทำธุระที่ชานเมืองเกี่ยวกับเรื่องงานสมาคมท่านไปไม่

ไหวน่ะค่ะ”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว มาพอดีเลย พี่โทโมะคะฟางฝากพี่สอนหนังสือให้แก้วด้วยนะคะ”ฟางที่วิ่งมาหยิบชาร้อนก็รีบ

ทักทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“จ้า พี่น่ะเต็มใจสอนอยู่แล้ว แล้วนี่เราจะไปไหนน่ะ ทำไมรีบแบบนั้น”โทโมะถามฟางด้วยความ

สงสัย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ พอดีว่าคุณย่าท่านอยากดื่มชากุหลาบน่ะค่ะเลยให้ฟางมาเทชาเดิมที่กินทิ้งแล้วชงใหม่ คืนนี้ก็

ต้องไปนอนกับท่านน่ะค่ะ”ฟางพูดแล้วพลางชงชาใส่กาใหม่ให้กับคุณหญิงนวลแล้วรีบวิ่งไปที่ตึก

ใหญ่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่2คนนี้เค้าจะดีกันแล้วจริงๆหรอ แล้วคนอื่นไปไหนหมดล่ะเนี่ย”โทโมะพูดพลางมองหาคนใน

บ้านคนอื่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป้าอิ่มกับมะลิไปปฏิบัติธรรมน่ะค่ะที่นี่เลยเหลือแค่คุณย่า คุณฟางแล้วก็แก้ว”แก้วตอบ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จริงหรอ อุ้ยทางสะดวกแล้วแก้ว”โทโมะพูดแล้วยิ้มก่อนที่จะขยับมากอดแก้วแน่นแล้วหมายจะจูบ

 

 

 

 

 

 

 

 

พลั่ก

 

 

 

 

 

 

 

แก้วรีบเอาหนังสือที่ตัวเองอ่านไว้นั้นทุบไปที่โทโมะทันที

 

 

 

 

 

 

 

“พอเลยพี่โทโมะ นี่แก้วเป็นแฟนพี่ก็จริง ถ้าพี่ทำแบบนี้ก็เท่ากับว่าไม่ให้เกียรติแก้วสิคะ”แก้วดุโท

โมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“รู้ครับๆ แกล้วนิดหน่อยเอง อย่างอนเลยนะ มาๆ มาถ่ายรูปคู่กันนะ”โทโมะพูดแล้วหยิบมือถือมา

ถ่ายรุปกับแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“บ้าหรอ แก้วไม่สวยแถมยังเฉิ่มเชยแบบนี้ อย่าถ่ายคู่กันเลยค่ะ”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่จริงหรอก แก้วสวยมากเลยนะ สวยมาจากตรงนี้ไงล่ะ”โทโมะพูดแล้วจะขี้ไปที่หัวใจของแก้ว

ทำให้แก้วหน้าแดง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

จุ๊บ

 

 

 

 

 

แชะ

 

 

 

 

 

โทโมะอาศัยจังหวะที่แก้วเขินตัวเองก็รีบจูบแก้วก่อนจะกดขัตเตอร์ถ่ายรูปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“พะ พี่โทโมะบ้า ฉวยโอกาส”แก้วหน้าแดงจัดก่อนจะรีบดุโทโมะแล้วรีบเอาหนังสือปิดหน้าที่แดง

ของตัวเองทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่พี่ว่ารูปนี้ที่เราถ่ายคู่กันพี่ชอบที่สุดเลยนะแก้ว”โทโมะพูดแล้วยิ้มออกมากับรูปที่ตัวเองถ่ายเมื่อ

กี้นี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ชั้นต้องเสียสติไปแล้วแน่ที่เชื่อคนอย่างเธอ”เขื่อนบ่นเบาๆเมื่อเดินมากับเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ ชั้นตอนนี้นายกำลังเสียสติอยู่ เลิกบ่นแล้วขึ้นไปดูซิว่าแม่นายมาแล้วรึยัง”เฟย์รีบสั่งเขื่อนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่ไม่อยู่ทางสะดวก”เขื่อนที่วิ่งขึ้นไปชั้นบนแล้วรีบลงมาบอกเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เราพาพ่อนายไปหาหมอกันเถอะ”เฟย์ยิ้มก่อนที่เขื่อนจะประคองอิฐลงมากับเฟย์แล้วให้เกลดู

