พ่อหนูเป็นซุปเปอร์สตาร์..

                ตอนนี้บรรยากาศในห้องเงียบสงัดเสียงตะวันเริ่มสาดแสงเข้ามาในห้องพักคนป่วย จู่ๆก็มีเสียงดังแกร๊กขึ้นที่หน้าประตูทำให้คนที่กึ่งนอนกึ่งนั่งที่ข้างเตียงผู้ป่วยหลับตาตื่นจากห้วงนิทรา

“ตาพอร์ช!! ตายแล้วทำไมเป็นแบบนี้ละเนี่ย!!” เสียงนี้เป็นของผู้หญิงหน้าตาน่ารักมากมองจากหน้าตาแล้วลูกครึ่งแน่ๆ

“คุณคือ?”

“ฉันเป็นพี่สาวของไอ้ตัวแสบนี้เองจ้า!! หนูละ” ผู้หญิงคนนั้นถามกลับมา

“หนูชื่อฐิสาค่ะ เป็น เอ่อ เป็นเพื่อนของพอร์ชค่ะ ^^” สาวน้อยตอบคนตรงหน้า แต่จริงๆแล้วเธอเองต่างหากไม่ได้เป็นคนกับคนที่เธอเฝ้าอยู่สักนิดใช่สิคนที่น่าจะเฝ้าเขาเมื่อคนควรจะเป็นแนทแฟนเขามากกว่า

“อ่อหนูนี้เอง ^^ น้องแนทโทรมาบอกพี่แล้วละ ว่าแต่เอ๊ะหนูหน้าตาคุ้นๆน๊า”

“อื้ออ ยัยผีดิบ!”

“โฮะ ปากยังดีเหมือนเดิมสินะคงไม่ตายแล้วนะ พี่ค่ะหนูขอตัวกลับเลยแล้วกันค่ะ ^^”

“เออะ จ๊ะ^^ เหมือนใครนะ”

“เจ๊! เจ๊!!!!”

“จะตะโกนทำสวรรค์อะไรเนี่ย!”

“แต่ผมเรียกเจ๊ตั้งนานแล้วนะ เป็นอ่ะใครเหมือนใครอ่ะ!!”

“ไม่มีอะไรหรอก! ว่าแต่แกอ่ะกลับบ้านได้วันนี้เลยนะฉันไปคุยกับหมอมาละ”

“อื้ม!”

….

..

.

“คุณแก้วจะไปไหนเหรอค่ะ” เกลผู้ติดตามของฉันถามขึ้น

“นี่เธอเป็นแม่ฉันตั้งแต่เมื่อไหร่??” ฉันถามกลับไป

“ขอโทษค่ะ”

“ฉันมีนัดทานข้าวเที่ยงนะ ^^ ไปนะ”

                ตอนนี้ฉันนั่งรอคนที่ฉันนัดไว้อยู่ในร้านนานแล้วละ นั้นไงเขามาพอดีเลย

“สวัสดีค่ะ คุณเควิน^^”

“สวัสดีครับคุณแก้ว รอนานไหม ^^” นานมากอ่ะ

“ไม่เลยค่ะ ^^ ขอเมนูด้วยค่ะ” ฉันเรียกพนักงานร้านให้นำเมนูอาหารมาให้ แต่ระหว่างที่ฉันกำลังจะสั่งอาหารสายตาก็เหลือบไปเห็นคน 2 คนที่กำลังจะเดินเข้ามาในร้าน แต่ฉันก็ไม่สนใจอะไรเท่าไหร่หรอกแต่ว่า ทั้งคู่เดินตรงมาที่โต๊ะฉันนะสิ

“สวัสดีค่ะคุณชาย ^^”

“สวัสดีครับ คุณแบม ^^ เชิญนั่งด้วยกันก็ได้นะครับ ^^”

“ขอบคุณค่ะ โมะค่ะเรานั่งโต๊ะนี้กันนะค่ะ ^^”

“แต่คนบางคนอาจไม่อยากให้นั่งก็ได้นะครับ” ฉันหันไปมองหน้าคนพูดและทำสายตามองขวางอย่าสุดๆ

“คุณแก้วครับเป็นอะไรหรือป่าว! ถ้าลำบากใจเราไปร้านอื่นก็ได้นะ”

“อ่อไม่เลย ไม่เลยค่ะ!! อิอินั่งค่ะนั่งค่ะคุณโทโมะ ^-^” จากนั่นฉันก็หันเข้าหน้าต่างหน้าทำท่าล้อเลียนไอ้บ้านี้สุดๆ

                หลังจากนั้นผ่านไปเกือบ 20 นาทีอาหารก็เสิร์ฟบนโต๊ะจนครบ

“โมะค่ะ ไอ้นี้ก็อร่อยนะ ลองดูสิ ^^” โหะเล่นงี้เลยเหรอ

“คุณเควินค่ะอันนี้นะอร่อยมากเลยละค่ะ ลองชิมดูนะ” ฉันกำลังยื่นอาหารที่ฉันตักใส่จานของเควินแต่ทว่าก็มีจานอีกจานนึงยื่นมาลองอาหารของฉันแทนจานของเควิน

“นี่นาย!” ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกเป็นใครไปไม่ได้นอกจากโทโมะ

“อันเนี่ยผมช๊อบๆ คุณเควินคงไม่ชอบหรอกเนอะ ^^ ผมขอนะ อร่อยมากๆเลยอ่า ^-^” หน้าด้านสุดๆๆ

....

...

.

“สาๆ ไปเที่ยวกันนะช่วงบ่าย ^^” แนทวิ่งมาช่วยฉันไปเที่ยว อย่าว่าโดนเรียนนะช่วงบ่ายอาจารย์มีประชุมกันนะค่ะ ^^

“ได้สิ ^^”

“แกตกลงแล้วนะห้ามเบี้ยวด้วยไปละ ^^”

                และแล้วก็บ่ายโมง ไวเหมือนโกหก

“จะไปยังอ่ะ??” ฉันถามแนทที่นั่งเก็บของอยู่

“ไปสิป่ะๆ ^^” ยิ้มอีกละแปลกๆแหะ

“น้องแนทครับ ^^ ไปกันครับ น้องสาเชิญขึ้นรถเลย” นั้นไงพากิ๊กไปด้วยนี้เอง!!

“ค่ะ/เออะ ค่ะ ^^”

                ตอนนี้พวกเราอยู่ที่สวนสนุกแห่งหนึ่งละค่ะ

“อ้าวพอร์ช บังเอิญจังนะ ^^” ฉันว่าไม่เลย

“อ้าวแนท ^^ มาเหมือนกันเหรอ??”

“อื้ม ว่าแต่มาคนเดียวเหรอ ต้องการคู่เดทไหม?” นี้ๆ อย่าบอกนะว่า

“ถ้าได้ก็ดีนะ^^ แต่ยัยนี้คงไม่หรอกกัดกันตาย!!” ปากเหรอนั้น

“สาจ๋า” นั้นไงซวยกันแล้ว

“เห้ยๆ ฉันไม่นะ”

“ไม่นะไม่เนอะอะไรละ เธอนั้นละวันนี้ต้องเป็นคู่เดทของพอร์ช”

“ตะ”

“ไม่มีแต่จ๊ะ พี่ธันวาไปกันค่ะ ^^” โหะทิ้งแฟนไปเดทกับกิ๊กเนี่ยนะให้ตายเถอะเพื่อนฉัน!!

“เดี๋ยวสิแนท แนท!” ฉันตะโกนเรียกเพื่อนที่เดินไปโดยไม่สนใจฉันสักนิด แต่ก็ไม่ทันที่ 2 คนนั้นก็เดินไปพอร์ชก็คว้ามือฉันและวิ่งตามไปทันที

“เล่นอะไรกันดี!” ฉันจะรู้ไหมเนี่ย! แต่ฉันไม่ชอบที่มันเสี่ยวๆนะ ไม่ชอบที่สุดเลย!!

“พี่ว่าไอ้อันก็น่าสนุกนะ!” พี่ธันวาว่าพลางชี้ไปที่เครื่องเล่นนั้นทันที

“ค่ะ ^^” โอ้ววววไม่!!

“แต่ฉันว่า....”

“เธอกลัวเหรอ? ฉันอยู่ด้วยไม่ต้องกลัวหรอกปะๆ” ฉันถูกดึงมือไปหยุดอยู่หน้าเครื่องเล่นนั้นรอคิวขึ้นอยู่

                กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!! หมดรอบนี้ก็ถึงคิวฉันแล้วแต่ฉันยังไม่พร้อมเลยเนี่ยสิทำไงดี

“ฉันๆไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” ฉันที่กำลังจะเดินออกห่างเครื่องเล่นก็ถูกดึงจนเสียหลักแต่โชคดีที่พอร์ชรับฉันไว้ได้ทัน

“ฉันบอกว่าฉันจะอยู่ข้างๆเธอเองไม่ต้องกลัวไง” เอ่อ...

                แล้วฉันก็ขึ้นเครื่องเล่นนั้น หัวใจจะวายค่ะ แล้วก็เล่นต่อไปอีกหลายเครื่องเล่นเลยนะพอร์ชก็อยู่ข้างๆฉันตลอดอย่างที่เขาบอกจริงๆ และสายตาเวลาที่เขามองฉันก็แปลกๆไปจากทุกทีมากเลยละ สายตาแบบนั้นมันอะไรกันนะ

“นี้ก็เย็นแล้วนะกลับกันเถอะ!” ฉันเอ่ยปากบอกทุกคน

“ฉันไปส่งนะ” นั้นไงอีกแล้ว

“นะสาให้พอร์ชไปส่งสานะ ^^” อ้อนอีกแล้วแนท

“ฉันกลับเองก็ได้ไม่เป็นไร ฉันนะเก่งอยู่แล้วเธอก็รู้ไม่ใช่เหรอแนท”

“แต่เธอเป็นผู้หญิง ไปกลับฉัน ไปๆ!” ไม่ทันที่ฉันจะปฏิเสธพอร์ชก็เอาแต่ใจลากฉันไปขึ้นรถทันที!!

วันนี้เค้ามาอัพเร็วนะ ^^ ตอนเย็นถ้าไม่อัพอย่าว่านะอิอิ

ฝากติดตามด้วยนะจ้ะ