ก็เพิ่งจะรู้......หัวใจตัวเอง

 

 

 

ป็อบ: ฟาง (เขาดีใจมากที่เจอเธอ ตอนนี้ท้องฟางเริ่มนูนขึ้นมามากแล้ว) 

 

 

 

 

ฟาง: ......(รีบหันหลังกลับแล้วเอามือจับบริเวณท้อง ฟางนิ่งอยู่แปบนึงก็รีบเดิน หนีเขา แต่ก็ไม่สำเร็จ)

 

 

 

 

ป็อบ: ฟาง เดี๋ยวก่อน (รีบดักหน้าฟาง) 

 

 

 

 

ฟาง:..... (ฟางก้มหน้า ไม่ยอมมองหน้าเขา) 

 

 

 

 

ป็อบ: ฟาง พี่ขอโทษ พี่ขอโทษ 

 

 

 

 

ลุงเพิ่ม: รถมาแล้ว ขนของเลย อ้าว ใครละเนี้ย แม่น้อย

 

 

 

 

 

น้อย: ก็แฟนหนูฟางไง ตาเพิ่ม รีบขนของเร็วๆเดี๋ยวไปส่งไม่ทัน

 

 

 

 

 

 

ลุงเพิ่ม: จ้ะ ๆๆๆ

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ลุงเพิ่ม ฟางไปด้วย 

 

 

 

 

ป็อบ: (จับมือฟาง) ฟาง ฟางจะไปไหน 

 

 

 

 

ฟาง: (แกะมือป็อบปี้ออก) ไปเถอะค่ะ ลุงเพิ่ม

 

 

 

 

 

ยาย: จะเป็นยังไงต่อเนี้ย 

 

 

 

ลุงเพิ่ม: เออ ไปเลยเหรอหนูฟาง

 

 

 

ฟาง: ค่ะ ไปเลย 

 

 

 

 

 

              เอี๊ยดดดด !!!!! 

 

 

 

 

 

ป็อบ: (ขวางหน้ารถ) พี่ไม่ให้ฟางไปไหนทั้งนั้น

 

 

 

 

 

เก่ง: คุณ เขาต้องไปส่งของ ออกมาเถอะ 

 

 

 

 

 

ป็อบ: งั้นฟาง ต้องลงมาก่อน พี่ถึงจะยอม 

 

 

 

 

 

ยาย: ฟางๆ ลงมาก่อนเถอะลูก เดี๋ยวจะเป็นเรื่องนะ

 

 

 

 

 

ฟาง: (เมื่อได้ยินคำพูดของยายฟางก็สุดจะทน ก็ต้องลงมาแต่โดยดี) 

 

 

 

 

น้อย: เดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อนตาเพิ่มเองจ้ะ

 

 

 

 

 

ยาย: มีอะไรก็ค่อยๆคุยกันนะ

 

 

 

 

ป็อบ: ครับ ฟาง พี่ขอโทษ ยกโทษให้พี่นะ

 

 

 

 

ฟาง: คุณมาทำไม มาที่นี้ทำไม มาทำไมอีก

 

 

 

 

ป็อบ: ฟาง พี่มารับฟางกับลูกกลับกรุงเทพ

 

 

 

 

ฟาง: ขอโทษนะค่ะ ที่นี้บ้านฉัน ฉันจะอยู่ที่นี้กับลูกของฉัน เชิญคุณกลับกรุงเทพไปได้แล้ว แล้วอย่ายุ่งกับฉันอีก (ฟางรีบเดินหนีไปที่บ้าน)

 

 

 

 

ป็อบ: ฟาง ฟางฟังพี่ก่อนนะ พี่ขอโทษ ฟางพี่สัญญาว่าพี่จะไม่ทำร้ายฟางอีก

 

 

 

    

ฟาง: ฉันไม่ได้โกรธคุณ....แต่ฉันเกลียดคุณ ถึงคุณจะทำอะไร ฉันก็ไม่โง่เชื่อคุณอีก 

 

 

 

 

ป็อบ: ฟาง อย่าทำแบบนี้เลยนะ 

 

 

 

 

ฟาง: กลับไปเถอะค่ะ กลับไปซะ ฉันไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากได้ยินเสียง ไม่อยากฟังคำขอโทษ ไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว 

 

 

 

 

 

ป็อบ: ตอนนี้ฟางกำลังโกรธ พี่จะอยู่ที่นี้ จะทำทุกวิถีทาง เพื่อให้ฟางยกโทษให้ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ถ้าคุณอยู่ฉันจะไป อยากอยู่ก็เชิญ 

 

 

 

 

 

ป็อบ: พี่ไม่ยอมให้ฟางกับลูกหนีไปไหนอีก 

 

 

 

 

ฟาง: คุณไม่มีทางห้ามฉันได้หรอก (ฟางรีบเดินเข้าบ้าน) 

 

 

 

 

ป็อบ: ฟาง