ใจร้าว

[ Jackson 'Part ]

ผมเดินออกมาจากห้องที่ใช้เป็นที่ลงทันและกักขังร่างบาง แต่ทำไมหัวใจของผมกลับรู้สึกถึงแต่ความทุกข์ทรมาน ทุกข์ที่เห็นรอยน้ำตา เจ็บปวดที่ต้องเห็นร่างบางสั่นด้วยความวาดกลัว ทำไมนายต้องเกิดเป็นน้องชายไอ้สวะนั่นด้วยนะ ชเว ยองแจ 
ผมลุกขึ้นยืน พร้อมหันกลับไปดูตรงประตูอีกครั้ง นึกย้อนไปถึงที่ครั้งหนึ่งเราสองคนเคยรักกันมาก แต่เพราะเวลาของเราไม่เคยตรงกันเลย ทำให้เราสองคนห่างกันไปช้าๆ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะเลิกลากัน ตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมเอาแต่บ้างาน ไม่เคยมีเวลาให้ใคร เช้าทำงาน เย็นกลับบ้านนั่งเคลียเอกสาร จนไม่มีเวลาสนใจคนรอบข้าง หรือเป็นเพราะผมเองที่บ้างานเกินไป เป็นเพระาผมเองที่ไม่มีเวลาให้ใคร ไม่มีเวลาให้ยองแจ ไม่มีเวลาให้น้องน้อย จนเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น 
น้ำตาลูกผู้ชายรินไหลออกมาช้าๆ ไม่ใช่ว่าไม่เจ็บปวด ที่เห็นร่างบางร้องไห้ ไม่ใช่ว่าไม่สงสารที่เห็นร่างบางสั่นเทา ไม่ใช่ว่าไม่รัก ตรงกันข้ามยิ่งไม่ได้เจอนานวันยิ่งคิดถึง โหยหาแต่ร่างบาง แต่เพราะให้อภัยพี่ชายของร่างบางไม่ได้ ให้อภัยไม่ได้จริงๆ ขอโทษนะสุดที่รักของฉัน 
ผมก้าวเดินออกจากห้องช้าๆ พร้อมกำชับลูกน้องในการดูแลร่างบางที่อยู่ข้างใน 
" ดูแลเมียอั๊วให้ดี " 
" ครับ "
ถึงเวลาที่ผมจะแก้แค้นไอ้มาร์ค แล้ว! ผมเอ่ยเรียกเงาเบาๆ พร้อมกับคำสั่งให้ส่งลูกน้องที่ผมทรมานปางตายไปให้มัน!! แค่ตัวอย่างก่อนจะเป็นคลิปที่ผมอัดไว้ กูจะส่งคลิปน้องมึงตามไปเป็นของขวัญหลังจากที่กูไปเยี่ยมน้องกูแล้ว!!
....................................................................................................
ทางด้านมาร์ค 
[ Mark 'Part ]