ต้นทาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“รักษาลุงให้หายนะพี่เขื่อน”เกลพูดแล้วยิ้มให้กับเขื่อนที่จับรถพาเฟย์และอิฐออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คนไข้มีสภาพจิตใจที่ไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่นะครับบวกกับเป็นโรคพิษสุราเรื้อรังแบบนี้ คงจะต้องให้

คนไข้เข้าบำบัดที่นี่สักระยะนะครับเพื่อดูอาการ”เมื่ออิฐมาส่งที่โรงพยาบาลหมอก็บอกกับเขื่อนและ

เฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าเครียดไปเลยนะเขื่อน อย่างน้อยเราก็พาท่านมาถึงมือหมอแล้ว”เฟย์เห็นเขื่อนที่ซึมลงไปก็

ปลอบใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นอยากอยู่คนเดียวสักพัก”เขื่อนมองเฟย์ที่เป็นห่วงตัวเองก็พูดขึ้นก่อนจะเดินไปดูพ่อตัวเองที่ถูก

พยาบาลให้ยานอนหลับนอนหลับพักผ่อนแล้วก็เดินขึ้นมาที่ดาดฟ้าของโรงพยาบาลแล้วถอนหาย

ใจเศร้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นะ นี่นายจะทำอะไรอย่าคิดสั้นทำอะไรบ้าๆนะเขื่อน”เฟย์ที่สะกดรอยตามเขื่อนขึ้นมาก็ตกใจก่อน

จะรีบดึงเขื่อนออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เป็นบ้าอะไรของเธอนี่”เขื่อนตกใจเมื่อถูกเฟย์กระชากตัวเข้าไปหาก็โวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นายเครียดอะไรนายก็บอกชั้นมาลงมาระบายที่ชั้นสิ นายจะฆ่าตัวตายทำไม แล้วพ่อนายล่ะ”เฟย์

รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวนะ ใครกันที่จะฆ่าตัวตาย ชั้นหรอ บ้าไปแล้วนี่เธอแช่งชั้นงั้นหรอ”เขื่อนรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว นี่นายไม่ได้จะฆ่าตัวตายหรอกหรอ แล้วนายขึ้นมาบนนี้ทำไมล่ะ”เฟย์หน้าแตกก่อนจะรีบถาม

เขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ชั้นแค่อยากจะมานั่งสงบสติอารมณ์ตัวเองข้างบนเฉยๆถึงเรื่องที่ผ่านมา”เขื่อนพูดก่อนจะนั่งลง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิ นี่เมื่อไหร่นายจะปล่อยตัวชั้นไป ชั้นคิดถึงที่บ้าน”เฟย์พูดขึ้นเมื่อนั่งลงข้างชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“เธออยากกลับบ้านมากสินะ เห้อ ชั้นมาคิดๆดูแล้ว ชั้นมันโง่มากนะที่จับเธอมาทรมานแบบนี้ ทำ

ไปแล้วได้อะไรพ่อแม่ชั้นก็ไม่รักกันแต่ต้น และมันก็ไม่ทำให้พ่อชั้นเลิกรักแม่เธอลงได้เลย”เขื่อน

พูดแล้วซึมลงไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้านายรู้สึกตัวแล้วว่าสิ่งที่ทำมันผิดนายก็ทำให้มันถูกสิ นายปล่อยชั้นกลับบ้านเถอะนะ”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าชั้นปล่อยเธอไปแล้วเธอพาตำรวจมาจับชั้นเลยก็ได้นะข้อหาลักพาตัวเธอ”เขื่อนพูดนิ่งๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าชั้นแจ้งตำรวจจับนาย แล้วใครจะอยู่กับพ่อนายล่ะ นายต้องดูแลพ่อนายอยู่นะ”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“และต่อจากนี้ถ้าชั้นปล่อยเธอกลับไปแล้ว เราก็จะไม่ได้เจอกันอีกเลยต่างคนต่างมีชีวิตของตัว

