เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ นี่เรามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงเนี่ย”เฟย์ลืมตาตื่นมาในตอนสายพบว่าตัวเองนอนอยู่ที่ห้องๆหนึ่งใน

สภาพสวมใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยดีแล้วก็มองไปรอบๆพบว่ากระเป๋าและข้าวของของเธอไม่ได้ถูกขโมย

ไปแต่อย่างใดก่อนที่จะเดินออกมาก็ต้องตกใจพบว่าที่ที่เธอมานอนเมื่อคืนนี้คือม่านรูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมเขื่อนไม่รับนะ”เฟย์พยายามกดโทรศัพท์โทรหาเขื่อนแต่ชายหนุ่มกลับไปรับสาย จนเฟย์

ต้องตัดสินใจโบกรถแท็กซี่ให้ขับกลับมาที่บ้านของเธอเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมทุกคนถึงอยู่กันพร้อมหน้ากันหมดเลยคะ”เมื่อเข้ามาในบ้านพบว่ามีน แจมและพ้อยท์มาอยู่

ที่บ้านกับพ่อแม่เธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

ภาคย์ไม่ฟังอะไรทั้งนั้นตรงดิ่งเข้าไปตบหน้าเฟย์จนพ้อยท์และพลอยต้องเข้ามาห้าม

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อ นี่พ่อตบเฟย์ทำไมกันคะ”เฟย์อึ้งและตกใจก่อนจะรีบถามพ่อของตัวเองทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ยังจะให้ชั้นถามอะไรอีกเรอะ ไม่คิดเลยนะว่าพ่อไว้ใจเราเพราะเห็นว่าเราไปโตเมืองนอกมาจะดูแล

ตัวเองได้ ที่ไหนได้กลับไปมั่วผู้ชายโกหกพ่อว่าจะไปนอนบ้านเพื่อน”ภาคย์พูดออกมาด้วยความ

เสียใจ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเรื่องอะไรกันคะพ่อ เมื่อคืนเฟย์ก็ตั้งใจจะไปนอนบ้านพี่พ้อยท์จริงๆไม่ได้โกหก”เฟย์รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แกบอกว่าแกจะนอนบ้านพ้อยท์แต่นี่มันคืออะไร แกไปมั่วผู้ชายงั้นเรอะ”ภาคย์ที่เสียใจก่อนที่จะปา

รูป2-3รูปที่ให้มีนและแจมปริ้นท์ออกมาจากอินเตอร์เน็ตปาใส่หน้าเฟย์ เฟย์มองภาพที่ปาใส่เธอ

แล้วอึ้งมันคือภาพที่เธอนอนหลับและมีผู้ชาย2คนมานัวเนียและที่สำคัญในภาพนั้นมันเหมือนกับ

เธอกับผู้ชาย2คนนั้นมีอะไรกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผู้ชาย2คนนี้ที่เฟย์เอที่ผับเมื่อคืนนี่ ทำไมถึงเป็นแบบนี้”เฟย์อึ้งและพยายามคิดถึงเรื่องเมื่อคืน

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คงจะเมาแล้วลากกันไปทำเรื่องน่าอายแบบนี้สินะ ดี ตั้งแต่วันนี้จนกว่าข่าวจะซาชั้นจะขังแกไว้

อยู่ที่บ้านไม่ให้แกออกไปสร้างเรื่องน่าอายพวกนี้อีกแล้ว”ภาคย์พูดจบก็รีบกระชากเฟย์ไปขังไว้บน

ห้องนอนโดยไม่ฟังเสียงคันค้านของภรรยาและเพื่อนๆของเฟย์เลย

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์”เมื่อเฟย์ถูกขังพ้อยท์ มีนและแจมก็ขอเข้ามาดูเพื่อนสาว

 

 

 

 

 

 

 

“เขื่อนไม่รับสาย ทุกคนต้องเชื่อเฟย์นะว่าเฟย์ไม่ได้มีอะไรกับคน2คนนี้อย่างที่ในรูปมันแสดงออก

มา เพราะ2คนนี้เมื่อคืนเค้าจะมาลวนลามเฟย์แล้วเขื่อนเค้ามาช่วยได้ทันจริงๆนะ”เฟย์พยายามพูด

ความจริงให้ทุกคน

 

 

 

 

 

 

 

“พวกชั้นน่ะเชื่อแกนะเฟย์ แต่หลักฐานมันชัดเจนแถมเด่นหรากลางอินเตอร์เน็ตหมดแล้ว”มีนพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าแกบริสุทธิ์จริงเมื่อคืนแกอยู่กับใครแกต้องให้เค้ามาช่วยยืนยันกับพ่อแม่แกสิ”แจมพูดด้วยความ

สงสารเพื่อน

 

 

 

 

 

 

 

“เมื่อคืนชั้นอยู่กับเขื่อนชั้นขึ้นไปตามหาเค้าที่ชั้น2ของผับและทำไมเค้าถึงไม่ติดต่อชั้นเลย”เฟย์พูด

และพยายามคิด

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวนะเขื่อนที่กิ๊กกับเราน่ะหรอ พี่เห็นเค้าอยู่กับใครไม่รู้ที่ผับเมื่อคืนนี้”พ้อยท์พูดก่อนจะโทรศัพท์

โทรหาเพื่อนที่สนิททำงานอยู่ที่ผับแล้วขอไฟล์กล้องวงจรปิดส่งผ่านมาทางเมลเพื่อเช้ค

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นเขื่อนจริงๆด้วย อุ้มเฟย์ออกไปแล้วทำไมเฟย์ถึงไปนอนกับ2คนนั่นได้ล่ะ”แจมตกใจแล้วถาม

ต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ในเมื่อโทรศัพท์ไม่รับ งั้นคืนนี้ชั้นจะไปตามหาเค้า”เฟย์พูดแล้วตั้งใจว่าคืนนี้เธอจะหนีออกไปคุย

กับเขื่อนให้รู้เรื่อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อืมม อ๊ะ อะไรเนี่ย”แก้วที่พลิกตัวตื่นมาพบว่าตัวเองไม่ได้สวมเสื้อผ้าในงานแต่งงานก็ตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าวตื่นแล้วหรอ พอดีเลยเดี๋ยวมาทานอะไรอุ่นๆแก้เมาก่อนนะ”โทโมะที่นุ่งผ้าเช็ดตัวออกจาก

ห้องน้ำมาก็ทัก

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

แก้วที่เห็นสภาพตัวเองและโทโฒะก็อึ้งก่อนจะตรงดิ่งมาตบหน้าโทโมะทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้พี่เลว แก้วไม่คิดเลยนะว่าพี่โทโมะทำแบบนี้กับแก้ว”แก้วพูดแล้วมองโทโมะด้วยความผิดหวัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ยๆไปกันใหญ่แล้ว ความริงคือว่า”โทโมะอึ้งก่อนที่จะพยายามอธิบายแต่ก็โดนแก้วตบไปอีกครั้ง

หนึ่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ต่อจากนี้เราไม่ต้องเอกันอีก เราขาดกัน”แก้วไม่ฟังก่อนจะรีบคว้ากระเป๋าแล้วรีบ

กลับทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ ดีนะที่เวลานี้ทุกคนไม่ได้อยู่หลังบ้าน”แก้วพูดเมื่อมาถึงคฤหาสน์จิระคุณแล้วแอบปืนข้ามรั้วที่

ผุเข้ามา เพราะเมื่อสมัยเด็กๆนั้นตรงนี้คือที่เล่นประจำของเธอกับโทโมะและป๊อปปี้เวลาที่เลิกเรียน

กันแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ”แก้วที่กำลังจะย่องกลับห้องตัวเองก็ชะงักเมื่อได้ยินเสียงร้องไห้ของผู้หญิงจึงเดินไปใน

สวน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณฟาง ร้องไห้ทำไมคะ”แก้วตกใจเมื่อเห็นว่าฟางมาหลยนั่งร้องไห้อยู่ในศาลาเพียงลำพัง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีอะไรค่ะคุณแก้ว ฟางแค่คิดถึงบ้าน”ฟางพูดแล้วปาดน้ำตาตัวเองทิ้งก่อนจะฝืนยิ้มให้แก้วเห็น

 

 

 

 

 

 

 

 

