Princess Diary2:โทษทีบันทึกนี้เจ้าหญิงไม่ได้เขียน

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ยังเจ็บแผลอยู่หรอเพคะองค์ชาย”แก้วถามโทโมะขณะให้ซ้อนเธอขี่ม้ากลับมาตามทาง
 
 
 
 
 
“เจ็บอยู่นะ แต่ว่าเราเป็นผู้ชายให้เราขี่ม้าแทนเถอะ”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่เพคะ องค์ชายเจ็บตัวขนาดนี้แก้วจะไม่ยอมให้องค์ชายเป็นอะไรเด็ดขาด”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
“ขอบใจนะที่เป็นห่วงเรา”โทโมะยิ้มออกมากับความเป็นห่วงของแก้วทำให้แก้วหน้าแดงจัด
 
 
 
 
 
 
“ว้าย ฝนเริ่มตกมาปรอยๆแล้วเพคะ”แก้วตกใจก็รีบควบม้าไปให้เร็วขึ้นทำให้โทโมะใช้มืออีกข้างที่
ไม่เจ็บโอบเอวแก้วยิ่งทำให้แก้วหน้าแดงจัด เขินกับการกระทำโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นองค์หญิงแก้วนิ มากับองค์ชาย รีบไปรับเร็ว”เขื่อนที่เห็นควบม้ามากับโทโมะก็รีบบอกให้ทหาร
หลวงให้ไปหาแก้วและโทโมะก่อนที่จะประคองแก้วและโทโมะกลับมา
 
 
 
 
 
 
“ตายแล้วองค์ชาย เกิดอะไรขึ้นเพคะ เจ็บตรงไหนบ้างเพคะ”พิมที่เห็นโทโมะเจ็บตัวก็รีบวิ่งไป
ประคองทำให้แก้วมองภาพนั้นตาละห้อยก่อนจะเดินเลี่ยงไปอยู่ข้างเขื่อน นี่คงหมดหน้าที่ดูแลของ
เธอแล้วสินะ
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวสิแก้วจะไปไหน”โทโมะรีบพูดรั้งแก้ว
 
 
 
 
 
“เมื่อกี้ตากฝนหม่อมชั้นรู้สึกปวดหัวเพคะ”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
“จริงสิ เมื่อกี้นี้ตากฝนมาด้วยกันนิ ถ้าจะพักก็อย่าลืมกินยาด้วยนะ”โทโมะพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“แต่องค์ชายกำลังเจ็บตัวด้วยเดี๋ยวพิมจะพาไปห้องพยาบาลนะเพคะ”พิมพูดก่อนพาโทโมะไปทำ
แผล
 
 
 
 
 
 
 
“พวกเค้าเหมาะสมกันนะเพคะองค์หญิง”เฟย์เห็นแก้วมองตามก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
“แต่เรื่องคู่แม้องค์ชายโทโมะจะไม่มีคู่หมั้นแบบองค์ชายป๊อปปี้ก็จริง แต่นี่คือสิทธิ์ขององค์ชายที่จะ
เลือกคู่ครอง ไม่ใช่ว่าเราจะเลือกให้องค์ชายสักหน่อย”เขื่อนพูดเมื่อเห็นเฟย์เชียร์พิมกับโทโมะจน
ออกนอกหน้า
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาพูดดี แล้วนี่ฟางล่ะไม่มีใครเห็นฟางเลยหรอ”เฟย์รีบเปลี่ยนเรื่องคุยเมื่อแก้วเดินเศร้า
ออกไป
 
 
 
 
 
 
“จริงสิ แล้วนี่ชายป๊อปอยู่ไหนน่ะ”จินนี่เดินสวนมากับแก้วแล้วรีบถามถึงป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“องค์หญิงเพคะก่อนที่จะตามหาองค์ชายป๊อป หม่อมชั้นว่าองค์หญิงควรไปดูแลน้องสาวขององค์
หญิงก่อนสิเพคะ หายตัวไปแล้วกลับมาตัวเปียกแบบนี้เดี๋ยวก็เป็นหวัดพอดี”เฟย์พูดตามตรง แม้เธอ
จะไม่ค่อยชอบแก้วสักเท่าไหร่แต่เมื่อเห็นจินนี่ไม่สนใจไยดีแก้วเลยก็อดไม่ได้ที่จะพูด
 
 
 
 
 
 
“ก็แค่น้องไม่ใช่คู่หมั้นเรา เจ็บป่วยก็มีคนดูแล แต่ชายป๊อปหายตัวไปเราไม่ยอม”จินนี่พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าองค์ชายมีคู่ครองที่ดีกว่านี้คงจะดีมากนะว่ามั้ย”เมื่อจินนี่เดินไปแล้วเฟย์ก็พูดกับเขื่อนพลางถอน
หายใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ฝนหยุดตกแล้วเราออกไปข้างนอกเลยมั้ยเพคะ”ฟางที่แต่งตัวเสร็จแล้วก็พูดแต่ไม่สบตา
ป๊อปปี้เพราะคิดถึงเรื่องเมื่อกี้ของเธอกับเขา ครั้งที่2แล้วที่เธอยอมให้กับป๊อปปี้ มันเพราะอะไรกัน
นะ
 
 
 
 
 
 
 
“จะออกไปเลยก็ได้เพราะถ้าค่ำมืดขึ้นมาจะแย่เอาแล้วคนอื่นก็จะเป็นห่วงด้วย”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเอา
มือล้วงกระเป๋ากางเกงแล้วไม่กล้าสบตาฟางเช่นกันจนฟางรู้สึกถึงความเงียบที่มีให้กัน
 
 
 
 
 
 
“เรื่องเมื่อกี้เราขอโทษนะที่ล่วงเกินเธอ”ป๊อปปี้พูดเมื่อขี่ม้าออกมากับฟาง
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ไม่เป็นไรเพคะ เพราะถ้าจะผิดก็ที่หม่อมชั้นเองที่ใจง่ายเอง”ฟางพูดแล้วใจเต้นรัวเมื่ออยู่ใกล้
ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“เราว่าเธอมาเป็นนางสนมเรามั้ย ให้เราได้รับผิดชอบเธอกับสิ่งที่เกิดขึ้น”ป๊อปปี้เงียบก่อนจะพูด
ออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“แต่องค์ชายมีนางสนมมาถึง14คนแล้วนะเพคะ อย่าบอกนะเพคะว่านางสนมขององต์ชายทั้งหมด
ที่ได้มานี่ก็เกิดจากการมีอะไรกันแบบนี้แล้วมารับผิดชอบงั้นหรอเพคะ องค์ชายนี่องค์ชายมีองค์
หญิงจินนี่เป็นพระคู่หมั้นแล้วนะเพคะทำไมถึงยังไม่เลิกเรื่องแบบนี้”ฟางพูดถึงความถูกต้องทำให้
ป๊อปปี้ชะงัก
 
 
 
 
 
“แต่เมื่อกี้เธอกับเราก็พึ่งผ่านบทรักมานิ และเราก็สมยอมทั้งคู่ๆทั้งๆที่เราก็มีจินนี่เป็นคู่หมั้น
แล้ว”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางนิ่งซึมลงไปเพราะมันคือความจริง นี่เธอกำลังทำอะไรอยู่
 
 
 
 
 
 
 
“มันจำไม่มีเรื่องแบบนี้แล้วล่ะเพคะเพราะหม่อมชั้นจะไม่ยอมองค์ชายอีกแล้ว”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
“ก็เพราะเธอคงจะยอมไอ้หนุ่มน้อยที่รอเธอจะเต้นรำกับเธองั้นสิ”ป๊อปปี้พูดอย่างหงุดหงิด
 
 
 
 
 
 
“ใช่เพคะ พาร์ทเค้ารักหม่อมชั้น หม่อมชั้นคิดว่าถ้ากลับไปแล้วเรียนวิชาในวังจนจบ หม่อมชั้นจะ
ยอมคบกับพาร์ทสักที โอ๊ย”ฟางพูดก่อนจะต้องร้องเมื่อป๊อปปี้บีบแขนฟางอย่างแรง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ นั่นองค์ชายนี่”เสียงของเขื่อนทักขึ้นทำให้ทุกคนหันไปมองเมื่อเห็นป๊อปปี้มีม้ามากับฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางเป็นยังไงบ้างหายไปกับองค์ชายงั้นหรอ”เฟย์ที่ประคองฟางลงจากม้าแล้วรีบถามด้วยความ
เป็นห่วง
 
 
 
 
 
 
 
“อ๋อ เปล่าน่ะ พอดีฟางหนีมาแล้วหลวงไปในเหมืองแร่เก่าน่ะองค์ชายป๊อปไปเจอเข้าเลยพากลับ
มา”ฟางรีบพูดเมื่อเห็นจินนี่ประคองป๊อปปี้ลงจากม้ามาด้วยความเป็นห่วงเช่นกัน
 
 
 
 
 
 
“ใช่เราไปเจอเธอที่ชายป่า ถ้าไม่มีอะไรแล้วเราขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ”ป๊อปปี้พูดขึ้นทันทีแล้วเดิน
หนีฟางและจินนี่ไปโดยที่ไม่มองฟางเลยทำให้ฟางรู้สึกถึงความเย็นชาที่มีให้
 
 
 
 
 
 
“ฟางเป็นยังไงบ้าง พิมเป็นห่วงฟางมากนะรู้มั้ย”เมื่อฟางมาที่ห้องพักพิมก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าให้รู้นะว่าใครเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังความวุ่นวายนี้”เฟย์พูดอย่างหงุดหงิดเพราะหลังจาก
เหตุการณ์ความวุ่นวายที่เกิดขึ้นนั้นทำให้งดการมีรอบกองไฟและพาพวกเชื้อพระวงศ์ที่ได้รับบาด
เจ็บกลับวังทันที
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นน่ะสิ ใครกันอุตส่าห์มาเที่ยวแท้ๆ”พิมพูดแล้วซึมลงไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวรถจะมารับแล้วองค์หญิงไม่เก็บล่ะเพคะ”เฟย์แปลกใจที่เห็นแก้วออกมาจากห้องน้ำยังไม่เก็บ
ของ
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าทางในวังส่งรถมารับก็จริงแต่พอดีพี่หญิงบอกว่าพวกองค์ชายจะยังไม่ล้มเลิกการนอนค้างที่นี่ก็
เลยจะให้เราอยู่ที่นี่แล้วกลับพรุ่งนี้เช้าพร้อมกับพี่หญิง”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
“งั้นดีเลยเพคะถ้าพวกองค์ชายอยู่ที่นี่เราก็อยู่ที่นี่กันเพื่อจะได้ตามดูแลความปลอดภัย”เฟย์ชะงัก
เพราะนึกได้ว่าโทโมะต้องอยู่ที่นี่ก็รีบพูดก่อนจะรีบพาพิมออกไปหาโทโมะทันที
 
 
 
 
 
 
 
“นี่องค์หญิงไม่สบายหรอเพคะ ทานยาของฟางก่อนมั้ยเพคะ”ฟางเห็นแก้วที่ไอก็ยื่นยาให้
 
 
 
 
 
“ขอบใจนะ เราก็นึกว่าเธอจะไม่ชอบเราเหมือนเพื่อนเธอซะอีก”แก้วพูดแล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
“ทำไมต้องเกลียดต้องไม่ชอบด้วยล่ะเพคะไม่มีความจำเป็นอะไรเลย”ฟางพูดแล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
 
“จริงสิ เราอยากจะให้เธออยู่ห่างองค์ชายป๊อปไว้นะเพื่อความปลอดภัยของเธอ”แก้วนึกขึ้นได้แล้ว
พูด
 
 
 
 
 
 
“ทำไมล่ะเพคะ อย่าบอกนะว่าจะมีคนมาทำร้ายหม่อมชั้น”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่เชิงหรอก อย่าลืมสิว่าองค์ชายเป็นคู่หมั้นกับพี่หญิง ดังนั้นพี่หญิงไม่ยอมแน่ๆถ้ามีใครมายุ่ง
วุ่นวายกับองค์ชายเพราะพี่หญิงเป็นคนที่หูตากว้างขวางมีลูกนต้องมากมายนะ เราไม่อยากให้คนดี
อย่างเธอต้องตกอยู่ในอันตรายนะ”แก้วพูดตามตรงแล้วยิ้มให้ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“บางทีหม่อมชั้นอาจจะไม่ใช่คนดีอะไรนะเพคะ อาจจะเป็นผู้หญิงใจง่ายอย่างที่คนอื่นเค้าว่าๆกันมา
ก็ได้”ฟางพูดแล้วซึมที่คิดถึงเรื่องที่เธอยอมเป็นของป๊อปปี้อีกครั้งเมื่ออยู่ในเหมืองแร่เก่า
 
