ร้ายยังไง........ฉันก็รักเธอ

ต่อ   
คุณนฤพล : (เห็นดังนั้นก็รู้สึกผิดต่อมินระดาขึ้นมา ถ้าเกิดตนหัดห้ามใจตนเองได้เรื่องมันคงไม่เกิด) อย่าโทษตัวเองเลยคุณ ไหนๆๆเรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว มันไม่สามารถกลับไปแก้ไขได้อีก เราก็ต้องเดินหน้าต่อไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมจะไม่ทิ้งคุณกับลูกเด็ดขาด  
 
มินระดา : ขอบคุณน่ะค่ะที่คุณพี่ไม่คิดจะทอดทิ้งเราสองคนแม่ลูก ขอบคุณจริงๆๆ แล้วคุณพี่จะเอายังไงต่อค่ะ
 
คุณนฤพล : ผมกะว่าจะให้คุณเฟื่องฟ้าหายดีก่อน แล้วผมจะคุยเรื่องนี้กับเธออีกที
 
มินระดา : ค่ะคุณพี่  ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นดิฉันพร้อมจะอยู่เคียงข้างคุณพี่เสมอค่ะ
 
คุณนฤพล : งั้นวันนี้ผมกลับก่อนน่ะ  จะกลับไปดูคุณเฟื่องฟ้าหน่อยว่าเป็นยังไงบ้างแล้ว
 
มินระดา : ค่ะคุณพี่(แล้วก็เดินไปส่งสามีที่หน้าบ้าน) แล้วก็เดินกลับเข้ามาในบ้านทันทีที่รถออกไป
 
พิม : คุณแม่ค่ะ ใครมาหรอค่ะ ใช่คุณพ่อหรือป่าวค่ะ
 
มินระดา : อ่อ ใช่จ่ะ  แต่คุณพ่อมีธุระ ก็เลยไม่รอหนู
 
พิม : อ่อค่ะ ไม่เป็นไรค่ะพิมเข้าใจค่ะคุณแม่
 
มินระดา : งั้นเราไปกินข้าวกันดีกว่าน่ะ แม่เตรียมไว้ให้เราด้วยนร้าา
 
พิม : ค่ะคุณแม่(แล้วทั้งคู่ก็รับประทานกัน)
 
                       บ้านนีระสิงห์
 
คุณนฤพล : สมรๆๆ คุณผู้หญิงล่ะ
 
สมร : อ่อนอนหลับอยู่ข้างบนห้องค่ะ คุณผู้ชาย 
 
คุณนฤพล : อือ จะไปไหนก็ไปเถอะ