Happy Birthday To..[Tomo]

             ชายหนุ่มรีบเก็บของแล้ววิ่งออกไปยังลานจอดรถแล้วขับรถตรงไปที่บ้านหญิงสาวทันที จนกระทั่งรถจอดถึงหน้าบ้าน ศิริมงคลสกุล ชายหนุ่มก็เดินลงจากรถมากดกริ่งหน้าบ้าน สักพักนึงหญิงสาวที่เขาคุ้นเคยก็ปรากฎตัวขึ้น และเดินจากในบ้านออกมาที่ประตูรั่ว
“นายมาทำไม?? ฉันไม่อยากเห็นหน้านายกลับไปซะ” หญิงสาวไล่ชายหนุ่มให้กลับไป แล้วกำลังจะเดินกลับเขาบ้านแต่ทว่าชายหนุ่มได้ดึงเขาไว้ไม่ให้หญิงสาวเดินหนีเขา
“แก้วสั่งโมะก่อน โมะอยากมาขอโทษเรื่องเมื่อวันนั้น ดีกันนะ” ชายหนุ่มยืนง้อหญิงสาวอยู่หน้าประตูรั่ว
“มาขอโทษทำไม ไหนเมื่อเราไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วอีกอย่างนะ แก้วไม่เคยโกรธเพื่อน ปล่อยแก้วจะเข้าบ้าน แล้วก็กลับไปได้แล้วนะ” หญิงสาวดึงแขนออกจากการเกาะแขนเขาชายหนุ่มแล้วกำลังจะเดินเข้าบ้าน
“เรารักแก้วนะ!! ถ้าแก้วไม่ให้อภัยเราก็ไม่เป็นไรจะเราอธิบายได้เรื่องเบลล์ เรากับเบลล์เป็นเพื่อนกันจริงๆ” ชายหนุ่มเกาะรั่วตะโกนหวังให้หญิงสาวได้ยินและหันกลับมาฟังเขาอธิบายแต่ก็ไม่เป็นดังนั้น เขาจึงถอดใจและกลับบ้านไปทันที
                ( โทโมะนายรู้บ้างไหมว่านายทำให้เพื่อนคนนี้หวั่นไหวมากแค่ไหนกัน ) หญิงสาวเดินกลับเข้ามาในบ้านโดยมีพี่สาวนั่งดูเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่
“โทโมะมาเหรอแก้ว??” ผู้เป็นพี่ถามน้องที่เดินเข้ามาพร้อมกับหน้าตาแดงๆ
“อื้ม แก้วขอตัวนะพี่กิ่ง” หญิงสาวเดินเรียงขึ้นมาบนห้องทันที
“ฮื้ออออออ T^T ทะ ทำ มะ ไม ฉะ ฉัน ตะ ต้อง เก็บคำพูดนายนั้นมาคะ คิด ด้วยนะ ฮื้ออออ” หญิงสาวนอนร้องไห้จนหลับไป แล้วก็ถึงเวลาทานข้าว เมื่อแม่ของหญิงสาวเห็นว่าลูกสาวคนเล็กยังไม่ยอมลงมาทานข้าว ก็เลยให้ผู้เป็นพี่ขึ้นไปตามลงมา เมื่อผู้เป็นพี่เดินขึ้นไปเคาะประตูก็ไม่มีเสียงตอบกลับมาจึงบิดลูกบิดประตูเดินเข้าไปก็เห็นว่าผู้เป็นน้องนั้นได้หลับไปแล้ว แต่เมื่อดูที่ใบนั้นทำให้รู้ว่าน้องสาวนั้นร้องไห้อย่างหนักจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้หลับไป
“โถ่ แก้วพี่จะทำยังไงดีน๊า” ผู้เป็นพี่ไม่อยากปลุกน้องสาวจึงเอาผ้าห่ม ห่มให้แล้วก็ปิดไฟเดินลงมาที่โต๊ะอาหาร
“ยัยแก้วเป็นยังไงมั้งกิ่ง??” ผู้เป็นเพื่อนถามถึงลูกสาวคนเล็กด้วยความเป็นห่วง
“ร้องไห้จนหลับไปแล้วนะสิค่ะแม่ เราจะทำยังไงกันดี”
“ทะเลาะกับตาโมะเหรอลูก วันนี้มีโทรไปที่บ้านไทยานนท์มา คุณมิกะเข้าบอกว่าตาโมะกลับมาก็ขึ้นห้องไม่ยอมออกไปไหนเลยขังตัวเองอยู่ในห้องไม่ยอมกินข้าวกินปลาใครขอเข้าไปก็ไม่ให้เข้า” ผู้เป็นแม่เล่าให้ลูกสาวคนโตฟัง
“เมื่อตอนเย็นตาโมะก็มาหายัยแก้วแต่ก็ไม่ได้เข้ามาหรอกนะค่ะแม่ แต่กิ่งเห็นเหมือนตาโมะจะมาง้อยัยแก้วนะ” กิ่งเล่าเรื่องของน้องให้ผู้เป็นแม่ฟัง
“แก้วกับโทโมะทะเลาะอะไรกันกิ่งรู้ไหมลูก”
“กิ่งก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะแม่ กิ่งจะลองโทรถามมากิดูค่ะยังไงวันนี้แม่ก็พักผ่อนก่อนนะค่ะ อย่าคิดมากนะเดียวจะเป็นไรไปอีกคนแย่เลย” กิ่งบอกผู้เป็นแม่ให้สบายใจจะได้ไม่เกิดอะไรขึ้นอีกคน
 
