พิชิตใจยัยเจ้าหญิง ( My Princess )

" ท่านพ่อเเก้วกลัว  อย่านะออกไป !!!!!   อร๊ายยยยยยยยย  "

โทโมะ ที่กำลังทำข้าวต้มอยู่ในครัววางทัพพีลงทันทีที่ได้ยินเสียงที่ดังมาจากด้านบน  ห้องของเเก้ว !!

" ฮือออออ  นายยยย  " 

ภาพเเรกที่เห็นคือเธอนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่บนเตียง  น้ำเสียงที่สั่นเครือบวกกับน้ำตาที่นองหน้าเวลาที่เธอเรียกเขา ทำให้เขาไม่รอช้าที่จะเข้าไปกอดปลอบเธอเบาๆ เธอคงจะยังขวัญเสียอยู่กับเหตุการณ์ที่พึ่งเจอมา

" เธอไม่เป็นไรเเล้วนะ ปลอดภัยเเล้ว "

" ชั้น  ....  ชั้นผิดเอง ถ้าวันนั้นชั้นรอนาย ไม่โกรธอะไรไร้สาระก็คงไม่ต้องมาเจออะไรเเบบนี้  " 

 " เธอไม่ผิดหรอก  ชั้นผิดเองที่ดูเเลเธอไม่ดี    อย่าคิดอีกเลย มันผ่านไปเเล้ว  ที่หลังก็อย่าทำอะไรโดยที่ไม่บอกชั้นอีกละ "  

เขาเอ้ยตำหนิเธอเบาๆ  

" โกรธ ?  เธอโกรธอะไรชั้นหรอ ?  "   เขาคลายอ้อมกอดเเล้วถามเธอ

" อ่อ คือเรื่องนั้น .....  "  เอาไงล่ะทีนี้ ถ้าเธอตอบไปว่าโกรธที่เห็นเขาสวีทกะบผู้หญิงคนนั้น เขาต้องคิดว่าเธอคิดอะไรกับเขาเเน่ๆ   เปลี่ยนเรื่องดีกว่า ว่าเเต้นี่มันกลิ่นอะไร  ...?

" กลิ่นอะไรอ่ะนาย ? " เธอถามเขาเพื่อที่จะเปลี่ยนเรื่อง

" กลิ่น ...   ห๊ะะะะ  ตายล่ะ  เธอเลิกร้องเเล้วไปอาบน้ำเเต่งตัว ลงไปกินข้าวนะ "  สำเร็จ !!!   เขาพูดจบก็รีบวิ่งลงไปด้านล่างทันที

ร่างบางที่อาบน้ำเเต่งตัวใหม่เรียบร้อยเเล้ว  ลงมานั่งยังโต๊ะอาหาร  นั่งรอสักพักเหมือนเขาจะรู้ตัวว่าเธอมานั่งรอเเล้วจึงยกชามข้าวต้มมาเสิร์ฟ

" โทดทีนะ  พอดีต้องทำใหม่น่ะ " เขาพูดพร้อมกับวางชามข้าวต้มตรงหน้าเธอ

" นาย ชั้นมีเรื่องจะถาม  " 

" ว่ามา " เขาพูดพร้อมกับนั่งลงตรงที่ตัวเอง

" ชั้นมาอยู่ที่บ้านได้ยังไง  ใครเป็นคนไปช่วยชั้นมาหรอ " ร่างบางถามเขา คงเป็นเรื่องเดียวที่เธอคาใจมากๆ ในตอนนี้

" อ๋อ  ผลเมืองดีน่ะ   คนที่เวเนล่าน่ะ ใจดีกันจะตาย ช่วยเหลือกันตลอดเธอไม่รู้หรอ .. "   เขาโกหกเธอเข้าไปเต็มๆ 

" หรอ ..   เเล้วเขาอยู่ไหนอ่ะ  ชั้นอยากขอบคุณเขา "

" ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน  เขาเเค่มาเเจ้งข่าวเเล้วก็หายไปเลย "  ร่างสูงยังคงโกหกต่อไปเรื่อยๆ 

" หรอ ... เสียดายจัง  แต่ไม่ว่ายังไงชั้นก็ขอบคุณนายนะที่ช่วยชั้น ถึงจะไม่ทั้งหมดก็เถอะ " ร่างบางพูดพร้อมกับมือที่จับช้อนคนข้าวต้ม

" เต็มใจปล่าวเนี่ย " ร่างสูงถามกลับ

" เต็มใจสิ เเละก็จริงใจมากด้วย     นายนี่เห็นชั้นเป็นคนยังไง " ร่างบ่งพูดพร้อมกับเริ่มลงมือกิน

" จะให้บอกมั๊ยล่ะ ว่าเธอเป็นคนยังไง   เจ้าอารมณ์  คุณหนู ขาวีน  เอาเเต่ใจ ....  "  ร่างสูงพูด

" นี่พอๆ เลย  นายนี่ชอบทำให้บรรยากาศเสียอยู่เรื่อย  เเต่ถึงที่นายจะพูดมาทั้งหมดจะเป็นความจริงก็เถอะ ชั้นยอมรับ ไม่เถียง เเต่ชั้นก็จริงใจนะ ที่จะขอบคุณนาย "  

ร่างบางพูดจบก็ลงมือกินต่อ  หลังจากนั้นก็ไม่มีบทสนทนาใดๆ ต่อ มีเเต่ความคิดที่ยังคงเเล่นอยู่ในหัวร่างสูง ที่ดูจะพอใจมากกับบทเรียนล่าสุด ที่เขาไม่ได้ตั้งใจอยากจะให้เกิดขึ้น

-------  บทเรียนที่สอง  รู้จักขอบคุณด้วยความจริงใจ ---------

-------------------------------------------------

สั้นไปมั๊ย ?  ช่วงนี้รับน้องเตรียมงานหนักเลย  ไม่ค่อยมีเวลากว่าจะถึงหอก็มืด เลยไม่ได้เข้าเลย ซอรี่จริมๆ 

14:31

15/07/58