รักเธอตั้งแต่เมื่อไหร่?

          
 
 
          ฟางถูกนำมาทิ้งไว้ที่ห้องทึมบนบ่อนของเจ้านายมัน พร้อมกับโทรไปรายงานเจ้านายว่างานสำเร็จ ปล่อยให้หญิงสาวนอนอยู่บนเตียงเพีงลำพังรอเจ้านายของมันมาจัดการ
      เมื่อฤทธิ์ยาสลบเริ่มสลายตัวคนที่นอนนิ่งบนเตียงจึงเริ่มขยับ ตาคู่สวยกระพริบสู้แสงก่อนลืมตาขึ้นมองไปรอบๆห้อง เมื่อร่างกายปรับตัวดีขึ้นจึงค่อยๆลุกขึ้นสำรวจรอบห้องๆ เดินรอบห้องกลับไปกลับมาเพื่อคิดหาทางออก โทรศัพท์กับกระเป๋าของเธอก็ถูกพวกมันริบไปหมด
      ขณะที่ฟางกำลังหาทางรวดให้ตัวเองป๊อปปี้ก็แทบคลั่งเมื่อรับรายงานจากบอดี้การ์ดที่เขาให้เฝ้าตามดูหญิงสาวอยู่ห่างๆนับตั้งแต่กลับจากหัวหิน ว่าภรรยาของเขาถูกหลอกโดยพ่อเลี้ยงจับตัวไปที่บ่อนของทีเจ ศัตรูคู่อาฆาตของเขา ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาพยายามไม่โต้ตอบกับความชั่วที่ดีแต่ลอบแทงข้างหลังของมัน จึงทำให้มันหึกเหิมกล้าที่จะจับเอาคนที่เป็นดังดวงใจของเขา
      "เจฟ โทรตามลูกน้องทุกคนให้ตามไปที่บ่อนของไอ้ทีเจ ฉันจะไปถล่มบ่อนของมันให้ยับส่งคนไปป่วนธุรกิจอื่นของมันให้ปั่นป่วนด้วย แล้วโทรบอกให้ทนายเอาหลักฐานความชั่วของมันทั้งหมดที่รวบรวมไว้ไปส่งให้ไอ้โมะ แล้วกำชับไอ้โมะด้วยว่ายังไม่ต้องพาตำรวจมาตอนนี้ ถ้าจะมาก็ให้มันมาคนเดียว ฉันจะเป็นคนจัดการไอ้ทีเจเอง ฉันจะทำให้มันหมดตัวไม่มีทางให้มันทำความชั่วได้อีก"
      "ครับนาย"เจฟกับกวินอบมองหน้ากัน เขาไม่เห็นผู้เป็นนายโมโหเหมือนวันนี้มาก่อน ปกติเจ้านายของเขาจะเป็นคนที่โกดก็เก็บไว้ภายใต้ใบหน้าเรียบเฉยได้แต่เมื่อเป็นเรื่องของฟาง พฤติกรรมแตกต่างจากเดิมหน้ามือเป็นหลังมือ
    
       เมื่อป๊อปปี้มาถึงบ่อนลูกน้องทุกคนของเขาพร้อมรับคำสั่งอยู่แล้ว สามสิบคนยืนรวมกลุ่มต่อหน้าผู้เป็นนาย
       "ไปพังบ่อนมันให้ยับ อย่าให้เหลือแม้แต่เศษซากเดียว และอย่ทำร้ายคนี่ไม่เกี่ยวข้อง เอาละไปได้"
        "ใครเป็นคนตามฟางมาตอนนี้อยู่ไหน"ป๊อปปี้หันไปถามลูกน้อมที่เหลืออยู่
        "ข้างบนครับ นายทีเจพึ่งเข้าไปก่อนเจ้านายมาถึงครับ"
        "รีบนำไปเร็ว"เสียงห้ามพูดขึ้นท่าทางร้อนใจ
         ทั้งหมดวิ่งผ่านชุลมุมวุ่นวาย เสียงกรีดร้อง และเสียงเอะอะโวยวายของเหล่าผีพนันทังหลาย ที่กำลังหนีตายกัน ป๊อปี้ขึ้นไปชั้นบนของบ่อน จึงพบกับลูกน้องของมันที่เฝ้าหน้าห้อง พร้อมกับเสียงกรีดร้องขอความช่วยเหลือจากในห้อง
         "เฮ้ย พวกมึงเป็นใครวะ"
