เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

9.2

เขียนโดย Chapond

วันที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 23.24 น.

  46 ตอน
  455 วิจารณ์
  84.51K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2558 22.44 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) 1 อาจารย์ภาณุ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยฟาง นี่ได้ยินที่ชั้นพูดเมื่อกี้รึเปล่าเนี่ย”เสียงของเพื่อนสาวทำให้ฟางที่มัวแต่อ่านหนังสือนิยาย

รักไม่ไดสนใจเพื่อนเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษนะพ้อยท์พอดีเมื่อกี้ชั้นมัวแต่อ่านนิยายเลยไม่ได้ยินที่เธอพูด นี่เธอพูดอะไรหรอ”ฟางยิ้ม

ก่อนจะรีบถามเพื่อนสนิท

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องแล้วย่ะ นี่ถามหน่อยเถอะ อ่านแต่นิยายรักหวานเลี่ยนแบบนี้อยู่ได้ไม่เบื่อรึไง”พ้อยท์ถาม

เพื่อนสาว

 

 

 

 

 

 

 

“ก็มันสนุกนี่นาพ้อยท์ โดยเฉพาะเล่มนี้ โรมิโอ แอนด์ จูเลียตที่เป็นบทประพันธ์ของเชกสเปียร์นะ

เป็นเรื่องราวโศกนาฏกรรมรักที่ทั้งโรแมนติกและเศร้าในเวลาเดียวกัน ชั้นนี่เชื่อถึงพลังความรักแท้

ของโรมิโอกับจูเลียตจริงๆเลยนะพ้อยท์ ไม่รู้ว่าชั้นจะได้เจอรักแท้แบบนี้เมื่อไหร่”ฟางพูดแล้วเพ้อ

ฝันนึกนวนิยายที่เธอกำลังอ่านแล้วเคลิบเคลิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“จ้า แม่โลกสวยความรักแสนหวานอยากหารักแท้งั้นหรอ โน่นมาโน่นแล้ว”พ้อยท์พูดแล้วชี้ไปทาง

ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ถือดอกกุหลาบสีแดงเอามาให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผมเอาให้พี่ฟางครับ”ชายหนุ่มคนนั้นมอบดอกไม้ให้ฟางด้วยความเชินอาย

 

 

 

 

 

 

 

“แหม พาร์ท เอาดอกไม้มาให้พี่ฟางทุกแบบนี้ไม่เบื่อหรอจ้ะ”พ้อยท์รีบแซวหนุ่มรุ่นน้องของฟาง

 

 

 

 

 

 

“ไม่เบื่อครับ ถ้าทำอะไรให้พี่ฟางผมไม่เบื่อทั้งนั้นล่ะครับ”พาร์ทพูดแล้วมองไปที่ฟางแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

“แต่พาร์ท พี่ว่าพี่เกรงใจเรานะเอาทั้งดอกไม้ทั้งขนมมาให้พี่ทุกแบบนี้พี่ไม่รู้จะตอบแทนอะไรเรา

เลย”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ก็รับรักเป็นแฟนผมไงล่ะครับ แหะๆ ผมล้อเล่นครับพี่ เอาอย่างงี้พี่ฟางอยู่ปี4แล้วใช่มั้ยครับ ต้อง

เรียนวิชาการละครกับอาจารย์ภาณุผมน่ะเรียนตัวนึงของอาจารย์แกแล้วแกสั่งงานยากมากเลย ผม

อยากให้พี่ติวให้ผมน่ะครับ ไม่งั้นเทอมนี้ผมFแน่ๆ”พาร์ทพูดแล้วคิดถึงอาจารย์ภาณุ อาจารย์หนุ่ม

มาดขรึมประจำคณะของฟาง พ้อยท์และพาร์ทนั่นเอง

 

 

 

 

 

 

“ได้สิ แล้วจะให้พี่ติวอะไรยังไงบอกวันเวลาพี่มานะเดี๋ยวพี่จะติวให้”ฟางพูดแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จริงหรอครับพี่ฟาง ขอบคุณมากนะครับเดี๋ยววันนี้ผมเลี้ยงข้าวเองพี่ฟางไปโรงอาหารคณะเลย

ครับ”พาร์ทยิ้มดีใจก่อนตะรีบถือกระเป๋าและหนังสือต่างๆให้กับฟางแล้วรีบพากันไปที่โรงอาหารประ

คณะทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ทีหลังน่ะพี่ว่าพี่เลี้ยงเราดีกว่านะเป็นรุ่นพี่แล้วมาให้รุ่นน้องเลี้ยงแบบนี้มันน่าเกลียด”ฟางพูดเมื่อ

ออกมาจากโรงอาหาร

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรครับพี่ฟางผมเต็มใจทำให้พี่ฟางผมบอกแล้วไง”พาร์ทพูดแล้วยิ้มหวานให้กับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้ายตาแล้ว บทละครชั้น”พ้อยท์ที่สะดุดล้มทำให้บทละครที่ถือมาปลิวว่อนเต็มพื้นหน้าอาคารเรียน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ช่วยเก็บด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ”ฟางไม่รอช้ารีบวิ่งไปช่วยพ้อยท์และพาร์ทเก็บบทละครของเพื่อนสาว

ซึ่งหน้าอาคารนั้นได้เปิดพัดลมตัวใหญ่เอาไว้ทำให้การเก็บนั้นยากขึ้นกว่าเดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พรึบ

 

 

 

 

 

 

บทละครที่ฟางกำลังตามเก็บอยู่นั้นปลิวพัดไปติดที่หน้าของใครคนหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้วอาจารย์ ฟางขอโทษค่ะฟางไม่ได้ตั้งใจ”ฟางเบิกตาโพลงเมื่อเห็นคนที่หยิบบทละครที่

แปะหน้าตัวเองอยู่นั้นคืออาจารย์ภาณุ อาจารย์ประจำคณะของเธอและเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของ

เธอเอง

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรครับ ก็เรากำลังเก็บมันไม่ใช่รึไง นี่ครับ”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะยื่นบทละครแผ่นนั้นให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“อาจารย์ ตายแล้ว ขอโทษค่ะ”พ้อยท์และพาร์ทรีบวิ่งมาหาฟางแล้วรีบขอโทษป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรครับ แต่เนื้อหาบทละครเมื่อกี้ผมว่าต้องแก้นิดนึงนะครับ เพราะว่าในตัวละครพระเอกนี่ยัง

มีคำพูดที่ยังไม่สละสลวยอยู่นะครับ ถ้าอยากให้ชัวร์ก็เอาทั้งหมดมาให้ผมเช้คดูก่อนก็ได้ ส่วนเคียร

านงานที่ผมสั่งให้ทำน่ะ ผมขอเอาวันศุกร์นะครับเพื่อจะได้เอาไปวิเคราะห์ก่อนที่จะตัดเกรดของ

คุณ”ป๊อปปี้พูดจบก็เดินจากทั้ง3ไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โห นี่แค่เห็นแค่แผ่นเดียวชั้นโดนขนาดนี้ถ้าเห็นทั้งบทชั้นไม่ปั่นให้เละเลยหรอเนี่ย”พ้อยท์พูด

 

 

 

 

 

 

“เอาน่าพ้อยท์ อย่างน้อยอาจารย์เค้าก็แนะแนวทางให้เรานะไม่มีอะไรหรอกน่า”ฟางพูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

“ย่ะ ก็อาจารย์คือคนแกปลื้มนักปลื้มหนานี่นาไม่แปลกที่เค้าพูดอะไรแกก็เออออห่อหมกไปเค้า”พ้อ

ยท์พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พี่ฟางชอบอาจารย์ภาณุหรอครับ”พาร์ทอึ้งเพราะ อายุของป๊อปปี้นั้นถ้าเทียบกับนักศึกษาชั้น

ปี4ก็ห่างเพียงแค่7ปีเท่านั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“บ้า อย่ามองพี่ด้วยสายตาแบบนั้นนะ พี่น่ะปลื้มกับความสามารถของอาจารย์เค้าต่างหากล่ะอายุยัง

ไม่ถึง30แต่ก็ทั้งหล่อ รวยและเก่ง แถมจบโทการแสดงจากอเมริกาอีกยังไม่พอนะ อาจารย์แกเคย

ร่วมงานกับนักแสดงในระดับบรอด์เวย์เชียวรู้มั้ยว่าเรียนโทการละครอเมริกาเป็นอะไรที่พี่ฝันไว้เลย

นะ”ฟางรีบพูดชมป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ล่ะสาเหตุที่พี่ฟางของพาร์ทปลื้มอาจารย์รักหนาเนี่ยเพราะว่ายัยนี่อยากไปเรียนโทคณะเดียวกับ

อาจารย์เค้า”พ้อยท์พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่จจะว่าไปแล้วอาจารย์แกก็เก่งจริงๆนิครับไม่แปลกที่จะมีลูกศิษย์ปลื้มอาจารย์แกแบบนี้”พาร์ท

พูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะนี่ก็จะถึงคายเรียนของพี่แล้วเดี๋ยวพี่ขอตัวก่อนนะแล้วที่นัดไว้อะไรยังไงก็มาบอกพี่อีกทีแล้ว

กัน”ฟางพูดก่อนจะขอตัวแล้วรีบพาพ้อยท์ให้ขึ้นไปเรียนวิชาของป๊อปปี้ที่โรงละคร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะครับ สำหรับนักศึกษาปี4ภาควิชาการละครทุกคน ก่อนที่ผมจะให้พวกคุณลงสนามจริงใน

โปรเจคจบตัวสุดท้ายผมก็มีทริคเล็กๆมาสอนสำหรับการเล่นละครเพลง เอาล่ะครับเดี๋ยวผมให้คนที่

เป็นนักแสดงออกมาด้านหน้านี้เลยดีกว่า เชิญครับ”เมื่อเข้ามาในโรงละคร ป๊อปปี้ที่ประจำที่อยู่บท

เวทีอยู่แล้วก็เรียกนักศึกษาที่เป็นนักแสดงออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ละครเรื่องนี้คุณรับบทเป็นมาเรียที่เป็นนางเอกของเรื่องใช่มั้ยและมาเรียจะต้องลองเพลงสอนลูกๆ

ทั้ง7ของ บารอน ฟอน แทรปป์ด้วย ดังนั้น ผมจะขอกวดขันคุณให้เป็นพิเศษหน่อยแล้วกัน เริ่มจาก

คุณต้องกำหนดลมหายใจแล้วเปล่งเสียงให้ดังๆ เอาล่ะลองดู”ป๊อปปี้เดินไปพูดกับฟางแล้วให้ฟาง

เดินมาข้างหน้ากับเขา

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่ๆ คุณต้องอ้าปากให้กว้างกว่านี้ ผมเชื่อว่าคุณสามารถเปล่งเสียงได้นานกว่านี้”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ว่านี่ก็สุดเสียงของฟางแล้วนะคะอาจารย์”ฟางพูดเสียงอ่อยๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นมานี่เดี๋ยวผมจะทำให้คุณดู”ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะเดินไปโอบเอวฟางจากด้านหลังทำให้ฟางหน้า

แดงเต้นรัว

 

 

 

 

 

 

 

“กำหนดลมหายนะหายใจเข้าท้องลึกๆจนท้องป่อง ก่อนที่จะเปล่งเสียงออกมาเบาๆแต่ดัง ไม่แรง

กระโชกมากเพราะจะทำให้คุณเหนื่อยเร็วแล้วเปล่งเสียงนี้ออกมาจากท้องนะไม่ใช่ลำคอ”ป๊อปปี้พูด

ใกล้ๆฟางทำให้ฟางหน้าแดง

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊า”ฟางค่อยๆเปล่งเสียงออกมาจนหมดเสียงและนานทำให้เพื่อนๆในคลาสต่างปรบมือให้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณอาจารย์มากนะคะที่ช่วยแนะให้ฟาง อาจารย์เก่งจริงๆ”ฟางรีบขอบคุณป๊อปปี้ทันทีที่ชาย

หนุ่มสอนเสร็จ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรครับ ผมเชื่อในฝีมือความสามารถของคุณ ยังไงคุณจะต้องก้าวหน้าแน่นอน”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง มาซ้อมกันต่อเร็ว”พ้อยท์ตะโกนเรียนฟางที่ยืนคุยกับป๊อปปี้อยู่ให้มาเริ่มซ้อมละครก่อนที่

ป๊อปปี้จะหยุดดูฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณเก่งมาก ธนันต์ธรญ์ นีระสิงห์”ป๊อปปี้พูดเมื่อมองฟางที่มีความสดใสร่าเริงระหว่างซ้อมละคร

ด้วยความชื่นชมในตัวลูกศิษย์คนโปรด แต่แล้วสายตาต้องเศร้าลงไปเมื่อนึกถึงอะไรบางอย่าง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟางน้ำครับ”เมื่อฟางซ้อมละครเสร็จพาร์ทที่เลิกเรียนแล้วก็รีบวิ่งเอาน้ำมาให้ฟางทันที

 

 

 

 

 

 

“แหมๆ เช้าถึงเย็นถึงเลยนะจ้ะคนนี้ แล้วเมื่อไหร่แกจะใจอ่อนคบกับน้องเค้าเนี่ย”พ้อยท์แซว

 

 

 

 

 

 

“บ้าหรอ พาร์ทเค้าเป็นน้องนะ พึ่งจะปี2เองด้วย ฟางไม่คิดอะไรแบบนั้นหรอกน่า”ฟางรีบกระซิบ

บอกเพื่อนสาว

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้าก็เห็นน้องเค้าก็เทคแคร์แกดีนี่นา นึกว่าจะใจอ่อนเปลี่ยนสเปคไปซะอีก”พ้อยท์พูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอาอ่ะ คบคนอายุน้อยไปแล้วปวดหัว ลำพังตัวเราก็พูดไม่รู้เรื่องแล้วจะเอาคนมาร่วมปวดหัวก็

ไม่ไหว”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ แล้วพี่ฟางชอบผู้ชายแบบไหนหรอครับ”พาร์ทที่เดินกลับมานั่งข้างฟางก็รีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ๆเดี๋ยวพี่ตอบให้แทนเลยนะ พี่ฟางเค้าชอบผู้ชายที่นิ่ง สุขุมมีความคิดเป็นผู้ใหญ่ มีวิสัยทัศน์ที่ดี

อนาคตไกล กล้าคิดกล้าทำและที่สำคัญฟางเค้าชอบคนที่อายุมากกว่าแบบคนนั้นไง”พ้อยท์พูด

ก่อนจะรีบชี้ไปทางป๊อปปี้ที่ล่างเวที

 

 

 

 

 

 

 

“ว้ายพ้อยท์ชี้อะไรน่ะไม่นะๆ”ฟางหน้าแดงขัดก่อนจะรีบดึงมือเพื่อนสาวกลับทำให้พาร์ทมองตาม

ไม่ทัน ก่อนที่2สาวเพื่อนรักจะวิ่งไล่จับกันไปมาอยู่บนเวทีหลังเลิกซ้อมละครแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ความจริงแล้วเธอเป็นคนที่ร่าเริงสดใสดีนะ แต่ไม่น่าเกิดมาเป็นลูกของคนใจร้ายคนนั้นเลย”ป๊อปปี้

ที่ได้ยินเสียงเจี๊ยวจ๊าวของลูกศิษย์ก็มองไปบนเวทีเห็นฟางกับเพื่อนก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

เรื่องใหม่มาแล้วจ้าาาา เอาลงเพื่อไม่ให้ขาดตอนเลยแล้วกัน

 

 

 

 

แต่ต้องอ่านบทนำก่อนนะถึงจะรู้ที่มาของจุดเริ่มต้นความแค้นในเรื่อง

 

 

 

แต่ยังไงก็ขอฝากเรื่องใหม่นี้ไว้ให้รีดเดอร์ทุกคนช่วยอ่านช่วยติดตามด้วยน้าา

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา