พิชิตใจยัยเจ้าหญิง ( My Princess )
เขียนโดย 
PS_TKForever
วันที่ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 22.46 น.
แก้ไขเมื่อ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 23.31 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
6) งานบ้าน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
" กับข้าวพวกนี้ เธอไม่ได้เป็นคนทำใช่ไหม ? " โทโมะถามด้วยสายตาจับผิด
" อะไรๆ ทำสิ ชั้นทำเอง ทำไม อร่อยสิท่า 5555 " ร่างบางตอบเขาไป
" อื้ม ก็ใช้ได้ " สิ้นคำของโทโมะ เเก้วเองถึงกับโล่งอก ใครบอกล่ะว่าเธอทำ เธอซื้อมันมาจากร้านอาหารต่างหาก ต้องขอบคุณคุณลุงเเท็กซี่นะเนี่ยที่เสนอไอเดียนี้ให้กับเธอ
" เดี๋ยวสิ จะไปไหน " เขาเรียกเธอไว้ เมื่อเห็นเเก้วกำลังจะเดินขึ้นบันไดไป
" อะไร "
" เธอไม่กินข้าวหรอ ? " เขาถาม
" ไม่อ่ะ ไม่หิว " ร่างบางตอบเขาไป
โครกกกก ~~~~~~ !!!
" ฮะๆ มากินเถอะ สงสารท้องเธอ " เขาพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ
" ก็ได้ๆ นี่เห็นว่าสงสารท้องชั้นนะ " ร่างบางยอมนั่งลงเเต่โดยดี ใครว่าเธอไม่หิว ตั้งเเต่กลับจากมหาลัยเธอไม่ได้กินอะไรเลย เพราะมัวเเต่หาร้านอาหารที่คิดว่ามันธรรมดาๆ ที่สุดนั่นเเหละ จะเอาดีเกินไปอีตานั่นต้องรู้เเน่ว่าเธอไม่ได้ทำ นี่ขนาดเอาเเค่ผัดผัก แกงจืด บลาๆธรรมดา ยังสงสัยเลย เเต่จะว่าไปอีตานั้นเวลายิ้มหัวเราะนี่น่ารักดีเหมือนกันนะเนี่ย
" มองชั้นทำไม เธอไม่กินหรอ " เขาพูดพลางตักผัดผักให้เธอ
" กินสิกิน " ร่างบางตอบไป เเล้วตักข้าวเข้าปาก " หื้มมมมมมมมมมมมมมมม อร่อยอ่ะ " ตักเข้าปากไปอีกคำนึง " อร่อยมากๆ "
" อะไรของเธอ ทำอย่างกับว่าไม่เคยกินงั้นเเหละ "
" นายจะไปรู้อะไร ผัดผักธรรมดาเเบบนี้ชั้นไม่เคยกินหรอก ของเเต่ละอย่างในวังอลังจะตาย "
" งั้นกินเยอะๆ อ่ะๆ " เขาตักผัดผักให้เธอ " เธอควรจะเรียกชั้นว่าพี่นะ จริงๆ เเล้ว "
" หรอ เเต่ชั้นไม่เรียก นายจะทำไม "
" เเต่ชั้นอายุมากกว่าเธอนะ "
" นี่นายอย่ามาชวนทะเลาะน่า คนกำลังอร่อย " เธอพูดเเค่นั้นก็ก้มหน้าก้มตากิน ไม่คุยกับโทโมะอีกเลยจนทั้งคู่กินเสร็จ เเละเเน่นอนเเก้วก็ต้องเป็นคนล้างจาน
" เพล้งงงงง "
" ทำอะไรของเธอเนี่ย !!! " โทโมะที่ตกใจ วิ่งลงมาจากห้องนอนเพื่อมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเศษจานกระจายเต็มพื้น
" ไปๆ หลบๆ เดี๋ยวจะได้เเผลเอา " เขาทำมือไล่ร่างบางให้พ้นจากที่ตรงนั้น เเล้วจัดเเจงเก็บเศษจาน เเละกวาดทำความสะอาดให้เรียบร้อย
" บ้านเธอเขาใช้ผ้าล้างจานกันหรอ ? " เขาถามร่างบางออกไป ตามสภาพที่เห็น จานทุกใบมีน้ำยาอยู่ เเบบที่ยังไม่ละลายน้ำ กับผ้าผืนเล็กๆ ที่ว่างอยู่
" อ่อคือ ... ก็ชั้นทำไม่เป็นนี่ !! " ร่างบางตอบไปตามความจริง
" แล้วทำไมไม่บอก " เขาหันกลับไปถามร่างบาง " กลัวเสียฟอร์มสินะ แหม่ เธอนี่ !! " เขาสถบกับตัวเองพร้อมถอนหายใจ " เธอทำงานบ้านไม่เป็นสักอย่างเลยสินะ งั้นมานี่ " เขาเรียกเธอไปใกล้ๆ เเล้วลงมือสอนวิธีการล้างจานให้กับเธอ ร่างบางเรียนรู้ได้เร็ว เเละมองมันเป็นเรื่องสนุก
" นายพรุ่งนี้นายช่วยสอนชั้นทำงานบ้านหน่อยสิ "
" พรุ่งนี้หรอ "
" น่านะ วันเสาร์นายไม่มีเรียนอยู่เเล้ว
" ก็ได้ ชั้นว่างเเค่ตอนเช้านะ นี่ชั้นจ้างเธอมาเป็นเเม่บ้าน เเล้วยังต้องสอนงานบ้านเะออีก โอ๊ะโห ใครได้กำไรเนี่ย "
" เอาเเต่เช้าเลยก็ได้ เอาน่านาย ชั้นไปนอนละ ฝันดี " ร่างบางเอ่ยตอบเขาไปด้วยรอยยิ้ม
" เหอะ ยัยเจ้าหญิง นิสัยของเธอเริ่มจะเปลี่ยนเเปลงเเล้วสินะ " เขาพูดกับตัวเองเบาๆ เพราะจากเหตุการณ์วันนี้ทำให้เขาได้เห็นอะไรหลายๆ อย่าง ความจริงเเล้วเธอก็เป็นคนจิตใจดีพอใช้ได้ เเต่เพราะ ติดเป็นเจ้าหญิงโดยตามใจซะจนชิน เลยไม่เเคร์ใคร ไปบ้าง อีกนิสัยเอาเเต่ใจนั่นอีก งานที่จะทำให้เจ้าหญิงโตขึ้น เเละเลิกเอาเเต่ใจ คงไม่ยากเกินมือเขามากนัก
' สวัสดีครับท่านราชเลขา ทุกอย่างกำลังไปด้วยดีครับ '
' ขอบคุณนะครับที่คอยดูเเลเจ้าหญิง '
' ไม่เป็นไรครับ บุญคุณของพระราชายิ่งใหญ่ว่ามาก ถ้าในวันนั้นไม่ได้พระมหากรุณาธิคุณของพระราชา ผมก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ผมจะเป็นยังไง '
' ครับ ฝากด้วยนะครับ '
โทโมะ เด็กผู้ชายที่ไม่มีอะไรเลย เเม้เเต่ครอบครัว พ่อเเม่พี่น้องตายหมด จากอุบัติเหตุตั้งเเต่เขาอายุ 8 ขวบ เขากลายเป็นเด็ดเร่ร่อน เดินทางไปต่างบ้านต่างเมือง เพื่อรับจ้างเล็กๆ น้อยๆ ด้วยเพราะความจน บวกกับไม่มีตัวเลือก ในวันที่เขาอยู่ทีาซีซ่าร์ระหว่างที่เขาทำงานเช็ดรองเท้าอยู่ สายตาก็เหลือบไปเห็นกระเป๋าสะตางค์ตกอยู่ ความไม่ยั้งคิดบอกกับความที่ยังเด็ก สั้งให้เขาเดินไปหยิบเเละวิ่งหนี หวังจะขโมย เจ้าของกระเป๋าที่ทำหล่นดันรู้ตัว วิ่งตามมาหมายจะเอาให้ตาย เเต่ไม่รู้ว่าวาสนาของเขาคงยังไม่ถึงที่ ที่เขาดันวิ่งไปชนกับพระราชา เเละพระราชาก็ทรงช่วยเขาไว้ พร้อมกับให้เข้ามารับใช้ เเละเรียน จนเมื่อโตขึ้นเขาจึงขอกลับมาอยู่ที่บ้านเมืองเดิม และคราวนี้เขามีโอกาสที่จะตอบเเทนบุณคุณของพระราชา เขาจึงเต็มใจทำเเละจะทำมันให้เต็มที่
" นี่ใครนะ บอกจะให้ชั้นสอนงานบ้านเเต่เช้า เเต่ป่านนี้ยังไม่ลุกเลย " โทโมะ พูดพร้อมกับเอามือเท้าประตูห้องของร่างบาง
" ขออีกหน่อยน่า " ร่างบางพูดทั้งๆ ที่ยังไม่ลืมตา
" ไม่ ชั้นจะลงไปรอข้างล่าง 10 นาที ถ้าเธอยังไม่ลงมา ทุกอย่างที่เราคุยกันเมื่อคืน ยกเลิก " เขาพูดจบก็หมุนตัวลงไปข้างล่างทันที
" ห้ะ !!! 10 นาที !! ตายเเล้วยัยเเก้ว !! " ร่างบางตกใจรีบกุลีกุจอเข้าห้องน้ำไปทันที
" มาชั้นพร้อมละ " ร่างบางที่อยู่ในชุดกางเกงขาสั้น เสื้อโปโล พร้อมผ้าโพกหัว พูดขึ้น
" เชื่อละว่าพร้อมจริงๆ " เขาพูดหลังจากมองเธอ
" เอาล่ะ นายจะสอนงานอะไรก่อนดีล่ะ " เธอถาม
" เอาหนักๆ ก่อนละกัน ถ้าเอาสบายก่อน ไอ้หนักๆ เธอจะไม่ทำเอา " เขาพูด ร่างบางหน้ายู่ทันทีที่เห็นว่าเขารู้ทัน
ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง ~~~ !!
" ใครมานะ " ร่างบางพูด
" ยืนทื่อยู่ทำไม ไปเปิดประตูสิ " ร่างบางทำหน้างงใส่เขา จนเขาต้องย้ำอีกว่า " หน้าที่เเม่บ้าน ~~ " จนนั่นเเหละเธอถึงยอมเดินไป
" ไฮรรรรร โทโมะ !! "
---------------------------------------
ยังยืนยันคำเดิมว่าต่อให้มีคนอ่านเเค่คนเดียว ก็จะอัพ
14:17
6/07/58
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
