พ่อหนูเป็นซุปเปอร์สตาร์..

 
                Kaew say
                ใช่เขาลุกมาโดยไม่ได้มองเลยว่าฉันยืนอยู่ข้างหลังเขาฉันเห็น เห็นว่าเขาเป็นคนเขียนมันทั้งหมดที่อยู่บนพื้นทรายตอนนี้เพราะเขาไม่ได้ลบมันนี้ก่อนจะลุกขึ้นนะ
“กะ แก้ว!” ฉันไม่ได้โต้ตอบเขาสักนิด ใช่ฉันได้แต่ยืนจ้องใบหน้าของเขาด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยจนบ้างครั้งฉันก็รู้สึกว่ายังกลัวกับใบหน้าของตัวเองเลยตอนนี้เขาได้แต่ก้มหน้าลงโดยไม่สบสายตาของฉันฉันรู้ว่าเขาคงไม่กล้าที่จะมองฉันเป็นแน่และตอนนี้เขาค่อยๆย่อตัวลงใช่ความพยายามจะลบในสิ่งที่เขาเขียน จะลบกันง่ายๆขนาดนั้นเลยหรือไงไม่มีทางฉันจับมือเขาพร้อมกระชากคนที่ตัวใหญ่กว่าให้หยุดในการกระทำนั้น
“นายคิดว่านายเขียนแล้วนายจะลบมันง่ายไปหรือป่าว?” ฉันถามเขาด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งนิ่งซะยิ่งว่าลมทะเลในตอนเช้าซะอีก
“เออ….คือว่าฉัน”
“นายมีอะไรที่จะบอกฉันใช่ไหม ฉันเห็นนายอึกอักมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ นายมีอะไรหรือป่าว?”
“คือ…. ฉันกับเธอจะมีโอกาสกับมาเป็นเหมือนเดิมได้หรือป่าว? ฉันไม่รู้หรอกนะว่าทำไม แต่ฉัน…”
“ฉันว่านายอย่าผูกใจเจ็บไว้กับฉัน และอีกอย่างนายก็กำลังจะหมั้นกับคุณแบมไม่ใช่หรือไง ทำไมต้องกลับมาคิดเรื่องอดีตที่ผ่านของฉันกับนายด้วยละ ส่วนเรื่องลูกฉันนะไม่มีปัญหาถ้าเขาจะไปมาระหว่างฉันกับนายอยู่แล้ว” เจ็บคะถึงจะพูดไปแบบนั้นก็เถอะมันเจ็บแปลบๆขึ้นมาเลยละ หลายคนคงสงสัยทำไมฉันถึงปฎิเสธ ชีวิตของฉันนะมันสั้นลงเรื่อยๆนะสิฉันถึงอยากให้เขาได้ไปเจอกับอนาคตที่ดีกว่าฉันคนนี้
“ฉันคิดไว้แล้วว่าเธอจะตอบแบบนี้ แต่ฉันขออะไรเธอได้ไหม?”
“อะไร? ถ้ามันไม่ยากเกินความสามรถของฉัน ฉันจะทำให้นาย”
“……”
“แก้ว! โทโมะ! แย่แล้ว!!!เราต้องรีบไปพัทยาเดียวนี้เลย” จู๋ๆเฟย์ก็วิ่งมาพอดีเอ่อขัดจังหวะ แต่ค่อยยังชั่วหน่อยอิอิ
“ไปทำไม?”
“ก็พายุโทรมาตามแต่เช้าเลยนะสิ งานด่วนของพวกนายนั้นและชิ ฉันละกะว่าจะได้พักผ่อนซะหน่อยเชียวไม่หน้าเอาพวกนายมาด้วยเลยจริงๆ ให้ตายเถอะ!!” เฟย์บ่นอุบพร้อมกับเดินกลับไปเก็บของที่บ้านพัก
“ไหนแกรอบรีบไงเฟย์ฉันยังไม่เห็นแกจะไปเก็บของเลยนิ!” ฉันและโทโมะเดินตามมาแต่เห็นเฟย์นั่งหน้ามุ้ยอยู่ตรงชุดโต๊ะหินอ่อนหน้าบ้าน
“ฉันเบื่อ!!”
