เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ช่วงนี้ใกล้จบแล้วต้องซ้อมละครกลับบ้านดึกทุกวันเลยหรอลูก”เมื่อฟางเข้ามาในบ้านนายภาคย์ผู้

เป็นพ่อก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“ค่ะพ่อยิ่งใกล้วันจริง ต้องฟิตหนักแบบนี้ล่ะค่ะ”ฟางยิ้มก่อนจะเดินไปหอมแก้มพ่อเพื่อเอาใจ

 

 

 

 

 

 

“กลับดึกแบบนี้แล้วเราจะได้เจอกันมั้ยเนี่ยพี่ฟาง”เฟย์เดินเข้ามาแล้วยิ้มให้กับพี่สาว

 

 

 

 

 

 

“เฟย์กลับมาเมื่อไหร่เนี่ย คิดถึงจังเลย”ฟางวิ่งไปกอดน้องที่ไปเรียนด้านแฟชั่นที่มิลานกลับมาด้วย

ความคิดถึง

 

 

 

 

 

 

 

“แม่ไปรับเฟย์มาตอนเย็นล่ะจ้า รายนี้ไม่ยอมกินข้าวบอกจะรอกินพร้อมเรานะ”พลอยผู้เป็นแม่เดิน

เข้ามากอดลูกทั้ง2

 

 

 

 

 

 

 

“ดีจังเลยค่ะต่อไปครอบครัวของเราก็จะได้พร้อมหน้าพร้อมตากันสักที ฟางรักพ่อ แม่และก็เฟย์มาก

นะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“แหม ปากหวานน่ารักแบบนี้อยู่ที่นี่คงมีแฟนแล้วล่ะสิเนี่ย”เฟย์เริ่มแซวพี่สาว

 

 

 

 

 

 

“บ้าหรอ พี่น่ะมัวแต่ยุ่งเรื่องเรียนวันๆก็อยู่แต่กับพ้อยท์ไม่มีแฟนหรอก”ฟางพูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

“แต่เฟย์ว่านะพี่ฟางต้องมีคนที่ชอบๆแล้วคนนึงแน่ๆ”เฟย์เริ่มซักพี่สาว

 

 

 

 

 

 

“บ้าหรอเฟย์พี่น่ะจะไปมีใครได้ยังไง เหลวไหลใหญ่แล้วนะ”ฟางพูดแล้วเขินก่อนะเดินหนีน้องสาว

 

 

 

 

 

 

“ลักษณะแบบนี้พี่สาวเฟย์จะต้องมีแน่ๆ คอยดูเฟย์จะต้องสืบให้ได้”เฟบ์พูดอย่างมั่นใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปกลับมาแล้วสวัสดีค่ะ”เมื่อป๊อปปี้กลับเข้ามาที่คฤหาสน์จิระคุณ แก้วผู้เป็นญาติสาวก็ทักทาย

ชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

“เป็นยังไงบ้างแก้ว วันนี้อาจารย์สอนหนังสือเป็นยังไงบ้าง”ป๊อปปี้ถามน้องสาว

 

 

 

 

 

 

“ก็โอเคดีค่ะ แต่พรุ่งนี้คุณย่าบอกว่าแก้วไม่ต้องเรียนหนังสือแล้ว ให้ช่วยงานที่บ้านเหมือนเดิมจะดี

กว่า”แก้วพูดเศร้าๆ

 

 

 

 

 

 

“อะไรกัน ให้ช่วยงานบ้านเหมือนเดิม การศึกษามันก็สำคัญนะ พี่จะพูดเรื่องนี้กับย่า”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะพี่ป๊อป ก็ดีซะอีกแก้วจะได้อยู่ดูแลคุณย่าด้วย”แก้วรีบห้ามก่อนจะพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ ที่บ้านนี้ลำพังมีฟ้าดูแลย่านวลอยู่แล้วเราน่ะวับกำลังเรียน มีหน้าเรียนหนังสือไปสิ”ป๊อปปี้

