ก็เพิ่งจะรู้......หัวใจตัวเอง

 
 
 
 
        
 
                         ผ่านไป2 เดือน ตอนนี้ฟางท้องได้ 5 เดือนแล้ว ตลอดเวลา2 เดือนป็อบปี้ดูแลฟางมาตลอดแต่ฟางก็เย็นชาใส่เขาตลอด 
 
 
 
 
 
 
 
                ฟางเดินเข้าไปในสวน กะจะเข้าไปเช็คของก่อนส่ง
 
 
 
 
ป็อบ: อ้าวฟาง (ป็อบปี้ที่กำลังตัดผลไม้ พอเห็นฟางเดินมาก็ทักขึ้น) 
 
 
 
 
ฟาง: ทำอะไรอ่ะ 
 
 
 
 
ป็อบ: ก็กำลังเก็บส้มอยู่ไง ดูสิลูกใหญ่ทั้งนั้นเลย (รีบยื่นโชว์ฟาง) 
 
 
 
 
 
ฟาง: ใครสั่งให้คุณทำ ไม่ต้องมายุ่งที่สวนนี้ได้มั้ย แค่มาอยู่ที่นี้อ่ะก็วุ่นวายมากพอแล้ว
 
 
 
 
 
 
ป็อบ: พี่ไม่ได้วุ่นวายนะ พี่กำลังทำงาน
 
 
 
 
 
ฟาง: งานของคุณอยู่กรุงเทพ กลับไปทำงานของคุณได้แล้ว 2เดือนแลัวนะที่คุณทิ้งงานของคุณอ่ะ 
 
 
 
 
 
ป็อบ: ก็ลูกเมียพี่อยู่ที่นี่อ่ะจะให้ไปไหนอ่ะ ถ้าเรื่องงานอ่ะถึงกลับไปก็ทำไม่ได้ 
 
 
 
 
ฟาง: ทำไม
 
 
 
 
ป็อบ: ก็กำลังใจ ไม่มี ไม่มีแรงไม่มีสมองคิดไรหรอก
 
 
 
 
ฟาง: เลิกพูดประโยคน้ำเน่าสักที ฟังแล้วจะอ้วก 
 
 
 
 
ป็อบ: ฟาง ฟางหิวรึยัง
 
 
 
 
ฟาง: ไม่หิว 
 
 
 
 
ป็อบ: ฟางอยากกินอะไรเป็นพิเศษรึเปล่า 
 
 
 
 
ฟาง: เอ๊ะ นี่คุณ พูดไม่รู้เรื่องเหรอ ฉันไม่กิน ไม่หิว  เลิกเดินตามสักที !!
 
 
 
 
ป็อบ: ก็พี่เป็นห่วงอ่ะ ท้องฟางโตขึ้นเยอะ จะทำอะไรก็คงลำบาก 
 
 
 
 
ฟาง: ฉันท้องก็จริง แต่ฉันไม่ได้พิการ แล้วมันก็ไม่ลำบากอะไรด้วย 
 
 
 
 
 
ป็อบ: ถึงยังไง พี่ก็จะตาม ตามๆๆๆไปตลอดเลย 
 
 
 
 
ฟาง: อะไรหนักหนาเนี้ย!! อึ้ย !!
 
 
 
 
 
 
ฟาง: โอ๊ะ โอ๊ย (ฟางรรู้สึกเจ็บท้องขึ้นมา) 
 
 
 
 
ป็อบ: ฟาง ฟางเป็นไรรึเปล่า 
 
 
 
ฟาง: ปล่อยนา ไม่ต้องมาจับได้มั้ย
 
 
 
ป็อบ: ก็ฟางเจ็บท้องอ่ะ เป็นไรรึเปล่า ไปหาหมอมั้ย
 
 
 
 
ฟาง: ไม่ต้อง โอ๊ย โอ๊ย (เจ็บหนักกว่าเดิม) 
 
 
 
ป็อบ: ฟางไปโรงพยาบาลเถอะ 
 
 
 
 
ยาย: ฟางเป็นไรลูก ฟาง 
 
 
 
 
ป็อบ: ฟางเจ็บท้องครับ 
 
 
 
 
เก่ง: เลือด เลือดครับ ที่ขาพี่ฟาง 
 
 
 
 
ป็อบ: ฟาง ฟาง อดทนนะ พี่จะพาไปโรงพยาบาล 
 
 
 
 
ฟาง: โอ๊ยๆๆ !!