          "พ่อมึงไงละ"พูดจบเจฟก็กระโดดเข้าไปถีบยอดอกคนที่ถามเขา พร้อมกับปล่อยหมัดเข้าไปที่หน้าของอีกฝ่ายอย่างแรง ส่วนกวินก็เข้าไปจัดการคนที่เหลือ 
          ป๊อปปี้กระโดดถีบประสองสองครั้งประตูก็กระเด็นออกจากกันอย่างง่ายดาย ภาพตรงหน้าเรียกเสียงคำรามอย่างโมโห ทีเจกำลังซุกไซร้หน้ากับซอกคอของฟาง ที่ตอนนี้นํ้าตาไหลอาบแก้ม พร้อมเสียงร้องไห้อย่างสะอึกสะอื้น หัวใจของป๊อปปี้ปวดหนึบเมื่อเห็นนํ้าตาที่ไหลอาบแก้มนั้น
          "ไอ้ทีเจ ไอ้ชั่ว "ป๊อปปี้กระชากเสื้อของอีกฝ่ายขึ้นมา พร้อมกับปล่อยหมัดใส่อีกฝ่ายอย่างแรงสองครั้งติดจนเลือดไหลอาบกลบหน้าของทีเจ ทีเจยกมือขึ้นเช็ดเลือดที่ใบหน้าออกพร้อมกับยิ้มเยาะเย้ยอีกฝ่าย
          "ไอ้ป๊อปแกจะโมโหทำไมวะ แกไม่ได้อยากแต่งงานอยู่แล้ว น่าจะดีใจี่ฉันสงเคราห์ให้มันง่ายขึ้น เอาน่าถ้ายอมรับให้ฉันนอนกับนังนี่ แกก็มีเรื่องไปอ้างแม่ของแกว่านังนี่แอบคบชู้ อย่างนี้แกก็หย่าได้สบายๆแกน่าจะขอบใจฉันนะ"ตาคมเป็นประกายเรื่องรองเมื่อเห็นว่าทีเจดูถูกภรรยาของเขาเพียงใด ยิ่งโกดยิ่งขึ้นเมื่อได้ยินเสียงสะอื้นดังมาจากร่างบางที่ลุกขึ้นยืนมองหน้าเขากับทีเจด้วยสายตาตื่นตระหนก
           "ไอ้ชั่ว ในสมองมึงคงมีแต่เรื่องชั่วๆสินะ กูจะบอกให้ฟางเป็นเมียกูและกูก็รักของกูมากด้วย ใครหน้าไหนที่บังอาจมาแตะต้องสิ่งที่กูรัก กูไม่ปล่อยให้มันลอยหน้าลอยตาอยู่เกะกะสายตาและมึงก็เป็นคนๆนั้น"คำพูดของป๊อปปี้ทำให้คนที่ยืนร้องไห้นํ้าตาหลุดไหลทันทีด้วยความตกใจ ไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยินและคิดว่าเขาคงพูดไปแบบนั้นเอง
             พูดจบป๊อปปี้ก็กระโดดเข้าไปต่อยอีกฝ่ายทันที อีกฝ่ายจึงสวนหมัดกลับมากระแทกใบหน้าเขาอย่างจัง ป๊อปปี้ยกมือเช็ดเลือดที่มุมปาก ก่อนจะส่งสายตาเหี้ยมเกรียม ดุดันให้อีกฝ่ายพร้อมกระโดเข้าไปรัวต่อยอย่างรวดเร็วโดยไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายวนกลับมาได้เหมือนตอนแรก
             "โอ๊ย อย่าทำอะไรฉันเลย ฉันยอมแล้ว"
             "ยอมแล้วหรอไอ้หมาลอบกัดอย่างมึงต้องโดนมากกว่านี้"
             ร่างของทีเจร่วงลงนอนที่พื้น ขาแกร่งทั้งเตะและกระทืบไม่ยอมหยุด ป๊อปปี้ในตอนนี้ท่าทางน่ากลัวราวกลับว่าต้องการฆ่าคนตรงหน้าให้ตายด้วยนํ้ามือเขา
             "พี่ป๊อปคะ พอแล้วเดี๋ยวเขาตาย"ฟางเดินมายื่นมือจับแขนที่กำลังจ่อต่อยลงบนใบหน้าของทีเจ แต่การกระทำนั้นสามารถหยุดเสื้อร้ายที่กำลังกระโดดขยํ้าคู่ต่อสู้ได้อย่างชะงัด ร่างสูงยอมหยุดหันไปมองหน้าซีดของหญิงสาวด้วยประกายตาอ่อนโอนลง
            ป๊อปปี้รอบร่างบางไว้ในอ้อมแขนอย่างห่วงแหนถ้าเขามาไม่ทันไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นบางและเขาคงไม่ยอมให้อภัยตัวเองเป็นอัดขาด กดจูบที่ขมับซํ้าแล้วซํ้าเล่า โดยมีร่างของทีเจที่นอนครางอยู่บนพื้นอย่างทรมาน
            "เราออกไปจากที่นี่กันเถอะคะ ฟางไม่อยากอยู่แล้ว"เสียงหวานแหบเครือเนื่องจากร้องไห้อย่างหนัก จ้องมองป๊อปปี้ด้วยความห่วงใย กลัวว่าถ้าอยู่ตรงนี้อีกแม้วินทีเดียวทีเจจะไม่มลมหายใจอยู่บนโลกใบนี้
            "ไปสิ"เมื่อออกมานอกห้องก็เจอลูกน้องของป๊อปปี้โดนจับมัดรวมกันไว้ที่หน้าห้อง
            "เจฟโทรบอกไอ้โมะมาจัดการต่อได้แล้ว"
             "ครับ"
 
             หลังจากที่ป๊อปปี้เดนไปส่งหมอที่มาตรวจอาการหญิงสาวเส็ด ก็เดินกลับมาที่ห้องนั่งลงขอบเตียง ฟางลืมตาขึ้นมองชายหนุ่มทันทีที่รู้ว่าเขาเดินกลับมาแล้ว ทั้งคู่จ้องมองกันเงียบๆเนิ่นนาน ก่อนที่ป๊อปปี้จะเอื้อมมือแกร่งไปวางลงบนหน้าท้องบาง
             "พี่ดีใจนะ ที่ฟางมองของขวัญสุดพิเศษนี้ให้พี่"เสียงทุ้มพูดอย่างนุ่มนวล
             "ฟางอยากหย่าคะ ฟางจะคืนอิสระให้พี่ป๊อป พี่ป๊อปจะได้ไปแต่งงานกับคนที่พี่รัก"เสียงสั่นเครือพูดพร้อมกับนํ้าตาที่ไหลรินลงมาบ่งบิกความเจ็บปวดของเจ้าตัวเป็นอย่างดี
             "ฟานอนนะ พี่ว่าเอาไว้คุยกันตอนที่ฟางตื่นก็ยังไม่สาย"ชายหนุ่มพยายามบ่ายเบี่ยง รู้ตัวแล้วว่าถึงเวลาที่ต้องเผยความในใจให้อีกฝ่ายรับรู้ไม่อย่างนั้นจะเสียคนตรงหน้าไป
             "แต่ฟางอยากพูดตอนนี้ ไม่อย่างนั้นก็ไม่ต้องพูดกันอีก ไปเจอที่อำเภอเลย"ฟางจ้องตาอีกฝ่ายอย่างดื้อดึง
             "ก็ได้ แต่พี่ไม่หย่า"
             "แล้วจะให้ฟางอยู่เป็นตัวถ่วงของพี่ป๊อปอย่างนั้นหรอคะ ผู้หญิงไม่ดี น่ารังเกียจ หายใจเขาหายใจออกก็เป็นเงินอย่างฟางไม่คู่ควรกับพี่ป๊อป แล้วพี่ป๊อปก็ไม่ได้อยากแต่งงานตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เราหย่าขาดจากกันเป็นทางออกที่ดีที่สุดอยู่แล้ว"
             ป๊อปปี้เจ็บปวดกับคำพูดที่อีกฝ่ายต่อว่าตัวเอง เพราะทุกคำพูดเขาเป้นคนพูดออกมาเอง แต่เขาไม่อาจย้อนเวลากลับไปแก้ไขอดีตได้ แต่เขามั่นใจว่าปัจจุบันละในอนาคตต้องดีกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้แน่นอน