เอง”เขื่อนมองเฟย์แล้วนิ่งสักพักก่อนจะพูดขึ้นทำให้เฟย์ชะงักก่อนจะแอบซึมลงไปกับคำพูดที่

ได้ยิน มันทำให้เธอรู้สึกหวิวๆที่ใจแปลกๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาอย่างนั้นก็ได้ เราจะไม่ได้เจอกันอีกต่างคนต่างมีชีวิตของตัวเอง”เฟย์นิ่งเงียบก่อนจะพูดออก

มา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นชั้นจะพาเธอกลับบ้านเอง”เขื่อนหันไปมองเฟย์อีกครั้งแล้วพูด ก่อนที่ทั้งคู่จะสบตากันนิ่งไม่พูด

อะไร เขื่อนมองเฟย์นิ่งแล้วค่อยๆขยับตัวไปใกล้ๆเฟย์ก่อนจะโน้มหน้ามาจูบเฟย์ โดยที่เฟย์ก็นั่งนิ่งๆ

ไม่ได้หนีเขื่อนไปไหน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ มะ ไม่จริง”ป๊อปปี้ตื่นมาในตอนเช้าก็อึ้งเมื่อเห็นสภาพตัวเองกับฟ้าที่นอนกอดกันบนเตียงไม่

สวมอะไรเลยสักชิ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตื่นแล้วหรอคะ แหม ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะคะ เราก็เคยๆกันแล้วนี่”ฟ้าตื่นขึ้นแล้วยิ้มให้ชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ว่า เรื่องแบบนี้ของเราควรจะหยุดสักทีนะฟ้า ชั้นไม่อยากทำร้ายฟาง”ป๊อปปี้อึ้งแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปปกป้องมันแล้วทิ้งฟ้า นี่คุณป๊อปจะหันไปเข้าข้างพวกนีระสิงห์แล้วทรยศจิระคุณที่เป็น

ตระกูลแท้ๆของตัวเองแบบนี้งั้นหรอคะ แล้วคุณท่านล่ะคะ คุณป๊อปทิ้งคุณท่านไปหาเมียใหม่หรอ

คะ”ฟ้ารีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็คุณย่าเองต้องการให้ชั้นแต่งงานกับฟางแต่แรกแล้วมันผิดหรอที่ชั้นอยากจะทำหน้าที่สามีที่ดี

ตามที่สามีภรรยาที่แต่งงานกันแล้วเค้าทำกัน มันก็ส่งผลดีให้กับตัวคุณย่าท่านไม่ใช่รึไงว่าถ้าคุณย่า

เลิกคิดแค้นครอบครัวของฟาง สุขภาพจิตของท่านก็จะดีขึ้น เพราะท่านเป็นโรคหัวใจนะ”ป๊อปปี้พูด

ขึ้นตามความตั้งใจของตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดีจังเลยนะคะ แล้วใครกันสัญญาว่าจะไม่ทิ้งฟ้า ไม่ทิ้งเมียคนนี้ ทั้งๆที่ฟ้ามาก่อนแต่ฟ้ามันแค่เด็ก

รับใช้ในบ้าน ไม่มีความรู้ไม่มีชื่อเสียงในสังคมคุณป๊อปเลยไม่เคยจะเหลียวแลแล้วยังจะมาทิ้งขว้าง

กันแบบนี้”ฟ้ารีบพูดตัดพ้อออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟ้า คือว่าชั้น”ป๊อปปี้มองฟ้าด้วยความสงสาร แวบหนึ่งเขาก็เห็นเช่นเดียวกับฟ้า ฟ้ามาก่อนฟาง

จริงๆ แม้ฟ้าจะเป็นเมียคนแรกของเขาแต่ฟ้าคือเด็กในบ้านทำให้ไม่มีพิธีแต่งงานหรือจดทะเบียนถ้า

