พ่อหนูเป็นซุปเปอร์สตาร์..

                ตอนนี้บรรยากาศในห้องเงียบสงัดเสียงตะวันเริ่มสาดแสงเข้ามาในห้องพักคนป่วย จู่ๆก็มีเสียงดังแกร๊กขึ้นที่หน้าประตูทำให้คนที่กึ่งนอนกึ่งนั่งที่ข้างเตียงผู้ป่วยหลับตาตื่นจากห้วงนิทรา
“ตาพอร์ช!! ตายแล้วทำไมเป็นแบบนี้ละเนี่ย!!” เสียงนี้เป็นของผู้หญิงหน้าตาน่ารักมากมองจากหน้าตาแล้วลูกครึ่งแน่ๆ
“คุณคือ?”
“ฉันเป็นพี่สาวของไอ้ตัวแสบนี้เองจ้า!! หนูละ” ผู้หญิงคนนั้นถามกลับมา
“หนูชื่อฐิสาค่ะ เป็น เอ่อ เป็นเพื่อนของพอร์ชค่ะ ^^” สาวน้อยตอบคนตรงหน้า แต่จริงๆแล้วเธอเองต่างหากไม่ได้เป็นคนกับคนที่เธอเฝ้าอยู่สักนิดใช่สิคนที่น่าจะเฝ้าเขาเมื่อคนควรจะเป็นแนทแฟนเขามากกว่า
“อ่อหนูนี้เอง ^^ น้องแนทโทรมาบอกพี่แล้วละ ว่าแต่เอ๊ะหนูหน้าตาคุ้นๆน๊า”
“อื้ออ ยัยผีดิบ!”
“โฮะ ปากยังดีเหมือนเดิมสินะคงไม่ตายแล้วนะ พี่ค่ะหนูขอตัวกลับเลยแล้วกันค่ะ ^^”
“เออะ จ๊ะ^^ เหมือนใครนะ”
“เจ๊! เจ๊!!!!”
“จะตะโกนทำสวรรค์อะไรเนี่ย!”
“แต่ผมเรียกเจ๊ตั้งนานแล้วนะ เป็นอ่ะใครเหมือนใครอ่ะ!!”
“ไม่มีอะไรหรอก! ว่าแต่แกอ่ะกลับบ้านได้วันนี้เลยนะฉันไปคุยกับหมอมาละ”
“อื้ม!”
 
….
..
.
“คุณแก้วจะไปไหนเหรอค่ะ” เกลผู้ติดตามของฉันถามขึ้น
“นี่เธอเป็นแม่ฉันตั้งแต่เมื่อไหร่??” ฉันถามกลับไป
“ขอโทษค่ะ”
“ฉันมีนัดทานข้าวเที่ยงนะ ^^ ไปนะ”
 
                ตอนนี้ฉันนั่งรอคนที่ฉันนัดไว้อยู่ในร้านนานแล้วละ นั้นไงเขามาพอดีเลย
“สวัสดีค่ะ คุณเควิน^^”
“สวัสดีครับคุณแก้ว รอนานไหม ^^” นานมากอ่ะ
“ไม่เลยค่ะ ^^ ขอเมนูด้วยค่ะ” ฉันเรียกพนักงานร้านให้นำเมนูอาหารมาให้ แต่ระหว่างที่ฉันกำลังจะสั่งอาหารสายตาก็เหลือบไปเห็นคน 2 คนที่กำลังจะเดินเข้ามาในร้าน แต่ฉันก็ไม่สนใจอะไรเท่าไหร่หรอกแต่ว่า ทั้งคู่เดินตรงมาที่โต๊ะฉันนะสิ
“สวัสดีค่ะคุณชาย ^^”
“สวัสดีครับ คุณแบม ^^ เชิญนั่งด้วยกันก็ได้นะครับ ^^”
“ขอบคุณค่ะ โมะค่ะเรานั่งโต๊ะนี้กันนะค่ะ ^^”
“แต่คนบางคนอาจไม่อยากให้นั่งก็ได้นะครับ” ฉันหันไปมองหน้าคนพูดและทำสายตามองขวางอย่าสุดๆ
“คุณแก้วครับเป็นอะไรหรือป่าว! ถ้าลำบากใจเราไปร้านอื่นก็ได้นะ”
“อ่อไม่เลย ไม่เลยค่ะ!! อิอินั่งค่ะนั่งค่ะคุณโทโมะ ^-^” จากนั่นฉันก็หันเข้าหน้าต่างหน้าทำท่าล้อเลียนไอ้บ้านี้สุดๆ
                หลังจากนั้นผ่านไปเกือบ 20 นาทีอาหารก็เสิร์ฟบนโต๊ะจนครบ
“โมะค่ะ ไอ้นี้ก็อร่อยนะ ลองดูสิ ^^” โหะเล่นงี้เลยเหรอ
“คุณเควินค่ะอันนี้นะอร่อยมากเลยละค่ะ ลองชิมดูนะ” ฉันกำลังยื่นอาหารที่ฉันตักใส่จานของเควินแต่ทว่าก็มีจานอีกจานนึงยื่นมาลองอาหารของฉันแทนจานของเควิน
“นี่นาย!” ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกเป็นใครไปไม่ได้นอกจากโทโมะ
“อันเนี่ยผมช๊อบๆ คุณเควินคงไม่ชอบหรอกเนอะ ^^ ผมขอนะ อร่อยมากๆเลยอ่า ^-^” หน้าด้านสุดๆๆ
 
....
...
.
“สาๆ ไปเที่ยวกันนะช่วงบ่าย ^^” แนทวิ่งมาช่วยฉันไปเที่ยว อย่าว่าโดนเรียนนะช่วงบ่ายอาจารย์มีประชุมกันนะค่ะ ^^
“ได้สิ ^^”
“แกตกลงแล้วนะห้ามเบี้ยวด้วยไปละ ^^”
 
                และแล้วก็บ่ายโมง ไวเหมือนโกหก
“จะไปยังอ่ะ??” ฉันถามแนทที่นั่งเก็บของอยู่
“ไปสิป่ะๆ ^^” ยิ้มอีกละแปลกๆแหะ
“น้องแนทครับ ^^ ไปกันครับ น้องสาเชิญขึ้นรถเลย” นั้นไงพากิ๊กไปด้วยนี้เอง!!
“ค่ะ/เออะ ค่ะ ^^”
                ตอนนี้พวกเราอยู่ที่สวนสนุกแห่งหนึ่งละค่ะ
“อ้าวพอร์ช บังเอิญจังนะ ^^” ฉันว่าไม่เลย
“อ้าวแนท ^^ มาเหมือนกันเหรอ??”
“อื้ม ว่าแต่มาคนเดียวเหรอ ต้องการคู่เดทไหม?” นี้ๆ อย่าบอกนะว่า
“ถ้าได้ก็ดีนะ^^ แต่ยัยนี้คงไม่หรอกกัดกันตาย!!” ปากเหรอนั้น
“สาจ๋า” นั้นไงซวยกันแล้ว
“เห้ยๆ ฉันไม่นะ”
“ไม่นะไม่เนอะอะไรละ เธอนั้นละวันนี้ต้องเป็นคู่เดทของพอร์ช”
“ตะ”
“ไม่มีแต่จ๊ะ พี่ธันวาไปกันค่ะ ^^” โหะทิ้งแฟนไปเดทกับกิ๊กเนี่ยนะให้ตายเถอะเพื่อนฉัน!!
“เดี๋ยวสิแนท แนท!” ฉันตะโกนเรียกเพื่อนที่เดินไปโดยไม่สนใจฉันสักนิด แต่ก็ไม่ทันที่ 2 คนนั้นก็เดินไปพอร์ชก็คว้ามือฉันและวิ่งตามไปทันที
“เล่นอะไรกันดี!” ฉันจะรู้ไหมเนี่ย! แต่ฉันไม่ชอบที่มันเสี่ยวๆนะ ไม่ชอบที่สุดเลย!!
“พี่ว่าไอ้อันก็น่าสนุกนะ!” พี่ธันวาว่าพลางชี้ไปที่เครื่องเล่นนั้นทันที

“ค่ะ ^^” โอ้ววววไม่!!
“แต่ฉันว่า....”
“เธอกลัวเหรอ? ฉันอยู่ด้วยไม่ต้องกลัวหรอกปะๆ” ฉันถูกดึงมือไปหยุดอยู่หน้าเครื่องเล่นนั้นรอคิวขึ้นอยู่
                กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!! หมดรอบนี้ก็ถึงคิวฉันแล้วแต่ฉันยังไม่พร้อมเลยเนี่ยสิทำไงดี
“ฉันๆไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” ฉันที่กำลังจะเดินออกห่างเครื่องเล่นก็ถูกดึงจนเสียหลักแต่โชคดีที่พอร์ชรับฉันไว้ได้ทัน
“ฉันบอกว่าฉันจะอยู่ข้างๆเธอเองไม่ต้องกลัวไง” เอ่อ...
                แล้วฉันก็ขึ้นเครื่องเล่นนั้น หัวใจจะวายค่ะ แล้วก็เล่นต่อไปอีกหลายเครื่องเล่นเลยนะพอร์ชก็อยู่ข้างๆฉันตลอดอย่างที่เขาบอกจริงๆ และสายตาเวลาที่เขามองฉันก็แปลกๆไปจากทุกทีมากเลยละ สายตาแบบนั้นมันอะไรกันนะ
“นี้ก็เย็นแล้วนะกลับกันเถอะ!” ฉันเอ่ยปากบอกทุกคน
“ฉันไปส่งนะ” นั้นไงอีกแล้ว
“นะสาให้พอร์ชไปส่งสานะ ^^” อ้อนอีกแล้วแนท
“ฉันกลับเองก็ได้ไม่เป็นไร ฉันนะเก่งอยู่แล้วเธอก็รู้ไม่ใช่เหรอแนท”
“แต่เธอเป็นผู้หญิง ไปกลับฉัน ไปๆ!” ไม่ทันที่ฉันจะปฏิเสธพอร์ชก็เอาแต่ใจลากฉันไปขึ้นรถทันที!!

วันนี้เค้ามาอัพเร็วนะ ^^ ตอนเย็นถ้าไม่อัพอย่าว่านะอิอิ
ฝากติดตามด้วยนะจ้ะ