เล่ห์รักอุบัติหัวใจ

9.2

เขียนโดย Chapond

วันที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 23.24 น.

  46 ตอน
  455 วิจารณ์
  84.51K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2558 22.44 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

14) 14 หลังจากนั้น

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ นี่เรามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงเนี่ย”เฟย์ลืมตาตื่นมาในตอนสายพบว่าตัวเองนอนอยู่ที่ห้องๆหนึ่งใน

สภาพสวมใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยดีแล้วก็มองไปรอบๆพบว่ากระเป๋าและข้าวของของเธอไม่ได้ถูกขโมย

ไปแต่อย่างใดก่อนที่จะเดินออกมาก็ต้องตกใจพบว่าที่ที่เธอมานอนเมื่อคืนนี้คือม่านรูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมเขื่อนไม่รับนะ”เฟย์พยายามกดโทรศัพท์โทรหาเขื่อนแต่ชายหนุ่มกลับไปรับสาย จนเฟย์

ต้องตัดสินใจโบกรถแท็กซี่ให้ขับกลับมาที่บ้านของเธอเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมทุกคนถึงอยู่กันพร้อมหน้ากันหมดเลยคะ”เมื่อเข้ามาในบ้านพบว่ามีน แจมและพ้อยท์มาอยู่

ที่บ้านกับพ่อแม่เธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

ภาคย์ไม่ฟังอะไรทั้งนั้นตรงดิ่งเข้าไปตบหน้าเฟย์จนพ้อยท์และพลอยต้องเข้ามาห้าม

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อ นี่พ่อตบเฟย์ทำไมกันคะ”เฟย์อึ้งและตกใจก่อนจะรีบถามพ่อของตัวเองทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ยังจะให้ชั้นถามอะไรอีกเรอะ ไม่คิดเลยนะว่าพ่อไว้ใจเราเพราะเห็นว่าเราไปโตเมืองนอกมาจะดูแล

ตัวเองได้ ที่ไหนได้กลับไปมั่วผู้ชายโกหกพ่อว่าจะไปนอนบ้านเพื่อน”ภาคย์พูดออกมาด้วยความ

เสียใจ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเรื่องอะไรกันคะพ่อ เมื่อคืนเฟย์ก็ตั้งใจจะไปนอนบ้านพี่พ้อยท์จริงๆไม่ได้โกหก”เฟย์รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แกบอกว่าแกจะนอนบ้านพ้อยท์แต่นี่มันคืออะไร แกไปมั่วผู้ชายงั้นเรอะ”ภาคย์ที่เสียใจก่อนที่จะปา

รูป2-3รูปที่ให้มีนและแจมปริ้นท์ออกมาจากอินเตอร์เน็ตปาใส่หน้าเฟย์ เฟย์มองภาพที่ปาใส่เธอ

แล้วอึ้งมันคือภาพที่เธอนอนหลับและมีผู้ชาย2คนมานัวเนียและที่สำคัญในภาพนั้นมันเหมือนกับ

เธอกับผู้ชาย2คนนั้นมีอะไรกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผู้ชาย2คนนี้ที่เฟย์เอที่ผับเมื่อคืนนี่ ทำไมถึงเป็นแบบนี้”เฟย์อึ้งและพยายามคิดถึงเรื่องเมื่อคืน

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คงจะเมาแล้วลากกันไปทำเรื่องน่าอายแบบนี้สินะ ดี ตั้งแต่วันนี้จนกว่าข่าวจะซาชั้นจะขังแกไว้

อยู่ที่บ้านไม่ให้แกออกไปสร้างเรื่องน่าอายพวกนี้อีกแล้ว”ภาคย์พูดจบก็รีบกระชากเฟย์ไปขังไว้บน

ห้องนอนโดยไม่ฟังเสียงคันค้านของภรรยาและเพื่อนๆของเฟย์เลย

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์”เมื่อเฟย์ถูกขังพ้อยท์ มีนและแจมก็ขอเข้ามาดูเพื่อนสาว

 

 

 

 

 

 

 

“เขื่อนไม่รับสาย ทุกคนต้องเชื่อเฟย์นะว่าเฟย์ไม่ได้มีอะไรกับคน2คนนี้อย่างที่ในรูปมันแสดงออก