“แน่ใจนะคะว่าคิดถึงบ้าน ไม่ได้ถูกใครรังแก”แก้วที่เห็นแววตาของฟางเศร้าก็รีบพูดเมื่อสังเกตได้

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีอะไรจริงๆค่ะ ฟางไม่เป็นไรจริงๆแค่คิดถึงบ้านเพราะแปลกที่ทำยังไงได้ละค่ะในเมื่อเราเลือก

แล้วเราก็ต้องทำใจยอมรับมัน และอยู่ที่นี่ให้ชินให้ได้”ฟางพูดก่อนจะนึกถึงป๊อปปี้ที่เย็นชาใส่เธอ

แล้วต้องกล้ำกลืนไปถึงเมื่อไหร่

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นแก้วขอถามคุณฟางจริงๆเถอะนะคะ ทำไมคุณฟางถึงยอมตกลงแต่งงานกับพี่ป๊อปล่คะทั้งๆที่

ตอนแรกถ้าคุณฟางไม่ยอมตกลงทางคุณย่าและพ่อแม่คุณฟางกะไม่บังคับให้คุณฟางและพี่ป๊อป

แต่งงานกัน”แก้วที่รู้ทันทีว่าฟางคงจะเจอความจริงของป๊อปปี้และฟ้าเข้าแล้วก็สงสารก่อนะอดถาม

ฟางไม่ได้ว่าเพราะอะไร

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะว่ามันเป็นเรื่องบ้าๆของลูกศิษย์คนหนึ่งก็ได้ แต่ฟางยอมเพราะพี่ป๊อปคือคนที่ฟางแอบรักมา

นานแล้ว”ฟางพูดทั้งน้ำตา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นแก้วมีอะไรจะบอกคุณค่ะ พี่ชายจบมาจากเมืองนอกก็จริง แต่ก่อนไปเรียนต่อมหาลัยที่นะพี่ป๊อ

ปกับฟ้าคนสนิทของคุณย่าแอบมีอะไรกันและติดต่อความสัมพันธ์อย่างลับๆ แก้วเลยรู้เจตนาที่

คุณย่าต้องการตัวคุณฟางมาแต่งงานกับพี่ป๊อปทำไม ก็เพราะว่าคุณย่าท่านอยากจะเอาคุณฟางมา

แก้แค้นให้ตระกูลคุณฟางต้องอับอาย”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“แก้แค้นนี่คุณย่าแค้นอะไรตระกูลฟางหรอคะคุณแก้ว”ฟางชะงักก่อนจะรีบถามแก้วต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“มาทำอะไรอยู่ที่นี่กันน่ะ ว่างมากนักรึไงถึงได้มานั่งจับเข่าคุยกัน”ก่อนที่แก้วจะบอกอะไรฟางคุณ

หญิงนวลก็เดินมากับฟ้า

 

 

 

 

 

 

 

 

“เปล่าค่ะ แก้วแค่เห็นคุณฟางนั่งอยู่คนเดียวคงจะเหงาเลยมาชวนคุย”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว่างมากนักรึไงถึงได้ไปคุยกับเค้า เข้าไปในครัวไปช่วยนังอิ่มเตรียมอาหารโน่น”คุณหญิงนวลไล่

แก้วทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ส่วนเธอ แต่งงานมาเป็นสะใภ้ที่นี่จะนั่งงอมืองอเท้าไปวันๆงั้นรึ”คุณหญิงหันไปว่าฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“รึว่าเป็นผู้ดีตีนแดงเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อทำอะไรหยิบจับอะไรไม่เป็น”ฟ้าที่หมั่นไส้ฟางก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางอยากจะถามคุณย่า ในเมื่อพี่ป๊อปมีเมียอยู่แล้วทั้งคนทำไมคุณย่าจะต้องให้ฟางมาแต่งงานกับ

พี่ป๊อปด้วยคะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมรึว่าเธอเสียใจจะวิ่งโร่ไปฟ้องพ่อฟ้องแม่เธอก็ได้นะ จะได้รู้ว่าพวกนีระสิงห์มันเป็นเศรษฐีใหม่

เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อเจอเรื่องอะไรแค่นี้ก็ทำเป็นทนไม่ได้”คุณหญิงนวลมองฟางแล้วยิ้มเยาะอย่าง

สะใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นคุณย่าก็บอกมาสิคะว่าทำไม คุณย่าทำแบบนี้เพื่ออะไรกันคะ”ฟางที่มองคุณหญิงนวลที่ร้ายใส่ก็

รีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะพ่อแกมันทำให้ลูกสาวชั้นต้องอับอายน่ะสิ แม่ของป๊อปปี้ต้องอับอายที่ต้องเป็นม้าย

ขันหมากเพราะพ่แกเอาแม่แกมาประกาศกลางงานแต่งจนลูกชั้นรับไม่ได้ต้องหนีไปอยู่เมืองนอกแม้

จะแต่งงานใหม่ก็จริงแต่สามีที่ได้ก็ไม่ดี อรอุมาต้องอยู่อย่างมีแผลเป็นที่พ่อเธอสร้างไว้กับมันจน

ต้องตรอมใจตายหลังคลอดป๊อปปี้มันควรค่าพอมั้ยล่ะ”คุณหญิงรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่จริง คุณย่าโกหก พ่อฟางไม่มีวันจะทำแบบนั้นแน่ๆ”ฟางอึ้งแล้วรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อแกทำให้ลูกชั้นต้องอับอาย เธอต้องชดใช้จำไว้”คุณหญิงนวลพูดก่อนะเดินเชิดออกไปกับฟ้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ”ฟางที่หลบมานั่งร้องไห้ที่อื่นที่ไกลจากพวกคุณหญิงพอสมควร

 

 

 

 

 

 

 

“คุณฟาง”แก้วที่หลบมาจากครัวก็เดินเข้ามานั่งลงข้างๆฟางแล้วแตะมือให้กำลังใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ครอบครัวพวกเราผิดอะไรนักหนาคะ ในอดีตพ่อฟางทำร้ายแม่พี่ป๊อปทำไมคุณย่าถึงไม่ยอม

ปล่อย”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณฟางจะกลับบ้านตอนนี้ก็ได้นะคะเดี๋ยวแก้วจะให้ป้าอิ่มเตรียมรถไว้ให้”แก้วพูดด้วยความสงสาร

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ค่ะ ฟางจะไม่กลับ เพราะอย่างน้อยฟางก็แต่งงานกับพี่ป๊อปแล้วถ้าพ่อฟางเคยทำให้คุณย่าและ

คุณแม่พี่ป๊อปต้องอับอายและเสียใจมากจริงๆฟางก็จะอยู่ที่นี่เพื่อให้ท่านใจอ่อนสักวัน”ฟางพูดด้วย

ความตั้งใจตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าคุณฟางตั้งใจจะอยู่ที่นี่จริงๆคุณฟางก็ต้องใช้ความพยายามอย่างมากนะคะ เพราะถึงแม้พี่ป๊อป

จะไม่เห็นด้วยและไม่อยากแต่งงานกับคุณฟางเพราะพี่ป๊อปไม่อยากทำร้ายคุณฟางแบบนี้ แต่พี่

ป๊อปเป็นคนที่เกรงคุณย่ามากเกินไปจริงๆ โดยที่พี่ป๊อปเองก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าความรักความ

เกรงนั้นล่ะคือสิ่งที่ขังให้พี่ป๊อปต้องทนทุกข์แบบนี้ ถ้าแก้วเป็นคุณฟางแก้วไม่อยู่ที่นี่หรอกค่ะ เพราะ

คนที่นี่เค้าอยู่กับด้วยความทุกข์จนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสุขมันเป็นยังไง”แก้วพูดแล้วเศร้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางตัดสินใจแล้วค่ะว่าฟางจะอยู่ที่นี่เพราะฟางเชื่อว่าลึกลงไปแล้วของพี่ชายคุณแก้วเค้ามีหัวใจ

ถ้าฟางจะไปก็ต่อเมื่อฟางได้รู้ว่าการที่เป็นภรรยาของพี่ป๊อปมันไม่ได้ทำให้ความแค้นของคุณย่าลด

ลงเลยฟางกะไป”ฟางพูดกับการตัดสินใจตัวเองก่อนจะเดินแยกกับแก้วที่ขอตัวไปเข้าครัวต่อแล้ว

