เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

9.2

เขียนโดย Chapond

วันที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 23.24 น.

  46 ตอน
  455 วิจารณ์
  84.71K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2558 22.44 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

16) 16 ทำให้เจ็บปวด

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณย่าครับ ป๊อปว่าเราอย่าไปเข้มงวดกับฟางมากเลยนะครับ เพราะดูท่าแล้วทางบ้านโน้นเค้า

เลี้ยงดูฟางมาแบบคนสมัยใหม่ให้กล้าคิดกล้าแสดงออกนะครับ”ป๊อปปี้ที่เดินมาส่งคุณหญิงนวลเข้า

นอนก็พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เพราะเลี้ยงดูแบบนั้นไงลูกมันถึงได้ออกมาแรดแบบนี้”คุณหญิงนวลพูดขึ้นอย่างเกลียดชัง

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เราก็อย่าไปสนใจอะไรมากเลยนะครับ”ป๊อปปี้ที่ส่งคุณหญิงนวลที่ห้องพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ป๊อปเห็นเมียแรดดีกว่าคนในครอบครัวเรางั้นรึ งั้นก็เชิญเราไปพะเน้าพะนอเมียของเราเลย ไม่

ต้องมาสนย่า คนที่เลี้ยงดูเรามาตั้งแต่เล็กแบบนี้ ปล่อยให้ย่าเป็นตายร้ายดียังไงก็ช่าง”คุณหญิง

นวลพูดจบก็ปิดประตูห้องใส่ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปเองก็ไม่น่าไปเข้าข้างนังนั่นเลยนะคะดูสิคะคุณท่านไม่พอใจใหญ่แล้ว”ฟ้าที่เห็นป๊อปปี้

เดินกลับไปที่ห้องก็รีบดึงไปก่อนจะใช้มือคลอเคลียและซุกไซร้ไปตามตัวของป๊อปปี้เป็นจังหวะ

เดียวที่ฟางเดินกลับห้องมาเห็นก็อึ้งก่อนจะฝืนทำทีเป็นปกติแล้วรีบกลับเข้าไปในห้องทันทีโดยที่

ป๊อปปี้เองก็ไม่ทันจะพูดอะไรกับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอเถอะฟ้า วันนี้มีแต่เรื่องวุ่นๆ ชั้นเหนื่อยไม่มีอารมณ์”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินกลับเข้าไปห้องไปไม่

สนใจฟ้าเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ตั้งแต่มีแกเข้ามาในชีวิตทุกอย่างที่นี่ก็วุ่นวาย นังตัวซวย”ฟ้าพูดขึ้นอย่างเจ็บแค้นพาลถึงฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ คืนนี้จะไปนอนห้องฟ้าอีกก็ได้นะคะ”ฟางที่กำลังจะไปอาบน้ำชะงักก็พูดขึ้นเพราะน้อยครั้งนัก

ที่ป๊อปปี้จะมานอนกับเธอที่ห้อง หลังจากแต่งงานมาได้ชายหนุ่มมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องนี้

และไปหาฟ้าแทบทุกคืน

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมผมต้องไปหาฟ้าด้วยล่ะ วันนี้มีแต่เรื่องวุ่นผมอยากพัก”ป๊อปปี้พูดจบก็โดดขึ้นเตียงตัวเอง

โดยที่ฟางยืนอึ้งเพราะบนเตียงนั้นเมื่อนอนคนเดียวเธอได้หยิบตุ๊กตามาวางไว้รอบๆตัวแก้เหงา

ก่อนจะเขินอายและรีบหนีเข้าห้องน้ำไป ป๊อปปี้ที่มองตามฟางแล้วคิดย้อนถึงเขาที่ไปนอนกับฟ้า

เพราะเขาไปอยากล่วงเกินฟางให้ต้องมัวหมองเพราะคนอย่างเขานั่นเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ พี่ป๊อปคะไปอาบน้ำได้แล้วค่ะ”ฟางที่อาบน้ำเสร็เดินออกมาหาป๊อปปี้ที่นอนหลับอยู่บนเตียงก็

อมยิ้มที่เห็นสามีเหนุ่มนอนหลับแล้วกอดตุ๊กตากระต่ายที่เอาของเธอมาเล่นจนหลับ ป๊อปปี้ลืมตา