เขาไปอยู่กับฟางแล้วฟ้าล่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ก็สายมากแล้ว ไปอาบน้ำเถอะค่ะเดี๋ยวจะไปดูงานสาย แล้วฟ้าจะเตรียมอาหารเย็นรอคุณที่นี่นะ

คะ”ฟ้าพูดแล้วยิ้มก่อนจะหอมแก้มป๊อปปี้ ป๊อปปี้นิ่งเงียบก่อนจะลุกขึ้นไปจัดการตัวเองเพื่อเตรียม

ตัวออกไปดูงาน

 

 

 

 

 

 

 

 

“เมื่อกี้มันก็แค่จัดฉาก ถ้าอยากจะกำจัดอยากให้แกเสียใจจริงๆมันก็ต้องเปลืองเนื้อเปลืองตัวกัน

หน่อยสิ”ฟ้ามองป๊อปปี้หายเข้าไปในห้องน้ำแล้วมองมือถือตัวเองที่แอบถ่ายรูปแบล้กเมลป๊อปปี้ที่

จัดฉากว่าเธอกับเขานอนด้วยกันเมื่อคืนแล้วยิ้มอย่างสะใจก่อนที่จะสวมเสื้อคลุมอาบน้ำเดินไปที่

กระเป๋าตัวเองแล้วเอายาปลุกเซ็กส์ที่เตรียมไว้ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“เมื่อคืนก็นอนกับคุณย่า คืนนี้ต้องนอนแบบนี้เราไม่ได้คุยกับพี่ป๊อปพี่ป๊อปจะเป็นยังไงบ้างนะ”ฟาง

ที่นั่งมองมือถือตัวเองแล้วลังเลว่าจะส่งข้อความหาสามีดีรึเปล่าเพราะไม่อยากรบกวนเวลาก็

คิดถึง3-4วันก่อนที่คุณหญิงนวลเรียกฟางให้ไปรับใช้ดูแลตัวเองแทนฟ้าที่ออกไปทำธุระให้คุณ

หญิงนวลแล้ว ไหนจะต้องทำงานบ้านแทนอิ่มและมะลิที่ออกไปปฏิบัติธรรมอีก

 

 

 

 

 

 

 

 

“มานั่งคิดอะไรตรงนี้คนเดียวคะคุณฟาง”แก้วเดินมาหาฟางแล้วถามขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว่าจะส่งข้อความให้พี่ป๊อปน่ะค่ะว่าช่วงนี้เราคงไม่ด้คุยสไกป์กันเพราะฟางต้องมานอนห้องคุณย่า

ทุกคืน”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“รออะไรล่ะคะ งั้นเราก็ส่งไปเลย”แก้วพูดแล้วยุให้ฟางส่งข้อความไปบอกป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มานั่งอะไรตรงนี้ ชั้นอยากให้เธอไปเอาของที่ห้องใต้หลังคาให้ชั้นหน่อย”คุณหญิงนวลเดินมาหา

ฟางแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ห้องใต้หลังคาทั้งรกทั้งมืดคุณฟางเค้าคงไม่ถนัดแก้วไปเอาของให้แทนก็ได้ค่ะ”แก้วอาสา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาสาระแน ชั้นใช้แม่ฟางไม่ใช่หล่อน มีหน้าที่อะไรก็ไปทำซะไป๊ เกะกะ”คุณหญิงนวลไล่

แก้วทำให้แก้วซึทลงไปก่อนจะเดินออกมา ไม่ว่าจะนานสักเท่าไหร่คุณหญิงนวลก็ไม่เคยจะเมตตา

มองเธอในแง่ดีเลยสินะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แค่กๆ ฝุ่นเยอะจัง”ฟางที่ปีนขึ้นมาที่ห้องใต้หลังคาก็พลางเอามืดปิดจมูกกันฝุ่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย”ฟางที่เห็นกล่องใส่ของที่คุณหญิงนวลสั่งก็รีบไปเอาแต่ต้องร้องเมื่อกองกล่องใส่ของหล่นมา

ทับเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณฟาง”แก้วที่นึกสังหรณ์ใจเป็นห่วงฟางขึ้นมาตามก็ตกใจก่อนจะประคองฟางลงไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณแก้ว ฟางซุ่มซ่ามเองไม่ทันได้ระวัง”ฟางที่ถูกแก้วประคองลงมาก็พูดขึ้นแล้ว

ยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ห้องใต้หลังคามันไม่มีของมีค่าอะไร รกจะตายคุณฟางไม่น่าขึ้นไปคนเดียวเลยน่าจะรอแก้วสัก

หน่อย”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็มันเป็นความต้องการของคุณย่าและมันก็ไม่ได้ลำบากอะไรมากฟางก็เลยไปเองนี่คะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มาเสนอหน้าอะไรบนนี้อีกห้ะ ไม่มีอะไรทำรึยังไง”คุณหญิงนวลรีบว่าเมื่อออกมาเห็นแก้วประคอง

ฟางลงมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็คุณฟางโดนลังบนนั้นทับตัวนี่คะ ดีที่ไม่ได้เป็นอะไรมาก”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมไม่ตายๆไปซะได้ก็ดีล่ะ จะได้ไปพ้นๆ”คุณหญิงนวลเหล่มองฟางแล้วอึ้งก่อนที่จะพูดอย่าง

สะใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไหนคุณย่าบอกกับพี่ป๊อปล่ะคะว่าจะให้โอกาสคุณฟางแล้วนี่ทำไมถึงจะฆ่าแกงกันล่ะคะ”แก้วรีบ

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันก็แค่ละครฉากใหญ่ที่ชั้น ตาป๊อปและก็แม่ฟ้าร่วมกันแสดงเพื่อตบตาให้หล่อนไม่หนีกลับบ้าน

ไปก่อนที่ชั้นจะแก้แค้นสำเร็จไงล่ะ น่าเสียดายที่กล่องพวกนั้นไม่สามารถทำอะไรเธอได้”คุณหญิง

นวลพูดขึ้นอย่างร้ายกาจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟ้า นี่สรุปเรื่องทั้งหมดรวมถึงอิ่มกับมะลิที่หายไปก็เป็นแผนคุณย่าหมดเลยงั้นหรอคะ”แก้วอึ้งแล้ว

รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันก็แค่ทำงานมานานมากชั้นเลยอยากให้มันพักผ่อน เพราะตั้ง2อาทิตย์มีคนใช้ใหม่มารับใช้แบบ

นี้มันสบายกว่าเป็นไหนๆ หึ อยากจะปรนนิบัติรับใช้ชั้นชั้นก็จัดให้สาสมแล้วไง อ้อ อยากจะฟ้องผัว

หล่อนก็ตามใจนะ แต่ชั้นไม่รู้ว่าตาป๊อปจะทนเล่นละครฉากนี้ใส่เธอได้นานอีกแค่ไหน เพราะตอนนี้

ก็คงจะกำลังขึ้นสวรรค์อยู่น่ะสิ มีเมียโง่ๆแบบนี้นี่ดีจริงๆ เอาไว้รับใช้ย่า ส่วนอีกเมียที่รักและผูกพัน

กันมานานก็ออกไปฮันนีมูนกันแทน”คุณหญิงนวลพูดแล้วเดินยิ้มเยาะอย่างสะใจแล้วเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ปี๊บๆ

 

 

 

 

 

 

ก่อนที่ฟางจะพูดอะไรนั้นก็มีเสียงข้อความเข้ามาในมือถือของฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป”ฟางและแก้วช้อคเมื่อเห็นรูปที่ส่งมานั้นคือรูปที่ฟ้าและป๊อปปี้นอนกอดกันอยู่บนเตียงมี

เพียงผ้าห่มปิดแค่ผืนเดียวทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

 

 

 

กลิ่นอายของความเจ็บปวดมาแล้วจ้าาาาาา บอกเลย ตอนหน้า ปวดหัวใจกว่านี้แน่นอน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา