Princess Diary2:โทษทีบันทึกนี้เจ้าหญิงไม่ได้เขียน

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ นี่คงจะกลับไปที่วังของKzเหนือแล้วสินะ”แก้วออกมาเดินเล่นรอบๆบริเวณวังKzใต้ในวันต่อ
มาแล้วพูดขึ้นเมื่อมองไม่เห็นพรรคพวกของจินนี่ นี่คงจะไปฟ้องเสด็จพ่อเรื่องที่เธอเข้าข้างโทโมะ
แล้วสินะ
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าว องค์หญิงแก้วนี่ไม่ขึ้นรถกลับวังKzเหนือกับพวกองค์หญิงจินนี่รึเพคะ”พิมเดินมาก็รีบถาม
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ล่ะ กลับไปก็เท่านั้นอยู่ที่นี่สบายใจกว่าเยอะเลย แล้วพิมล่ะไม่กลับวังหรอ”แก้วถาม
 
 
 
 
 
 
“องค์หญิงจินนี่ไม่ให้พิมกลับด้วยเพคะ ท่านพ่อเลยจะให้คนรถขับรถมารับพิมที่นี่ในตอนเที่ยงวันนี้
องค์หญิงแก้วอยู่ที่นี่เบื่อๆไปทำขนมกับพิมและเฟย์มั้ยเพคะ”พิมรีบชวน
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ล่ะ เราไม่ค่อยถนัดเรื่องงานบ้านงานเรือนด้วยสิ พิมไปเถอะ”แก้วยิ้มก่อนจะเดินแยกกับพิมที่
เดินไปที่ครัว ส่วนเธอเดินเล่นมาจนถึงสวนหลังวังที่ออกแบบให้เป็นเขาวงกตขนาดย่อม
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตายล่ะ เดินเข้ามาเพลิน แล้วจะหาทางออกได้รึเปล่าเนี่ย”แก้วพูดพลางเดินหาทางออกจากสวน
เขาวงกตนี้ แต่ยิ่งเดินนั้นก็ยิ่งเข้ามาด้านในสุดของสวนเขาวงกตแห่งนี้ แก้วยิ้มออกมาเมื่อมีประตู
ขนาดเล็กเขียนว่า secret garden ก็เปิดเข้าไปพบสวนดอกไม้ขนาดย่อม น้ำพุ และชิงช้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“องค์ชาย”แก้วชะงักเมื่อเห็นร่างสูงที่คุ้นตานอนหลับอยู่ม้านั่งที่มีผ้าใบขึงไว้บังแดด
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าวแก้ว เราก็นึกว่าเธอจะกลับวังKzเหนือไปแล้วซะอีก”โทโมะงัวเงียตื่นขึ้นมาแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่หรอกเพคะ กลับไปก็เท่านั้น นานๆทีได้ออกมาพ้นKzเหนือแล้ว เรื่องอะไรจะกลับง่ายๆ”แก้ว
พูดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“จ้า องค์หญิงจอมซน เอ่อ แล้วเรื่องเมื่อคืน แผลเป็นยังไงบ้าง”โทโมะส่ายหน้าขำก่อนจะถามแก้ว
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรเพคะ หม่อมชั้นชินซะแล้วที่ถูกพี่หญิงทำแบบนั้น”แก้วพูดก่อนจะนั่งลงที่ชิงช้าตรงข้าม
โทโมะ
 
 
 
 
 
 
“ทำไมล่ะ ทำไมจินนี่ถึงทำเหมือนกับแก้วไม่ใช่น้องแท้ๆเลย”โทโมะถามขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“ก็เพราะหม่อมชั้นคือลูกของคนรักเก่าเสด็จพ่อไงล่ะเพคะ แต่เพราะท่านแม่รักอิสระที่จะออกไปใน
โลกกว้างดีกว่าอยู่ในวังเหมือนนกน้อยในกรงทองKzเหนือ เลยหย่ากับเสด็จพ่อ ทำให้เสด็จพ่อ
โกรธมากและนำเสด็จแม่ของพี่หญิงมาอยู่ที่วังและแต่งงานกันโดยที่พี่หญิงอายุได้3พรรษา ก่อนที่
ปีต่อมาเสด็จพ่อจะเดินทางมาที่ฮ่องกงเพื่อรับตัวหม่อมชั้นที่พึ่งคลอดกลับKzเหนือ เอ่อ ตอนที่
เสด็จพ่อกับท่านแม่หย่ากัน ตอนนั้นท่านแม่ตั้งครรภ์หม่อมชั้นได้เดือนเพคะ”แก้วเล่าเรื่องราวทุก
อย่างให้โทโมะฟัง
 
 
 
 
 
 
 
“ถูกพี่สาวต่างแม่ไม่สนใจและกลั่นแกล้งเหมือนกับเรื่องที่เรากำลังอ่านเลย”โทโมะพูดแล้วยื่น
หนังสือให้แก้ว
 
 
 
 
 
 
“ซินเดอเรล่า”แก้วพูดแล้วเงยหน้าสบตาโทโมะ
 
 
 
 
 
 
“เพียงแต่ว่าแก้วไม่ใช่สาวชาวบ้านแต่แก้วคือเจ้าหญิง และก็เป็นเจ้าหญิงจอมซน”โทโมะพูดทำให้
แก้วใจเต้นรัวกับความอ่อนโยนของโทโมะแบบนี้ แก้วรีบหลบสายตาโทโมะทันที
 
 
 
 
 
 
 
“จริงสิ ไหนๆ วันนี้ก็ว่างไม่มีเรียนแล้ว ทางโรงละครเค้าส่งบัตรเชิญไปชมละครเวทีบรอด์เวย์ที่มา
เล่นที่Kzใต้พอดี2ใบ แก้วไปกับเรามั้ย เพราะป๊อปปี้ก็คงไม่ชอบเรื่องแบบนี้แน่”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
 
“เพคะ แก้วไปเพคะขอบพระทัยเพคะ”แก้วยิ้มดีใจก็จะรีบตอบรับคำของโทโมะอย่างไม่รีรอ
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องขอบคุณเราหรอก ดีซะอีกจะได้มีเพื่อนไปดูละครด้วยกัน”โทโมะพูดแล้วไกวชิงช้าให้แก้ว
เบาๆ ทำให้แก้วยิ่งหัวใจพองโตไปอีก เหมือนกับฝันที่โทโมะไกวชิงช้าอยู่กับเธอในสวน2ต่อ2แบบ
นี้
 
 
 
 
 
 
“พอแล้วเพคะ55 เดี๋ยวองค์ชายจะเหนื่อยเปล่าๆ เดี๋ยวหม่อมชั้นว่า หม่อมชั้นจะขอตัวไปอ่าน
หนังสือที่องค์ชายให้ยืมเล่มนี้ฆ่าเวลาระหว่างอยู่ที่นี่ดีกว่าเพคะ”แก้วพูดแล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะอ่านหนังสือหรอ จริงสิงั้นไปห้องสมุดกับเรา เพราะมีหนังสือมากมายเลยนะ เผื่อแก้วอ่านจบ
แล้วจะอยากอ่านอะไรอีก ไปกันเถอะ”โทโมะพูดก่อนจะรีบชวนแก้วไปห้องสมุดด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุ้กกี้อบเสร็จเสร็จแล้ว เดี๋ยวรอเย็นแล้วเราเอาไปใส่ขวดโหลกันนะหญิงพิม หญิงพิมจะได้เอากลับ
วังKzเหนือไปให้ท่านพ่อท่านแม่ด้วย”เฟย์ที่เอาถาดคุ้กกี้ออกมาจากเตาอบแล้วพูดขึ้นก่อนจะรื้อหา
ขวดโหลในชั้นวางแล้วยิ้มเมื่อคิดว่าจะเอาเก็บไว้ให้เขื่อนที่ชอบทานของหวานอยู่เป็นประจำ
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ หญิงพิมมีอะไรรึเปล่า”เฟย์แปลกใจที่เห็นพิมยืนมองอะไรบางอย่างนอกประตูครัว
 
 
 
 
 
 
“เปล่าไม่มีอะไรๆ”พิมได้สติก็รีบเดินกลับไปช่วยเฟย์แล้วเศร้าเมื่อเห็นภาพเมื่อกี้ที่เห็นโทโมะเดิน
เข้ามาในโถงวังกับแก้วแล้วพูดคุยหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอย ร้อนก็ร้อน ทางก็ทะลักทุเลอีก ให้มันได้แบบนี้สิเขต7หรือป่าฝนอเมซอนเนี่ย”ป๊อปีป้ที่เดินมา
ตามฟางไม่ถึงนาทีก็บ่นแล้วบ่นอีกจนฟางที่อดทนฟังป๊อปปี้มานานก็หันขวับไปหา
 
 
 
 
 
