รักเธอตั้งแต่เมื่อไหร่?

         
 
 
 
            ฟางเดินเข้าห้องมาเก็บกระเป๋ากับของใช่ส่วนตัว หลังจากที่ทานอาหารเส็ดเธอก็แกล้งไปช่วยป้าแจ่มล้างจารเนื่องจากไม่อยากขึ้นมาพร้อมกับเขา เสียงนํ้าตกกระทบพื้นดังเป็นระยะจึงเดินเก็บข้าวของส่วนตัวอย่างเร่งรีบเพราะด้วยความกลัวว่าชายหนุ่มจะอาบนํ้าเส็ดก่อน แต่ดูเหมือนสวรรค์จะไม่เข้าข้างเธอจึงได้ยินเสียงเปิดประตูพอดีกับที่เธอรูดซิปกระเป๋า
           หันไปมองอย่างตกใจก่อนจะเปลี่ยนเป็นหน้าแดงด้วยความอายกับภาพหล่อแหลมของชายหนุ่ม ผ้าเช็ดตัวสีขาวที่พันรอบสะโพกอยู่ หยาดนํ้าเกาะพราวไปทั่วแผงอกแกร่ง หัวใจเต้นตึกตันทันทีที่มองเห็น แม้ว่าจะเคยมีอะไรกันแล้วใช่ว่าเธอจะชินกับเรื่องนี้
           "ฟาง เอ่อ ฟางมาเก็บของ ตอนนี้เส็ดแล้ว เอ่อ กำลังจะไปคะ"พูดขึ้นอย่างตะกุกตะกัก ตามองพื้นไม่กล้ามองภาพตรงหน้าจึงไม่เห็นว่าเขายิ้มอย่างขบขันกับท่าทางตื่นกลัว
            "ก็ไปสิ"จบคำอนุญาตร่างเล็กก็วิ่งปรูดออกจากห้องอย่างรวดเร็วเมื่อมาถึงห้องตวเองก็ปิดประตูแล้วกดล็อคอย่างรีบร้อน ลืมแม้กระทั้งเจ็บเท้า ยืนพิงประตูนิงอย่างเหนื่อยหอบพร้อมยกมือขึ้นกุมหัวใจที่เต้นระรัว ยืนอยู่นานก่อนจะเข้าไปอาบนํ้า
             ร่างบางเดินออกมาด้วยชุดนอนลูกไม้สีดำก่อนจะเดินไปขึ้นเตียงแต่ก่อนที่จะล้มลงนอนก็มีเสียงเคาัประตูดังขึ้น หน้าหวานขมวดคิ้วก่อนตัดสินใจเดินไปที่ประตูแล้วตะโกนถาม
             "ใครคะ"
             "พี่เอง เปิดประตูให้พี่หน่อยพี่มีอะไรจะคุยด้วย"
             "มีอะไรคะ ไว้คุยพรุ่งนี้ได้มั้ย"คิ้วขมวดเข้าหากันเมื่อไม่มีเสียงตอบกลับมา มีเพียงความเงียบเนิ่นนาน"พี่ป๊อปยังอยู่หรือป่าวคะ"
              "โอ๊ย"
               เสียงร้องดังหน้าประตูทำให้เธอรีบเปิดประตูออกไปด้วยความตกใจแต่ภาพที่เห็นมีเพียงร่างแกร่งที่ใส่เพียงกางเกงนอนตัวเดียวยืนกอดอกยิ้มหน้าประตู จึงรู้ตัวว่าโดนคนเจ้าเล่ห์หลอก รีบเข้าไปใบห้องปิดประตูแต่มือแกร่งดันประตูไว้แล้วแทรกเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็วพร้อมกดล็อกประตูให้เส็ดสรรพ
               "พี่ป๊อปเข้ามาทำไมคะ"เสียงหวานถามอย่างระแวงกับท่าทางไม่น่าไว้ใจของอีกฝ่าย ค่อยๆเดินถอยหลังเรื่อยๆเมื่อเห็นว่าเขาเดินย่างเข้าหาอย่างไม่น่าไว้ใจ
                "ก็เข้ามานอนกับเมียนะสิ"
                "แต่เราตกลงกันแล้วว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีกพี่ป๊อปอย่าผิดสัญญาสิคะ"
                "พี่ไม่ได้ตกลงด้วยเลย ฟางตกลงไปเองคนเดียวแล้วตอนนี้พี่ก็อยากที่จะกอดเมียแล้วด้วย"พูดจบก็เดินมาอุ้มร่างบางขึ้นเตียงด้วยความรวดเร็วเพราะไม่อยากเล่นเกมแมวจับหนูอีกแล้ว ด้วยห่วงเท้าของหญิงสาวที่ยังไม่หายดีนักแต่ดูเหมือนว่าคนตัวเล็กจะไม่ให้ความร่วมมือเพราะเอาแต่ดิ้นหนีเขาจึงตัดสินใจรัดร่างเล็กเอาไว้พร้อมกับก้มลงประกบจูบปากอวบอิ่มอย่างรวดเร็ว