ตื่นก่อนจะหน้าแดงเมื่อเห็นฟางมองตัวเองอยู่ก่อนจะรีบทำฟอร์มลุกขึ้นและไปอาบน้ำ โดยที่ฟาง

แอบอมยิ้มที่ป๊อปปี้ยอมมานอนกับเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เดี๋ยวขอปิดไฟเลยนะ”เมื่อป๊อปปี้อาบน้ำเสร็จแล้วก็เดินมาที่เตียงแล้วพูดพลางมองฟางที่กอด

ตุ๊กตากระต่ายตัวเอง

 

 

 

 

 

 

พรึบ

 

 

 

 

 

 

 

 

ทันทีที่ป๊อปปี้ปิดไฟ ทั้งคู่ก็ขยับลงนอนก่อนที่ฟางจะพลิกตัวหันหลังให้ป๊อปปี้เพราะยังเขินที่ต้อง

นอนข้างเขาอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฝันดีนะครับฟาง/เอ่อ ฝันดีค่ะพี่ป๊อป”ป๊อปปี้เองก็เงอะงะทำอะไรไม่พูดก่อนจะรีบพลิกตัวหันหลัง

หนีฟางแล้วก็พูดบอกราตรีสวัสดิ์กับฟาง ทำให้ฟางยิ้มออกมาก่อนจะบอกชายหนุ่มเช่นกันแล้วทั้งคู่

ก็หลับตาลง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ”เฟย์ที่ใส่เสื้อผ้าตัวเองหลังจากถูกเขื่อนข่มขืนแล้วหันไปมองชายหนุ่มที่สวมเสื้อผ้าเสร็จ

แล้วดื่มเหล้าต่อไม่สนใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“สมน้ำหน้าอยากจะมาอวดดีในถิ่นชั้น ไม่ลากไปรุมข่มขืนก็ดีนักหนาละ”เขื่อนพูดแล้วมองไปทาง

อื่น

 

 

 

 

 

 

 

 

“เลวที่สุด คนเลวคนหลอกลวง”เฟย์พูดเสียงสั่นด้วยความเสียใจคิดถึงเขื่อนที่เคยทำดีให้จากนี้

ไม่มีอีกแล้วสินะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นบอกแล้วไงถ้าจะเลวก็แม่เธอ ที่หลอกลวงพ่อชั้นทำให้พ่อชั้นต้องตรอมใจแค่นี้มันยังน้อย

ไป”เขื่อนว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นถ้านี่คือการล้างแค้นของนายกับพ่อนายงั้นตอนนี้นายก็ทำสำเร็จแล้ว ต่อจากนี้ขอให้เราอย่าได้

มาพบเจอกันอีกตลอดไป”เฟย์พูดก่อนจะหันหลังกลับไปไม่มองเขื่อนอีกเลยก่อนที่จะเดินโซเซ

ออกไปที่รถ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ มันไม่จบง่ายๆขนาดนั้นหรอกแม่สาวน้อย”เขื่อนมองเฟย์และพ้อยท์ที่ออกไปแล้วผ่านหน้าต่าง

แล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่พ้อยท์เฟย์ขอนะ เรื่องคืนนี้อย่าบอกใครให้เรารู้กันแค่2คนเท่านั้น”เฟย์พูดเมื่อพ้อยท์มาส่งที่บ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันรังแกเฟย์ใช่มั้ย โธ่เอ้ยเฟย์”พ้อยท์พูดแล้วกอดเฟย์ด้วยความสงสาร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่แกยังจะกล้าแหกกฎพ่ออีกเรอะเฟย์ ทำไมพูดอะไรไม่จำล่ะ”ภาคย์เดินออกมาเจอเฟย์และพ้อ

ยท์ก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันไม่มีอีกแล้วล่ะค่ะต่อจากนี้ เฟย์จะไม่มีวันทำเรื่องแบบนั้นอีกแล้ว”เฟย์พูดอย่างเลื่อนลอยก่อนที่

จะเดินขึ้นห้องไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีเรื่องอะไรรึเปล่าพ้อยท์บอกอามานะ”ภาคย์เห็นท่าทางของเฟย์ก็รีบถามพ้อยท์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เฟย์เค้าอกหักน่ะค่ะเลยเศร้าแบบนี้ถ้าไม่มีอะไรแล้วพ้อยท์ขอตัวก่อนนะคะ”พ้อยท์พูดปัดๆ

ก่อนจะขอตัวกลับ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ ชั้นมันโง่เอง”เมื่ออยู่บนห้องเฟย์ที่หลบเข้าไปอาบน้ำล้างเนื้อตัวเองและพยายามขัด

คราบและร่องรอยที่เขื่อนทำไว้ให้หายไปจนเนื้อตัววแดงปื้น แต่ภาพใจร้ายของงเขื่อนยังไม่หายไป

ก็ได้แต่นั่งทรุดลงร้องไห้เพียงลำพัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณฟางยอมทำขนาดนี้เพื่อพี่ป๊อปใช่มั้ยคะ”แก้วพูดขณะที่ฟางเข้ามานั่งกับแก้วที่นั่งเล่นอยู่ใน

สวนในวันต่อมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางหวังว่าสักวัน คุณย่าท่านจะลดทิฐิในใจของคุณย่าท่านลงได้บ้างและเข้าใจพ่อแม่ของฟางว่า

พวกท่านไม่ได้มีอคติกับคุณย่าเลย”ฟางพูดแล้วตั้งมั่นว่า เธอจะต้องใช้ความดีเอาชนะครอบครัวนี้

ให้เลิกทิฐิให้ได้

 

 

 

 

 

 

“แก้วขอเอาใจช่วยคุณฟางนะให้คุณฟางเอาชนะใจพี่ป๊อปและคุณย่า”แก้วพูดแล้วยิ้มให้กำลังใจ

ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ แก้ว”ระหว่างที่แก้วและฟางเดินคุยกันนั้นโทโมะก็ได้เดินเข้ามาหาทั้ง2

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว คุณแก้วจะไปไหนคะ”เมื่อแก้วที่เห็นหน้าโทโมะก็หน้างอโกรธชายหนุ่มจากเรื่องวันนั้นก็เดิน

หนี

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวแก้ว จะไปไหนเรามีเรื่องต้องคุยกันนะ”โทโมะเห็นแก้วเดินหนีก็รีบเดินไปรั้งข้อมือ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ เราไม่มีอะไรท่ะต้องคุยกันอีกแล้วคนฉวยโอกาส”แก้วพูดจบก็ผลักโทโมะล้มลงกับพื้นแล้ววิ่ง

หนีไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้วคุณโทโมะ เลือด”ฟางตกใจเมื่อเห็นฝ่ามือของโทโมะมีเลือดออกจากตอนล้มก็รีบพาโท

โมะไปทำแผล

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณมากนะครับน้องฟางที่มาช่วยทำแผลให้พี่แบบนี้”โทโมะพูดขณะฟางนั่งทำแผลให้เขา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะเรื่องเล็กน้อย พ่อกับแม่ฟางสอนว่าเวลาเห็นคนเจ็บหรือเดือดร้อนเราต้องยื่นมือเข้าไป

ช่วยเหลือ ว่าแต่คุณโทโมะกับคุณแก้วมีเรื่องทะเลาะอะไรกันรึเปล่าคะทำไมต้องทำกันจนเลือด

ออกแบบนี้”ฟางถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันคือเรื่องเข้าใจผิดน่ะครับ ผมต้องเคลียร์กับยัยงอแงนั่นให้รู้เรื่อง”โทโมะพูดพลางส่ายหน้าแก้ว

ที่ไม่สนใจฟังเขาเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นเดี๋ยวฟางจะช่วยพูดกับคุณแก้วให้นะคะ มีอะไรที่จะช่วยกันได้ก็ต้องช่วยกัน”ฟางพูดแล้วยิ้ม

อย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้มันโชคดีจริงๆเลยนะครับที่ได้แต่งงานกับน้องฟางที่แสนดีแบบนี้”โทโมะเห็นฟางก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“หรืออาจะไม่ใช่อย่างที่ทุกคนคิดก็ได้นะคะ”ฟางซึมลงไปเมื่อมาย้อนคิดถึงตั้งแต่งานแต่งงานของ