มา เพราะ2คนนี้เมื่อคืนเค้าจะมาลวนลามเฟย์แล้วเขื่อนเค้ามาช่วยได้ทันจริงๆนะ”เฟย์พยายามพูด

ความจริงให้ทุกคน

 

 

 

 

 

 

 

“พวกชั้นน่ะเชื่อแกนะเฟย์ แต่หลักฐานมันชัดเจนแถมเด่นหรากลางอินเตอร์เน็ตหมดแล้ว”มีนพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าแกบริสุทธิ์จริงเมื่อคืนแกอยู่กับใครแกต้องให้เค้ามาช่วยยืนยันกับพ่อแม่แกสิ”แจมพูดด้วยความ

สงสารเพื่อน

 

 

 

 

 

 

 

“เมื่อคืนชั้นอยู่กับเขื่อนชั้นขึ้นไปตามหาเค้าที่ชั้น2ของผับและทำไมเค้าถึงไม่ติดต่อชั้นเลย”เฟย์พูด

และพยายามคิด

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวนะเขื่อนที่กิ๊กกับเราน่ะหรอ พี่เห็นเค้าอยู่กับใครไม่รู้ที่ผับเมื่อคืนนี้”พ้อยท์พูดก่อนจะโทรศัพท์

โทรหาเพื่อนที่สนิททำงานอยู่ที่ผับแล้วขอไฟล์กล้องวงจรปิดส่งผ่านมาทางเมลเพื่อเช้ค

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นเขื่อนจริงๆด้วย อุ้มเฟย์ออกไปแล้วทำไมเฟย์ถึงไปนอนกับ2คนนั่นได้ล่ะ”แจมตกใจแล้วถาม

ต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ในเมื่อโทรศัพท์ไม่รับ งั้นคืนนี้ชั้นจะไปตามหาเค้า”เฟย์พูดแล้วตั้งใจว่าคืนนี้เธอจะหนีออกไปคุย

กับเขื่อนให้รู้เรื่อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อืมม อ๊ะ อะไรเนี่ย”แก้วที่พลิกตัวตื่นมาพบว่าตัวเองไม่ได้สวมเสื้อผ้าในงานแต่งงานก็ตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าวตื่นแล้วหรอ พอดีเลยเดี๋ยวมาทานอะไรอุ่นๆแก้เมาก่อนนะ”โทโมะที่นุ่งผ้าเช็ดตัวออกจาก

ห้องน้ำมาก็ทัก

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

แก้วที่เห็นสภาพตัวเองและโทโฒะก็อึ้งก่อนจะตรงดิ่งมาตบหน้าโทโมะทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้พี่เลว แก้วไม่คิดเลยนะว่าพี่โทโมะทำแบบนี้กับแก้ว”แก้วพูดแล้วมองโทโมะด้วยความผิดหวัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ยๆไปกันใหญ่แล้ว ความริงคือว่า”โทโมะอึ้งก่อนที่จะพยายามอธิบายแต่ก็โดนแก้วตบไปอีกครั้ง

หนึ่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ต่อจากนี้เราไม่ต้องเอกันอีก เราขาดกัน”แก้วไม่ฟังก่อนจะรีบคว้ากระเป๋าแล้วรีบ

กลับทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ ดีนะที่เวลานี้ทุกคนไม่ได้อยู่หลังบ้าน”แก้วพูดเมื่อมาถึงคฤหาสน์จิระคุณแล้วแอบปืนข้ามรั้วที่

ผุเข้ามา เพราะเมื่อสมัยเด็กๆนั้นตรงนี้คือที่เล่นประจำของเธอกับโทโมะและป๊อปปี้เวลาที่เลิกเรียน

กันแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ”แก้วที่กำลังจะย่องกลับห้องตัวเองก็ชะงักเมื่อได้ยินเสียงร้องไห้ของผู้หญิงจึงเดินไปใน

สวน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณฟาง ร้องไห้ทำไมคะ”แก้วตกใจเมื่อเห็นว่าฟางมาหลยนั่งร้องไห้อยู่ในศาลาเพียงลำพัง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีอะไรค่ะคุณแก้ว ฟางแค่คิดถึงบ้าน”ฟางพูดแล้วปาดน้ำตาตัวเองทิ้งก่อนจะฝืนยิ้มให้แก้วเห็น

