พ่อหนูเป็นซุปเปอร์สตาร์..

                Kaew say

รพ. Kz เช้านี้ฉันก็มาทำงานตามปกติ แต่มันจะไม่ปกติก็ตอนที่ว่าฉันลงมาจากรถเท่านั้นและ ทำไมกันนะเขามองฉันแปลกๆละเนี่ย! ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรเดินเข้ามาที่ตึกต่อ แต่เอ๊ะวันนี้มันแปลกๆจริงๆด้วยทำไมหน้าฉันมีไรติดอยู่งั้นเหรอมองกันแปลกๆอ่ะ ไม่ๆ คงไม่ใช่หรอกมั้ง แต่ทุกสายตาจ้องมองฉันตลอดทาง จนฉันหลับสายตาทุกคนไป ก็ถึงห้องแล้วละ

“เฮ้อ! วันนี้มันวันอะไรกันเนี่ย!! ทำไมเขามองเราแปลกๆนะ” ฉันที่กำลังบ่นอุบกัยตัวเองก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา ฉันหยิบมาดูสายที่ดทรมามันคือ ฟาง! ฉันจึงกดรับแบบไม่ได้คิดอะไร “ ฮัลโหลฟางว่าไง?”

(ฮัลโหล แก้วเหรอ แย่แล้วๆๆๆ)

“อะไรแย่อะไรของแก ใจเย็นๆค่อยๆพูดนะ!” ฉันเตือนสติฟางเพราะว่าเมื่อสติหลุดจะพูดไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่

(แก้วแกดูข่าวเดียวนี้เลยนะ ดูเร็ว!! มันแย่แล้วนะ) อะไรมันจะแย่มากกว่าฉันในตอนนี้อีกเนี่ย ฉันก็ควานหน้ารีโมทต์เพื่อจะเปิดดูทีวี แต่ก็มีคนที่เปิดประตูมาด้วยความเร็วกว่า และมือฉันก็คว้ารีโมทต์ได้

“คุณแก้ว!! เกิดเรื่องใหญ่แล้วนะค่ะ ดูนี้สิ!!” นี้มันอะไรอีกละเนี่ย!! ฉันจึงหยิบหนังสือพิมพ์จากมือเกลมาดูถึงกับอึ้งกับข่าวตรงหน้า

“นะ นี้มันอะไรกัน” และฉันก็เปิดทีวีดูอีก แทบทรุดเลยข่าวเลวร้ายมากสำหรับฉัน

(แก้ว! แก้ว! แกเป็นไรเงียบทำไมดูหรือยัง?)

“นี้มันอะไรกันเนี่ย? มันเกิดอะไรขึ้น”

(พวกฉันก็ไม่รู้แต่ตอนนี้แกรีบมาที่ร้านพี่สาวแกเดี๋ยวนี้เลยนะ)

“OK ฉันจะรีบไปเกล! ฉันวี้ฉันคงไม่เข้ามาถ้ามีงานไรเอาไปให้ฉันที่บ้านด้วยนะ”

“ค่ะได้ค่ะ คุณแก้วก็อย่าพึ่งเคลียดนะค่ะ มันจะไม่ดีต่อร่างกาย”

“ขอบใจนะ ^^” แต่ฉันจะออกไปทั้งชุดขาวนี้ไม่ได้ใช่ๆถอดออก พร้อมกับสวมแว่นตาแล้วเดินออกจากห้องไปทันที

“นั้นๆแก้วมาแล้ว! แก้ว!!” เมื่อฉันมาถึงร้านของเจ๊หวายคนแรกที่เรียกฉันก็คือเฟย์

“นี้มันเกิดอะไรขึ้น?” คำถามแรกที่ฉันเอ่ยถามทุกคนที่นั่งอยู่ตรงนั้น

“พวกฉันก็ไม่รู้ แล้วก็นี้อ่ะ” ฉันรับของมาจากมือของฟางนั้นคือรูปถ่ายของฉันตอนที่อยู่กับโทโมะทั้งหมด

“นะนี้มันอะไรกันรูปพวกนี้!!”

“ฉันสิต้องถามเธอกับไอ้โทโมะทำอะไรกันอยู่เนี่ย!!! ห๊ะ!” พายุสถบเสียงดังขึ้นทำให้ฉันที่มาใหม่ถึงกับสะดุ้ง

“ฉันไม่ได้ทำ มันไม่ใช่แบบนี้ซธหน่อยนึงจริงๆนะ!” ฉันพยายามอธิบายให้คนตรงหน้าฟัง

“ไอ้โมะมันพูดเหมือนที่แก้วพูดเลยนะ! ไอ้พายุ!” เขื่อนที่นั่งเงียบอยู่ก็เอ่ยขึ้น

“แล้วไอ้พวกเนี่ยมันคือไรเล่า แล้วฉันจะแก้ไขข่าวให้พวกแกยังไงเนี่ย!! ปวดหัวเว้ย!”

“แล้วจะแหกปากโว้ยวายทำไมไม่ทราบใจเย็นๆไม่เป็นหรือไง ห๊ะ ไอ้ทอนาโดคลั่ง!!”  หวายบ่นอุบขึ้นทันที

“มันก็ไม่เกี่ยวกับเธอนิยัยไม้หวาย!!”

“นี้นาย!!”

“เห้ย! พอ!! หยุด” ป๊อปที่นั่งเคลียดอยู่แล้วเมื่อได้ยินเสียงทะเลาะกันอีกก็ยิ่งเคลียดยิ่งเคลียดก็ยิ่งโมโห

ฝากไปเตือนเขา ฝากไปเตือนเขา ทั้งที่ได้เธอไปไม่แคร์ แล้วยังได้แต่รังแกหัวใจ ฝากไปเตือนเขา แค่ไปบอกให้จำไว้ หากคนที่ฉันรัก ต้องเป็นอะไรไป....ฉันไม่ยอมปล่อย!

“ฮัลโหลครับ? ครับๆ ผมจะรับไป!” จู่ๆคนที่นั่งเงียบอยู่นานก็ลุกมาและดึงกุญแจรถจากมือฉันไปโดยไม่ฟังเสียงเรียกของเพื่อนๆเขาสักนิด อะไรของเขานะ

“ไอ้โมะ เห้ยจะไปไหนว่ะนั้น!!” เขื่อนวิ่งตามออกไปแต่ก็ไร้เสียงตอบรับ

“มันไปไหน?” เคนตะเอ่ยถามหลังจากที่เขื่อนคนกลับเขามา

“อยากรู้ม๊ะ อยากรู้ก็ไปถามมันเองดิว่ะเด๊ะโบก!!”

“ถามแค่เนี่ยทำเป็นขึ้น! โด่!!”

“มันไม่บอกเหรอ เขื่อน?” ป๊อปที่นั่งอยู่ก็เอ่ยถาม

“อื้มจู่ๆก็ขับรถและออกไปเลย งงมันอยู่เนี่ย”

                บริษัท RS

                ชายหนุ่มที่ขับรถมาก็จอดรถที่ลานจอดของบริษัท หลังจากที่เขาจอดรถเขาก็มุ่งตรงไปยังห้องประธานทันที

“อนุญาตครับเฮียผมโทโมะเองครับ!”

“เข้ามาสิ! ไหนละพ่อตัวทำเรื่องมีไรจะแก้ตัวไหม เล่ามาสิ ^-^” ชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ประทานก็เอ่ยขึ้นทักทายชายที่เข้ามา

“ครับ! คือว่าเรื่องทั้งหมดผมไม่เถียงครับเฮีย มันก็มีส่วนที่จริงอยู่บ้างนั่นคือ แก้วเธอเป็นแฟนผมตอนประถมครับซึ่งผมก็เลิกกับเธอไปเพราะเธอย้ายไปอยู่ที่ญี่ปุ่นและก็ไม่ทราบด้วยว่าเธอท้องครับ และส่วนเรามาเจอกันได้ยังไงก็ต้องเป็นเพราะงานเดินแบบแฟชั่นครั้งล่าสุดของลูกสาวนีระสิงห์ที่พวกเราไปเป็นแขกรับเชิญครับ!”

“เอาละๆ เฮียเข้าใจเรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นเป็นแล้ว แล้วเธอจะเอายังไงจะแก้ข่าวไหม?” ชายวัยกลางคนถามต่อ

“ไม่ครับผมจะยอมรับความจริงและความผิดทั้งหมดและผมไม่อยาก….” เขาค่อยๆก้มหน้าลงเรื่อยๆ

“ให้เธอคนนั้นเสียหายสินะ” ชายวัยกลางคนกระแทรกเสียงดังใส่โทโมะที่ยืนก้มหน้าอยู่

“ครับ” โทโมะตอบด้วยความกลัว

“ดีมาก!! เฮียชอบนะคนแบบโทโมะเนี่ยเฮียสนับสนุนนะเธอคนนั้นก็ไม่ได้มีประวัติเสียหายอะไรแถมยังเป็นหมอด้วยนะเห็นว่าเก่งมากๆเลยไม่ใช่เหรอ^^ ดีแล้วละที่แกพูดแบบนี้ ทางบริษัทจะช่วยเต็มที่นะ และแกก็ต้องยอมรับนะถ้าเปิดเรทติ้งจะตกลง?”

“ครับเฮีย ^_^”

“อีก 2 วันบริษัทจะจัดแถงข่าวให้ เคลียเรื่องคู่หมั้นของแกด้วยละไปได้แล้ว ^^”

“ครับขอบคุณครับ ^^” ชายหนุ่มยิ้มปริออกมาอย่างดีใจ ชายวัยกลางคนก็อมยิ้มเพราะคนคนนี้ไม่เคยที่จะยิ้มแบบนี้ต่อหน้าเขามาก่อน

“ฉันคิดว่ามันต้องเป็นคู่แข็งของนักร้องเราและบริษัทไปสืบมาให้ได้ว่ามันเป็นใคร!!”

“คะ/ครับ”

                ร้าน Waii แฟชั่น

“นั้นๆ ป๊ามาแล้วคะ!”  ฐิสากระโดดชี้ไปทางชายหนุ่มที่จอดรถและกำลังเดินเข้ามา

“ไปไหนมาว่ะ?” เขื่อนเอ่ยถามเมื่อชายหนุ่มเดินเข้ามาถึง

“ไปหาเฮีย” เพื่อนๆต่างตกใจมาก

“ทำไมไปคนเดียว! แล้วเฮียว่าไงมั้ง!!” พายุที่ตกใจที่สุดก็เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

“ก็ไม่ได้ว่าอะไร แล้วจะจัดแถลงข่าวให้เรา” ดีจังนึกว่าป๊อปจะตกงานซะแล้วสิ คริคริ ^^

“ฟางอ่ะ!!”

“ส่วนเธอ!! แก้ววันแถลงข่าวต้องไปกับพวกฉันด้วย! ตอนนี้กลับบ้าน!!” โทโมะหันมาพูดกับหญิงสาวที่ยืนกอดอกอยู่และกระชากเธอออกจากร้านไปทันที

“อ้าวเห้ย! ไอ้โมะทำไมแก้วต้อง…” พายุที่กำลังตะโกนถามแต่ก็ไม่ทันซะแล้ว

“ไม่ทันแล้ว เขาไปแล้ว!!” หวายชะโงกหน้ามาบอกพายุ

“ฉันรู้แล้ว หึ้ย!! กลับบ้านและอยู่นี้ก็เสียอารมณ์!!” พายุเมื่อเห็นหน้าหวายก็หงุดหงิดและเดินกลับไปทันที

“ค่ะโมะไม่เป็นไรแบมเข้าใจ ^^ ยังไงก็ดูแลตัวเองดีๆนะคะ แบมขอกอดเป็นครั้งสุดท้ายนะ”

“ครับ ^^” จากนั้นทั้งคู่ก็โผล่เข้ากอดกัน (อีกแล้วเหรอเนี่ย!! ยัยคนนี้ตลอดเลยหึ้ย!!)

                วันแถลงข่าว!! (ไรเตอร์ขี้เกลียดแต่งนั้นเองถึงไวหน่อยฮ่าๆๆๆ!!) นักข่าวมากมายจากหลายสถานีก็แห่กันมารอสัมภาษณ์เหล่าบอยแบรนด์อันดับ 1 ของเมืองไทยในตอนนี้ที่กำลังเป็นข่าวดัง!! ขึ้นหน้าหนึ่งทุกฉบับ

“แกดูสิแฟนโทโมะนะสวยยังไม่ได้ครึ่งของคุณแบมเลยเนอะ” นักข่าวหญิง1

“อื้ม!” นักข่าวหญิง 2

“แต่ฉันว่าเขาก็สวยนะ เห็นว่าเป็นหมอด้วยแถมยังรับรักษาคนจนไม่คิดเงินสักบาทเดียว”

“มันก็จริงนะ ยังไงก็นะ ^^” นักข่าวสองคนที่ยืนฟังก็ยืมในน้ำใจของแก้ว

                เวลาสัมภาษณ์

“มาแล้วแก! พวก K-otic มาแล้ว!”