“นี้เฟย์ไปเก็บของสิ เราต้องไปถึงพัทยาก่อนเที่ยงนะ พวกป๊อปจะได้มีเวลาซ้อมเร็วสิ!!” เสียงฟางตะโกนดังออกมาจากบ้านพักนั้นเองมันทำให้เฟย์หัวเสียเข้าไปใหญ่และเดินสะบัดก้นเข้าไปเก็บของทันทีแถมทิ้งขี้กองใหญ่ไว้ด้วย
“พวกนายอ่ะมันน่าลำคาญแบบนี้ละถึงแก้วได้ปฏิเสธนายไง หึ้ย หงุดหงิด!!!!”
“อะไรของเขาอะ” นายยังมีหน้ามาถามฉันอีก
“ไม่รู้สิชั่งมันเถอะนายก็รีบไปเก็บของเถอะไปฉันจะได้ไปมั้ง”
“และเธอไม่เดินไปก่อนละมาสั่งฉันทำไมไปสิ!!”
“เอ่อๆ ไปแล้ว!!” ฉันเดินหนีโทโมะเข้าไปเก็บของทันที
 
                ผ่านไป 20 นาที ทุกคนก็เก็บของเสร็จตอนนี้พวกเราก็มารออยู่หน้าบ้านพักแล้วละ ป๊อปก็เป็นคนไปขับรถตู้ออกมาจากหลังบ้านเพื่อมารับพวกเรา
“ป๊อปนายสลับกันขับรถกับฉันคนละครึ่งทาง OK ไหม?” ฉันเสนอเพราะเราทั้งคู่ก็ต่างเป็นคนขับรถเร็วด้วยกันทั้งคู่นั้นและถึงได้เสนอตัวเองแทนจองเบที่ขับสลับกับป๊อปตอนขามาอยู่
“แต่เธอรู้ทางเหรอแก้วเธอพึ่งเคยมานะ”
“ใช่ๆพึ่งกลับมาจากญี่ปุ่นอีกต่างหาก” ฉันหันขวับไปทางต้นสียงนั้น
“ไม่เป็นไรฉันจำได้นะ จะได้ถึงเร็วๆไงไม่ดีเหรอ?”
“ก็ได้! ตามนั้น เธอนั่งข้างคนขับเลยแล้วกันนะแก้วฉันจะได้บอกทางให้เธอด้วยมาๆ”
“จ้า!!” จากนั้นพวกเราก็ขึ้นเรถนั่งประจำทีเรียบร้อย ครึ่งทางเรียกป๊อปเป็นคนชิวอยู่แล้วละ พอถึงจุดพักคราวนี้ถึงตาฉันแล้วดูหน้าแต่ละคนเป็นกังวลกับการเปลี่ยนตัวคนขับครั้งนี้มากเชียวละ ฉันไม่ทำหลงหรอกน๊า โด่
“ม๊าอย่าหลงนะเดี๋ยวพวกป๊าสายโทษม๊าแน่ หึ้ย!!”
“นี้ยัยสาฉันไม่ได้คนขับรถกระจอกจะหลงง่ายๆหรอกนะขอบอกไปขึ้นรถได้แล้วไป!!” จากนั้นฉันก็ขึ้นขับสลับที่นั่งกับป๊อป ป๊อปค่อยบอกทางฉันอยู่ตลอดเวลา ชวนคุยเรื่องการขับรถบ้าง กัดกันบ้างเป็นบางทีในเวลาที่ไม่เข้าหูกัน จนคนที่นั่งดูจากข้างหลังทั้งหมดกระแฮ่มเป็นเสียงเดียวกันทำนองจะบอกว่ามากเกินไปแล้วมั้ง!!
“น้อยหน่อยม๊า! อาป๊อป!  ป๊าและคนอื่นๆ รวมสาก็อยู่บนรถนะ ไม่ได้อยู่กันสองคน ชิ๊!!”
“แหะๆ!” และเราทั้ง 2 ก็นั่งเงียบและป๊อปก็ค่อยบอกทางมาเป็นระยะๆจนถึงพัทยาโดยไม่หลงสักนิดเดียว
 
“ไอ้พายุพวกเรามาแล้ว!!” เขื่อนตะโกนเรียกพายุที่ยืนกระวนกระวายอยู่!
“เอ่อมากก็ดีแล้วไปซ้อนด่วนเลยนะห้ามพลาดด้วยงานเนี่ยอ่ะ!!”
“พวกข้าเคยทำให้เอ็งเสียใจด้วยเหรอว่ะไอ้เพื่อนรัก!” เคนตะกอดคอพายุเดินเข้าไปที่ห้องพักนักแสดง
“เอออ!”
“พวกฟางก็เข้าไปด้วยกันเลยเร็วๆนะ!” ป๊อปเร่งสาวๆที่เดินกันอยู่
“จ้าๆ!!”และแล้วพวกเราก็มาถึงห้องพักแล้วละ
“พวกเธอก็มากันด้วยเหรอ?” พายุหันไปถามสาวๆที่เดินตามพวกหนุ่มๆเข้ามา
“ย๊ะ! และอย่าพูดมากนะฉันอารมณ์เสีย!!” เฟย์เหวี่ยงใสพายุและเดินผ่าเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ทันที
“ขอโทษแทนเฟย์ด้วยนะ” แก้วที่เดินตามหลังมาก็ก้มหัวขอโทษแทนเพื่อตัวเองที่ทำตัวเหวี่ยงใส่พายุ
“มะ ไม่เป็นไร ❤_❤” พายุซึ่งไม่รู้ว่าคนที่ก้มหัวขอโทษเป็นใครหรอกแต่ว่าตกหลุมรักแรกพบเข้าซะแล้วสิ
“อะแฮ่ม!! น้อยๆหน่อยเมียเพื่อนไอ้เวร!!” จู่ๆเขื่อนก็เดินเข้ามาตบหัวพายุอย่างจังเลย
“ทะเธอแก้วแฟนไอ้โมะงั้นเหรอ โห่เสียดายอ่า!!”
“ไอ้พายุ!!” จู่ๆเสียงอันเฮี้ยมและอำมหิตก็ดังขึ้น
“ล้อเล่นนะล้อเล่น” แก้วไม่ได้ขัดอะไรแค่ยิ้มตอบคนตรงหน้าไปแค่นั้น
“อะๆ ซ้อมๆ!” เขื่อนพูดขึ้นหวังเปลี่ยนเรื่องไม่ให้ทะเลาะกัน
 
                จากนั้นหนุ่มๆ ทั้ง 5 ก็เลือกเพลงโชว์กันแล้วก็เริ่มซ้อมไปเรื่อยๆ จนกระทั่งพายุที่ออกไปคุยกับเจ้าของบริษัทเดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่ซี๊ดๆ ดูเป็นกังวลมาก
“มีอะไรเหรอว่ะ?” ป๊อปซึ่งเขาดูเป็นผู้ใหญ่ที่สุดกลุ่มหยุดซ้อมเดินเข้ามาหาเพื่อนหนุ่มทิ้งเพื่อนทั้ง 4 คนซ้อมต่อไป
“ไม่มีอะไรหรอกว่ะ!”พายุตอบปัดไปเพราะไม่อยากเพื่อนเพื่อนหนุ่มที่ตั้งใจซ้อมต้องเคลียดไปด้วย
“เอ่อแล้วไหนคนที่ต้องเต้นรำด้วยว่ะ? มายัง?”
“มาแล้ว 2 คนนะ เอ็งอย่าพูดมากนะรำคาญ!! ไปซ้อมไป!! คุณสองคนช่วยไปซ้อมกับคนที่ใส่แว่นกันไอ้ที่หน้าลิงๆก่อนนะครับเดี๋ยวเรื่องที่เหลือผมจัดการเองครับ”
“ค่ะ ^^”
 
“นายเป็นไรหรือป่าวพายุ?” ฟางที่นั่งมองอยู่นานก็เดินเข้ามาถามพายุผู้จัดการของทั้ง 5 หนุ่ม
“มีเรื่องนิดหน่อยนะ จริงสิ!!” พายุที่นั่งก้มหน้าก้มตาโทรหาคนที่บริษัทว่าสามารถสงใครมาแทนได้บาง แต่ก็คิดได้ถึงแผนใหม่ และยิ้มชั่วร้ายสงมาหาฟาง
“อะ อะไร?”
“ทะ เธอช่วยฉันหน่อยสิ”
“อะไร?”
“นั้นไง!” พายุหันหน้าไปทางจองเบและเคนตะที่จับคู่เต้นรำอยู่กับพิมและจินนี่!
“แกจะบอกฉันว่า….” พายุไม่ได้พูดไรแค่พยักหน้าเป็นเชิงว่าใช่ “ไม่!!! และอีกอย่านะมันขาดอีกสองจะไปหาที่ไหน”
“นั้นไง! มีตั้ง 3 จะกลัวอะไร! ฉันถือว่าเธอตกลงแล้วนะ ช่วยบอกให้หน่อยนะนะ”
“หึ้ยยังไม่ตกลงสักนิด เอ่อ! ฉันถือว่าช่วยบริษัทนายไม่ให้ขายหน้าแล้วกัน”
 
“นี้!” ฟางเดินมาทางสามสาวที่นั่งกึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่
“น้าฟางมีอะไรเหรอค่ะ?” ฐิสาที่ไม่ได้มีทีท่าแบบเฟย์และแก้วจึงหันมาทางฟาง
“อ่อฐิสาพอดีเลยมานี้หน่อยสิ!” ฐิสาเดินตามฟางออกมาอย่างว่าง่าย
“อะไรเหรอค่ะ?”
“คืองี้นะ @$#@%#$^^%*$&#^@%!$@#%^#$^” จากนั้นฟางก็ร่ายยาวให้ฐิสาฟังฐิสาก็ตกใจมาก
“อะไรนะ ไม่อ่า ยังไงสาก็ไม่ทำน๊ะ พวกม๊ากับน้านั้นและค่ะที่ต้องช่วย!”
“เฟย์นะไม่น่ามีปัญหา แต่แก้วนะสิ”
“ม๊าต้องช่วยแน่นอนค่ะ อีกอย่างม๊าร้องเพลงเพราะมากๆเลยนะ ฐิสารับประกันเลย ม๊าร้องเพลงเพราะมากๆถ้าเป็นนักร้องนะดังพอๆกับป๊าแน่คนต้องหลงใหลเสียงม๊าแน่นอนค่ะ ^^”
“งั้นเราต้องช่วยพูดกันป่ะ” จากนั้นทั้งคู่ก็เดินมาที่ที่เฟย์และแก้วนั่งนอนสะลึมสะลืมกันอยู่
 
“เฟย์แก้ว” เฟย์กับแก้วที่นั่งสะลึมสะลืมก็พยักหน้าตอบโดยไม่พูดสักคำ
“คือว่าหนูมีไรจะบอกค่ะ ฟังน๊า! แล้วก็ห้ามปฏิเสธเด็จขาดด้วย” เฟย์กับแก้วพยักหน้ารับงึกๆเป็นการตอบตกลง
“แกสองคนรับปากและน๊าห้ามปฏิเสธ” ทั้งคู่ก็พยักหน้างึกๆตอบอีก ทำให้ฟางกับฐิสาหันมองหน้ากันและยิ้มแฉง
“งั้นไปกัน!” ฟางและฐิสาก็ลากทั้งคู่ออกจากห้องซ้อมไปหาพายุทันที!
“เฮ้หยุด!! ทั้ง 2 คนมี่ไรกันเนี้ยะห๊ะ!! ลากเรา 2 คนมาทำไม??” เฟย์เอ่ยถามขึ้นเพราะตอนนี้ตัวเองนั้นง่วงเหลือเกิน
“คือ…”
“น้าเฟย์ น้าฟาง และก็ม๊าต้องขึ้นมินิคอนครั้งนี้ด้วยในสถานะนักร้องจำเป็นค่ะ”  ฐิสาพูดแย้งขึ้นมาก่อน
“อะไรนะ >o0” เฟย์และแก้วตกใจมากจากที่สะลึมสะลือกับตาสว่างขึ้นในทันที
“ก็อย่างที่ฟางกับฐิสาบอกนั้นและนะ ผมขอร้องนะครับนะนะ” พายุคุกเข่าของร้องเฟย์และแก้ว
“ไม่อ่ะ แก้วทำไม่ได้หรอกบ้าเหรอทำไร ร้องเพลงก็ไม่เก่งไม่เคยร้องเลยด้วยซ้ำนะ”
“ให้พูดใหม่นะแก้วแกแน่ใจเหรอว่าแกไม่เคยอ่ะ!! เหอะไม่รู้และแกอะตกลงแล้วแกต้องทำนะ เพราะแกไม่เคยผิดคำพูดทั้งคู่เลย!”
“เออ…. แต่แกไม่บอกก่อนนิว่าทำอะไรอ่ะฟาง”
“จริงด้วยพี่ฟางไม่ได้บอกแก้วกับเฟย์ก่อนนิน๊าว่าให้ทำไรโด่!!” เฟย์เสริมคำพูดของแก้ว
“น๊าครับแก้ว เฟย์ ผมขอร้องไม่งั้นผมต้องแย่แน่ๆเลยนะ”
“เฟย์แล้วแต่แก้วถ้าแก้วตกลงเฟย์ก็ไม่มีปัญหา หึ้ย!!” แก้วอ้ำอึ้งอยู่นาน
“ม๊า!ช่วยเถอะนะค่ะ เพื่อแฟนคลับและคนไข้ของม๊าที่ชอบเพลงของป๊าด้วยนะ”
“ก็ได้ แต่ว่าแก้วเต้นไม่เป็นหรอกนะ เพลงก็ร้องงึกงักอ่ะ!”
“เย้!” ฐิสากับพายุกระโดดีใจที่แก้วตอบตกลง
“ไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวฉันให้คนมาสอนอยู่นี้นะ” พายุก็หายเข้าห้องไปนานก็เดินออกมาพร้อมกับสองสาว
“คุณพิมคุณจินนี่นี้คนที่จะมาช่วยพวกเราครับ”
“สวัสดีค่ะ ^^”
“สวัสดีค่ะฉันฟางนะ ส่วนนี้เพื่อนฉันเฟย์กับแก้วค่ะ ^^” ฟางแนะนำตัวเองและเพื่อนให้รู้จักกัน
“สวัสดีค่ะยินดีที่ได้รู้จัก”
“เช่นกันค่ะ ^^”
“พิมกับจินนี่ช่วยสอน 3 สาวเต้นด้วยนะ”
“OK คุณเฟย์ คุณฟาง คุณแก้วมาค่ะ เดี๋ยวพิมกับจินนี่เต้นให้ดูก่อนเนอะ!” ทั้งคู่ก็ประชิดตัวกันเต้นรำทำให้เฟย์ฟางและแก้วอึ้งในท่าเต้น
“พายุไหนแกบอกว่าเต้นกับร้องเพลงไงนี้มันอะไร??” ฟางแย้งขึ้น
“ก็เต้นไง เต้นรำนะสิตกลงแล้วห้ามปฏิเสธซ้อมไปเลย!!”
“ขี้โกงง!! ไม่ยอมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!” เฟย์ฟางแก้วตะโกนลั่นห้องซ้อมอีกห้องนึง
 

เค้ามาอัพแล้วน๊ารีดเคอร์ผู้น่ารักทั้งหลาย
แล้วก็ฝากเรื่องรอยรัก รอยบาปด้วยนะ ฟางเริ่มอาฆาตแค้นโดยแก้วเป็นคนลงมือเพราะไร..
ลองอ่านดูติดชมได้จ้าไรเตอร์ไม่ว่าไรน๊าา