                คอนโดของป๊อป
“เฮ้อออ!! เสร็จสักทีน่าเบื่อชะมัดเลยยย!!” สาวแก้มป่องตะโกนออกมา
“เฟย์จ๋า เป็นอะไรเหรอตั้งแต่มาถึงเฟย์ไม่ยอมพูดกับเขื่อนเลยนะ” ชายหนุ่มถามหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ
“ก็เพื่อนนายทำเพื่อนฉันทำไมย้ะ ชิ!!”
“แต่เรื่องทั้งหมดเขื่อนก็เล่าให้ฟังแล้วนิ”
“แล้วยังไงฉันไม่สน” เฟย์เริ่มใสอารมณ์ในการพูด
“ใจเย็นก่อนเฟย์ ยังไงเราก็รู้สาเหตุแล้วตอนนี้พี่ ว่าแก้วก็ผิดนะที่ไม่ยอมฟังเหตุผล” ฟางพูดเพื่อให้เฟย์สงบอารมณ์ลงแต่มันไม่เป็นอย่างที่คิด
“ไม่เย็นแล้วพี่ฟาง แล้วนี้พี่ฟางอยู่ข้างใครเนี่ย!!”
“เอ่อ โทโมะก็นิสัยไม่ดีเลยที่ยอมให้เบลล์กอดจะว่าไปแล้วผู้ชายนีเลวจริงๆด้วย”
“อ้าวไม่งั้นละฟาง ทำไมเปลี่ยนฝั่งเร็วอย่างนี้ละโถ่!!” ป๊อปอ้อนฟางง
“นี้น้อยๆหน่อยถ้ะมันจะใกล้เกินไปละถอยออกไปซะ!!” เฟย์เดินเข้ามาแทรกผู้เป็นพี่กับป๊อป
“เฟย์แต่โทโมะมันปฎิเสธเบลล์ไปแล้วนะ” เขื่อนพยายามอธิบายให้เฟย์ฟังอีกครั้ง
“แล้วยังไง ฉันไม่สนกอดกันซะอย่างนั้นใครคิดว่าเพื่อนก็ตายไปถ้ะไป๊ พี่ฟางกลับเถอะเฟย์รำคาญมากบอกตรงๆ” เฟย์ไม่ร่ำลาใครดึงฟางกลับบ้านทันที
“เฟย์โกรธแล้วอ่ะ ทำไงดีว่ะ” เขื่อนถามเพื่อนๆพี่ยืนก้มหน้าก้มตาไม่ยอมพูดอะไรเลย
“ข้าก็ไม่รู้ว่ะ เฮ้ออเหนื่อยใจ” ป๊อปเอ่ยขึ้น
“เห้ยอย่าเคลียดกันดิว่ะพรุ่งนี้ก็วันเกิดไอ้โมะแล้วยิ้มหน่อยน๊าๆ” เคนตะพูดขึ้นเพื่อทำลายความเงียบแต่ก็ไม่เป็นผลอะไรเลย
“ยิ้มได้ก็ดีอ่ะสิ” จองเบพูดขึ้น
“แต่ตอนนี้คนที่เคลียดที่สุดคือไอ้โมะนะ” ป๊อปพูดขึ้น
“เอ่อจริง พรุ่งนี้จะเป็นยังไงก็ชั่งพวกเราทำได้ดีที่สุดแค่นี้จริงๆ” จองเบพูดเพื่อปลอบใจเพื่อนๆ
 
