เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณย่าครับ ป๊อปว่าเราอย่าไปเข้มงวดกับฟางมากเลยนะครับ เพราะดูท่าแล้วทางบ้านโน้นเค้า
เลี้ยงดูฟางมาแบบคนสมัยใหม่ให้กล้าคิดกล้าแสดงออกนะครับ”ป๊อปปี้ที่เดินมาส่งคุณหญิงนวลเข้า
นอนก็พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็เพราะเลี้ยงดูแบบนั้นไงลูกมันถึงได้ออกมาแรดแบบนี้”คุณหญิงนวลพูดขึ้นอย่างเกลียดชัง
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่เราก็อย่าไปสนใจอะไรมากเลยนะครับ”ป๊อปปี้ที่ส่งคุณหญิงนวลที่ห้องพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ป๊อปเห็นเมียแรดดีกว่าคนในครอบครัวเรางั้นรึ งั้นก็เชิญเราไปพะเน้าพะนอเมียของเราเลย ไม่
ต้องมาสนย่า คนที่เลี้ยงดูเรามาตั้งแต่เล็กแบบนี้ ปล่อยให้ย่าเป็นตายร้ายดียังไงก็ช่าง”คุณหญิง
นวลพูดจบก็ปิดประตูห้องใส่ป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณป๊อปเองก็ไม่น่าไปเข้าข้างนังนั่นเลยนะคะดูสิคะคุณท่านไม่พอใจใหญ่แล้ว”ฟ้าที่เห็นป๊อปปี้
เดินกลับไปที่ห้องก็รีบดึงไปก่อนจะใช้มือคลอเคลียและซุกไซร้ไปตามตัวของป๊อปปี้เป็นจังหวะ
เดียวที่ฟางเดินกลับห้องมาเห็นก็อึ้งก่อนจะฝืนทำทีเป็นปกติแล้วรีบกลับเข้าไปในห้องทันทีโดยที่
ป๊อปปี้เองก็ไม่ทันจะพูดอะไรกับฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“พอเถอะฟ้า วันนี้มีแต่เรื่องวุ่นๆ ชั้นเหนื่อยไม่มีอารมณ์”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินกลับเข้าไปห้องไปไม่
สนใจฟ้าเลย
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึ ตั้งแต่มีแกเข้ามาในชีวิตทุกอย่างที่นี่ก็วุ่นวาย นังตัวซวย”ฟ้าพูดขึ้นอย่างเจ็บแค้นพาลถึงฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ คืนนี้จะไปนอนห้องฟ้าอีกก็ได้นะคะ”ฟางที่กำลังจะไปอาบน้ำชะงักก็พูดขึ้นเพราะน้อยครั้งนัก
ที่ป๊อปปี้จะมานอนกับเธอที่ห้อง หลังจากแต่งงานมาได้ชายหนุ่มมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องนี้
และไปหาฟ้าแทบทุกคืน
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมผมต้องไปหาฟ้าด้วยล่ะ วันนี้มีแต่เรื่องวุ่นผมอยากพัก”ป๊อปปี้พูดจบก็โดดขึ้นเตียงตัวเอง
โดยที่ฟางยืนอึ้งเพราะบนเตียงนั้นเมื่อนอนคนเดียวเธอได้หยิบตุ๊กตามาวางไว้รอบๆตัวแก้เหงา
ก่อนจะเขินอายและรีบหนีเข้าห้องน้ำไป ป๊อปปี้ที่มองตามฟางแล้วคิดย้อนถึงเขาที่ไปนอนกับฟ้า
เพราะเขาไปอยากล่วงเกินฟางให้ต้องมัวหมองเพราะคนอย่างเขานั่นเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ พี่ป๊อปคะไปอาบน้ำได้แล้วค่ะ”ฟางที่อาบน้ำเสร็เดินออกมาหาป๊อปปี้ที่นอนหลับอยู่บนเตียงก็
อมยิ้มที่เห็นสามีเหนุ่มนอนหลับแล้วกอดตุ๊กตากระต่ายที่เอาของเธอมาเล่นจนหลับ ป๊อปปี้ลืมตา
ตื่นก่อนจะหน้าแดงเมื่อเห็นฟางมองตัวเองอยู่ก่อนจะรีบทำฟอร์มลุกขึ้นและไปอาบน้ำ โดยที่ฟาง
แอบอมยิ้มที่ป๊อปปี้ยอมมานอนกับเธอ
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ เดี๋ยวขอปิดไฟเลยนะ”เมื่อป๊อปปี้อาบน้ำเสร็จแล้วก็เดินมาที่เตียงแล้วพูดพลางมองฟางที่กอด
ตุ๊กตากระต่ายตัวเอง
 
 
 
 
 
 
พรึบ
 
 
 
 
 
 
 
 
ทันทีที่ป๊อปปี้ปิดไฟ ทั้งคู่ก็ขยับลงนอนก่อนที่ฟางจะพลิกตัวหันหลังให้ป๊อปปี้เพราะยังเขินที่ต้อง
นอนข้างเขาอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฝันดีนะครับฟาง/เอ่อ ฝันดีค่ะพี่ป๊อป”ป๊อปปี้เองก็เงอะงะทำอะไรไม่พูดก่อนจะรีบพลิกตัวหันหลัง
หนีฟางแล้วก็พูดบอกราตรีสวัสดิ์กับฟาง ทำให้ฟางยิ้มออกมาก่อนจะบอกชายหนุ่มเช่นกันแล้วทั้งคู่
ก็หลับตาลง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ฮือๆ”เฟย์ที่ใส่เสื้อผ้าตัวเองหลังจากถูกเขื่อนข่มขืนแล้วหันไปมองชายหนุ่มที่สวมเสื้อผ้าเสร็จ
แล้วดื่มเหล้าต่อไม่สนใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“สมน้ำหน้าอยากจะมาอวดดีในถิ่นชั้น ไม่ลากไปรุมข่มขืนก็ดีนักหนาละ”เขื่อนพูดแล้วมองไปทาง
อื่น
 
 
 
 
 
 
 
 
“เลวที่สุด คนเลวคนหลอกลวง”เฟย์พูดเสียงสั่นด้วยความเสียใจคิดถึงเขื่อนที่เคยทำดีให้จากนี้
ไม่มีอีกแล้วสินะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นบอกแล้วไงถ้าจะเลวก็แม่เธอ ที่หลอกลวงพ่อชั้นทำให้พ่อชั้นต้องตรอมใจแค่นี้มันยังน้อย
ไป”เขื่อนว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นถ้านี่คือการล้างแค้นของนายกับพ่อนายงั้นตอนนี้นายก็ทำสำเร็จแล้ว ต่อจากนี้ขอให้เราอย่าได้
มาพบเจอกันอีกตลอดไป”เฟย์พูดก่อนจะหันหลังกลับไปไม่มองเขื่อนอีกเลยก่อนที่จะเดินโซเซ
ออกไปที่รถ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึ มันไม่จบง่ายๆขนาดนั้นหรอกแม่สาวน้อย”เขื่อนมองเฟย์และพ้อยท์ที่ออกไปแล้วผ่านหน้าต่าง
แล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่พ้อยท์เฟย์ขอนะ เรื่องคืนนี้อย่าบอกใครให้เรารู้กันแค่2คนเท่านั้น”เฟย์พูดเมื่อพ้อยท์มาส่งที่บ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
“มันรังแกเฟย์ใช่มั้ย โธ่เอ้ยเฟย์”พ้อยท์พูดแล้วกอดเฟย์ด้วยความสงสาร
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่แกยังจะกล้าแหกกฎพ่ออีกเรอะเฟย์ ทำไมพูดอะไรไม่จำล่ะ”ภาคย์เดินออกมาเจอเฟย์และพ้อ
ยท์ก็รีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มันไม่มีอีกแล้วล่ะค่ะต่อจากนี้ เฟย์จะไม่มีวันทำเรื่องแบบนั้นอีกแล้ว”เฟย์พูดอย่างเลื่อนลอยก่อนที่
จะเดินขึ้นห้องไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มีเรื่องอะไรรึเปล่าพ้อยท์บอกอามานะ”ภาคย์เห็นท่าทางของเฟย์ก็รีบถามพ้อยท์
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ เฟย์เค้าอกหักน่ะค่ะเลยเศร้าแบบนี้ถ้าไม่มีอะไรแล้วพ้อยท์ขอตัวก่อนนะคะ”พ้อยท์พูดปัดๆ
ก่อนจะขอตัวกลับ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ฮือๆ ชั้นมันโง่เอง”เมื่ออยู่บนห้องเฟย์ที่หลบเข้าไปอาบน้ำล้างเนื้อตัวเองและพยายามขัด
คราบและร่องรอยที่เขื่อนทำไว้ให้หายไปจนเนื้อตัววแดงปื้น แต่ภาพใจร้ายของงเขื่อนยังไม่หายไป
ก็ได้แต่นั่งทรุดลงร้องไห้เพียงลำพัง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณฟางยอมทำขนาดนี้เพื่อพี่ป๊อปใช่มั้ยคะ”แก้วพูดขณะที่ฟางเข้ามานั่งกับแก้วที่นั่งเล่นอยู่ใน
สวนในวันต่อมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางหวังว่าสักวัน คุณย่าท่านจะลดทิฐิในใจของคุณย่าท่านลงได้บ้างและเข้าใจพ่อแม่ของฟางว่า
พวกท่านไม่ได้มีอคติกับคุณย่าเลย”ฟางพูดแล้วตั้งมั่นว่า เธอจะต้องใช้ความดีเอาชนะครอบครัวนี้
ให้เลิกทิฐิให้ได้
 
 
 
 
 
 
“แก้วขอเอาใจช่วยคุณฟางนะให้คุณฟางเอาชนะใจพี่ป๊อปและคุณย่า”แก้วพูดแล้วยิ้มให้กำลังใจ
ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ แก้ว”ระหว่างที่แก้วและฟางเดินคุยกันนั้นโทโมะก็ได้เดินเข้ามาหาทั้ง2
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าว คุณแก้วจะไปไหนคะ”เมื่อแก้วที่เห็นหน้าโทโมะก็หน้างอโกรธชายหนุ่มจากเรื่องวันนั้นก็เดิน
หนี
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวแก้ว จะไปไหนเรามีเรื่องต้องคุยกันนะ”โทโมะเห็นแก้วเดินหนีก็รีบเดินไปรั้งข้อมือ
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ เราไม่มีอะไรท่ะต้องคุยกันอีกแล้วคนฉวยโอกาส”แก้วพูดจบก็ผลักโทโมะล้มลงกับพื้นแล้ววิ่ง
หนีไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตายแล้วคุณโทโมะ เลือด”ฟางตกใจเมื่อเห็นฝ่ามือของโทโมะมีเลือดออกจากตอนล้มก็รีบพาโท
โมะไปทำแผล
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณมากนะครับน้องฟางที่มาช่วยทำแผลให้พี่แบบนี้”โทโมะพูดขณะฟางนั่งทำแผลให้เขา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรค่ะเรื่องเล็กน้อย พ่อกับแม่ฟางสอนว่าเวลาเห็นคนเจ็บหรือเดือดร้อนเราต้องยื่นมือเข้าไป
ช่วยเหลือ ว่าแต่คุณโทโมะกับคุณแก้วมีเรื่องทะเลาะอะไรกันรึเปล่าคะทำไมต้องทำกันจนเลือด
ออกแบบนี้”ฟางถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มันคือเรื่องเข้าใจผิดน่ะครับ ผมต้องเคลียร์กับยัยงอแงนั่นให้รู้เรื่อง”โทโมะพูดพลางส่ายหน้าแก้ว
ที่ไม่สนใจฟังเขาเลย
 
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นเดี๋ยวฟางจะช่วยพูดกับคุณแก้วให้นะคะ มีอะไรที่จะช่วยกันได้ก็ต้องช่วยกัน”ฟางพูดแล้วยิ้ม
อย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้มันโชคดีจริงๆเลยนะครับที่ได้แต่งงานกับน้องฟางที่แสนดีแบบนี้”โทโมะเห็นฟางก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“หรืออาจะไม่ใช่อย่างที่ทุกคนคิดก็ได้นะคะ”ฟางซึมลงไปเมื่อมาย้อนคิดถึงตั้งแต่งานแต่งงานของ
เธอมา ใครๆก็ต่างพูดกันเป็นเสียงงเดียวว่าเธอกับป๊อปปี้คือคู่ที่เหมาะสม เธอโชคดีมากบ้างล่ะ ใคร
เล่าจะรู้ความจริง
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ น้องฟางมีอะไรรึเปล่าครับหรืออยู่ที่นี่โดนไอ้ป๊อปรังแกบอกพี่ได้นะ”โทโมะสังเกตเห็นฟาง
เศร้าก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ฟางก็แค่ยังไม่ค่อยชินที่มาอยู่ที่นี่เท่านั้นเองนะค่ะ”ฟางรีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าน้องฟางมีเรื่องอะไรไม่สบายอยากจะระบายให้ฟังก็บอกกับพี่ก็ได้นะครับ เอ่อ อย่ามองหน้าพี่
แบบนั้นนะ พี่หมายถึงอย่างน้อยที่เราไม่ได้ชอบพอกันแบบแฟนแต่เราก็คบกันแบบพี่น้องก็ได้นะ
ครับ”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณค่ะพี่โทโมะ ดีจังฟางจะได้มีพี่ชายเพิ่มมาอีกคน”ฟางพูดแล้วยิ้มออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ต๊าย มาอยู่ไม่ทันไรก็ริเอาผู้ชายเข้ามาหาถึงบ้านแล้วนะยะ”ฟ้าที่เดินมาเห็นฟางและโทโมะนั่งด้วย
กันก็รีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“น้องฟางไม่ได้พาชั้นมา แต่ชั้นมาเองเธอก็ไม่น่าจะมาโวยวายแบบนี้”โทโมะพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่โวยวายได้ไงล่ะคะคุณโทโมะสามีตัวเองก็ไม่ใช่มานั่งด้วยกัน2ต่อ2แบบนี้ใช้ได้ที่ไหนกัน นี่น่ะ
หรอคนที่แต่งงานมีสามีแล้ว มันควรทำแบบนี้หรอ ทำให้สามีต้องอับอาย”ฟ้ารีบว่าฟางทันที
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ การที่เรามานั่งคุยกันนี่มันก็ไม่ได้ทำให้ป๊อปปี้ต้องอับอายตรงไหนเลยนะ”โทโมะรีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
“มีอะไรกันรึเปล่าคะ”แก้วที่ตอนแรกเดินหนีได้ยินเสียงเอะอะก็เดินกลับเข้ามา
 
 
 
 
 
 
 
“มาก็ดีแล้วมานี่เลย”โทโมะที่เห็นคนที่เขาตั้งใจจะมาหาเดินกลับมาก็รีบดึงแก้วไปต่อหน้าต่อตาฟ้า
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทีนี้รู้แล้วสินะคะว่าพี่โทโมะไม่ได้มาหาฟาง”ฟางพูดแล้วส่ายหน้าเบาๆก่อนจะเดินไป แต่ฟ้ารีบคว้า
แขนเอาไว้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ผู้ชายเค้าไม่อาแล้วยังจะหน้าด้านหน้าทนอยู่ที่นี่ทำไมกัน”ฟ้ารีบว่าฟางด้วยความเกลียดชัง
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยค่ะ ชั้นเจ็บ”ฟางร้องออกมาเมื่อเจอฟ้าทั้งบีบแขนและเอาเล็บจิกลงที่เนื้อนวล
 
 
 
 
 
 
“เจ็บเรอะ แค่นี้มันยังน้อยไปนังเมียน้อย”ฟ้าจงใจพูดแต่ละคำใส่ฟางให้ฟางรู้สึกเจ็บ
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่ามาแสร้งทำเป็นภรรยาที่แสนดีให้คุณป๊อปไปหน่อยเลย ก็อีแค่เมียในนามที่ผัวเค้าไม่เอา หึไม่
ย่างงั้นเค้าคงไม่หนีมานอนกับชั้นในคืนเข้าหอคืนแรกงั้นหรอก”ฟ้าตะคอกด่าว่าฟางก่อนจะผลัก
และเดินเชิดไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ แม้จะแต่งงานถูกต้องตามกฎหมายแต่เราก็มาทีหลังไม่แปลกที่ฟ้าเค้าจะเกลียดเรา”ฟางที่
มองแขนตัวเองที่ถูกฟ้าบีบอย่างแรงจนช้ำก็ถอนหายใจก่อนจะเดินไปอีกทางจริงสินะก็แค่เมียน้อย
มาทีหลังฟ้าอยู่ดี
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยแก้วนะ เดี๋ยวคุณย่าก็ว่าหรอก”แก้วว่าโทโมะและพยายามขัดขืนชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ ก็ช่วยเบาๆหน่อยสิ เดี๋ยวคุณย่าก็ได้มาจริงๆซะหรอก”โทโมะดุแก้วก่อนจะพาแก้วมาข้างหลัง
บ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พาแก้วมาทำไม แก้วไม่อยากเจอหน้าพี่เราไม่มีเรื่องอะไรที่ต้องคุยกันแล้ว”แก้วว่าแล้วจะเดินหนี
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยว จะไปไหนเล่า นี่ช่วยหัดฟังคนอื่นเค้าหน่อยสิ”โทโมะรั้งแขนแก้วไวก่อนจะผลักแก้วชิด
กำแพงแล้วล็อกตัวไว้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่โทโมะทำบ้าอะไรปล่อยแก้วเดี๋ยวคนอื่นมาเห็น แก้วไม่ยอมพี่อีกแล้วนะ”แก้วหน้าแดงและดิ้นไป
มาในอ้อมกอดโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วนี่คิดว่าพี่จะทำอะไรล่ะ หืม”โทโมะที่เห็นแก้วแก้วดิ้นก็นึกสนุกอยากแกล้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เรื่องคืนนั้นมันเกิดจากความเมาพี่ข่มเหงแก้ว คราวนี้แก้วจะไม่ยอมพี่อีกแล้ว”แก้วหน้าแดงจัด
ก่อนจะรีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่พี่ว่าเรามันก็เคยๆกันแล้วจะสนุกอีกครั้ง2ครั้งจะเป็นไรไป”โทโมะยังสนุกและแกล้งแก้วไม่เลิก
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เอาน้า พี่โทโมะแก้วไม่ยอมมม”แก้วดิ้นหนีโทโมะก่อนจะหลับตาปี๋
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“5555ยัยติ๊งต๊องเอ้ย หลอกแค่นี้ก็เชื่อ”โทโมะหลุดหัวเราะขำแก้วออกมาเมื่อเห็นท่าทางของแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันหมายความว่ายังไงกันแน่พี่โทโมะ”แก้วชะงักเมื่อโทโมะปล่อยเธอแล้วก็รีบถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่น่ะจะมาบอกเราว่าเรื่องคืนนั้นมันไม่มีอะไรในก่อไผ่เลยไง เรา2คนไม่ได้มีอะไรกันสักหน่อยเรา
น่ะเมาแล้วหลับไป โดยที่พี่ไม่ได้ทำอะไรเลยนะพี่น่ะก็แค่เช็ดตัวแล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรา นี่ทีหลัง
น่ะหัดฟังคนอื่นเข้าบ้าง”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าวหรอพี่ ก็ใครจะไปรู้ล่ะเห็นพี่น่ะหื่นๆกะล่อนๆแบบนั้น”แก้วหน้าแตกก่อนจะรีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ถึงพี่กะล่อนพี่ก็เลือกนะจ้ะ พี่ไม่คิดจะปล้ำแม่ชีหรอก มันบาป โอ้ย”โทโมะยิ่งหัวเราะไปอีกก่อน
จะรีบว่าแล้วก็ถูกแก้วฟาดลงที่กลางหลังไปทีนึงก่อนที่จะเดินเชิดหนีโทโมะไป และยิ้มดีใจที่โท
โมะยังไม่ทำอะไรเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
พระเอกเรื่องนี้นี่มีหลายอารมณ์ เย็นชา เก็บกด กะล่อน ครบหมดนะจ้ะ
 
 
 
ชอบคู่ไหนก็อย่าลืมเม้นโหวตล่ะ เดี๋ยวป๊อปฟางก็จะมีมุมอยู่ด้วยกันแล้วไม่ต้องห่วงง