เธอมา ใครๆก็ต่างพูดกันเป็นเสียงงเดียวว่าเธอกับป๊อปปี้คือคู่ที่เหมาะสม เธอโชคดีมากบ้างล่ะ ใคร

เล่าจะรู้ความจริง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ น้องฟางมีอะไรรึเปล่าครับหรืออยู่ที่นี่โดนไอ้ป๊อปรังแกบอกพี่ได้นะ”โทโมะสังเกตเห็นฟาง

เศร้าก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ฟางก็แค่ยังไม่ค่อยชินที่มาอยู่ที่นี่เท่านั้นเองนะค่ะ”ฟางรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าน้องฟางมีเรื่องอะไรไม่สบายอยากจะระบายให้ฟังก็บอกกับพี่ก็ได้นะครับ เอ่อ อย่ามองหน้าพี่

แบบนั้นนะ พี่หมายถึงอย่างน้อยที่เราไม่ได้ชอบพอกันแบบแฟนแต่เราก็คบกันแบบพี่น้องก็ได้นะ

ครับ”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณค่ะพี่โทโมะ ดีจังฟางจะได้มีพี่ชายเพิ่มมาอีกคน”ฟางพูดแล้วยิ้มออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ต๊าย มาอยู่ไม่ทันไรก็ริเอาผู้ชายเข้ามาหาถึงบ้านแล้วนะยะ”ฟ้าที่เดินมาเห็นฟางและโทโมะนั่งด้วย

กันก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“น้องฟางไม่ได้พาชั้นมา แต่ชั้นมาเองเธอก็ไม่น่าจะมาโวยวายแบบนี้”โทโมะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่โวยวายได้ไงล่ะคะคุณโทโมะสามีตัวเองก็ไม่ใช่มานั่งด้วยกัน2ต่อ2แบบนี้ใช้ได้ที่ไหนกัน นี่น่ะ

หรอคนที่แต่งงานมีสามีแล้ว มันควรทำแบบนี้หรอ ทำให้สามีต้องอับอาย”ฟ้ารีบว่าฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ การที่เรามานั่งคุยกันนี่มันก็ไม่ได้ทำให้ป๊อปปี้ต้องอับอายตรงไหนเลยนะ”โทโมะรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรกันรึเปล่าคะ”แก้วที่ตอนแรกเดินหนีได้ยินเสียงเอะอะก็เดินกลับเข้ามา

 

 

 

 

 

 

 

“มาก็ดีแล้วมานี่เลย”โทโมะที่เห็นคนที่เขาตั้งใจจะมาหาเดินกลับมาก็รีบดึงแก้วไปต่อหน้าต่อตาฟ้า

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทีนี้รู้แล้วสินะคะว่าพี่โทโมะไม่ได้มาหาฟาง”ฟางพูดแล้วส่ายหน้าเบาๆก่อนจะเดินไป แต่ฟ้ารีบคว้า

แขนเอาไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผู้ชายเค้าไม่อาแล้วยังจะหน้าด้านหน้าทนอยู่ที่นี่ทำไมกัน”ฟ้ารีบว่าฟางด้วยความเกลียดชัง

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยค่ะ ชั้นเจ็บ”ฟางร้องออกมาเมื่อเจอฟ้าทั้งบีบแขนและเอาเล็บจิกลงที่เนื้อนวล

 

 

 

 

 

 

“เจ็บเรอะ แค่นี้มันยังน้อยไปนังเมียน้อย”ฟ้าจงใจพูดแต่ละคำใส่ฟางให้ฟางรู้สึกเจ็บ

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาแสร้งทำเป็นภรรยาที่แสนดีให้คุณป๊อปไปหน่อยเลย ก็อีแค่เมียในนามที่ผัวเค้าไม่เอา หึไม่

ย่างงั้นเค้าคงไม่หนีมานอนกับชั้นในคืนเข้าหอคืนแรกงั้นหรอก”ฟ้าตะคอกด่าว่าฟางก่อนจะผลัก

และเดินเชิดไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ แม้จะแต่งงานถูกต้องตามกฎหมายแต่เราก็มาทีหลังไม่แปลกที่ฟ้าเค้าจะเกลียดเรา”ฟางที่

