ใจร้าว

[ JB 'Part ]
 
 

6 เดือนต่อมา 
 
แกร๊ก ..... ผมเปิดประตูเข้าไปหาร่างบางที่นอนหลับอยู่บนเตียง ยังไม่ตื่นอีกหรอ ผมขมวดคิ้ว
 
หนา
 
พร้อมกับรู้สึกไม่ชอบใจอย่างนี้มันต้องแกล้ง คิดได้ดังนั่นผมจึงเดินไปยืนข้างๆเตียงที่มีร่างบางของ
 
จูเนียร์นอนอยู่ ใบหน้าสวยดูซีดเซียว อาจเป็นเพราะผมที่รุนแรงไปหน่อย แต่ก็นะ จูเนียร์หมอนี่ก็
 
แค่ที่ลงความแค้นของผมเท่านั่น ไอ้มาร์คหายตัวไปตั้งแต่ 6 เดือนก่อน ตระกลูต้วนถูกแก๊งค์
 
พยัคฆทมิชครอบครอง เรื่องราวดูซับซ้อน ซ่อนเงื่อน 
 
" อือ....อืออ " เสียงครางที่ดังออกมาจากริมฝีปากสีสดปลุกผมให้ตื่นจากภวังค์ความคิด 
 
ผมก้มลงไปกระซิบข้างหูร่างบางเบาๆ พร้อมขบกัดติงหู หากยังไม่ตื่นอีกก็คงจะต้องมีบทลงโทษ
 
อีกสัก 3 - 4 ยก
 
"เจบี!! " จูเนียร์สะดุ้งตื่น มองผมด้วยสายตาเกลียดชัง ทำให้ผมไม่พอใจ ทำไมชอบมองผัวตัวเอง
 
ด้วยสายตาเกลียดชังนัก!! 
 
" ทำไมกลัวจำชื่อผัวไม่ได้หรือไง ! " ผมเอ่ยถามร่างบางเสียงเย็น เห็นผมเป็นยักษ์เป็นมาร หรือ
 
ไงว่ะ 
 
" .........................."
 
" ตื่นและลุกไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว วันนี้จะเป็นวันแรกที่ฉันจะพานายออกไปข้างนอก " ผมพูด
 
เสียงนิ่ง สังเกตอาการคนตัวเล็กที่มีสีหน้าดีขึ้น พลอยทำให้ผมอามรณ์ดีไปด้วย
 
" คุณจะพาผมออกไปจริงๆหรอ " เสียงตื่นเต้นของจูเนียร์ที่ดูจะดีใจเกินหน้าเกินตา ทำให้ผมจากที่
 
อามรณ์ดีขึ้นเป็นแย่ลง ทำไม อยู่กับผมเหมือนจะขาดใจตายเลยหรือไง!!
 
" ใช่! "
 
" คุณจะพาผมไปไหน " เสียงร่างบางที่ลืมตัว มาเขย่าแขนผม นี่คงไม่รู้ตัวสินะว่าทำหน้าตาน่ารัก
 
อ้อนผมอยู่
 
" ฉันจะพานายไปหาน้องชายฉัน!!! "
........................................................................................................