ใจร้าว

[Mark 'Part ]
ผมมาถึงแล้ว แผ่นดินเกิด ที่ผมจากไป 12 ปี 12 ปีเต็มๆจริงๆ เหล่าการ์ดที่ใส่ชุดดำ ตรงต้นคอสักลายพยัคฆทมิชเอาไว้ตรงตรงคอ เค้ารู้แล้วว่าผมจะมา ผมไม่ได้ให้จินเจมาด้วย เพราะเผื่อเกิดเหตุฉุกเฉิน จินเจจะได้ทำให้สิ่งที่ผมสั่งไว้ 
" เชิญครับ นายท่านรอคุณอยู่ " ร่างสูงใหญ่ ผมคาดเดาว่าหมอนี่คงเป็น เทา มือขวาของคริสทายาทที่จะสืบทอดตระกลูแทนผมที่ถอนตัวออกจากตระกลู 
" ......................." ผมไม่ได้ตอบเทา แต่หันกลับไปพยักหน้าให้ลูกน้องที่ตามผมมา เพื่อที่จะไปขึ้นรถที่ผมสั่งคนเตรียมไว้เอง เพราะที่นี่ผมไม่สามารถไว้ใจใครได้ 
" คงจะไม่ได้ เพราะนานท่านส่งรถมารับคุณแล้วโดยเฉพาะ " เทาเดินมายืนขวางทางผมไว้ หมอนี่กำลังบังคับผม 
" ฉันคิดว่า ฉันไม่ได้ตกอยู่ในอำนาจของนายนะ เทา ... " ผมเอ่ยเสียงเย็น ผมมาที่นี่ด้วยศักดิ์ศรีของผม และผมไม่จำเป็นต้องเกรงกลัวอำนาจของ คนคนนั่นอีกต่อไป และใครหน้าไหนก็ไม่สามารถบังคับผมได้ทั้งนั่น! 
" ....................." เทายังคงไม่ขยับไปไหน หมอนี่จิตแข็งดีแต่ไม่ใช่สำหรับผมในตอนนี้ ไม่ใช่คู่มือผมเลย
" อย่าบีบบังคับฉัน ! "
" เชิญครับ " ในที่สุดเค้าก็ขยับ เปิดทางให้ผม เดินไปขึ้นรถของตัวเอง เพื่อเดินทางไปที่ท่าเรือ สถานที่ ที่จะจบสงครามแห่งสายเลือดนี้

.......................................................................................................

[ TAO 'Part ]

ผมยอมรับจริงๆ เป็นอย่างที่นายบอกไว้ มาร์คต้วนเป็นบุคคลที่น่ากลัวจริงๆ ความน่าเกรงขาม สายตาที่เหมือนจะเข้าไปในจิตใจและฉีกกระชากส่วนที่อ่อนแอของเราให้แหลกลาน เหมือนปีสาจที่จำศีลอยู่ แต่ก็ไม่สามรถกบความโหดร้าย เย็นชา กลิ่นกายอันดำมืดได้ สมกับเป็นหลานชายที่สืบทอดสายเลือดของตระกลูพยัคฆ์ทมิชจริงๆ หากเค้าไม่ถอนตัว ผมเกรงว่านายของผมก็คงจะรับมือของชายคนนี้ได้ยากมาก...
" อย่าบีบบังคับฉัน! " เสียงเรียบนิ่งเอ่ยออกมา น้ำเสียงที่ราบนิ่งเหมือนน้ำ แต่กลับข่มให้ร่างกายของผมสั่นเทาได้อย่างไม่ยากเย็น และเท้าของผมก็ก้าวถอยหลัง หลบเค้าอย่างอัตโนมัติ
" เชิญครับ " ผมได้แต่ต้องโค้งคำนับเค้าและหลีกทางให้ ร่างสูงเดินผ่านไป พยัคฆ์ทมิช หมอนี่มันพญาพยัคฆ์ที่กำลังโกรธแค้น และใกล้คลั่งแล้ว!!! 
คุณคริส คุณจะสามารถล้มพญาพยัคฆ์ที่กำลังใกล้บ้าคลั่งได้หรือ?....