พูด

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ว่าคำสั่งของคุณท่านก็ออกมาแล้ว คุณป๊อปไม่ควรจะขัดใจคุณย่านะคะ”ฟ้าคนสนิทของย่านวล

เดินลงมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่แก้วคือน้องสาวของชั้น แม้จะไม่ใช่น้องแท้ๆ ยังไงก็ควรได้รับสิทธิในการเรียนหนังสือ”ป๊อปปี้

รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ย่าไม่อนุญาตให้มันเรียน นี่ขนาดไม่ให้ออกไปเรียนข้างนอกแล้วนะยังจะใช้มารยาออดอ้อนครู

ผู้สอนให้หลงเสน่ห์มัน หึ นิสัยร่านเหมือนแม่ไม่มีผิด”ย่านวลเดินออกมาจากห้องแล้วว่าแก้วทำให้

แก้วกำมือแน่นซ่อนความรู้สึกไว้

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว แม่ของแก้วก็เสียไปแล้วนะครับ ผมว่าคุณย่าน่าจะให้อภัย”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ให้อภัย นังช่อผกาหลานตัวดีของชั้นทั้งร่านไร้ยางอายทำเรื่องเสื่อมเสียมาถึงจิระคุณของเรา

แบบนั้น มีลูกเชื้อก็คงไม่ทิ้งแถวเหมือนกัน ถ้ายังไม่นับเรื่องของแม่แกตาป๊อป ที่ถูกไอ้พวกเศรษฐี

ใหม่มันหักหน้าวันนั้น”ย่านวลพูดด้วยความคับแค้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผมรู้ครับ แต่เรื่องมันก็ผ่านไปนานมากแล้ว เราเองก็ต่างคนต่างอยู่กับบ้านโน้นไปแล้ว คุณย่าน่าจะ

ลดความโกรธนี้ลงนะครับ เพื่อสุขภาพจิตที่ดีของคุณย่า”ป๊อปปี้พูดก่อนจะประคองย่านวลเข้านอน

พร้อมกับฟ้า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าอยากให้ย่าอาการดีขึ้นนอนตายตาหลับล่ะก็ ต้องรอให้พวกนีระสิงห์มันย่อยยับซะก่อนสิ หึ”ย่า

นวลพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“นอนหลับเถอะครับคุณย่า ดึกแล้ว”ป๊อปปี้ถอนหายใจก่อนจะห่มผ้าให้ย่านวลแล้วเดินกลับมาที่

ห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ”ป๊อปปี้ที่นั่งลงกับเก้าในห้องชะงักเมื่อมีคนมาถอดรองเท้าให้ตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไปสอนมาเหนื่อยๆ เดี๋ยวฟ้าจะผสมน้ำอุ่นให้อาบนะคะคุณป๊อป”ฟ้าพูดแล้วยิ้มให้ป๊อปปี้ก่อนจะก้ม

ลงถอดถุงเท้าให้ชายหนุ่มเผยให้เห็นเนินอกที่หญิงสาวจงใจให้ป๊อปปี้เห็น จากนั้นก็เดินนวยนาด

เข้าไปในห้องน้ำของชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ”ป๊อปปี้มองตามฟ้าไปนิ่งๆไม่พูดอะไรก่อนจะถอดเนคไทออกแล้วเดินตามฟ้าเข้าไปในห้องน้ำ

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยววันนี้ชั้นต้องกลับบ้านก่อนนะฟางเพราะว่าพ่อชั้นบินมาจากแอลเอ ต้องพาคุณป๋าไปทานข้า

วอ่ะ นี่ไม่มีใครไปส่งแบบนี้ชั้นวานให้พาร์ทไปส่งมั้ย”พ้อยท์ที่เห็นฟางซ้อมละครเสร็จก็เดินมาพูด

ด้วยก่อนจะนึกถึงพาร์ทที่จะมาติวกับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกแก วันนี้เหมือนน้องพาร์ทเค้าบอกว่าติดงานกลุ่มถ่ายหนังสั้นน่ะ ไม่อยากรบกวน