มองแขนตัวเองที่ถูกฟ้าบีบอย่างแรงจนช้ำก็ถอนหายใจก่อนจะเดินไปอีกทางจริงสินะก็แค่เมียน้อย

มาทีหลังฟ้าอยู่ดี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยแก้วนะ เดี๋ยวคุณย่าก็ว่าหรอก”แก้วว่าโทโมะและพยายามขัดขืนชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ ก็ช่วยเบาๆหน่อยสิ เดี๋ยวคุณย่าก็ได้มาจริงๆซะหรอก”โทโมะดุแก้วก่อนจะพาแก้วมาข้างหลัง

บ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พาแก้วมาทำไม แก้วไม่อยากเจอหน้าพี่เราไม่มีเรื่องอะไรที่ต้องคุยกันแล้ว”แก้วว่าแล้วจะเดินหนี

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยว จะไปไหนเล่า นี่ช่วยหัดฟังคนอื่นเค้าหน่อยสิ”โทโมะรั้งแขนแก้วไวก่อนจะผลักแก้วชิด

กำแพงแล้วล็อกตัวไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่โทโมะทำบ้าอะไรปล่อยแก้วเดี๋ยวคนอื่นมาเห็น แก้วไม่ยอมพี่อีกแล้วนะ”แก้วหน้าแดงและดิ้นไป

มาในอ้อมกอดโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วนี่คิดว่าพี่จะทำอะไรล่ะ หืม”โทโมะที่เห็นแก้วแก้วดิ้นก็นึกสนุกอยากแกล้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เรื่องคืนนั้นมันเกิดจากความเมาพี่ข่มเหงแก้ว คราวนี้แก้วจะไม่ยอมพี่อีกแล้ว”แก้วหน้าแดงจัด

ก่อนจะรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่พี่ว่าเรามันก็เคยๆกันแล้วจะสนุกอีกครั้ง2ครั้งจะเป็นไรไป”โทโมะยังสนุกและแกล้งแก้วไม่เลิก

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอาน้า พี่โทโมะแก้วไม่ยอมมม”แก้วดิ้นหนีโทโมะก่อนจะหลับตาปี๋

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“5555ยัยติ๊งต๊องเอ้ย หลอกแค่นี้ก็เชื่อ”โทโมะหลุดหัวเราะขำแก้วออกมาเมื่อเห็นท่าทางของแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันหมายความว่ายังไงกันแน่พี่โทโมะ”แก้วชะงักเมื่อโทโมะปล่อยเธอแล้วก็รีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่น่ะจะมาบอกเราว่าเรื่องคืนนั้นมันไม่มีอะไรในก่อไผ่เลยไง เรา2คนไม่ได้มีอะไรกันสักหน่อยเรา

น่ะเมาแล้วหลับไป โดยที่พี่ไม่ได้ทำอะไรเลยนะพี่น่ะก็แค่เช็ดตัวแล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรา นี่ทีหลัง

น่ะหัดฟังคนอื่นเข้าบ้าง”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าวหรอพี่ ก็ใครจะไปรู้ล่ะเห็นพี่น่ะหื่นๆกะล่อนๆแบบนั้น”แก้วหน้าแตกก่อนจะรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ถึงพี่กะล่อนพี่ก็เลือกนะจ้ะ พี่ไม่คิดจะปล้ำแม่ชีหรอก มันบาป โอ้ย”โทโมะยิ่งหัวเราะไปอีกก่อน

จะรีบว่าแล้วก็ถูกแก้วฟาดลงที่กลางหลังไปทีนึงก่อนที่จะเดินเชิดหนีโทโมะไป และยิ้มดีใจที่โท

โมะยังไม่ทำอะไรเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พระเอกเรื่องนี้นี่มีหลายอารมณ์ เย็นชา เก็บกด กะล่อน ครบหมดนะจ้ะ

 

 

 

ชอบคู่ไหนก็อย่าลืมเม้นโหวตล่ะ เดี๋ยวป๊อปฟางก็จะมีมุมอยู่ด้วยกันแล้วไม่ต้องห่วงง

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา