ร้ายยังไง........ฉันก็รักเธอ

ต่อ   

คุณนฤพล : (เห็นดังนั้นก็รู้สึกผิดต่อมินระดาขึ้นมา ถ้าเกิดตนหัดห้ามใจตนเองได้เรื่องมันคงไม่เกิด) อย่าโทษตัวเองเลยคุณ ไหนๆๆเรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว มันไม่สามารถกลับไปแก้ไขได้อีก เราก็ต้องเดินหน้าต่อไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมจะไม่ทิ้งคุณกับลูกเด็ดขาด  

มินระดา : ขอบคุณน่ะค่ะที่คุณพี่ไม่คิดจะทอดทิ้งเราสองคนแม่ลูก ขอบคุณจริงๆๆ แล้วคุณพี่จะเอายังไงต่อค่ะ

คุณนฤพล : ผมกะว่าจะให้คุณเฟื่องฟ้าหายดีก่อน แล้วผมจะคุยเรื่องนี้กับเธออีกที

มินระดา : ค่ะคุณพี่  ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นดิฉันพร้อมจะอยู่เคียงข้างคุณพี่เสมอค่ะ

คุณนฤพล : งั้นวันนี้ผมกลับก่อนน่ะ  จะกลับไปดูคุณเฟื่องฟ้าหน่อยว่าเป็นยังไงบ้างแล้ว

มินระดา : ค่ะคุณพี่(แล้วก็เดินไปส่งสามีที่หน้าบ้าน) แล้วก็เดินกลับเข้ามาในบ้านทันทีที่รถออกไป

พิม : คุณแม่ค่ะ ใครมาหรอค่ะ ใช่คุณพ่อหรือป่าวค่ะ

มินระดา : อ่อ ใช่จ่ะ  แต่คุณพ่อมีธุระ ก็เลยไม่รอหนู

พิม : อ่อค่ะ ไม่เป็นไรค่ะพิมเข้าใจค่ะคุณแม่

มินระดา : งั้นเราไปกินข้าวกันดีกว่าน่ะ แม่เตรียมไว้ให้เราด้วยนร้าา

พิม : ค่ะคุณแม่(แล้วทั้งคู่ก็รับประทานกัน)

                       บ้านนีระสิงห์

คุณนฤพล : สมรๆๆ คุณผู้หญิงล่ะ

สมร : อ่อนอนหลับอยู่ข้างบนห้องค่ะ คุณผู้ชาย 

คุณนฤพล : อือ จะไปไหนก็ไปเถอะ