 

 

 

 

 

 

 

 

“แน่ใจนะคะว่าคิดถึงบ้าน ไม่ได้ถูกใครรังแก”แก้วที่เห็นแววตาของฟางเศร้าก็รีบพูดเมื่อสังเกตได้

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีอะไรจริงๆค่ะ ฟางไม่เป็นไรจริงๆแค่คิดถึงบ้านเพราะแปลกที่ทำยังไงได้ละค่ะในเมื่อเราเลือก

แล้วเราก็ต้องทำใจยอมรับมัน และอยู่ที่นี่ให้ชินให้ได้”ฟางพูดก่อนจะนึกถึงป๊อปปี้ที่เย็นชาใส่เธอ

แล้วต้องกล้ำกลืนไปถึงเมื่อไหร่

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นแก้วขอถามคุณฟางจริงๆเถอะนะคะ ทำไมคุณฟางถึงยอมตกลงแต่งงานกับพี่ป๊อปล่คะทั้งๆที่

ตอนแรกถ้าคุณฟางไม่ยอมตกลงทางคุณย่าและพ่อแม่คุณฟางกะไม่บังคับให้คุณฟางและพี่ป๊อป

แต่งงานกัน”แก้วที่รู้ทันทีว่าฟางคงจะเจอความจริงของป๊อปปี้และฟ้าเข้าแล้วก็สงสารก่อนะอดถาม

ฟางไม่ได้ว่าเพราะอะไร

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะว่ามันเป็นเรื่องบ้าๆของลูกศิษย์คนหนึ่งก็ได้ แต่ฟางยอมเพราะพี่ป๊อปคือคนที่ฟางแอบรักมา

นานแล้ว”ฟางพูดทั้งน้ำตา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นแก้วมีอะไรจะบอกคุณค่ะ พี่ชายจบมาจากเมืองนอกก็จริง แต่ก่อนไปเรียนต่อมหาลัยที่นะพี่ป๊อ

ปกับฟ้าคนสนิทของคุณย่าแอบมีอะไรกันและติดต่อความสัมพันธ์อย่างลับๆ แก้วเลยรู้เจตนาที่

คุณย่าต้องการตัวคุณฟางมาแต่งงานกับพี่ป๊อปทำไม ก็เพราะว่าคุณย่าท่านอยากจะเอาคุณฟางมา

แก้แค้นให้ตระกูลคุณฟางต้องอับอาย”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“แก้แค้นนี่คุณย่าแค้นอะไรตระกูลฟางหรอคะคุณแก้ว”ฟางชะงักก่อนจะรีบถามแก้วต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“มาทำอะไรอยู่ที่นี่กันน่ะ ว่างมากนักรึไงถึงได้มานั่งจับเข่าคุยกัน”ก่อนที่แก้วจะบอกอะไรฟางคุณ

หญิงนวลก็เดินมากับฟ้า

 

 

 

 

 

 

 

 

“เปล่าค่ะ แก้วแค่เห็นคุณฟางนั่งอยู่คนเดียวคงจะเหงาเลยมาชวนคุย”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว่างมากนักรึไงถึงได้ไปคุยกับเค้า เข้าไปในครัวไปช่วยนังอิ่มเตรียมอาหารโน่น”คุณหญิงนวลไล่

แก้วทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ส่วนเธอ แต่งงานมาเป็นสะใภ้ที่นี่จะนั่งงอมืองอเท้าไปวันๆงั้นรึ”คุณหญิงหันไปว่าฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“รึว่าเป็นผู้ดีตีนแดงเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อทำอะไรหยิบจับอะไรไม่เป็น”ฟ้าที่หมั่นไส้ฟางก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางอยากจะถามคุณย่า ในเมื่อพี่ป๊อปมีเมียอยู่แล้วทั้งคนทำไมคุณย่าจะต้องให้ฟางมาแต่งงานกับ

พี่ป๊อปด้วยคะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมรึว่าเธอเสียใจจะวิ่งโร่ไปฟ้องพ่อฟ้องแม่เธอก็ได้นะ จะได้รู้ว่าพวกนีระสิงห์มันเป็นเศรษฐีใหม่

เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อเจอเรื่องอะไรแค่นี้ก็ทำเป็นทนไม่ได้”คุณหญิงนวลมองฟางแล้วยิ้มเยาะอย่าง

สะใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นคุณย่าก็บอกมาสิคะว่าทำไม คุณย่าทำแบบนี้เพื่ออะไรกันคะ”ฟางที่มองคุณหญิงนวลที่ร้ายใส่ก็

รีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะพ่อแกมันทำให้ลูกสาวชั้นต้องอับอายน่ะสิ แม่ของป๊อปปี้ต้องอับอายที่ต้องเป็นม้าย

ขันหมากเพราะพ่แกเอาแม่แกมาประกาศกลางงานแต่งจนลูกชั้นรับไม่ได้ต้องหนีไปอยู่เมืองนอกแม้

จะแต่งงานใหม่ก็จริงแต่สามีที่ได้ก็ไม่ดี อรอุมาต้องอยู่อย่างมีแผลเป็นที่พ่อเธอสร้างไว้กับมันจน

ต้องตรอมใจตายหลังคลอดป๊อปปี้มันควรค่าพอมั้ยล่ะ”คุณหญิงรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่จริง คุณย่าโกหก พ่อฟางไม่มีวันจะทำแบบนั้นแน่ๆ”ฟางอึ้งแล้วรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อแกทำให้ลูกชั้นต้องอับอาย เธอต้องชดใช้จำไว้”คุณหญิงนวลพูดก่อนะเดินเชิดออกไปกับฟ้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ”ฟางที่หลบมานั่งร้องไห้ที่อื่นที่ไกลจากพวกคุณหญิงพอสมควร

 

 

 

 

 

 

 

“คุณฟาง”แก้วที่หลบมาจากครัวก็เดินเข้ามานั่งลงข้างๆฟางแล้วแตะมือให้กำลังใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ครอบครัวพวกเราผิดอะไรนักหนาคะ ในอดีตพ่อฟางทำร้ายแม่พี่ป๊อปทำไมคุณย่าถึงไม่ยอม

ปล่อย”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณฟางจะกลับบ้านตอนนี้ก็ได้นะคะเดี๋ยวแก้วจะให้ป้าอิ่มเตรียมรถไว้ให้”แก้วพูดด้วยความสงสาร

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ค่ะ ฟางจะไม่กลับ เพราะอย่างน้อยฟางก็แต่งงานกับพี่ป๊อปแล้วถ้าพ่อฟางเคยทำให้คุณย่าและ

คุณแม่พี่ป๊อปต้องอับอายและเสียใจมากจริงๆฟางก็จะอยู่ที่นี่เพื่อให้ท่านใจอ่อนสักวัน”ฟางพูดด้วย

ความตั้งใจตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าคุณฟางตั้งใจจะอยู่ที่นี่จริงๆคุณฟางก็ต้องใช้ความพยายามอย่างมากนะคะ เพราะถึงแม้พี่ป๊อป

จะไม่เห็นด้วยและไม่อยากแต่งงานกับคุณฟางเพราะพี่ป๊อปไม่อยากทำร้ายคุณฟางแบบนี้ แต่พี่

ป๊อปเป็นคนที่เกรงคุณย่ามากเกินไปจริงๆ โดยที่พี่ป๊อปเองก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าความรักความ

เกรงนั้นล่ะคือสิ่งที่ขังให้พี่ป๊อปต้องทนทุกข์แบบนี้ ถ้าแก้วเป็นคุณฟางแก้วไม่อยู่ที่นี่หรอกค่ะ เพราะ

คนที่นี่เค้าอยู่กับด้วยความทุกข์จนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสุขมันเป็นยังไง”แก้วพูดแล้วเศร้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางตัดสินใจแล้วค่ะว่าฟางจะอยู่ที่นี่เพราะฟางเชื่อว่าลึกลงไปแล้วของพี่ชายคุณแก้วเค้ามีหัวใจ

ถ้าฟางจะไปก็ต่อเมื่อฟางได้รู้ว่าการที่เป็นภรรยาของพี่ป๊อปมันไม่ได้ทำให้ความแค้นของคุณย่าลด

ลงเลยฟางกะไป”ฟางพูดกับการตัดสินใจตัวเองก่อนจะเดินแยกกับแก้วที่ขอตัวไปเข้าครัวต่อแล้ว

