รักเธอตั้งแต่เมื่อไหร่?

    หลายปีผ่านไป  

 ที่งานประจำโรงเรียนแห่งหนึ่งซึ่งบนเวทีการจัดฉากเพื่องแสดงละครของเด็ก

อนุบาลที่ครื้นเครง

   เด็กชายตัวน้อยก็เข้ามาหาเจ้าหญิงของเขาที่หลับตาอยู่บนเตียงก้มลงไป

จุมพิตจูบปากเด็กหญิงน้อย เล่นเอาเจ้าตัวหน้าแดง ก้มหน้างุด ก่อนที่เสียงปรบ

มือจากทุกคนดังขึ้นอย่างกึกก้องในความน่ารักของเด็กๆ ทุกคนบนเวที

   "ขอบคุณครับ"

   "ขอบคุณค่ะ"

เสียงของเด็กชายเด็กหญิงตัวน้อยๆ พูดพร้อมๆกัน เสียงดังสนั่นหวั่นไหวไป

หมด ท่ามกลางดอกไม้และกระดาษสีที่โปรยลงมาจากด้านบน

"ชอบนะ"ธามไทแอบกระซิบที่ข้างหูเจ้าหญิงของเขาเบาๆ แล้วอาศัยจังหวะ

เผลอหอมเข้าให้ที่พวงแก้มเต็มรัก

หันทีที่ฟ้าจะหันมา่อว่า ก็กลายเป็นว่าถูกจูบเบาๆอีกครั้งตามประสาเด็ก ทำเอา

คราวนี้สาวน้อยไม่กล้าเถียงอีกธามไทคว้าแขนของเธอไว้แล้วพาเธอให้ไปกับ

เขาตรงดิ่งไปหาบิดาและมารดาที่ยืนรออยู่ด้านล่าง

 "พ่อป๊อปแม่ฟางครับน้องธามมาแล้วพานางฟ้ามาด้วย"ธามโผเข้ากอดผู้เป็น

แม่ไว้แน่ ปล่อยให้ฟางตาเบิกกว้างด้วยความตกใจมองหน้าป๊อปปี้และฟางสลับ

ไปม่อย่างงงๆก่อนที่จะยกมือไหว้อย่างอาย

"น่ารักจังเลยครับ มารยาทดีด้วย ชื่ออะไรครับ?"ป๊อปปี้นั่งยองๆลงไปกับพื้น

เพื่อทักทายกับสาวน้อยน่ารัก

"หนูชื่อฟ้าคะ อยู่ชั้นอนุบาลสาม"

"ฟ้าเป็นแฟนธามครับ"ธามเอ่ยด้วยความภูมิใจเล่นเอาสาวน้อยหน้าเหวอในสิ่ง

ที่ได้ยิน แม้กระทั้งฟางกับป๊อปปี้ก็มองหน้ากันด้วยความตกใจในความแก่แดด

ของลูกชาย

"น้องธามของแม่ครับ เวลาบอกว่าใครเป็นแฟน หนูต้องถามเจ้าตัวเขาก่อนนะ

ลูกว่าเขาเต็มใจกับหนูหรือเปล่า"

"สงสัยลูกคงเหมือนพี่นะฟาง มัดมือชกเอา ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นจริงๆ"ป๊อปปี้

หัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดีในความแสบของเจ้าลูกชาย ซึ่งตอนนี้กำลังทำ

หน้ามู่ทู่ที่มารดากำลังขัดใจช่างเหมือนกับเขาจริงๆ แต่เมื่อเห็นประกายตาของ

ภรรยาที่มองมา ชายหนุ่มก็รีบทำหน้าตาจริงจังกลบเกลื่อนทันทีแล้วหันไปพูด

กับลูกตัวร้าย

"ใช่ลูก ต้องแบบที่แม่เขาพูด เป็นผู้ชายต้องให้เกียรติผู้หญิง แล้วตอนนี้หนูต้อง

พาน้องฟ้าเขาไปส่งให้คุณพ่อคุณแม่แล้ว เข้าใจมั้ยครับ"

"เข้าใจครับ และต้อมเชื่อฟังแม่ฟางเหมือนพ่อด้วย พ่อกลัวแม่ผมเข้าใจดี"เด็ก

น้อยพูดเสียงดังฟังชัดแ้วคว้ามือของสาวน้องเดินเคียงข้างกันไปอย่างน่ารัก

ปล่อยให้ผู้เป็นพ่ออ้าปากค้างในความกะล่อนและแสบสันต์ของลูกชาย โดยมี

ฟางหัวเราะอย่างชอบใจ

"หัวเราะใหญ่เลยนะฟาง ก็ช่างเถอะ กลัวเมียแล้วผิดตรงไหน อย่างน้อยก็ได้

ความรักจากเมียทุกคนจริงมั้ย ว่าแต่ขอลูกเพิ่มอีกสักคนสองคนนะ ขอลูกสาว

บ้างไอ้เจ้าแสบมันร้ายขึ้นทุกวัน"

"เหมือนพ่อไงคะ ร้าย้หมือนกัน"

"ร้ายแต่ก็รักนะ และรักคนเดียวด้วย"

"ฟางก็รักพี่ป๊อปคะ รักมากขอบคุณนะคะที่ทำให้ฟางมีวันนี้ มีครอบครัวของ

เรา"ฟางพูดพลางมองหน้าชายหนุ่มที่เป็นที่รัก

"พี่ต้องขอบคุณฟางมากกว่าที่ให้โอกาสผู้ชายเลวๆแบบนี้ ขอบคุณที่รักพี่และก็

ขอบคุณที่เรารักกัน"

ทั้งสองโผเข้ากอดกันด้วยความรักที่ต่างคนต่างมอบให้กันและกัน ไม่ว่าอนาคต

ข้างหน้าจะเป็นยังไง จะทุกข์จะสุขสักแค่ไหน แค่ขอให้เราอยู่เคียงข้างกันไป

แบบนี้ ก็ไม่มีอะไรที่ต้องกลัวอีกแล้ว 

เพราะความรักของเรามันยิ่งใหญ่มากกว่าสิ่งไหนๆทั้งหมด.......

                                 จบบริบูรณ์

จบกันไปแล้วสำหรับเรื่องนี้ ยังก็อย่าให้กำลังใจและติดตามเรื่องต่อไปด้วยนะคะ  ตอนนี้กำลังแต่งเรื่องความทรงจำในคำสัญญาถ้ามีเวลาจะลงให้หลายๆตอนนะ ยังไงก็ลืมติดตามด้วยนะ จุฟๆ