เค้า เพราะนี่ก็ใกล้ส่งงานน้องเค้าด้วยแล้ว เดี๋ยวชั้นคงนั่งแท็กซี่กลับล่ะไม่ต้องห่วง”ฟางพูดแล้วยิ้ม

ก่อนที่พ้อยท์จะออกไปจากโรงละครแล้วฟางก็เริ่มซ้อมละครคนเดียวอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“ใกล้ค่ำแล้วทำไมยังไม่กลับ”ป๊อปปี้ที่เดินมาที่โรงละครเห็นฟางซ้อมคนเดียวก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“พอดีว่าฟางไม่มั่นใจน่ะค่ะใกล้วันจริงทีไรตื่นเต้นทุกทีเลยมาซ้อมก่อน”ฟางพูดแล้วยิ้มให้ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“เราซ้อมมันมาทุกวันพอถึงวันจริงเราก็ทำได้ สปิริตในตัวคุณมีมากนะผมเชื่อว่าคุณน่ะต้องเป็นมา

เรียที่สมบูรณ์แบบได้แน่ๆ เอาล่ะวันนี้คุณพอแค่นี้เถอะเดี๋ยวจะดึกไปกว่านี้แล้วหารถลำบาก”ป๊อปปี้

พูดก่อนจะชวนฟางให้เลิกซ้อมแล้วเดินออกมาข้างนอกด้วยกัน ฟางที่ได้ยินคำพูดให้กำลังของ

ป๊อปปี้ก็ใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวอาจารย์เดินมาส่งฟางแค่นี้ก็ได้นะคะ ฟางจะโบกแท็กซี่กลับเอง”ฟางพูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย”ขณะที่ฟางและป๊อปปี้ยืนคุยกันอยู่นั้นก็มีชายคนหนึ่งวิ่งกระชากกระเป๋าไปโดยที่ป๊อปปี้รีบวิ่ง

ตามแล้วฟางก็วิ่งตามไปติดๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอากระเป๋าคืนลูกศิษย์ผมเดี๋ยวนี้นะ”ป๊อปปี้รีบว่าเมื่อไปถึงทางตัน ชายคนนั้นชักมีดออกมาทันที

 

 

 

 

 

 

 

ปึก

 

 

 

 

 

 

ฟางที่วิ่งตามป๊อปปี้มาก็คว้าเอาก้อนอิฐปาใส่หัวโจรคนนั้นทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ย มันเข้ามาในถิ่นเราว่ะจัดการ”โจรคนที่ได้รับบาดเจ็บแค้นใจเรียกลูกน้องที่อยู่ข้างๆออกมา

ประมาณ3คนในขณะที่ป๊อปปี้หยิบกระเป๋าคืนมาให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

“วิ่งเร็ว’ป๊อปปี้ตกใจรีบจับมือพาฟางวิ่งหนีพวกโจรทันที

 

 

 

 

 

 

 

“อาจารย์คะเราจะไปหลบที่ไหนดี”ฟางมองไปที่ตึกร้างหลังมหาลัยด้วยความกลัวก่อนที่ป๊อปปี้จะ

จับมือฟางพาวิ่งเข้าไปในนั้นทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษนะครับ”ป๊อปปี้พูดเมื่อพาฟางเข้ามาในตึกแล้วเห็นแท้งน้ำเก่าๆก็เสี่ยงดวงพาฟางปีน

เข้าไปอยู่ในนั้นที่มีอยู่ครึ่งถังโดยที่ป๊อปปี้และฟางตัวเปียกกันครึ่งตัวแล้วเนื่องจากในแท้งน้ำแคบ

ทำให้ป๊อปปี้และฟางอยู่ใกล้กันมาก

 

 

 

 

ตึกๆ

 

 

 

 

 

 

ฟางที่ตกอยู่ในอ้อมกอดของป๊อปปี้ก็ใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ

 

 

 

 

 

 

 

“เสียงข้างนอกเหมือนเงียบไปแล้วผมว่าพวกนั้นคงไปแล้วล่ะ มือถือคุณยังใช้ได้อยู่ใช่มั้ย เดี๋ยวคุณ

รีโทรหาที่บ้านคุณให้มารับเลยนะ”ป๊อปปี้พูดขึ้นก่อนจะปีนขึ้นไปด้านบนแล้วพาฟางออกมาข้างนอก

ได้สำเร็จ

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มึงคิดว่ามึงเป็นพระเอกที่พานางเอกไปหลบแล้วจะรอดงั้นหรอ”เมื่อป๊อปปี้พาฟางออกมานอกตึก

ร้างพวกโจรกลุ่มเดิมก็พูด ป๊อปปี้ตกใจรีบพาฟางไปอยู่ด้านหลังชายหนุ่มทันทีแล้วมองโจร4คนที่

เดินเข้ามา

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าเข้ามานะไม่อย่างงั้นชั้นจะร้องให้คนมาช่วย”ฟางรีบพูดทันทีหลังจากที่โทรหาครอบครัวเสร็จ

 

 

 

 

 

 

 

“แหม ปากดีจังเลยนะน้องสาวดูไม่กลัวพวกพี่ด้วย”โจรคนหนึ่งว่าก่อนะเดินไปกระชากฟางมาจาก

ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าทำร้ายลูกศิษย์ผมนะ”ป๊อปปี้ตกใจรีบเตะโจรคนนั้นแล้วพยายามช่วยฟางออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฤทธิ์เยอะนักนะมึง งั้นเจอนี่หน่อยเป็นไง”โจรอีกคนพูดก่อนที่จะชักมีดมาแทงที่เอวของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดด อย่านะใครก็ได้ช่วยด้วย”ฟางร้องเสียงหลงเมื่อพวกโจรรุมกระทืบป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตำรวจมาๆๆๆๆ”เฟย์ที่ขับรถมารับพี่สาวแล้วรู้เรื่องจากที่โทรคุยกันก็ร้องเสียงดังก่อนที่พวกโจรจะ

แยกย้ายไป

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์รีบพาอาจารย์พี่ไปส่งโรงพยาบาลเร็วๆ”ฟางร้องไห้ออกมาด้วยความกลัวก่อนที่ทั้งคู่จะพา

ป๊อปปี้ไปโรงพยาบาลทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง อาจารย์หนูเป็นยังไงบ้าง”พ่อและแม่ของฟางรีบวิ่งมาหาฟางหลังจากทราบเรื่อง

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรแล้วค่ะเพราะถูกแทงไม่โดนส่วนสำคัญแต่ต้องพักฟื้นที่นี่ก่อนเพื่อดูอาการค่ะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“แล้วนี่เราแจ้งไปทางบ้านอาจารย์เรารึยังว่าเกิดเรื่องแบบนี้เข้า”พ่อของฟางถาม

 

 

 

 

 

 

“โทรไปแล้วนะคะแต่เหมือนที่บ้านจะไม่มีใครอยู่มั้งคะ เพราะเท่าที่รู้จากพี่ฟางมาว่าอาจารย์แกอยู่

กับย่าแท้ๆตัวเองน่ะค่ะ เหมือนบ้านของอาจารย์เค้าจะอยู่ที่คฤหาสน์จิระคุณเนี่ยล่ะค่ะ”เฟย์พูดแทน

พี่สาวทำให้ภาคย์และพลอยนิ่งอึ้งไปทันที อาจารย์ของฟางคือลูกหลานจากตระกูลจิระคุณงั้นหรอ

 

 

 

 

 

 

 

ทั้งหล่อ รวย สุขุม แถมยังมีน้ำใจคอยดูแลลูกศิษย์แบบนี้ไม่ได้ใจฟางก็บ้าแล้ว

 

 

 

 

แต่บอกเลยว่าเฟย์เองก็ตกเป็นเป้าให้ถูกแก้เเค้นเหมือนกัน เรื่องจะเป็นไงต้องติดตามนะจ้ะ