เดินขึ้นมาบนห้องนอนตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อุ้ยตาย ก็นึกว่าไม่มีใครอยู่ ช่วยออกไปข้างนอกที่อื่นก็ได้มั้ยคะ นี่ไม่ได้ไล่นะคะแต่เพราะว่าต้อง

ให้คนใช้เค้าปัดกวาดเช็ดถู มันคงจะอึดอัดที่ต้องมาทำความสะอาดแล้วมีเข้าของห้องอยู่”ฟ้าเดิน

เข้ามาในห้องเห็นฟางก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ห้องหับก็รกสมกับชาติตระกูลดีจริงๆ นังมะลิเร็วๆหน่อยสิตื่นสายสันหลังยาวไม่พอ ยังจะชักช้า

อืดอาด คงจะมีผัวอยู่ล่ะชาตินี้ ถึงจะมีผัวก็คงจะถบหัวส่งกลับมาเพราะเค้าไม่เอาอยู่ดี”ฟ้าพูดเมื่อ

คนใช้ข้ามาและเหล่ไปทางฟางจนฟางเดินหนี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คงจะว่างจริงๆสินะ ตื่นสายยังไม่พอยังไม่รู้จักทำตัวให้เป็นประโยชน์บ้าง ไม่บอกก็รู้ว่าพ่อแม่ไม่

ได้สั่งสอนถึงจะสอนมาก็คงจะสอนไม่ได้ ใครได้เป็นเมียคงเป็นกาลีบ้านเมือง”เมื่อมาเจอกับคุณ

หญิงที่มีป๊อปปี้ดูแลฟางก็ถูกว่าอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึกฮือๆ”ฟางที่ถูกทั้งฟ้าและคุณหญิงนวลว่าก็น้ำตาไหลออกมาอีกครั้งก่อนจะเดินหนี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ อยากจะรู้ว่ามันจะทนได้สักกี่น้ำ”คุณหญิงนวลพูดขึ้นอย่างสะใจทำให้ป๊อปปี้มองตามฟางไป

ด้วยความสงสาร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มานั่งอะไรตรงนี้คนเดียวทำไมไม่เข้าไปกินข้าวเดี๋ยวยุงก็หามไปหรอก”ป๊อปปี้เดินมาหาฟางที่นั่ง

ซึมอยู่ที่ศาลาในสวนที่เดิมจนเวลาอาหารเย็นแล้วฟางก็ไม่ไปทานจนทุกคนทานข้าวเสร็จแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

“คุณย่าคงไม่ชอบใจถ้าเกิดฟางจะร่วมโต๊ะทานอาหารกับท่าน”ฟางพูดเศร้าๆก่อนจะลุกขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวก่อนจะไปไหน”ป๊อปปี้เห็นฟางเดินหนีก็รีบคว้าข้อมือเธอเอาไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ไปในครัวไงคะ คุณแก้วคงกำลังทานข้าวฟางว่าจะไปทานด้วย”ฟางพูดแล้วฝืนยิ้มให้ป๊อปปี้ออก

มา

 

 

 

 

 

 

 

“ใจคอจะไปกินแค่คนเดี๋ยวแล้วไม่ชวนผมรึไง”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พี่ป๊อปไม่ได้ทานข้าวแล้วหรอคะ”ฟางถามต่ออย่างแปลกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็รอภรรยามาทานข้าวแต่ก็หายไปไหนไม่รู้ เจอตัวแล้วไปทานข้าวกันเถอะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะชวน

ฟางไปทานอาหารเย็นที่ครัวกับแก้วโดยที่ฟางอมยิ้ม อย่างน้อยป๊อปปี้ก็ยังเห็นเธอเป็นภรรยาอยู่ใน

สายตาสินะ

 

 

 

 

 

 

 

คนนึงอยู่ที่นี่ ทำทุกอย่างเพื่อคนที่รัก ส่วนอีกคนทำเพราะสงสาร จะรักกันเมื่อไหร่น้ออ

 

 

 

เมื่อไหร่ป๊อปปี้ะมองกลับมาที่ภรรยาคนนี้น้ออออ อย่าลืมติดตามนะจ้ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา