พิชิตใจยัยเจ้าหญิง ( My Princess )

 

 

 

" พี่โทโมะ !!! " เเก้วกับฟางอุทานออกมาพร้อมกันเสียงดัง

 

" เสียงดังกันทำไมเนี่ย ตกใจอย่างกับเห็นพี่เขางั้นเเหละ " เฟย์ถาม

 

" ก็เห็นน่ะสิ  ว่าเเต่พี่ป๊อปปี้อยู่ไหนนะ " ฟางพูดพร้อมกัขชะเง่อมองหาป๊อปปี้

 

หลังจากที่ฟางพูดจบ โทโมะก็หันมามองทางเเก้วพอดี เเต่ก็เเค่เสี้ยววินาที ก่อนที่เขาจะเดินไป แก้วเองก็ไม่ได้สนใจ ทั้งสามคนทานอาหารเเละเม้ากันอย่างสนุกสนานตามประสาสาวๆ  ระหว่างที่กำลังจะเดินกลับตึก สายตาของฟางก็ดันไปเห็นโทโมะเข้า  ฟางเลยสะกิดเเก้วให้มอง   ภาพที่เเก้วเห็นคือเขากำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้เอามืออิงโต๊ะไว้ทางด้านหลัง  และมีผู้หญิงคนนึงยืนอยู่ตรงหน้าเขา เเละจังหวะที่เเก้วเเทบจะหยุดหายใจก็เกิดขึเนเมื่อผู้หญิงคนนั้นเอามือเท้ากับโต๊ะที่โทโมะเอามืออิงไว้ เเล้วโน้มตัวลงมาหาโทโมะ และจูบกัน !!! 

 

" อี๋  ทำไมถึงกล้าทำเเบบนั้น ในที่เเบบนี้นะ " ฟางพูด

 

" พี่รหัสเเก นี่ฮอตชะมัด ชั้นเคยได้ยินนะว่าพี่เขาน่ะ คาสโนว่าตัวพ่อ มีข่าวกับผู้หญิงทั้งมหาลัยเเต่ไม่มีใครได้เป็นตัวจริงสักคน " เฟย์ว่า

 

" ช่างเถอะ  จะคาสไม่คาสก็เรื่องของเขา  จะมีข่าวกับผู้หญิงกี่คนก็ช่างเขา ไปเรียนกันเถอะ " ร่างบางพูดเหมือนไม่สนใจ เเล้วก็เดินไปเลย โดยไม่รอ สองสาว

 

" แก้วมันเป็นอะไรของมันอ่ะพี่ฟาง " เฟย์ถามพี่สาวตัวเอง

 

" พี่ก็ไม่รู้สิ ไปเถอะไปเรียนกัน "  ฟางพูดเเล้วดันหลังเฟย์ให้เดินไป เเต่ก็ต้องชะงักเพราะโดยเรียกเอาไว้ซะก่อน

 

" นี่น้องสองคนน่ะ " 

 

" อ่อ พี่ป๊อปปี้มีอะไรหรอคะ "  ฟางถามคนที่เรียกเธอไว้ 

 

" พี่จะมาบอกว่า พรุ่งนี้เย็นพี่นัดน้องๆ ประชุมนะ ที่เดิม บอกเพื่อนๆ ด้วยล่ะ " ป๊อปปี้พูด เสร็จเเล้วเขาก็เดินไปเลย โดยไม่ฟังคำของสองสาว

 

" อ่อออ    ค่ะ " ฟางที่อยากจะคุยกับป๊อปปี้มากกว่านี้ถึงกับเหวอที่ป๊อปปี้มาเร็วไปเร็วขนาดนี้

 

" 55555 เอาน่าพี่ฟาง อย่าน้อยใจไป ไปเรียนกันเถอะ " เฟย์ที่เห็นอาการของพี่สาวตัวเองก็อดขำไม่ได้ก่อนจะเดินตามเเล้วขึ้นตึกไปเรียน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตลอดเวลาที่เรียนช่วงบ่ายเเก้วยอมรับเลยว่าไม่มีสมาธิเลย เเละเธอเรียนไม่รู้เรื่ิอง ถ้าจะถามหาสาเหตุก็คงมาจากคนเดียว คนที่ทำให้เธอวุ่นวายใจตลอดบ่ายเเบบนี้  เลิกเรียนรำ่ลาสองสาวพี่น้องเสร็จ ก้มลงมองนาฬิกาก็พบว่าตอนนี้กว่าจะถึงเวลาทั่นัดกับร่างสูงเอาไว้ก็เกือบๆ ชั่วโมง  บวกกับที่เธอเคือง ? เขาจากที่เห็นเหตุการณ์เมื่อตอนกลางวันด้วยเเล้ว มันจึงทำให้เธอตัดสินใจได้ไม่ยากว่าจะกลับเองโดยไม่พึ่งเขา

 

" ลุงคะ ไป @#$%^&*(:%$& " ร่างบางบอกกับเเท็กซี่

 

" ครับ " 

 

 

 

 

 

 

ร่างบางนั่งบนรถมาสักพักก็สังเกตได้ว่ามันนานกว่าปกติที่เธอเคยนั่ง จากตอนที่เธอขึ้นฟ้ายังสว่างอยู่เลย นี่มืดเเล้วทำไมถึงยังไม่ถึงสักที จึงตัดสินใจถาม

 

" ลุงคะ ทำไมมันนานจังเลยล่ะคะ ยังไม่ถึงสักที "

 

" อ้อ ทางนู้นมันซ่อมน่ะครับ เลยต้องอ้อมมาทางนี้เเทน เลยทำให้ใช้เวลานานน่ะครับ " 

 

ร่างบางไม่ได้เอะใจอะไร จนมาถึงทางที่ดูจะเปลี่ยวมาก เพราะมีเเต่ป่า  ไฟก็อยู่ห่างกันพอสมควร แล้วอยู่ๆ ลุงที่ขับรถเเท็กซี่ก็หยุดรถ บอกเธอว่ารถเสีย ทำทีเปิดประตูลงไปดู เธอเองเห็นท่าไม่ดี รีบลงจากรถ แล้ววิ่งหนี เเต่ไม่ทันจะได้วิ่งไปถึงหน กลับถูกมือกระชากกลับมาซะก่อน 

 

" จะไปไหนหรอจ๊ะ มาหาอะไรสนุกๆ ทำกันดีกว่า " นาทีนั้นความกลัวเข้าจับขั้วหัวใจเธอเอาไว้ เธอพยายามจะดิ้นเเต่ก็ไร้ผล  

 

" อ๊ะ !!!  "  

 

ไอ้ลุงเเท็กซี้คนนั้นต่อยท้องเธอ ทำให้เรี่ยวเเรงที่เธอจะขัดขืนลดฮวบลงไป  ไอ้ลุงเเท็กซี่จึงพาเธอเข้ามาในเบาะหลังจับเธอนอนลงอย่างง่ายดาย  เธอที่มีเเรงเหลืออยู่บ้างก็พยายามดิ้น ร้องขอชีวิตทันที

 

" ลุง อย่าทำอะไรชั้นเลยนะ อยากได้อะไรชั้นให้หมดเลย อย่าทำอะไรชั้นเลยนะ " 

 

ึคำร้องขอของเธอเหมือนกับเศษฝุ่นสำหรับไอ้ลุงเเท็กซี่  มันไม่ฟังเเละไม่คิดจะสนใจ มือก็พยายามจะฉีกเสื้อของเธอออกเธอที่ยังมีเเรงอยู่บ้างพยายามปัด เเละดันตัวไอ้ลุงออก จนมันต้องต่อยท้องเธออีกครั้ง

 

" อ๊ะ !!!!!  "  เธอร้องออกมาพร้อมกับสติที่ดับวูบลง

 

" ปัดอยู่นั่นน่ารำคาญ  ว๊าาา สลบไปซะเเระ อย่างนี้ก็ไม่สนุกสิ " ไอ้ลุงเเท็กซี่บ่นออกมาออย่างเสียดายที่เธอไม่มีสติเเล้ว

 

" ใครว่าไม่สนุกล่ะ อย่างนี้เเหละกำลังสนุกเลย เรามาหาอะไรสนุกๆ ทำกันดีกว่า "   สิ้นเสียงปริศนา ไอ้ลุงเเท็กซี่ก็ลุกออกจากตัวเธอเเละมองออกไปหาต้นเสียงนั้นทันที

 

" ใคร  มึงเป็นใครออกมานะ " 

 

แล้วก็ปรากฏภาพชายคนหนึ่งที่กำลังจ้องมาที่ไอ้ลุงเเท็กซี่ ที่ในมือมีประเเจอันใหญ่หนึ่งอันที่หาได้จากเเถวนั้น

 

 

 

 

" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เเก้ว  เธอต้องไม่เป็นอะไรนะ "

 

เขาพูดกับเธอ พยายามเรียกเธอตั้งเเต่อยู่บนรถ จนมาถึงบ้าน  ให้อาหมอมาดูอาการเเล้วก็พบว่าไม่ได้เป็นอะไรมากจะมีก็เเค่รอยช้ำตรงช่วงท้องเท่านั้น ดีที่เขาไปทันก่อนที่มันจะทำอะไรเธอไปมากกว่านี้

 

" ขอบคุณอาหมอมากนะครับ " โทโมะเอ่ยของคุณ

 

" ไม่เป็นไร เธอเป็นคนสำคัญของโทโมะสินะ ถึงได้ห่วงเธอมากขนาดนี้ " อาหมอถามกลับ

 

" ครับเธอสำคัญมากสำหรับผม  เเละผมเองก็มีส่วนที่ทำให้เธอต้องมาเจอเหตุการณ์ร้ายๆ เเบบนี้ด้วย " โทโมะพูดพร้อมกับมองไปยังร่างบางที่หลับอยู่

 

" งั้นดูเเลเธอตามที่อาบอกล่ะ  อาไปละ " 

 

" ครับ สวัสดีครับอาหมอ  " 

 

หลังจากที่โทโมะบอกลาอาหมอเสร็จก็มานั่งเฝ้าเเก้ว ที่เตียงเเก้ว ความรู้สึกผิดมากมายถาโถมเข้ามา เขาเอาเเต่โทษตัวเองที่ทำให้เเก้วเป็นเเบบนี้  นี่ยังดีที่เขาเเอบเอาตะวส่งสัญญาณ GPS ติดไว้ตรงกระเป๋าเธอเมื่อเช้า นี่ถ้าเขาติดมันช้ากว่านี้  เขาไม่อยากจะคิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้าง

 

ร่างสูงมองร่างบางที่กำลังหลับไหล อยู่พลางเอามือไปปัดผมที่ปรกลงมาให้  เเล้วเขาก็ต้องชะงักเมื่ออยู่ๆ ร่างบางก็ละเมออกมา พร้อมกับปัดป่ายมือหา

 

" ท่านพ่อ  ท่านเเม่  ช่วยเเก้วด้วย ..... ~~ "    ร่างสูงเองทีาทำอะไรไม่ถูก มองเธอ

 

" ท่านพ่อ  เเก้วกลัว ...  ~~    ท่านเเม่ .... ~~ " ร่างสูงเห็นร่างบางที่หลับไม่รู้สติละเมอออกมาก็อดจะเอามือไปจับกุมไว้ที่มือของร่างบางพร้อมกับลูบหัวเป็นเชิงปลอบเพื่อให้ร่างบางสงบลง

 

" ไม่ต้องกลัวนะ  ชั้นอยู่นี่  ชั้นจะดูเเลเธอเอง  ด้วยชีวิต ชั้นสัญญา " 

 

ร่างสูงเอ่ยสัตย์คำมั่นกับเธอ นั่นก็ทำให้เธอสงบลงได้บ้าง เเล้วพอถึงเวลาเขาก็เอาถุงน้ำร้อนมาเปลี่ยน วางไว้ที่ท้องเธอเพื่อให้อาการช้ำบรรเทาลง สักพัก เมื่อเห็นว่าอาการเธอโดยรวมดีขึ้นเเล้ว  เขาเองที่เหนื่อยจากการตามหาเธอ เเละวุ่นวายกับเธอเองก็เพลียเต็มที่ หลับไปบนเตียงเดียวกับเธอ เเต่มือยังกุมเอาไว้ เพราะเมื่อเธอรู้สึกตัว หรือขยับตัวเขาจะได้รู้ด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

-------------------------------------

อัพไว้อ่านเองอ่ะ 555555 ล้อเล่น

11:43

11/07/58