Misleading เรื่องเข้าใจผิด

9.4

เขียนโดย Baby_Snowy

วันที่ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 00.33 น.

  37 Misleading
  178 วิจารณ์
  59.53K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2558 11.42 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

26) --> บทที่ 25 <--

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

Misleading เรื่องเข้าใจผิด

 

 

บทที่ 25

 

 

 

"ป๊ะป๊าขา เมื่อไหร่คุณแม่จะตื่นค่ะ? ปันปันคิดถึงคุณแม่จัง"น้องปันปันบอกกับคนเป็นพ่อที่นั่งกุมมือบางไม่ห่าง

 

 

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่แล้วที่ฟางยังนอนไม่ได้สติแบบนี้ คงต้องโทษเขาที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้

 

 

"อีกไม่นานหรอกครับ คุณแม่จะต้องตื่นขึ้นมาหาปันปันกับน้องเฟรนรี่แน่นอน"ป๊อปปี้บอกกับน้องปันปัน ทั้งๆ ที่ยังไม่รู้ว่าเธอจะฟื้นขึ้นมาไหม

 

 

"จริงๆ นะค่ะป๊ะป๊า"น้องปันปันพูดอย่างดีใจ ก่อนจะวิ่งไปหาคุณหญิงพรรณาลักษณ์ที่อุ้มน้องเฟรนรี่อยู่ไม่ไกล

 

 

ป๊อปปี้มองตามร่างเล็กของน้องปันปันไปพร้อมรอยยิ้มบางๆ ก่อนจะหันกลับมามองร่างบางที่ยังนอนไม่ได้สติ

 

 

ถ้าเลือกได้ เขาขอเป็นคนเจ็บแทนเธอจะดีกว่า...

 

 

 

....................................................................................................................................................

 

 

2 ปีต่อมา

 

 

"คิกๆ แม่ฟางขี้ซ้าจัง"เสียงใสๆ ของน้องเฟรนรี่วัย 3ขวบพูด พร้อมกับนิ้วเล็กๆ ที่จิ้มแก้มของผู้เป็นแม่เบาๆ พร้อมกับหัวเราะคิกคัก

 

 

"เฟรนรี่แกล้งคุณแม่ไม่ได้นะ เดี๋ยวก็โดนป๊ะป๊าดุหรอก"ปันปันพูดกับน้องสาว ทำให้น้องเฟรนรี่หน้างอที่โดนพี่สาวดุ ซุกใบหน้ากับอกแม่ที่ยังนอนไม่ได้สติ

 

 

"เมื่อไหร่แม่ฟางจะตื่นขึ้นมาสักที? หนูคิดถึงแม่จัง..."น้องเฟรนรี่พูดเสียงอู้อี้กับอกแม่ มือเล็กกอดเอวบางแน่น ก่อนจะผล็อยหลับไป

 

 

"ป๊ะป๊าขา น้องหลับไปแล้ว"น้องปันปันบอกผู้เป็นพ่อที่เปิดประตูเข้ามาในห้อง

 

 

ป๊อปปี้มองร่างเล็กของลูกสาวคนเล็กที่นอนกอดร่างบางก็นิ่งไป อยากให้เธอฟื้นขึ้นมาเร็วๆ แต่ดูเหมือนมันจะไม่เป็นอย่างที่เขาหวัง เพราะนี่ก็ผ่านมา 2ปีกว่าแล้วที่เธอยังนอนไม่ได้สติ

 

 

"หนูคิดถึงคุณแม่จัง"น้องปันปันพูดขึ้น พร้อมกับกอดเอวของพ่อแน่น

 

 

ป๊อปปี้นั่งลงแล้วกอดปลอบลูกสาว เขาเองก็คิดถึงเธอ อยากให้เธอฟื้นขึ้นมา ต่อให้แลกกับอะไรเขาก็ยอม ขอแค่ให้เธอฟื้นขึ้นมาหาเขากับลูกอีกครั้ง

 

 

"อืม..."เสียงหวานครางแผ่วเบา ทำให้ป๊อปปี้ชะงัก หันไปมองร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง

 

 

นัยน์ตาคมเบิกกว้างเมื่อเห็นร่างบางเริ่มขยับตัว ก่อนที่เปลือกตาบางจะค่อยๆ ปรือขึ้น แต่ก็ต้องหลับตาลงอีกครั้ง เมื่อแสงสว่างแย้งเข้าตาทำให้รู้สึกแสบตา

 

 

"ฟาง!!!"ป๊อปปี้รีบเข้าไปดูหญิงสาวทันที ก่อนจะกดปุ่มเรียกหมอเข้ามาในห้องเพื่อตรวจดูอาการของหญิงสาว

 

 

คงต้องขอบคุณลูกสาวคนเล็กที่สามารถทำให้เธอฟื้นขึ้นมาได้ในที่สุด...

 

 

 

______________________________________________________________________________________

 

 

 

 

 

 

 

 

 

อัพจร้า^^

 

 

พี่ฟางฟื้นแล้ว!!! ฝากติดตามตอนต่อไปกันด้วยน๊า^^

 

 

บอกเลยว่าใกล้ "จะ" จบแล้ว>< แต่ไม่รู้ว่าอีกกี่ตอน แฮ่ๆๆ^^; แต่ยังไงก็ฝากติดตามผลงานกันด้วยน๊า^^

 

 

 

________________________________________________________________________________________

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา