ใจร้าว

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่...ที่ผมได้แต่นั่งเหม่อลอยมองออกไปนอกหน้าต่างแบบนี้ อาการ
ทุกอย่างของผมดีขึ้นแล้ว แต่จิตใจของผม...สลายไปแล้ว ผมรู้สึกว่าครอบครัวของผม เจบีฮยอง
แจ็คสันฮยอง และยูค กำลังปิดบังเรื่องบางอย่างกับผมอยู่ 
 
พรึ่บ!... ผมเลิกผ้าห่มออกจากตัว ผมคิดว่าควรออกไปข้างนอกสักที วันนี้ผมจะไปหามาร์คฮยอง
ผมไม่เชื่อหรอกว่ามาร์คฮยองจะหมดรักผมแล้ว 
" ผมว่าเราไม่ควรบอกน้องน้อย " 
" แต่เรื่องนี้ เราไม่ควรปิดบังแบมแบมนะครับ " เอ๋ะ..เสียง พวกแจ็คสันฮยองนิ ปิดบังอะไรกัน ผม
ค่อยๆก้าวเดินและเข้าไปแอบตรงหลังบานประตูที่เชื่อมต่อไปยังห้องนั่งเล่น โดยเหล่าครอบครัว
ของผมนั่งปรึกษากันอยู่
" แต่พี่คิดเหมือนแจ็คสันนะ น้องเล็ก น้องน้อยไม่ควรรู้ตอนนี้ "
" ตอนนี้ยังไม่รู้ อีกไม่นานก็จะรู้ เพราะเป็นร่างกายของฮยองเองนะครับ "
" หากปล่อยให้น้องน้อยรู้ น้องน้อยต้องเอาเด็กเก็บไว้แน่ "
' เด็ก ' ที่ไหน ผมพยายามจับใจความที่พวกเค้าพูดคุยกัน เกี่ยวกับเด็กงั้นหรอ เหมือนผมลืมบาง
อย่างไป 
' ไอ้หมอ มีงว่าไงนะ!! แบมแบมท้อง! เป็นไปไม่ได้!! ' ใช่แล้ว! ตอนนั่น ในช่วงที่ผมกำลังลืมตา
ตื่น เมื่อแจ็คสันฮยองตระโกนเรื่องนี้ออกมา มาร์คฮยอง แบมท้อง ฮึก...ลูกของเรา ..ผมเอามือลุ
บท้องโดยอัตโนมัต.ถ้าผมเอาเรื่องนี้ไปบอกมาร์คฮยอง..มาร์คฮยองต้องกลับมาหาผมแน่ๆๆ ผม
ผละออกจากจุดที่ผมแอบซ่อนตัวอยู่ช้าๆ โดยไม่ทันได้ยิน อีกหนึ่งประโยคที่ฆ่าผมให้ตายทั้งเป็น
" แต่มาร์คฮยองกำลังจะหมั้นวันนี้นะครับ! "
...........................................................................................
ผมแอบออกมาทางหลังบ้านใหญ่ พยายามโบกรถแท็กซี่ เพื่อจะไปยังโรงแรมที่มาร์ฮยองทำงาน
อยู่
"ไปโรงแรม MKR ฮ่ะ " ผมบอกโซเฟอร์ที่เริ่มกดมอนิเตอร์ 
ผมมองตามไหล่ทางที่จะไปยังที่หมาย รอก่อนนะฮ่ะมาร์คฮยอง ผมกำลังจะไปบอกข่าวดี เรื่องลูก
ของเรา แท็กซี่ขับมาถึงหน้าโรงแรม เอ๋ะ!...ทำไมรถเยอะจ้ะ สงสัยคงมีงานแต่งลูกค้า ผมจึงบอก
โซเฟอร์ขอลงตรงนี้....
งานหรูจังแฮ่ะ...ทางเดินเข้าไปในโรงแรมเป็นพรมแดง จัดประดับแต่งงานด้วยคลิสตัล ผู้คนแต่ง
ตัวกันอย่างสวยงาม งานนี้คงเป็นคนใหญ่คนโตแต่งแน่ๆ ถ้าเป็นงานแต่งของผมกับมาร์คฮยอง ก็
คงดี ผมยิ้มน้อยๆ เพื่อที่จะผ่านประตูงาน เข้าไปยังด้านในโรงแรม
และสิ่งที่ผมเห็นทำให้ผมต้องล้มทั้งยืน เหมือนมีใครเอาดาบร้อนๆมาแทงตรงหัวใจซ้ำๆ
มาร์คฮยอง........
....................................................................................................