                  "อือ อ่อยนะ"เสียงร้องให้ปล่อยมาจากคนโดนจูบ
                   ปากของป๊อปปี้เริ่มร่ายมนต์ใส่คนตัวเล็กจนหยุดดิ้น ลิ้นหวานๆตอบสนองจูบอย่างกล้าๆกลัวๆลิ้นนุ่มทั้งสองหยอกล้อกันอย่างอ่อนหวาน ก่อนที่ป๊อปปี้จะเร่งเร้าอารมณ์ขึ้นเรื่อยๆจนร้อนเป็นไฟทั้งสองฝ่าย มือแกร่งลูบไล้ร่างอ้อนแอ้นแต่อวบอิ่มเนินช้ากระตุ้นความปารถนาของหญิงสาว
                   ก้มลงซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่มเลื่อยมาถึงเนินอกที่พ้นชุดนอนขึ้นมา ก่อนจะถอดชุดนอนบางเบาเพื่อชื่นชมปทุมถันทั้งสองที่ติดตาต้องใจเขามิรู้ลืม มีเพียงแพนตี้ตัวจิ๋วที่ปิดส่วนที่บ่งบอกความเป็นอิสตรีไว้เพราะหญิงสาวไม่ได้ใส่เสื้อในนอน
                   ปลายยอดสีชมพูเย้ายวนสายตาปากขบเม้มดูดดึงเบาๆ ก่อนเคลื่อนหน้าไปพลางจูบทั่งร่างกาย จนได้ยินเสียงหวานครางแผวเบาเป็นระยะ นิ้วเกี่ยวแพนตี้ตัวน้อยให้หลุดออกจากสะโพกอล่างรวดเร็ว"สวยมากฟาง"พูดจบก็จับเรียวขาทั้งสองข้างแยกออกจากกัน ก่อนจะแทรกตัวลงไปอยู่ตรงกลาง ก่อนค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปแล้วดึงออกดึงเข้าพร้อมกับลิ้นยังทำหน้าที่เดียวอย่างพร้อมเพียงพาหญิงสาวไปถึงฝั่นฝัน ลุกขึ้นถอดกางเกงแก้มก้มลงจูบปากอวบอิ่มอย่างดูดดื่มเร้าร้อน พร้อมกับนําความเป็นชายสอดใส่เข้าไปเบาๆอย่างระวังด้วยกลัวหญิงสาวเจ็บ แช่นิ่งอยู่เป็นครู่เมื่อมั่นใจว่าฟางปรับตัวได้แล้วจึงรีบขยับสะโพกเข้าออกเบาๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นรวดเร็ว ก้มลงดูดดึงปลายถันพร้อมกับขบเม้มอย่างเร้าร้อนประสานกับการทำงานของส่วนอื่นในร่างกายเร่งจังหวะให้สูงขึ้น ก่อนจะจูบมือกันไปถึงฝั่งฝันอันสวยงาม
                   ร่างแกร่งซบอยู่กับอกอวบอิ่มอย่างเหนื่อยอ่อน แต่ก็พยายามไม่ทิ้งนํ้าหนักมากนัก เงยหน้าขึ้นจูบปากอิ่มที่แดงกํ่าจากการฉูบฉีดของเลือดอย่างรักใคร่ ภาพหลับตาพริ้มอย่างแสนสุขของหญิงสาวเป็นภาพที่สวยงามที่สุดในความรู้สึกของเขา มือแกร่งเช็ดเหงือที่หน้าผากให้อย่างอ่อนโยน
                   "มีความสุขมั้ยคนดี ไหนตอบให้ชื่นใจสิ"ยื่นหน้าเขาไปชิดจนจมูกชนจมูกถามขึ้นเบาๆ"ลืมตาสิพี่อยากเห็น"
                   ฟางลืมตาขึ้นอย่างอายๆสบกับตาคม จึงเสมองด้านอื่นอย่างอายๆพร้อมกับพยักหน้าตอบรับ แขนยกขึ้นโอบคอของเขาเอาไว้พร้อมกับซุกหน้าลงกับอกแกร่ง จนได้กลิ่นเหงื่อจากร่างแกร่งแทนที่จะรังเกียจเธอกลับชอบกลิ่นตัวของเขาเพราะทำให้ความรู้สึกใกล้ชิดเข้าไปอีก
                   "ถ้าอย่างนั้นพี่ขออีกรอบนะ"
                    พอพูดจบก็ประกบปากจูบคนตาโตอย่างดูดดื่ม พร้อมกับบรรเลงเพลงรักแล้วเพลงรักเล่าตลอดคํ่าคืน จนทั้งอบอวลไปด้วยความรักและความอบอุ่บของทั้งสอง จนเหนื่อยอ่อนและเผลอหลับเคียงข้างกันอย่างแสนสุข ภายในคํ่าคืนที่มือมิด
               