เดินขึ้นมาบนห้องนอนตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อุ้ยตาย ก็นึกว่าไม่มีใครอยู่ ช่วยออกไปข้างนอกที่อื่นก็ได้มั้ยคะ นี่ไม่ได้ไล่นะคะแต่เพราะว่าต้อง

ให้คนใช้เค้าปัดกวาดเช็ดถู มันคงจะอึดอัดที่ต้องมาทำความสะอาดแล้วมีเข้าของห้องอยู่”ฟ้าเดิน

เข้ามาในห้องเห็นฟางก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ห้องหับก็รกสมกับชาติตระกูลดีจริงๆ นังมะลิเร็วๆหน่อยสิตื่นสายสันหลังยาวไม่พอ ยังจะชักช้า

อืดอาด คงจะมีผัวอยู่ล่ะชาตินี้ ถึงจะมีผัวก็คงจะถบหัวส่งกลับมาเพราะเค้าไม่เอาอยู่ดี”ฟ้าพูดเมื่อ

คนใช้ข้ามาและเหล่ไปทางฟางจนฟางเดินหนี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คงจะว่างจริงๆสินะ ตื่นสายยังไม่พอยังไม่รู้จักทำตัวให้เป็นประโยชน์บ้าง ไม่บอกก็รู้ว่าพ่อแม่ไม่

ได้สั่งสอนถึงจะสอนมาก็คงจะสอนไม่ได้ ใครได้เป็นเมียคงเป็นกาลีบ้านเมือง”เมื่อมาเจอกับคุณ

หญิงที่มีป๊อปปี้ดูแลฟางก็ถูกว่าอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึกฮือๆ”ฟางที่ถูกทั้งฟ้าและคุณหญิงนวลว่าก็น้ำตาไหลออกมาอีกครั้งก่อนจะเดินหนี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ อยากจะรู้ว่ามันจะทนได้สักกี่น้ำ”คุณหญิงนวลพูดขึ้นอย่างสะใจทำให้ป๊อปปี้มองตามฟางไป

ด้วยความสงสาร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มานั่งอะไรตรงนี้คนเดียวทำไมไม่เข้าไปกินข้าวเดี๋ยวยุงก็หามไปหรอก”ป๊อปปี้เดินมาหาฟางที่นั่ง

ซึมอยู่ที่ศาลาในสวนที่เดิมจนเวลาอาหารเย็นแล้วฟางก็ไม่ไปทานจนทุกคนทานข้าวเสร็จแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

“คุณย่าคงไม่ชอบใจถ้าเกิดฟางจะร่วมโต๊ะทานอาหารกับท่าน”ฟางพูดเศร้าๆก่อนจะลุกขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวก่อนจะไปไหน”ป๊อปปี้เห็นฟางเดินหนีก็รีบคว้าข้อมือเธอเอาไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ไปในครัวไงคะ คุณแก้วคงกำลังทานข้าวฟางว่าจะไปทานด้วย”ฟางพูดแล้วฝืนยิ้มให้ป๊อปปี้ออก

มา

 

 

 

 

 

 

 

“ใจคอจะไปกินแค่คนเดี๋ยวแล้วไม่ชวนผมรึไง”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พี่ป๊อปไม่ได้ทานข้าวแล้วหรอคะ”ฟางถามต่ออย่างแปลกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็รอภรรยามาทานข้าวแต่ก็หายไปไหนไม่รู้ เจอตัวแล้วไปทานข้าวกันเถอะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะชวน

ฟางไปทานอาหารเย็นที่ครัวกับแก้วโดยที่ฟางอมยิ้ม อย่างน้อยป๊อปปี้ก็ยังเห็นเธอเป็นภรรยาอยู่ใน

สายตาสินะ

 

 

 

 

 

 

 

คนนึงอยู่ที่นี่ ทำทุกอย่างเพื่อคนที่รัก ส่วนอีกคนทำเพราะสงสาร จะรักกันเมื่อไหร่น้ออ

 

 

 

เมื่อไหร่ป๊อปปี้ะมองกลับมาที่ภรรยาคนนี้น้ออออ อย่าลืมติดตามนะจ้ะ