ก็เพิ่งจะรู้......หัวใจตัวเอง

 

 

 

                                       ~~~~     2 ปีผ่านไป.    ~~~~

 

          หลังจากที่ทุกอย่างลงตัวป๊อบปี้กับฟางปรับความเข้าใจกันแล้ว ป๊อบปี้กลับมาอยู่เมืองไทย และแต่งงานกับฟางก่อนแก้วกับโทโมะ ส่วนแก้วกับโทโมะ แต่งงานกัน เฟย์ก็เป็นแม่บ้าน ดูแลเขื่อนกับลูก ส่วนฟาง ก็อยู่บ้านที่กรุงเทพ เป็นบ้านที่ป๊อบปี้สร้างขึ้น ให้กับลูกของเค้า มันเพิ่งเส็จสมบูรณ์ 

 

 

 

 

                

 

ป๊อบ: ไหน ส่งมาๆ ให้พ่อเร็ว  (กำลังเล่นฟุตบอลกับปอนด์ที่สนามหญ้าหน้าบ้าน) 

 

 

 

 

 

 

 

ปอนด์: นี้ ผมไม่หลงกลพ่อหรอก ฮ่าๆๆ (ป๊อบปี้จะให้เค้าส่งลูกให้แต่เค้าแตะเข้าโดยไม่ส่งไปให้ป๊อบปี้) 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: หยุดเล่นได้แล้วครับ มากินน้ำก่อน  (ฟางเดินออกมาพร้อมอุ้มลูกสาวตัวน้อยออกมาด้วย) 

 

 

 

 

 

 

 

 

ปอนด์: เย้ๆ น้องมาแล้ว 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: น้องเพิ่งตื่นลูก 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไหนคนสวยของพ่อ ดูหน่อยซิ (ฟางส่งลูกไปยังป๊อบปี้) 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไปดูโรงเรียน มาเป็นไงบ้างครับวันนี้ (ถามลูกชายที่เพิ่งไปดูโรงเรียนมาเมื่อตอนเช้ากับพ่อของเค้า) 

 

 

 

 

 

 

ปอนด์: สนุกมากๆเลยครับ มีของเล่นเต็มไปหมด มีเด็กฝรั่งด้วย 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เหรอ แล้วชอบรึเปล่า 

 

 

 

 

 

 

ปอนด์: ชอบครับ ชอบมากๆเลย 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง ( พูดขณะอุ้มลูก แล้วมองฟางที่นั่งคุยกับ ลูกอยู่) 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ห้ะ อะไรเหรอค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ขอบคุณฟางมากนะ ที่ให้อภัยพี่แล้วก็มอบสิ่งที่ดีที่สุดให้พี่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: อืม ค่ะ ฟางก็ขอบคุณ ที่พี่ป๊อบ ทำทุกอย่างเพื่อฟางกับลูก 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: พี่รักฟางนะ 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ฟางก็รักพี่ป๊อบค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

ปอนด์: แล้วผมล้ะ ครับบบ!! 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ก็รักเหมือนกันคร้าบบบบ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: หลานย่าอยู่ไหนเนี้ย 

 

 

 

 

 

 

 

ปอนด์: คุณย่า

 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ไหน มากอดหน่อยซิ 

 

 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: คิดถึงจังเลย 

 

 

 

 

 

 

 

ปอนด์: คุณปู่ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: สงสัยจะมาแล้ว 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ใครมาเหรอค่ะ 

 

 

 

 

 

 

เก่ง: ปอนด์ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: มาพอดีเลย เห็นฟางบ่นคิดถึงคุณยาย พี่ก็เลย ให้คนไปรับมา 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ขอบคุณ นะค่ะ 

 

 

 

 

 

ยาย: ฟาง (รีบกอดหลานสาว) 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ฟางคิดถึงยายที่สุดเลย 

 

 

 

 

 

 

 

ยาย: ยายก็คิดถึง ลูก 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: งั้นวันนี้เรามาฉลองกันดีกว่า อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันทุกคนเลย 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: เดี๋ยวก่อนค่ะ ลืมพวกเรารึเปล่าเนี้ย 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ใช่ ลืมแล้วเหรอ ถ้าไม่มีพวกเรา สองคนคงไม่ได้รักกันหรอกเน้อ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: จะลืมได้ไง เพื่อนสุดที่รักเลยนะเนี้ย 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: แม่ครับ ฝากหน่อยนะ (ส่งลูกให้แม่ตนก่อนจะเดินไปหาฟาง) 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: หึมีอะไรเหรอค่ะ (งงที่ ป๊อบปี้จะพาไปไหน) 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไปกับพี่หน่อย 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: จะพาเมียไปสวีทกันสองคนเหรอว่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เออนั้นดิ จะพาไปไหนนะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ปิดตาก่อนนะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ปิดตา ปิดทำไม? 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ปอดก่อน (รีบปิดตาเมื่อฟางตกลง) 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ถึงรึยังอ่ะ ? 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ใกล้ล้ะ เดินลงหน่อย อ่าโอเค อย่าเพิ่งลืมนะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: มีอะไรนะ ลืมได้ยัง 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เดี๋ยวสิ นับ 123 แล้วค่อยๆลืมนะ อะ 1 2 3 

 

 

 

 

 

 

 

                   ฟางค่อยๆลืมตาขึ้นมา ก็เห็น ดอกกุหลาบขาวอยู่รอบๆ เธอยืนอยู่ท่ามกลางดอกกุหลาบสีขาว ฟางตกใจมาก มันสวยเหลือเกิน เหมือนความฝัน แต่มันคือความจริง 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: อะไรค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: พี่จำได้ว่า ฟางเคยเขียนไว้ในไดอารี่ว่า วันหนึ่งอยากไปที่แบบนี้ ที่ที่เต็มไปด้วย กุหลาบสีขาว 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: แต่ทำไม มันเยอะ อย่างงี้ล้ะ แต่ก็สวยมากเลย 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: พี่อยากทำทุกอย่างเพื่อฟาง พี่อยากให้ฟาง อยากทำทุกอย่าง เท่าที่ผู้ชายคนนึง จะทำเพื่อผู้หญิงคนนึงได้ พี่อาจไม่ใช่เจ้าชาย ไม่ใช่เทวดา พี่คงทำได้แค่นี้ พี่สัญญานะว่าจะดูแลฟางกับลูกตลอดไป จนกว่า จะไม่หายใจ 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่ต้องเป็นเป็นเจ้าชาย ไม่ต้องเป็นเทวดา แต่ขอแค่เป็นพี่ป๊อบ ฟางก็มีความสุข โดยที่ไม่ต้องการอะไรอีก แค่นี้มันก็มากพอแล้ว จะมีสักกี่คน ที่ทำให้ผู้หญิงคนนึงได้มากขนาดนี้ พี่ป๊อบคือ เจ้าชายในหัวใจของฟาง คนเดียวมาตลอด และจะเป็นเจ้าชายคนเดียวของฟางตลอดไป

 

 

 

 

 

 

 

                      "ทั้งคู่ก็จุมพิตแสนหวานท่ามดอกกุหลาบนับพันดอกที่ลอมรอบ"