Destiny ด้ายแดงสื่อรักแห่งพรหมลิขิต

 “ฟางมีอะไรให้โทโมะช่วยไหม”

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราจัดการเอง” ฟางที่กำลังเก็บห้องนอนของตัวเอง ก็ได้เจอกับกล่องไม้เธอจึงเปิดมันดูแล้วได้พบกับรูปถ่ายสมัยเด็กเป็นรูปที่เธออายุประมาณ 2 ขวบถ่ายรูปกับเด็กผู้ชายคนนึ่ง เธอหยิบรูปนั้นขึ้นมาดู แล้วมองลงไปในกล่องอีกครั้งก็พบกับจี้รูปจิ๊กซอว์ในจิ๊กซอว์มีตัวภาษาอังกฤษ AIN

“ดูอะไรอยู่เหรอฟาง” โทโมะที่เห็นฟางจ้องดูมันตั้งนานเลยถามขึ้น”

“เราแค่สงสัยอ่ะ ว่าจี้นี้เป็นของใครแล้วรูปถ่ายนี้ด้วย” ว่าแล้วฟางก็ลุกขึ้นแล้วลงไปหาแม่ของเธอ

“เดี๋ยวก่อนสิฟาง รอเราด้วย”โทโมะที่เห็นฟางเดินออกไป ก็เดินตามทันที

“แม่ค่ะ” ฟางวิ่งลงบันไดแล้วร้องเรียกหาแม่

“จ๊ะ ว่าไงลูก วิ่งมาแบบนั้นระวังล้มนะลูก” กุ้งนางที่เห็นลูกวิ่งมาอย่างร้อนรนจึงพูดขึ้น

“คือ ฟางมีอะไรอยากจะถามแม่หน่อยค่ะ” เธอยื่นกล่องไม้ให้กุ้งนาง กุ้งนางหยิบกล่องนั้นมาจากฟางแล้วเปิดกล่องดูสิ่งที่อยุ่ในนั้น เธอพบรูปถ่ายแล้วสร้อยคอจี้รูปจิ๊กซอว์ เธอตกใจสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ก่อนจะหันไปหาฟางแล้วพูดกับเธอ

“หนูอยากจะรู้จริงๆใช่ไหม” กุ้งนางมองฟางแล้วถอนหายใจ “มันถึงเวลาแล้วจริงๆสินะ ก่อนที่แม่จะไม่ได้พูดอะไร จริงๆแล้วแม่ไม่ใช่แม่แท้ๆของหนู แม่แท้ๆของรูปคือกิ่งฟ้า เธอคือน้องสาวของฉันเอง ฉันก็คือป้าของหนู” ฟางที่ได้ยินแบบนั้นน้ำตาของเธอไหลออกมา

“แล้วตอนนี้แม่ของหนูอยู่ไหนค่ะ” ฟางถามผู้เป็นป้า

“แม่ของหนูประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ก่อนที่เธอจะเสียชีวิต กิ่งฟ้าได้ฝากฝั่งให้เลี้ยงดูหนู” ฟางน้ำตาไหลไม่หยุดยิ่งได้ยินแบบนั้น โทโมะที่นั่งฟังมาสักพักก็เดินเข้าไปปลอบ

แล้วฟางก็ถามต่อ “แล้วเด็กผู้ชายในรูปนี้ใครค่ะ” กุ้งนางหยิบรูปขึ้นมาดูแล้วสายหน้า

“ป้าก็ไม่รู้เหมือนกัน รูปนี้น่าจะเป็นรูปที่ถ่ายไว้ก่อนกิ่งฟ้าจะเสีย” ฟางมองรูปด้วยความเศร้า กุ้งนางหยิบสร้อยขึ้นมาแล้วยื่นให้ฟาง “สร้อยเส้นนี้ ก่อนกิ่งฟ้าจากไปเธอฝากบอกให้ฟางเก็บมันไว้เป็นอย่างดี เพราะมันมีความหมายกับเธอมาก” ฟางรับสร้อยเส้นนั้นมาแล้วสวมใส่ “หนูจะเก็บรักษามันอย่างดีค่ะ”

พอฟางพูดจบก็เดินเข้าไปกอดกุ้งนางทันที    

“ลงมาพอดีเลย ป๊อปปี้มาทางนี้หน่อย” ป๊อปปี้เดินไปหาภูผา

“มีอะไรครับ” ฉันจะแนะนำให้แกรู้จักกลับคุณปิติ พ่อของหนูขนมจีนไงจำได้ไหม

“จำได้ครับ” ป๊อปปี้ตอบพ่อตัวเองก่อนจะหันไปไหว้ปิติ “สวัสดีครับคุณลุง”

ปิติรับไหว้ “โตเป็นหนุ่มแล้วหล่อเหมือนพ่อเลยนะครับเนี้ย” แล้วหันไปหัวเราะกับภูผา

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวนะครับ”

“เดี๋ยวก่อนสิแกจะรีบไปไหน พ่อมีเรื่องสำคัญจะคุยกับแก” ภูผาพูดก่อนจะป๊อปปี้จะเดินออกไป แล้วขนมจีนก็มาพอดี “อ้าวหนูขนมจีนมาพอดีเลยนั่งก่อนสิลูก แล้วแกด้วยป๊อปปี้” ภูผาหันมาบอกลูกตัวเอง ป๊อปปี้ต้องนั่งลงอย่างเซ็ง “วันนี้ที่เรียกคุณปิติกับหนูขนมจีนมาเพราะเรื่องที่พวกเราเคยคุยกันไว้”

“เรื่องที่คุยกันไว้อะไรครับ” ป๊อปปี้สงสัยจึงถามขึ้น

“ฉันจะให้แกกับหนูขนมจีนแต่งงานกัน

“ห่ะ!” ป๊อปปี้กับขนมจีนอุทานขึ้นมาพร้อมกัน มองหน้าผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายเพราะป๊อปปี้และขนมจีนต่างไม่รู้ว่าพ่อของตนจะให้พวกเขาแต่งงานกัน

โปรดติดตามตอนต่อไป อิอิ