                Kaew Say
                ฉันลืมตาขึ้นมาดูนาฬิกา อะไรกันนี้พึ่ง 2 ทุ่มเองเหรอ นอนต่อดีไหมเรา เฮ้อออ! อาบน้ำดีกว่านอนตอนนี้คงไม่หลับแน่เลย
 
                หลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จฉันก็เดินลงจากห้องมาหาอะไรกินในครัว แต่จังหวะที่ลงมาฉันได้ยินเสียงพี่กิ่งกับลังคุยโทรศัพท์กับใครอยู่นะฉันเลยเดินเข้าไปทัก
“พี่กิ่งคุณกับใครเหรอ??” ฉันแค่มาทักเองกดว่างซะงั้น
“ปะ ป่าวเพื่อนพี่นะ” มีพิรุธแหะ
“นั้นแหนะเพื่อนหรือแฟนพูดมาซะน๊า”
“เพื่อนจริงๆ แกหิวเหอแก้ว อาหารอยู่ในครัวนะไปกินเถอะพี่เก็บไว้ให้แล้วในตู้เย็นอุ่นก่อนนะ”
“จ้าๆ แม่!!” บ่นเหมือนแม่ขึ้นทุกวันแล้วนะเนี่ย
               
                Ging Say
                หลังจากที่ยัยแก้วเดินเข้าไปในห้องครัวฉันก็หยิบโทรศัพท์ที่ฉันยังไม่ได้กดวางแต่ทำท่ากดวางสายให้ยัยแก้วเห็นขึ้นมาพูดเรื่องที่ฉันคุยค้างอยู่
(เอ่อกิ่งฉันไม่ใช่แฟนแกนะ ฮ่าๆๆๆ) ปลายสายพูด
“ฉันรู้แล้วละย้ะ แล้วก็ไม่คิดจะเอาเพศเดียวกันทำแฟนด้วยนะ”
(แล้วไงพรุ่งนี้กี่โมงละ)
“บ่ายโมง ตรงเดียวฉันพายัยแก้วไป เริ่มตามแผนได้เลยนะ”
(OK แค่นี้นะฉันง่วงแล้ว บายที่รัก)
“ใครที่รักแกห๊า” ตุ๊ด ตู๊ดดด หน๊อยยัยเพื่อนบ้าวางสายไปเสียแล้วนิ หึ้ย!!
“อ้าวแก้วกินเสร็จแล้วเหรอ??” ฉันเห็นยัยน้องสาวตัวแสบเดินออกมาจากครัวกำลังขึ้นห้อง
“อื้ม พี่มีไรป่าว”
“แก้ว พรุ่งนี้แกไปเที่ยวกับพี่นะ จะได้สบายใจขึ้น”
“ฝนตกแน่พี่ชวนฉันไหเที่ยว” ยัยน้องตัวแสบบบ
“ยัยแก้ว!!”
“อื้มได้สิ กี่โมงเหรอ^_^”
“บ่ายโมงนะ OK นะ”
“OK จ้ะแก้วไปนอนนะฝันดีพี่กิ่ง”
“อื้มฝันดี” ฉันนั่งอยู่ที่โซฟาจนน้องสาวเดินลับตาไป ง่วงแล้วสิเราไปนอนมั้งดีกว่า
 
                Kaew Say
                หลังจากตกลงโอเคกับพี่กิ่งแล้วฉันก็เดินขึ้นห้องมาแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่มๆ จากนั้นฉันก็หันไปข้างๆตัวเองเห็นตุ๊กตามิกกี้เม้าส์ที่โทโมะซื้อให้มันทำให้ฉันนึกถึงเรื่องเมื่อตอนกลางวันอีกเสียแล้ว จากนั้นน้ำใสๆก็เริ่มไหลออกมาอีก จนฉันเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้

เย็นมาต่อตอนจบละนะจ้าาา ^_^