“สวัสดีครับ ^^” ทั้ง  5 คน ออกมากนั่งเก้าอี้ที่เตรียมไว้และยกมือไว้สวัสดีนักข่าวและเหล่าแฟนคลับที่มาค่อยยืนให้กำลังใจ

“คะน้องๆได้ข่าวว่าจะออกซิงเกิ้ลใหม่ใช่ไหมคะ ^^”

“ครับ ตอนนี้พวกเราก็กำลังอัดเสียงกันอยู่ครับ แล้วจะปล่อยให้ฟังเร็วๆนี้ ^^” ป๊อปตอบคำถามนักข่าว

“ครับตอนนี้พวกเราและแฟนคลับทั่วประเทศอยากรู้แล้วละสิเรื่องข่าวที่เป็นอยู่ตอนนี้มันจริงเหรอป่าวครับน้องโทโมะ?”

“ครับ ผมยอมรับผิดทุกประการเรื่องนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบริษัทและวงของผมครับ”

“แล้วเรื่องลูก? เอ่อ…” นักข่าวที่กำลังจะเอ่ยถามแต่โทโมะก็เอ่ยแทรกขึ้นมาก่อน

“ครับ เธอคือลูกของผมกับแก้วจริงๆครับผมไม่ขอให้ข่าวโทษไปที่เธอและลูกครับผมไม่รู้จริงๆครับว่าเธอท้องก่อนหน้าที่จะเลิกกันและตอนนี้ผมขอยอมรับผิดทุกอย่างขอทุกฝ่ายโปรดเข้าใจ ผมรักเธอครับ ^^ แก้ว!” โทโมะหันไปเรียกแก้วที่ยืนอุบไม่ยอมออกมาอยู่กับเฟย์ฟางจนเฟย์และฟางต้องลากออกมา

“ไปสิ! อื้ม ^^” เฟย์ฟางผลักแก้วออกไป

“ทำไรอยู่ช้าจริง!” โทโมะกระซิบพอให้ได้ยินกันสองคน

“แล้วทำไมฉันต้องมาออกข่าวกับพวกนายด้วย ^-^”

“เพื่อนสาวเราคงเขินนะครับ แต่พวกเราจะไม่ทิ้งกันถ้าจะเป็นนักร้องก็ขออยู่กันให้คบ 5 คน ถ้าไม่ใช่ 5 คนก็คงไม่ใช่ K-otic ครับ ถึงแฟนคลับจะลดถอยลงพวกเราก็จะสู้ไปด้วยกันครับ เพราะพวกเราคือ K-otic”

“น่ารักจังเลยนะค่ะมีกอดไหล่ด้วยน่ารักเชียวนะคะน้องโทโมะกับน้องแก้วเนี่ย^^”

“ขอบคุณครับ/คะ”

“งั้นพวกเราขอตัวนะครับ ^^”

“ขอบคุณสำหรับข่าวต่างๆนะคะ”

“เอาหล่ะคะข่าวต่างๆก็เห็นกันแล้วนะคะมันไม่ได้เลวอย่างที่ออกเลยแถมแฟนคลับของทั้ง 5 หนุ่มยังให้การตอนรับอย่างอบอุ่นและไม่โกรธไม่เกลียดแถมยังจะติดตาม น้องฐิสาอีกด้วยนะเนี่ย ดังๆกันใหญ่แล้ว พ่อลูกคู่นี้ ^^”

“นี้มันอะไรกันทำไมเรทติ้งมันไม่ตกแถมยังมากขึ้นเป็นเท่าทวีคูณอีก แก!!! ฝากไว้ก่อนเถอะ”

ตอนนี้มันแม้งๆยังไงไม่รู้ติชมทีสิเค้าว่ามันแปลกๆนะว่าเหมือนกันไหม?