ก็เพิ่งจะรู้......หัวใจตัวเอง

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                           ฟางปลูกผักเพิ่มไว้ที่สวนตั้งแต่กลับมา จนตอนนี้ผักที่เธอปลูกให้ผลผลิตมากพอที่จะขายได้ ตอนนี้ไร่ของยาย เจริญมาก เพราะฟางมาช่วยดูแล ทั้งเรื่อง ผลผลิต การเงิน ดูแลเรื่องคนงาน ถึงคนงานในไร่จะมีไม่มากแต่ทุกคน รักและผูกพันกันเหมือนญาติพี่น้อง
 
 
 
 
 
 
เก่ง: พี่ฟาง ทำไรพี่ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวผมเก็บเอง
 
 
 
 
 
ฟาง: ได้ไงล่ะ พี่ไม่อยากอยู่นิ่งๆ 
 
 
 
 
 
 
 
 
เก่ง: พี่ท้องอยู่นะ ลืมแล้วเหรอ 
 
 
 
 
 
ฟาง: ไม่เป็นไรหรอกนะ เดี๋ยวจะเอาไปส่งในตลาดใช่มั้ย
 
 
 
 
 
 
เก่ง: ใช่ พี่ฟางจะไปตลาดเหรอ 
 
 
 
 
 
ฟาง: อืม เดี๋ยวพี่ไปตามลุงเพิ่มให้นะ จะได้เอาขึ้นรถเลย 
 
 
 
 
เก่ง: จ้ะ 
 
 
 
 
 
ฟาง: ลุงเพิ่มค่ะๆ 
 
 
 
 
ลุงเพิ่ม: หนูฟาง มีไรเหรอ
 
 
 
 
ฟาง: เก็บผักเส็จแล้วค่ะ 
 
 
 
ลุงเพิ่ม: งั้นเดี๋ยวลุงไปเอารถก่อนนะ 
 
 
 
 
ฟาง: จ้ะ 
 
 
 
 
 
ยาย: มาเดี๋ยวยายช่วย พี่ฟางไปไหนล่ะ
 
 
 
 
เก่ง: พี่ฟางไปตามลุงเพิ่มจ้ะ จะเอาผักไปส่งที่ตลาดแล้ว 
 
 
 
 
ยาย: ผลไม้ล่ะ ใส่หลังแล้วยัง 
 
 
 
 
เก่ง: ใส่แล้วจ้ะยาย ยายใครมาอ่ะ
 
 
 
 
 
                ระหว่างที่ทุกคนกำลังช่วยกันเตรียมของใส่หลัง ป็อบปี้ก็เดินตรงเข้ามายายของฟาง
 
 
 
 
ยาย: ป็อบปี้ 
 
 
 
 
เก่ง: คนกรุงเทพ แฟนพี่ฟางนิ
 
 
 
 
ป็อบ: สวัสดีครับ คุณยาย 
 
 
 
 
เก่ง: คุณมาทำไม! 
 
 
 
 
ยาย: เก่ง ไปทำงานต่อ เดี๋ยวยายคุยเอง 
 
 
 
 
 
ป็อบ: ผม มาหาฟางครับ ผมรู้แล้วว่า ฟางท้อง
 
 
 
 
ฟาง: รถมา ! (ฟางเดินยิ้มมาแต่ทันทีที่สายตาเห็นคนตรงหน้าก็ตกใจมาก ฟางนิ่งทำอะไรไม่ถูก) 
 
 
 
 
 
ป็อบ: ฟาง