รักเธอตั้งแต่เมื่อไหร่?

ตาคมกริบจ้องมองหน้านวลผ่องของคนที่นั่งร่วมโต๊ะอยู่ด้วยนิ่งนาน

"แล้วอีกอย่างช่วยจำเอาไว้ด้วยว่าเธอแต่งงานแล้ว อย่าไปเที่ยวไล่อ่อยผู้ชายเขาไปทั่วช่วยนึกถึงหน้าฉันบ้าง แต่ถ้าอดใจไม่ไหวก็เชิญเซ็นใบหย่าให้ฉัน แล้วจากนั้นเธอจะไปลากผู้ชายคยไหนขึ้นเตียงก็แล้วแต่เธอ"

คำพูดต่อว่าเธอเหมือนผู้หญิงข้างถนนสร้างความโกรธให้เธอมากจนไม่อยากที่จะมองหน้าเขา กัดริมฝีปากแน่นอย่างระงับอารามณ์เพราะถ้าพูดอะไรออกไปคงมีการทะเลาะกันในห้องอาหารแน่จึงเลือกที่จะตัดปัญหาโดยการเงียบโดยไม่รู้ว่านั้นเป็นการเติมนํ็ามันลงในไฟให้กระหนํ่ามากกว่าเดิม

"ได้ยินที่ฉันพูดมั้ยธนันต์ธรญ์"เสียงพูดกระแทกออกมาด้วยความไม่พอใจ

เธอเหลือบตาขึ้นมองคนตรงหน้าสักพักก่อนที่จะก้มลงกินอย่างไม่สนใจต่อคำถามที่เขาถาม

"ธนันต์ธรญ์"เสียงเรียกชื่อเธออกมาด้วยความโกรธร่างสูงลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว มือยื่นมาจับแขนเธอให้ยืนขึ้นเดินออกไปจากห้องอาหารไปที่รถ

"ถ้าเธออยากที่จะจับผู้ชายมากนักจนอดไม่ไหวก็เซ็นใบหย่าไว้ให้ฉันเพราะฉันไม่อยากได้ชื่อว่าโดนเมียสวมเขา เข้าใจไหม"

"ไม่เข้าใจค่ะ ว่าฟางไปทำเรื่องน่าอายแบบนั้นตอนไหนคุณป๊อปถึงได้เอามาพูด"

"อย่าทำเป็นตีหน้าซื่อหน่อยเลย ผู้หญิงแบบเธอแค่มองก็เห็นไปถึงความคิดข้างในแล้วว่าคิดอะไรอยู่ แต่ฉันขอเตือนไว้เลยนะว่าถ้าอยากจะจับผู้ชายนักก็ไปหาที่อื่นอย่าไปทำที่โรงแรมของฉันเพราะฉันอายที่มีเมียให้ท่าผู้ชายมั่วไปหมด

แล้วเอาฉันไปนินาสนุกมาก กันสนุกปากเพราะเธอ"คำพูดถากถางเขาสรรหามาต่อว่าเธออย่างไม่มีวันหมด

"ฟางไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นคุณป๊อปอย่ามาใส่ร้ายฟางเลยค่ะ แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะถ้าฟางจะทำแบบนั้นจริงมันก็คงจะหมายความว่าคุณป๊อปไม่มีความสามารถพอที่จะทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งอยู่กับคุณไม่ได้ถึงได้ไปหาผู้ชายอื่นแบบนั้น"ฟางเชิดหน้าขึ้นเถียงด้วยความกรุ่นโกรธลืมความกลัวที่มีต่อชายหนุ่มจนหมดสิ้น

ความเงียบเกิดขึ้นภายในรถทันทีที่ฟางพูดจบเธอรู้สึกถึงความโกรธที่แผ่ออกมาจากลำตัวของคนที่นั่งข้างๆเหมือนระเบิดลูกใหญ่กำลังนับเวลาถอยหลังรอเวลาระเบิด

"ธนันต์ธรญ์ เธอกล้าดียังไงถึงพูดแบบนั้นอยากลองดีกับฉันใช่มั้ย"เสียงเหี้ยมดังขึ้น สองมือยื่นไปจับร่างเล็กกระชากขึ้นมานั่งตักบีบมือแน่ขึ้นตาแรงอรมณ์

"โอ๊ย ฟางเจ็บนะค่ะคุณป๊อป ปล่อยฟาง ปล่อยสิ"ร่างเล็กดิ้นรนลงจากตักของเขา ทั้งสองแบบชิดกันจนรู้สึกถึงร่างของคนที่เธอนั่งบนตัก"ปล่อยฟาง"มือเรียวยืนไปผลักหน้าอกแกร่งที่ตอนนี้อยู่ใกล้ชิดกับหน้าอกของเธอ

มือแกร่งจับหน้าเรียวให้หันหน้ามาทางเขาก่อนที่จะประกบจูบปากอวบอิ่มที่เถียงเขาฉอดๆให้รู้สึกสำนึกเสียบ้างว่าเขาเป็นใครแล้วเธอเป็นใคร ขบเม้มอย่างแรงตามอารมณ์ที่กรุ่นโกรธ บีบหน้าเรียวแรงเมื่อรู้สึกถึงแรงต่อต้าน ส่วนมืออีกข้างจับสองมือที่กำลังประทุษร้ายต่อเขาไว้ด้านหลัง บดขยี้จูบอย่างแรงไรความปราณีแม้จะได้ยินเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดจากเธอขบกัดปากอวบอิ่มอย่างแรงจนเผลออ้าปากให้ลิ้นร้อนๆเข้าไปกวาดชิวความหวานภายในอย่างตะกระตะกราม กระหวัดลิ้นร้อนๆไปทั่วทั้งปากเต็มไปด้วยความร้องแรงจนรู้สึกถึงแรงที่ต่อต้านลดลงจึงเปลี่ยนเป็นจูบที่นุ่มนวลซาบซ่านจนฟางถึงกับเลือบเคลิ้มตาม 

ใบหน้าเฉยชาถอนจูบออกมาด้วยความเสียดายที่เขายังอยากที่จะจบ มือเชยคางขึ้นมาเพื่อให้เธอสบตากับเขาตาทั้งสองห่างกันเพียงคืบเดียว "จำเอาไว้ธนันต์ธรญ์ ว่านี้คือบทลงโทษของเธอถ้ายังกล้าต้อปากต่อคำกับฉันอีกมันอาจจะไม่จบเพียงแค่นี้ เอะ หรือว่าเธอชอบที่ฉันทำแบบนี้กันล้ะ"

 ตาคู่สวยที่ตอนนี้เต็มไปด้วยนํ้าตาจากความปวดร้าวป่นความโกรธเธอดิ้นลนให้ตัวเองหลุดจากตักแกร่งที่นั่งอยู่ ไม่ต้องการที่จะมองหน้าคนที่ต่อว่าให้เธอเจ็บปวดได้ทุกขณะจิต

"เอาดิ้นสิ ดิ้นเลย เธอมันยั่วเก่งหนิตอนนี้คิดจะยั่วฉันขึ้นมาอีกละสิ ผู้หญิงอย่างเธอนี้ทำได้ทุกอย่างจริงสินะ"

"ถ้าคุณป๊อปจะคิดแบบนั้นฟางก็จะไม่ถียงหรอกค่ะ คนเราต่อให้อธิบายยังไงถ้ายังปักใจเชื่อกับความคิดของตัวเองอยู่แบบนั้นก็ไม่ต่างอะไรกับกบที่อยู่ในกะลาครอบหรอกค่ะ แล้วอีกอย่างฟางเคยบอกคุณป๊อปแล้วแล้วไงค่ะว่าจะยั่วให้คุณต้องการฟางให้มากๆจนยอมลากฟางขึ้นเตียงคุณจะเป็นคนกลืนฯั้าลายตายตัวเองและอีกอย่างถ้าฟางจะทำตามที่พูดเอาไว้ก็ไม่ผิดอะไรนี่ค่ะหรือว่าคุณจะกลัวผิดคำพูดที่ให้ไว้กับตัวเอง"

"ไม่ต้องทำมาเป็นพูดเพราะยังไงฉันก็มั่นใจว่าสิ่งที่ฉันเห็นและได้ยิ่น แล้วเธอก็ยอมรับแล้วนี่ว่าอยากที่จะจับฉันจนตัวสั่น แต่ฉันจะบอกอะไรให้นะเธอก็เป็นแค่เมียในนามที่นอนกอดทะเทียนสมรสของฉันเท่านั้นแหละ ไม่มีสิทธฺ์มายุ่งเกี่ยววุ่นวายกับฉันไม่ว่าฉันจะทำอะไรหรือควงผู้หญิงคนไหนทรัพย์สมของฉันเธอก็ไม่มีสิทธฺ์แม้สตางค์แดงเดียว" ร่างสูงผลักร่างบางที่อยู้บนตักให้ไปอยู่ี่เดิมเหมือนรังเกียจเสียเต็มประดา

ป๊อปปี้ใจร้ายยย   ตอนหน้าป๊อปี้จะพาฟางไปฮันนีมูนจะเป็นยังไงอย่าลืมติดตามน้าาาา