               หน้าเรียวขนวดคิ้วเบาๆเมื่อรู้สึกเหมือนมีอะไรมาเขี่ยปลายจมูก ตาคู่สวยจึงลืมตาสบกับตาของคนที่นั่งข้างเตียงในกางเกงเดียวกับเมื่อคืน หน้าสวยแดงด้วยความอาย ก่อนจะมองไปเจออาการเช้าที่วางอยู่ข้างเตียง
              "ลุกขึ้นมาทานอาหารเช้าได้แล้วคนขี้เซา"
              "แต่ว่าฟางยังไม่ได้ล้างหน้าเลยนะคะ"ตอบกลับอย่างเขินๆ
             "ยังไม่ต้องล้างหรอก กินก่อนแล้วค่อยไปแปรงฟันก็ได้"พูดจบก็จัดการป้อนไส้กรอกให้เธอ พร้อมกับกินเองสลับกันไปมาในระหว่างป้อนก็สบตากันอยู่ตลอดเวลาจนทั้งห้องตลบอบอวลไปด้วยความหวานของทั้งสองนํ้าตาลที่ว่าหวานยังต้องแพ้
                       
             เมื่อทานอาหารเส็ดก็จัดการอุ้มร่างบางเข้าไปอาบนํ้าในห้องนํ้าพร้อมกัน โดยเพียงเสียงครวญครางดังออกมาจากห้องนํ้าเป็นครั้งคราว ผ่านไปเกือบชั่วโมงจึงอุ้มฟางที่พันด้วยผ้าขนหนูออกมา สีหน้าของทั้งสองแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ป๊อปปี้ผิดปากออกมาอย่างอารมณ์ดีแต่คนที่โดนอุ้มกลับบึ้งตึงอย่างงอนๆ
            "หน้าบึ้งเดี๋ยวแก่เร็วนะ"เสียงเหย้าแหย่เมื่อแต่งตัวเส็ดแล้วหญิงสาวยังไม่ยอมยิ้ม
            "ไม่แก่เท่าพี่ป๊อปหรอก"
            "แก่ที่ไหน ในห้องนํ้ายังไม่ได้พิสูจน์อีกหรอว่ายังไม่แก่ เอ๊หรืออยากให้พิสูจน์อีกรอบ"
            "ไม่คุยด้วยแล้ว คนแก่ลามก"เสียงหัวเราะอย่างยอมรับว่าเป็นอย่างที่หญิงสาวพูด ก่อนที่จะชวนกันลงไปจากห้องแล้วพาภรรยาสาวไปเที่ยวเพราะตั้งแต่มาเที่ยวหญิงสาวยังไม่ได้ไปไหนเลย
            ช่วงเวลาแห่งความสุขมักจะผ่านพ้นไปเร็วเสมอ วันนี้ก็เป็นวันครบกำหนดกลับกรุงเทพของทั้งสอง หลังจากใช้เวลาในช่วงฮันนีมูนอย่างเต็มที่ โดยป๊อปปี้ไม่ยอมปล่อยให้คนตัวเล็กห่างกายแม้นาทีเดียว ทั้งสองใช้เวลาก่อนคุยกันทุกเรื่องราว โดยส่วนมากจะเป็นเรื่องราวช่วงเวลาเรียนของฟางที่เขาพลาดไป ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเรื่องทั่วไปทุกคํ่าคืน โดยต่างคนต่างหลีกเลี่ยงที่จะพูดถึงเรื่องหย่า
 
 
 
     
 
       จะจบละนะ มาดูกันสิว่าป๊อปปี้จะยอมบอกรักฟางหรือป่าว และก็อย่าลืมติดตามเรื่องความทรงจำในคำสัญญาด้วยนะคะ เป็นกำลังใจให้ด้วยน้าาา