ก็เพิ่งจะรู้......หัวใจตัวเอง

 

 

 

 

 

 

เฟย์: จะว่าไป แผนการพวกเรา ไม่ได้เป็นไปตามคาดเลยอ่ะ 

 

 

 

 

 

เขื่อน: ยังไงอ่ะ ไม่เป็นยังไง 

 

 

 

 

 

เฟย์: ก็ สุดท้าย ดีกันง่ายๆ ง่ายแบบมากๆด้วย 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ก็ดีแล้วแหละ ว่าไป ก็น่ารักดี จู่โจมเลย พี่ป๊อบนี้ร้ายเหมือนกันนะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: นินทาอะไรพวกเราอยู่ 

 

 

 

 

 

 

 

ปอนด์: แม่ฟาง (รีบวิ่งไปกอด) 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: โอ๊ยค่อยๆเดินก็ได้ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไหน ขอพ่ออุ้มหน่อยได้มั้ย (นั่งลงให้ตัวเท่าปอนด์)

 

 

 

 

 

ปอนด์: ได้ครับพ่อป๊อบ 

 

 

 

 

 

เฟย์: เย้ในที่สุดมื้อค่ำ ก็พร้อมหน้าพร้อมตาสักทีนะ เอาล่ะ ไปเตรียม อาหารกันดีกว่า ปล่อยให่้พ่อลูกอยู่ด้วยกันดีกว่านะ ไป ฟาง แก้ว แล้วก็ ทั้งสองคนมานี้เลย น้องแฟร์ไปกับคุณแม่ค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: ขอกินอย่างเดียวได้มั้ย

 

 

 

 

 

โทโมะ: ขี้เกียจทำอะ 

 

 

 

 

 

แก้ว: อย่าบ่น 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ปอนด์: ผมมีเรื่องจะถามพ่อครับ

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: มีอะไรจะถามพ่อครับ 

 

 

 

 

 

 

 

 

ปอนด์: พ่อครับ ทำไมพ่อไม่อยู่กับผมกับแม่ ตั้งแต่ตอนแรกล่ะครับ

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อือ จะบอกยังไงดีหล่ะ คือว่า พ่อต้อง มาทำงาน แล้วอีกอย่างตอนนั้นแม่โกรธพ่ออยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

ปอนด์: อ่อ พ่อครับ ผมชอบอันนั้น ในห้องนอน

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อะไรเหรอครับ

 

 

 

 

 

ปอนด์: เดี๋ยวผมมา นะครับ (รีบวิ่งขึ้นไปเอาโมเดลบ้าน) นี้ไงครับ

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อ่อ นึกว่าอะไร ชอบมากเลยเหรอครับ

 

 

 

 

 

ปอนด์: ครับ ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆ

 

 

 

 

 

ฟาง: เอามาเล่นอีกแล้ว เอาไปเก็บก่อน (ฟางที่เดินเอาขนมมาให้ก่อนก็พูดขึ้น)  

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้เอง พี่ไม่ได้ใช้มันแล้ว ก็แค่โมเดล ไม่เป็นไรเลย 

 

 

 

 

 

 

ปอนด์: ผมอยากมีบ้านแบบนี้ 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฮ่ะ อยากมีจริงๆเหรอ 

 

 

 

 

ปอนด์: ครับ อยากมี 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เดี๋ยวพ่อสร้างให้อยู่เอามั้ย อยู่กัน สามคน พ่อแม่ลูก 

 

 

 

 

 

ปอนด์: ดีครับๆๆ 

 

 

 

 

 

                มื้อค่ำ ของคืนนี้เต็มไปด้วยความสุขและรอยยิ้มของทุกคน