" นายครับ! " เสียงเย็นชาของจินเจเอ่ยออมา ด้วยหน้าตาเคร่งเครียด 
"มีอะไร จินเจ " ผมเอ่ยเสียงนิ่งๆกลับไป ตอนนี้ผมเหนื่อยล้าเหลือเกิน ทั้งเรื่องอาการของแบมแบม เรื่องสงครามที่กำลังปะทุ และเรื่องการหายตัวไปของน้องชายบุญธรรม! 
" เราเจอตัวคนที่ทำร้ายคุณหนูแบมแบมแล้วครับ " 
" มันอยู่ไหน! " ผมเอ่ยเสียงเย็น พร้อมกำหมัดแน่น ไอ้เศษสวะที่มันทำร้ายหัวใจของผม มันต้องเจ็บปวด ทรมานเหมือนตกนรกทั้งเป็น
" ชั้นใต้ดินครับ " จินเจพูดขึ้น พร้อมกับท่าทางลังเล อะไรบางอย่าง
" เป็นอะไร ฉันไม่เคยเห็นนายมีท่าทางแบบนีhนะจินเจ " ผมเอ่ยเสียงคาดคั้น ลูกน้องมือขวาที่ยังมีเรื่องปกปิดผมอยู่
" คือ สภาพของพวกมัน ..."
" ทำไม.!! " ผมเอ่ยเสียงเย็นจัดมากยิ่งขึ้น 
" เหมือนพวกมันถูกทรมานมาก่อนหน้านั่นครับ พร้อมกับร้องโหยหวนอยู่ตลอดเวลา ผมคิดว่ามันสองคนเสียสติไปแล้วครับ " จินเจเอ่ยเสียงเครียด
" ใครทำกับพวกมันแบบนีันั่น .."
" เป็นคนของแก๊งค์ อสรพิษทมิชครับ" จินเจพูดขึ้น
"แก๊งค์อสรพิษทมิช! แก๊งค์ที่ไม่ค่อยเปิดเผยตัวนัก พวกมันไปเหยียบตาปลาเข้ารึไง " ผมเอ่ยอย่างสงสัย โดยที่ความเคร่ดเครียดเริ่มเข้าครอบงำมากยิ่งขึ้น แก๊งค์อสรพิษ แก๊งค์ที่ไม่เคยเปิดเผยตัว เปรียบเหมือนเงาดำของวงการมาเฟีย เรียกว่าโหดร้าย เลือดเย็นที่สุด อยู่สูงสุดของแก๊งค์มาเฟียของเอเชีย จะว่าจักรพรรดิก็ว่าได้ แล้วไอ้สวะสองคนนั่นเกี่ยวข้องอะไรกับแก๊งค์ลึกลับนั่น
" มีสิ่งนี้ติดตัวพวกมันมาครับ " จินเจยื่นบางสิ่งให้ผม 
" อะไร " ผมมองพร้อมกับยื่นมือรับซองจดหมายสีขาว ข้างในเป็นกระดาษแผ่นหนึ่ง พร้อมกับจี้ประจำตระกลู!!! ยองแจ!!! 
......................................................................................................
[ Jackson 'Part ]

ไอ้มาร์คคงได้รับสาร ที่ผมส่งไปให้มันแล้ว หึหึ.... มันผิดเองที่ทำร้ายหัวใจของนายเหนือ ของแก๊งค์อสรพิษทมิชและรองอสรพิษทมิช เรื่องที่เราเป็นมาเฟีย เป็นผู้นำสูงสุดของเหล่ามาเฟีย มีเพียงผมกับเจบีฮยองเท่านั่น ที่รู้ ความลับที่พวกผมซุกซ่อนไว้ 
การแบกรับชีวิตของลูกน้องเป็นจำนวนมาก นี่คือ เหตุผมที่ทำให้ผมและเจบีฮยองทำงานหนัก จนไม่มีเวลาดูแลน้องน้อย หน้าที่ ที่ผมไม่ต้องการ !! แต่ตอนนี้มันกลับมามีประโยชน์ กับความแค้น!!! ที่ผมกำลังชำระอยู่!

เอี๊ยดดดดดด.!!!รถยนต์ที่เร็วที่สุดในโลกอย่าง เฮนเนสซี เวนอม จีที (Hennessey Venom GT) ซูเปอร์คาร์ของสหรัฐฯ ที่ดัดแปลงจากโลตัส เอ็กซีก (Lotus Exige) โดยได้ทำความเร็วสูงถึง 435 กม./ชม.และในปัจจุบันก็ยังไม่มีใครโค่นแชมป์จากมันได้เลย เฮนเนสซี เวนอม จีที ใช้เครื่องยนต์ V8 ขนาด 7,000 ซีซี ทวินเทอร์โบ ให้กำลัง 1,244 แรงม้า ทำความเร็วจาก 0-100 กม./ชม. ภายใน 2.5 วินาที และมีราคาเริ่มต้น 1 ล้านเหรียญสหรัฐ ก็เท่านั่นเอง ผมเป็นคนที่ชอบความท้าทายมาตั้งแต่เด็ก และสิ่งที่ผมชอบสะสมคือรถยนต์ที่ผลิตน้อยที่สุด และหายากที่สุด 
ผมก้าวเท้าเดินมาตามทางสีขาว ผมไม่ชอบเลยบรรยกาศของโรงพยาบาลเพราะชีวิตของผมครึ่งชีวิต มักจะพบแต่ความสูญเสียและจบลงที่แห่งนี้เสมอ
" มาแล้วหรอ " เจบีฮยองพูดขึ้น สีหน้าของฮยองไม่ดีเลย น้องน้อยเป็นอะไร!! 
"น้องน้อยอาการเป็นยังไงบ้างครับ " ผมเอ่ยถามเสียงเบา ไม่รู้ว่าตอนนี้ เสียงของผมหายไปไหนหมด 
" ก่อนที่จะไปเจอน้อง เรามาเดินเล่นกันหน่อยม๊ะ " น้ำเสียงที่เหนื่อยล้าของเจบีฮยองทำให้ผมสงหรณ์ใจไม่ค่อยดีเกิดอะไรขึ้นกับน้องน้อย
ถนนสีเทาที่ทอดยาวอยู่ตรงหน้า เหมือนไม่มีที่สิ้นสุด ทำให้ผมเดินเหม่อลอยในหัวมีแต่เรื่องที่ตัวเองกังวลเต็มไปหมด 
" แจ็คสัน น้องน้อยยังไม่แท้ง " หลังจากที่เราสองคนเดินมาได้สักพัก เจบีฮยองก็หยุดเดินพร้อมหันหน้ามามองผมด้วยรอยยิ้มเศร้า
" จริงหรอครับ!! ฮยองบอกน้องรึยัง " ผมเอ่ยอย่างดีใจ น้องยังไม่แท้ง เรายังไม่สูญเสียตัวเล็กไป 
" ยัง " เจบีฮยองส่ายหน้าช้าๆ พร้อมกับเหม่อลอยออกไป เหมือนกำลังใช้ความคิดบ้างอย่าง
" น้องน้อยไม่แท้ง เราควรดีใจไม่ใช่หรอครับฮยอง " 
" แจ็คสัน น้องน้อย...."
"น้องน้อยทำไมครับฮยอง " ทำไมผมถึงรู้สึกโหวงแปลกๆ
" น้องป่วยแจ็คสัน น้องต้องเข้ารับการรักษา "
".....น้องป่วยเป็นอะไรครับ!! " ผมเอ่ยถามอย่างร้อนร้น หัวใจเหมือนถูกมือที่มองไม่เห็นบีบจนแหลกละเอียด
" มะเร็งเม็ดเลือดขาวชนิดเฉียบพลัน "
ตุบ! ร่างของผมเหมือนโดนหมัดน็อค ล้มทั้งยืน โลกเหมือนเอียง หัวใจหล่นวูบ น้องเป็นโรคของแม่สามงั้นหรอ ไม่จริง..มันจะต้องไม่จริงสิ..
" หม..ายความว่าไง..ครับฮยอง....น้องเป็นโรคเหมือนแม่สามงั้นหรอ..ฮึก.." น้ำตาลูกผู้ชายไหลมาอย่างไม่อายอีกครั้ง ทำไม..ทำไม แม่สามก็ป่วยเป็นโรคนี้ตอนท้องน้อง ขออย่าให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเลย
" ฮย..องบอกน้องรึยังครับ!! " 
" ยัง....ยังไม่ได้บอก...."
" รักษาได้ไมครับฮยอง โรคนี้มันมีทางรักษานี่ครับ!! "
เจบีฮยองส่ายหัว หมายความว่ายังไง ทำไมถึงรักษาไม่ได้ล่ะ 
เราต้องเลือก แจ็คสัน เราต้องเลือก จะเก็บหลานไว้ หรือ รักษาน้อง 
ทำไม...ทำไม..ทำไมมันต้องมีทางเรื่องบ้าๆ นี้ด้วย อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!! เสียงร้องของผมดังก้องไปทั่ว ไม่แคร์แล้ว ไม่แคร์แล้ว ต่อให้ต้องฆ่าคนทั้งโลก ผมก็จะช่วยน้องน้อย
" ผม.ฮึก.อยากให้รักษาน้อง" ก่อนที่เจบีฮยองจะพยักหน้า เสียงของน้องเล็กก็ดังขึ้น
" ฮยองจะทำอย่างงั้นไม่ได้นะครับ!!! "
" น้องเล็ก!!!//น้องเล็ก!!! "

.......................................................................................................