 
 
 
 
 
“อย่าคิดมากสิ เอาล่ะออกไปข้างนอกกันเถอะป่านนี้เขื่อนคงย่างบาร์บีคิวเสร็จแล้ว”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
“อ้าว องค์หญิงแก้ว ฟางมาพอดีมาทานบาร์บีคิวเร็ว”เขื่อนที่ย่างบาร์ยีคิวอยู่ก็ทักฟางและแก้วที่เดิน
ออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“แหม ไม่ยักจะรู้นะว่าน้องสาวของเราลดตัวไปสนิทกับพวกรากหญ้าด้วย”จินนี่ที่นั่งข้างป๊อปปี้พูด
ขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมจะยุ่งไม่ได้ล่ะเพคะใครที่ดีที่เป็นห่วงแก้วมาแก้วก็ต้องดีตอบอยู่แล้ว”แก้วพูด
 
 
 
 
 
“เธอนี่มันชอบทำตัวแตกแยกไม่เปลี่ยนเลยนะ”จินนี่พูดอย่างขัดใจที่เจอแก้วย้อน
 
 
 
 
 
 
“อย่าสนใจเลยจินนี่ทานบาร์บีคิวต่อเถอะเดี๋ยวจะเย็นเอานะ”ป๊อปีป้เปลี่ยนประเด็นแล้วเป่าบาร์บีคิว
ก่อนจะป้อนให้จินนี่ทำให้จินนี่ยิ้มออกมาด้วยความเขินก่อนจะป้อนป๊อปปี้กลับบ้าง
 
 
 
 
 
 
 
“แหม หวานกันแบบนี้น่าจะบอกให้เสด็จพ่อองค์หญิงเลื่อนงานแต่งงานเข้ามาเร็วขึ้นนะเพคะ”มีนรีบ
พูด
 
 
 
 
 
 
“แหมก็พูดไป ของแบบนี้ต้องขึ้นอยู่กับความเหมาะสมของผู้ใหญ่สิมีน”จินนี่ทำทีเขินอายแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“ถ้าเกิดเราแต่งงานกันไปจริงๆเราว่าเราคงจะเลิกยุ่งกับนางสนมทั้ง14คนของเราแล้วจริงจังกับใคร
สักคนให้ได้แล้วล่ะ”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางนิ่งคิดถึงที่ตัวเองว่าเรื่องความเจ้าชู้ของป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ดีมากเลยชายป๊อป ที่เปลี่ยนใจได้ให้สมกับตำแหน่งองค์รัชทายาทหน่อย”โทโมะพูดแล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
 
 “เนี่ยองค์ชาย ถ้าเกิดเราแต่งงานกันไปแล้วมีพวกนังแมลงเล็กๆน้อยๆมาตามเกาะแกะเนี่ยให้
หม่อมชั้นชั้นจัดการนะเพคะ เผื่อจะได้ให้พวกไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเจียมตัวซะบ้าง”จินนี่พูดแล้วมองไป
ที่ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“อยากจะทำอะไรก็แล้วแต่จินนี่เถอะ เพราะอนาคตเธอจะกลายเป็นที่1ของเรา พวกที่ผ่านเข้ามาก็
แค่ของเล่นชั่วคราวเท่านั้นล่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วมองไปที่ฟางทำให้ฟางกำมือแน่นซ่อนความเจ็บปวด
ใจเอาไว้
 
 
 
 
 
 
 
บอกแล้วววว
 
 
คู่นี้เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย บอกเลยตอนหน้าก็มีร้ายอีก ร้ายคราวนี้ทำให้ฟางเสียใจกว่าเดิมแน่
 
 
อย่ารู้เป็นไงต้องติดตามนะจ้ะ