 
“นี่องค์ชายเพคะ เขต7ก็ไม่ได้กันดานมากมายอย่างที่องค์ชายว่านะเพคะ ที่นี่ยังมีน้ำไฟเจ้าถึงแต่
เพียงแต่พวกเราต้องอยู่ใช้มันอย่างประหยัดเท่านั้นล่ะเพคะ ถ้าองค์ชายเหนื่อยรึทนไม่ได้ก็เชิญ
เสด็จกลับวังอันแสนสบายขององค์ชายเลยเพคะ”ฟางรีบว่าก่อนจะหงุดหงิดที่ป๊อปปี้ไม่อดทนเอา
ซะเลย
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ นี่เธอกำลังแอบด่าเราทางสายตาและความคิดใช่มั้ยว่าเราไม่อดทนเหมือนพี่ชายของเรา ดี งั้น
เราจะทำให้เธอเห็นเองว่าเราน่ะอดทนกับเรื่องพวกนี้ได้แค่ไหน เอาตะกร้ามา”ป๊อปปี้พูดแล้วรีบดึง
ตะกร้ามาจากฟางที่อุ้มตะกร้าผ้าอยู่ ทำให้ฟางเหวอเพราะเธอยังไม่ทันจะว่าอะไรป๊อปปี้เลยก่อนจะ
ยอมป๊อปปี้ในที่สุด
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ องค์ชายเพคะหม่อมชั้นถือตะกร้าผ้าได้เองเพคะ”ฟางพูดเมื่อเดินข้างป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“ถึงแม้เราจะไม่เอาไหนแบบพี่ชายแต่ถ้าเห็นสุภาพสตรีถือของหนักเราก็ต้องช่วย เข้าใจนะ”ป๊อปปี้
พูดทำให้ฟางส่ายหน้าขำแต่ก็แอบยิ้ม
 
 
 
 
 
 
“ถึงแล้วเพคะ”ฟางพูดเมื่อมาถึงบ้านของเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“บ้านเธอหลังเล็กจังนี่ถามจริงเถอะอยู่เข้าไปได้ยังไงเนี่ยเล็กกว่าห้องนอนเราอีก”ป๊อปปี้บ่น
 
 
 
 
 
 
 
“ถึงบ้านหม่อมชั้นจะเล็กกว่าห้องนอนองค์ชายแต่พวกเราก็อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาอย่างอบอุ่นมัน
ก็เพียงพอแล้วไม่ใช่รึเพคะจะอยากได้สิ่งของนอกตัวที่หรูหราทำไม”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่ชอบสิ่งของภายนอกงั้นเราจะยอมสละสิ่งของภายนอกเหมือนกับเธอแบบเนื้อชนเนื้อไม่มี
เสื้อผ้าด้วยเลยมั้ยล่ะ”ป๊อปปี้ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะกระแซะไปใกล้ฟางและวกระซิบข้างหู
 
 
 
 
 
 
 
 
“องค์ชายเพคะนี่หน้าบ้านหม่อมชั้นแถมด้านในก็มีแม่และน้องพูดแบบนี้ไม่ได้นะเพคะ”ฟางหน้า
แดงจัดก่อนจะเผลอหยิกป๊อปปี้ทันทีจนชายหนุ่มร้องโอ๊ย
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าว องค์ชายมาได้ยังไงพะยะค่ะ”เขื่อนออกมาจากบ้านก็ตกใจที่เห็นป๊อปปี้อยู่หน้าบ้าน เพราะ
ปกติในที่กันดานแบบนี้ป๊อปปี้แทยจะไม่ย่างเข้ามาแน่ๆ
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ คนสนิทเราหายตัวไป เราก็ต้องมาตามสิ แล้วก็เลยมาดูบ้านพักตากอากาศที่เขต7ด้วย ไม่ได้
มาง้อใครเลยด้วยซ้ำ”ป๊อปปี้รีบพูด
 
 
 
 
 
 
“องค์ชายหม่อมชั้นยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะพะยะค่ะ”เขื่อนยิ้มก่อนจะพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ก็บอกก่อนไง แต่ว่าตอนนี้เสื้อผ้าเราเปียกหาเปลี่ยนให้หน่อยสิ”ป๊อปปี้รีบพูด
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ถ้าองค์ชายไม่รังเกียจเสื้อผ้าพ่อของผมองค์ชายเปลี่ยนก็ได้นะฮะ เหมือนกับพี่เขื่อนที่มาส่งพี่
ฟางเมื่อคืนนี้แล้วไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยนน่ะฮะ”โฟล์ทกะเผลกตัวเองแล้วยื่นเสื้อผ้าให้ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ขอบใจนะ นี่คงเป็นน้องของยัย เอ้ย ฟางล่ะสิเดินคงลำบากเดี๋ยวเราอุ้มละกัน”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะอา
สาอุ้มโฟล์ทเดินกลับเข้าไปในบ้านด้วยกันทำให้ฟางอึ้งกับมุมนี้ของป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่คิดเลยนะเขื่อนว่าองค์ชายป๊อปปี้จะรักเด็กแบบนี้”ฟางพูดขึ้นเมื่อเห็นป๊อปปี้ที่เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว
ก็มานั่งเล่นกับโฟล์ทแล้วสอนโฟล์ทอ่านหนังสือภาพภายในเวลาแปปเดียวก็สนิทสนมกันมากขึ้น
มาทันที
 
 
 
 
 
 
“ดูผิวเผินฟางคงจะเข้าใจว่าองค์ชายโทโมะจะอ่อนโยนแค่คนเดียวล่ะสิ นี่องค์ชายป๊อปน่ะก็นิสัยดี
ไม่แพ้องค์ชายโทโมะเลยนะ เพราะองค์ชายชอบไปเมืองไทยนอกจากที่จะชอบเที่ยวสนุกแล้วองค์
ชายยังชอบไปบริจาคของเล่นหรือทุนการศึกษาให้กับเด็กกำพร้าโดยไม่แสดงตนบ่อยๆเลย
นะ”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
 
“ก็ถ้าจะทำดีทั้งทีก็ทำที่บ้านตัวเองก็ได้ทำไมต้องไปถึงเมืองไทย”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
“ก็เพราะที่นี่มีพี่ชายกับเสด็จคอยดูแลแล้ว และเมืองไทยก็เป็นประเทศเพื่อนบ้านที่น่ารัก
สำหรับKzใต้ ดังนั้นอะไรที่เราอยากจะตอบแทนหรือเชื่อมสัมพันธ์ได้เราก็ทำ”ป๊อปปี้เดินมาพูดกับ
ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ถ้าองค์ชายเปลี่ยนเสื้อแล้วจะไปดูการก่อสร้างบ้านพักตากอากาศก็ไปสิเพคะ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เอา เราขับรถมาทั้งคืนเราหิว เราจะกินข้าว”ป๊อปปี้พูดแล้วกอดอกก่อนจะยักคิ้วกวนๆใส่ฟาง
 
 
 
 
 
 
“ที่นี่มีแต่อาหารพื้นๆง่ายๆไม่ได้เลิศหรูองค์ชายเสวยไม่ได้หรอกเพคะ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
“ใครว่าเดี๋ยวเราจะกินให้ดู”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินไปที่ครัวแล้วตักข้าวต้มใส่ชามกินให้ฟางดู
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ พอดีว่าองค์ชายน่ะมีงานอดิเรกเป็นเล่นกีฬาเอ็กสตรีมกับพวกการออกแคมป์กลางป่าน่ะ เลย
ไม่ได้ซีเรยสอะไรเวลาไปไหนไกลๆ”เขื่อนกระซิบบอกฟาง ฟางเหวอแล้วมองป๊อปปี้ที่ตอนนี้สวม
เสื้อผ้าชาวบ้านของพ่อเธอและนั่งทานข้าวเช้าแบบง่ายๆบนโต๊ะอาหารเล็กๆในบ้าน นี่น่ะหรอองค์
ชายปากร้ายคนนั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อิ่มมากเลย ขอบคุณสำหรับอาหารที่แสนอร่อยมื้อนี้นะ ถ้าไม่วันนี้ไม่ติดอะไร เราขอยืมตัวลูกสาว
เธอมาหน่อยนะ”ป๊อปปี้พูดขอบคุณกับแม่ของฟางก่อนจะหันไปดึงมือฟางเดินออกจากบ้านไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“องค์ชายจะพาหม่อมชั้นไปไหนปล่อยนะเพคะ”ฟางโวยวายเมื่อถูกป๊อปปี้ลากออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
พักยกฟิคดราม่าขอมาทำฟิคมุ้งมิ้งก่อนนะทุกคน ไม่งั้นไรเตอร์ปวดหัวตายแน่ๆ
 
 
 
มาดูกันว่าที่บอกไม่ง้อๆนี่จะเป็นยังไง