.................................................................................................

ผมเข้ามานั่งภายในรถแล้ว บรรยากาศภายในรถ เคร่ดเครียดเป็นอย่างมาก ผมจึงมองออกไปนอกรถโดยที่มีสายฝนโปรยลงมาอย่างบ้าคลั่ง เหมือนจิตใจของผมตอนนี้ที่มันไม่สงบเอาซะเลย ในมือของผมกำจี้ที่ข้างในมีรูปถ่ายของผมกับแบมแบมไว้แน่น คิดถึง ตัวเล็กของผมเหลือเกิน.. ทุกอย่างช่างดูอ้างว้างเหลือเกินในความรุ้สึกของผม
" นายตัดสินใจ แน่แล้วหรอครับ " ดีโอ มือซ้ายของผมเอ่ยถาม หมอนี่เป็นคนที่ผมไว้ใจอีกคนหนึ่งผม ผมมักจะส่งดีโอไปคุมสาขาย่อยที่ต่างประเทศ แต่เมื่อหมอนี่รู้ข่าวว่าผมตัดสินใจในเรื่องนี้ หมอนี่จึงขอตามผมมาด้วย 
" อืม...เรื่องบ้าๆนี้ มันควรจบลงได้แล้ว " ผมเอ่ยเสียงเรียบ
" นายคิดว่า ท่านผู้นั้น จะยอมให้นายถอนตัวได้หรอครับ " ดีโอ เอ่ยถามเสียงกังวล
" ถ้านายกังวลมากนัก ก็กลับเกาหลีไปซะ ดีโอ! " 
" แต่นายครับ......" 
" หากฉันไม่จบ เรื่องนี้จะมีคนเจ็บอีกมาก ดีโอ วันนี้ไม่ฉันก็เค้า ที่จะหายไปจากโลกนี้!!! "
" เข้าใจแล้วครับ " ดีโอพยักหน้าเบาๆ พร้อมหันกลับไปมองทางข้างหน้า ที่ตอนนี้กลายเป็นถนนส่วนบุคคลของตระกลู ผมนั่งมองสองข้างทาง เต็มไปด้วยคลังสินค้าของตระกลูพยัคฆ์ทมิช ผมนั่งรถมาอีกสักพัก และแล้วรถก็หยุดลง
" ถึงแล้วครับนาย! " ดีโอเอ่ยเสียงเครียด พร้อมก้าวลงรถไปก่อนที่จะเดินมาเปิด ประตูให้ผม มือหนากางร่มสีดำขนาดใหญ่เพื่อบังน้ำฝนที่ตกลงมาถึงเวลาแล้วสินะ
" เชิญทางนี้ครับ คุณมาร์ค " เทาที่เดินเข้ามาหลังจากที่รถจอดแล้ว พร้อมเผยมือไปจากทางเข้าโกดังขนาดใหญ่ ที่ผมไม่แน่ใจว่าจะมีอะไรรอรับผมและคนของผมอยู่ ผมไม่แน่าใจว่าแผนของผมจะสำเร็จหรือเปล่า ? แต่แต่ภาวนาเพื่อให้ผมสำเร็จ ได้โปรดเถอะครับพระเจ้า ...
ตึก ตึก ตึก เสียงร้องเท้าหนังสีดำที่ในตอนนี้เปื้อนไปด้วยโคลนและน้ำสีขุ่นที่กระเชนขึ้นมาในเวลาที่ผมก้าวเท้าเหยียบเดินไปตามทางที่เทาพูดไว้ 
เบื่้องหน้าของผม ชายร่างสูง ท่าท่างดูภูมิฐาน หน้าตาหล่อเหล่า เค้ากำลังจิบไวน์พร้อมกับยืนหันหลังให้ผมอยู่อย่างสบายอามารณ์ หมอนี่คงจะเป็น คริส! ทายาทผู้สืบทอดของตระกลูพยัคฆ์ทมิช!