Blacklist พิชิตใจยัยจอมแสบ

>>Fang<<

“คุณ คุณจะรีบไปไหนเนี้ย ทะเลมันไม่หายไปไหนหรอกนะ” ฉันพูดกับป๊อปปี้ที่ต้อที่จับมือฉันวิ่งไปตรงริมหาด

“ผมไม่ได้กลัวทะเลมันหาย แต่ผมอยากใช้ทุกๆวินาทีให้มันคุ้มค่าต่างหาก” เราสองคนหยุดวิ่งและป๊อปปี้ก็หันมาพูดกับฉัน “คุณรู้ไหมตั้งแต่ที่เราเจอกัน คุณก็ไม่เคยอยู่กับผมแบบนี้ คุณมักจะเดินหนีผมตลอด ต่อจากนี้ไปอย่านี้ไปไหนอีกนะ” เขาพูดแล้วยืนหน้าไปใกล้ ฉันที่ตอนนี้รู้สึกหน้าร้อนๆ ก็พลักป๊อปปี้ออกห่าง ก็ฉันอายนี่น่า ฉันไม่ตอบป๊อปปี้แล้วเดินหนีเขา

“เดี๋ยวก่อนสิ คุณยังไม่ตอบผมเลยนะ รอผมด้วย” ป๊อปปี้วิ่งมาหาฉันและจับฉันอุ้มขึ้น

“จะตอบไหม” เขาถามอีกรอบ

“ไม่ตอบ” พอฉันพูดแบบนั้น ป๊อปปี้เหวี่ยงฉันลงน้ำ

“ว๊ายยยย คุณเหวี่ยงฉันทำไม”

“ก็คุณไม่ตอบผมอ่ะ”

“ได้ทำแบบนี้ใช่ไหม” ฉันลุกขึ้นแล้วพลักป๊อปปี้อย่างแรงจนเข้าเซและล้มลงไป

“ฮ่าๆๆๆๆ” ฉันหัวเราะอย่างสะใจ จนชายหนุ่มลุกขึ้นแล้วจะมาดึงฉัน ฉันรีบวิ่งหนี ภาพตอนนี้พวกเราสงคนวิ่งกันไปมาอย่างสนุก ฉันไม่มีวันลืมความสุขนี้ได้เลย พอพวกเราเล่นเสร็จต่างก็ไปอาบน้ำในห้องของตัวเอง ฉันที่อาบน้ำเสร็จแล้วก็ลงมาข้างล่าง

“กลิ่นอะไรหอมจัง” ฉันพูดขึ้นเมื่อได้กลิ่นปริศนา ฉันเดินตามกลิ่นนั้นไปจนเจอชายหนุ่มยืนทำอาหารตรงครัว ฉันถึงกับอึ้งในสิ่งที่ฉันเห็น

“คุณทำอาหารเป็นด้วยเหรอ”ฉันถามเขาด้วยความสงสัย

“ถึงหน้าผมจะหล่อ แต่ผมก็ทำอาหารเป็นนะ ทำไมคุณถึงคิดว่าผมทำอาหารไม่เป็นล่ะ” เขาถามฉันกลับ

“ก็หน้าเป็นสมาชิก วงแบล็คลิสนิ ก็นึกว่าจะจีบสาวเป็นอย่างเดียว”

“ถึงผมจะจีบสาวเป็น แต่ผมก็เลือกจีบนะ ถ้าผมไม่ชอบจริงๆผมไม่ลงทุนทำอาหารให้สาวทานหรอก”

“จ๊ะ หมอสุดหล่อ” ฉันพูดแล้วเดินไปหาเขา “เดี๋ยวฉันช่วยนะ” ฉันช่วยทำนู้นนี่จนเสร็จ

“เดี๋ยวคุณช่วยเอานี่ใส่จานหน่อยนะ เดี๋ยวผมเอาจานนี้ไปวางก่อน เออคุณทานที่ริมสระนะ”เขาพูดก่อนจะเดินออก

ฉันเอาอาหารใส่จานตามที่เขาบอก และเดินตามเขาออกไป ฉันเดินมาหยุดอยู่ที่สระด้วยความแปลกใจ “สวยจัง” พูดอุทานออกมาเมื่อเห็นสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า ภาพในตอนนี้มีแสงจากเทียนเต็มรอบสระ และโรยด้วยกลีบกุหลาบ

“ฟาง มาทางนี้สิ” ป๊อปปี้เรียกฉันให้ไปหาเขา เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินเขาเรียกชื่อฉัน

“นี่มันอะไรกัน”ฉันถามป๊อปปี้

“ดินเนอร์ของเราไง และนี่สำหรับฟางนะ” เขายื่นดอกไม้ช่อใหญ่มาทางฉัน ฉันมองช่อดอกไม้

“รับไปสิคุณ”

“แต่”

“ไม่ต้องแต่หรอก” เขาเอาดอกไม้มายัดใส่มือฉัน

ฉันรับดอกไม้มา และป๊อปปี้ก็เดินไปตรงเก้าอี้ เอาลื่นเก้าอี้ออก “เชิญครับ” ฉันเดินไปนั่งและขอบคุณเขา “ขอบคุณค่ะ” แล้วเขาก็เดินไปตรงเก้าอี้อีกตัวเพื่อนั่ง

“เรามาเริ่มทานอาหารกันเลยเนาะ”เขาพูดแล้วตักอาหารมาให้ฉัน และฉันก็ตักอาหารให้เขาบ้าง จนอาหารทุกอย่างที่อยู่บนโต๊ะหมด พวกเราสองคนเอาจานไปล้างและเก็บเรียบร้อย พวกเราสองคนเดินขึ้นบันได เพื่อไปพักผ่อน เขามาส่งฉันที่หน้าห้อง

“ขอบคุณนะ วันนี้ฉันสนุกมาก” ฉันบอกป๊อปปี้และป๊อปปี้คว้าแขนฉันไว้ก่อน

“เดี๋ยวก่อนสิ ไม่ให้รางวัลผมหน่อยเหรอ” เขาพูดแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ และยื่นแก้มมาให้ฉัน

ฉันยิ้มและตบแก้มของเขา

แปะ! “ฝันดีนะ” ฉันบอกเขาก่อนจะเปิดประตูห้องและรีบปิดอย่างเร็ว

“คุณ! ผมไม่ได้ให้ตบแก้มผมนะ ให้หอมต่างหาก” ฉันได้ยินเสียงป๊อปปี้โวยวายอยู่หน้าห้อง

“แต่ไม่เป็นไร แค่คุณบอกฝันดีผม ผมก็ดีใจแล้ว แล้วอย่าลืมฝันเห็นผมนะคืนนี้ผมจะเข้าไปในฝันคุณ จุ๊บๆ” ฉันที่ได้ยินก็อดยิ้มและส่ายหน้ากับความน่ารักของเขาไม่ได้ เมื่อเสียงป๊อปปี้เงียบลงฉันก็เดินไปที่เตียงแล้วล้มนอนลง คิดถึงเรื่องวันนี้ที่ผ่านมา ฉันไม่เคยรู้สึกดีแบบนี้มาก่อนเลยนี้ใช่ไหมที่เรียกว่ารัก

ฟางรู้สึกรักป๊อปปี้มากขึ้นแล้วววว <3

(โปรดติดตามตอนต่อไป)