              มือแกร่งยกขึ้นไล้หน้าเรียวอย่างทะนุถนอม"ฟาง พี่รู้นะว่าที่ผ่านมาพี่ทำตัวไม่ดีกับฟางไว้มาก พี่จะไม่บอกให้ฟางยกโทดให้กับอดีตที่ผ่านมา แต่พี่ขอโอกาสได้มั้ย ขอโอกาสให้พี่ได้ใช้ทุกๆวินาทีต่อจากนี้ไปด้วยกันกับฟาง ใ้พี่ตื่นมาทุกเช้าแล้วเห็นรอยยิ้ม ดวงตาคู่สวยคู่นี้ ให้พี่ได้มีโอกาสทำหน้าที่แฟนและสามีที่ดี ให้พี่ได้มีฟางเดินเคียงข้างไปในทุกๆเส้นทางไม่ว่าจะทุกข์จะสุขเราสองคนก็จะจับมือก้าวผ่านไปด้วยกัน เป็นคนที่จับมือฟางยามอยู่ห้องคลอด ได้เห็นหน้าลูกเป็นคนแรก"นํ้าเสียงทอดลงอย่างอ่อนโยนนิ้วเช็ดนํ้าตาที่ไหลรินมาจากตาคู่สวย
             "พี่รู้ว่าพี่ทำตัวไม่ดี แต่พี่อยากขอโอกาสกับฟางอีกสักครั้ง พี่ขอแค่ครั้งเดียวได้มั้ย"
             "ฟาง อยู่กับคนที่ไม่มีหัวใจไม่ได้หรอกคะ ฟางต้องการความรัก ต้องการคนที่รักฟาง"ตาที่เอ่อล้นไปด้วยนํ้าตาจ้องมองชายหนุ่ม
             สายตาที่มองมาอย่างคาดหวังของหญิงสาว ทำให้ป๊อปปี้ถอนหายใจอย่างยอมรับในชะตากรรมของตัวเอง ว่าถึงยังไงเขาก็ต้องสารภาพความในใจตอนนี้"พี่รักฟาง รักมากด้วย รักตอนไหนไม่รู้ รู้แต่รักมาก"พูดจบก็ก้มลงจูบท้องแบนราบ"พ่อรักลูกหนูด้วนะ"เสียงพูดคุยอย่างนุ่มนวลกับลูกน้อยในท้องยิ่งทำให้คนเป็นแม่นํ้าตาไหลไม่หยุด
             หน้าคมเงยมองผู้หญิงที่เขารัก"ว่าไงคะ ให้โอกาสพี่ได้มั้ย"
              หน้าสวยที่เต็มไปด้วยคราบนํ้าตาพยักหน้าเบาๆอย่างยอมรับและให้โอกาสคนที่เธอักสุดหัวใจ มือแกร่งยืนมากุมใบหน้าที่เปื้อนคราบนํ้าตาพร้อมกับเช็ดนํ้าตาให้อย่างอ่อนโยน
             "ขอบคุณมากครับ ที่ให้โอกาสพี่"ป๊อปปี้ก้มลงจูบปากอิ่มอย่างนุ่มนวล สอดลิ้นเกี่ยวตะหวัดรัดรึงอย่างเนิบช้า ถ่ายทอดความอ่อนหวานนุ่มนวลพร้อมกับความรักให้ที่มีทั้งหมด ลิ้นเล็กจูบตอบอย่างอ่อนหวาน ความสุขี่เกิดขึ้นของทั้งสองราวกับผีเสื้อที่โบยบินอยู่ในดงดอกไม้หลากสีที่เป็นที่อาศัยพักพิงของพวกมัน เนิ่นนานกว่าที่เขาจะถอนจูบออกมา มองหญิงสาวด้วยสายตารักใคร่
             "ฟางรักพี่ป๊อปคะ"
              "พี่ก็รักฟาง"
    การที่ฟางยอมให้อภัยและให้โอกาสป๊อปปี้ใครหายคนอาจมองว่าให้อภัยง่ายเกินไป แต่สำหรับเธอเรื่องของความรัก ควรมาพร้อมกับความซื่อสัตย์และให้อภัย ถ้าขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งไป ต่อให้มีความรักมากมายเพียงใด ก็ไม่อาจใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันได้ วันนี้เธอจึงเลือกที่จะอภัยเพื่อให้เกิดสิ่งดีๆต่างๆตามมาเธอเคยเสี่ยงกับเขาครั้งหนึ่งทั้งๆที่เขาไม่ได้มีความรักมอบให้เธอเหมือนวันนี้เธอจึงพร้อมที่จะเสี่ยงไปกับเขาอีกครั้ง
 
 
 
 
กว่าจะพูดว่ารักได้เนี้ยเกือบที่จะเสียฟางไปแล้ว  ตอนหน้ามีตอนพิเศษ